คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : The Destiny Episode6[เมื่อความรักเกิดขึ้นที่กลางใจ]
Yoona’s Part
ความรักไม่ใช่เรื่องของพรหมลิขิตเสมอไปบางทีมันก็เป็นเวรกรรมเหมือนกัน ฉันนั่งรถแท็กซี่ออกมาจากนรกขุมที่สามร้อยแปดสิบ ร่างกายที่แบบช้ำ จิตใจที่อ่อนแอและย่ำแย่เกินทน
“คุณหนูหายไปไหนมาทั้งคืนค่ะ ป้าเป็นห่วงแทบแย่”หลังจากที่ฉันเดินผ่านสวนกว้างหน้าบ้านก็เจอกับแม่บ้านผู้เป็นเหมือนแม่ของฉัน “ป้าซูยอง”แม่บ้านสาวใช้วัย50ปี(แกก็แต่งได้เนอะ)
“ไปกังนัมมาน่ะค่ะ”ฉันยิ้มขืนๆให้แน่นอนเมื่อคืนฉันอยู่ที่กังนัมตลอดทั้งคืนจริงๆ
“แหม อินเทรนด์ไปกังนัมสไตล์กับเค้าด้วย”ป้าหยอง(ขอเรียกสั้นๆน่ะค่ะ ฉันเรียกมาตั้งแต่เด็กแล้ว)พยายามใช้สังขารวัยห้าสิบปีเต้นท่าสุดฮิตอย่างกังนัมสไตล์มันก็พอให้ฉันหัวเราะออกมาได้บ้าง
“มันเลยวัยแล้วน่ะค่ะ”ฉันมองอย่างยิ้มๆก่อนเดินผ่านเข้าไปสู่ห้องนอนกว้างของฉันที่มันดูแคบลงๆแคบลงๆ ตาของฉันดับวูบลง...
Yonghwa’s Part
หลังจากที่ผมอยู่ในห้องของสาวน้อยผิวขาวผู้นี้มานานสิบเอ็ดชั่วโมง ยี่สิบสามนาทีกับอีกเก้าวินาที ผมก็ชักจะไม่มีอะไรทำเต็มที่ บนโซฟากว้างท่ีมีคนสองคนนั่งอยู่ เรื่องคุยทั้งหมดทั้งสิ้นหายไปจากหัวสมองผม อย่าให้ผมออกไปได้หล่ะยัยน้องสาวตัวดีโดนผมหนักแน่
“คุณโตที่สถานเลี้ยงเด็กหรอ”นี่ปากหรอเนี่ย!!ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย
“ค่ะ”เธอตอบอย่างไม่คิดอะไร รอยยิ้มเล็กๆยังคงแรากฏบนใบหน้าของเธอ ทำใจดีๆหน่อยซินายคือประธานจองหน่ะ ผมข่มอารมณ์ตัวเองมาเป็นครั้งที่ร้อยสิบแปดแล้วตั้งแต่ผมมาอยู่ในห้องนี้
“พ่อแม่ของฉันทิ้งไปตั้งแต่เกิดน่ะค่ะ ฉันโตมาที่นั่น”
“อ๋อ”ผมพยักหน้าเบาๆ เริ่มเข้าสู่สภาวะเงียบงันอีกครั้ง
Seohyun’s Part
ความเงียบงันภายในห้องเสียงแอร์เย็นๆที่ดังยิ่งกว่าลมหายใจของเราสองคนฉันนั่งอยู่นิ่งๆลมหายใจที่ผ่อนลงมาช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ “เฮ้อ”ในที่สุดฉันก็เผลอถอนหายใจออกมาฟอดใหญ่แน่นอนยิ่งกว่าแน่นอนเขาหันมามองหน้าฉัน ฉันก้มหน้าลงช้าๆแก้มเริ่มจะแดงระเรื่อเหมือนลูกสตอร์เบอร์รี่ในสวน ชีวิตที่ถูกต้องของฉันเริ่มจะผิดไปแล้ว “ความรัก”ความรักเริ่มย่างกรายเข้ามาในหัวใจของฉันช้าๆโดยที่ฉันรู้ดี(ฉันถึงสะกดมันอยู่ไงค่ะ)
“เอ่อ..ผมว่าเราลองพังประตูดูมั้ย อยู่แบบนี้มันน่าอึดอัด”จู่ๆเค้าก็พูดออกมา จูฮยอนตั้งสติดีๆ
“เอ่อ..ค่ะ..ฉันก็ว่ามันควรจะเป็นแบบนั้น”
“งั้นเราลองดูมั้ยครับ”
“ก็...ก็ดีค่ะ”เรากลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่ จูฮยอนชีวิตที่ถูกต้องของเธอ เธอต้องใช้ชีวิตแบบถูกต้องซิ นี่มันไม่ใช่แล้วน่ะ ฉันพยายามสะกดตัวเองอีกครั้ง สงสัยฉันคงต้องไปซื้อหนังสือพัฒนาตัวเองมาอ่านเพิ่มซะแล้วจะได้ไม่ฟุ้งซ้าน
“ผมนับหนึ่ง สอง สามแล้วดันพร้อมกันแรงๆน่ะครับ”
“ค่ะ”ฉันตอบได้แค่คำเดียวค่ะ
Yonghwa’s Part
“1 2 3”ผมกลั้นหายใจเตรียมดันเต็มที่ แต่วินาทีที่ผมกำลังจะดันตัวเข้าหาประตูจู่ๆป้าหยองก็โผล่มาจากไหนไม่รู้มาเปิดประตู ป้าหยองที่ดูจะตกใจมากผมตัวแทบเซถลาไปแต่อีกคนที่เหมือนจะผลักตัวเองเร็วไปล้มลงกับพื้น
“โอ้ย”เสียงร้องของร่างบางที่หล่นลงไปกองกับพื้น ทันทีที่ผมรู้สึกตัวผมรีบเข้าไปประคองเธอขึ้นมาทันทีแต่หน้าเจ้ากรรมดันมาชนกันซะอย่างนั้น “ตึกๆๆ”หัวใจของผมเต้นแรง ไม่สิ นายคือประธานจองผู้เย็นชา นายต้องนิ่งๆนิ่งๆนิ่ง
“นิ่งกันทำไมค่ะ ลุกได้แล้วค่ะ ป้าเห็นเด็กหนุ่มสาวสมัยนี้ป้าจะเป็นลมแปปเดียวมองหน้ากันวิบวับๆ สมัยป้าน่ะค่ะ กว่าจะได้มองหน้าใกล้กันขนาดนี้ป้าต้องหนีกันไปใกล้ถังขยะมืดๆ”ผมได้สติรีบผละออกห่างทันที ผมลุกขึ้นแล้วเดินลงบันไดไปโดยที่ไม่รู้จะไปไหน
Jessica’s Part
การเป็นพนักงานห้าง “จองอา”ห้างใหญ่อีกหนึ่งห้างของเกาหลีแน่นอนต้องเนี้ยบเปะ ผมที่รวบตึงเรียบร้อย เสื้อแขนยาวเรียบร้อย กระโปรงยาวเหนือเข่าห้าซม.เรียบร้อย รองเท้าส้นสูงสีดำ เปะ
“เจสสิก้า ไฮว์ทติ้ง”ฉันเดินออกมาจากห้องพักรูหนูที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่
ห้างจองอา ห้างหรูระดับไฮคลาสที่เป็นของตระกูลจอง มีประธานหนุ่มที่หล่อแซ่บอย่างจองยองฮวา บริหารอยู่และนี่ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ฉันตัดสินใจมาทำงานที่นี่เพื่อจะได้เป็นนางซินกับเค้าบ้าง ฉันคิดฝันถึงวันที่ได้เป็นคุณนายแห่งตระกูลจอง
“คุณนายจองครับ diorคอเล็คชั่นใหม่มาแล้วครับ”
“เอามาให้หมด”ฉันที่อยู่ในชุดราตรีสีแดงเพลิงใส่สร้อยเพชรเม็ดใหญ่มหึมา ที่ไหล่ประดับด้วยขนมิ้งค์หรู แค่คิดก็ฟินแล้ว
“นี่พนักงาน ตั้งใจทำงานหน่อยสิครับ”จู่ๆมีเสียงมาดับฝันฉันซะอย่างนั้น ฉันหันหน้ามามองแบบนางเอ้กนางเอก
“ยัยจอมลวง”ชัดเป๊ะ สำเนาถูกต้องไอ้คนที่ด่าฉันที่ตลาดนิ
“ไอ้หัวฟู”ฉันพูดออกไปแบบไม่สนใจ
“นี่คุณกล้าว่าลูกค้าหรอ เดี๋ยวผมไล่คุณออกแน่”
“หน้าอย่างนายเป็นลูกค้าได้หรอ วันก่อนยังเห็นเดินอยู่ตลาดอยู่เลยวันนี้มาเดินที่จองอาไม่ทราบว่าจะมาขโมยอะไรหรอย่ะ”ฉันถมึงตาใส่เต็มที่
“ผมหน่ะมีเงินซื้อ สบายมากเพราะผมเนี่ยเป็นเลขาประธานจองแห่งจองกรุ๊ปแต่พนักงานขายเครื่องใช้ไฟฟ้าอย่างคุณเนี่ยอาจไม่รอดได้ปลิ้นปล่อนที่นี่แน่”โอ้มายก้อด father mother help me!!นายหัวฟูนี่เป็นเลขาว่าที่สามีฉันหรอเนี่ย ตายๆๆๆๆ นายนี่จะไล่ฉันออกไม๊เนี่ย ยัยบ้าเอ๊ย ทำงานวันรแกก็จะโดนเค้าไล่ออกซะแล้ว
ใครอยากอ่านก่อนหรือทวงงานถามเฟสไรท์ได้หลังไมค์น่ะคะ
ความคิดเห็น