[yongSeo]The destinty

ลำดับตอนที่ #8 : The Destiny Episode5[ทำความรู้จัก]

  “มาพอดีเลย พี่ยงนี่ซอจูฮยอนเพื่อนที่หนูบอกจะพามาอยู่ด้วย”ยุนอาจับไหล่ของจูฮยอน

  “สวัสดีค่ะ”จูฮยอนโค้งคำนับแบบแทบไม่หายใจใส่ยงฮวา ยงฮวาที่ยังคงค้างอยู่เป็นเวลานานกว่าจะตั้งสติได้

  “สวัสดีครับ”ยงฮวาพยักหน้าเชิงตอบ หัวใจที่เคยด้านชาของเขาเริ่มพองโตขึ้น เสียงหัวใจที่ดังจนทำให้เหงื่อของเขาผุดขึ้นบนใบหน้า ไม่ต่างกันจูฮยอนที่ตอนน้ีเลือดสูบฉีดจนหน้าของเธอแดงขึ้น

  “แหมเงียบไปไม๊ นี่จูฮยอนนี่พี่ยงฮวาพี่ชายสุดหล่อของฉันน่ะ ยังไงก็ทำความรู้จักกันไว้น่ะ”ยุนอารีบปรี่ออกจากห้องไปทันที

  “เดี๋ยวซิยุน นี่ยัยเหม่งกลับมาก่อน”ยงฮวาพยายามเรียกน้องสาวที่ตอนนี้วิ่งลิ่วออกไปหนำซ้ำยังจัดการปิดประตูซะเรียบร้อย

  “นี่ยัยเหม่งเปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้เลยน่ะ”ยงฮวาสลัดลุกจากนักธุรกิจมาดนิ่งที่จูฮยอนเคยเห็นกลายเป็นพี่ชายที่ต้องหัวเสียเพราะน้องสาวตัวดี

  “ยุนอาคงแกล้งเราไม่นานหรอกค่ะ คุณยงฮวา”เสียงของจูฮยอนที่หวานและสุภาพเสียงนุ่มของจูฮยอนทำให้ยงฮวาอดเคลิ้มไม่ได้

  “อย่าเรียกผมว่าคุณเลย ยังไงเราก็ยังอยู่ร่วมบ้านกัน”ยงฮวามองหน้าจูฮยอนแววตาที่มองลึกเขาไปในดวงใจทำให้จูฮยอนที่ตอนนีเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาตามลำคอ

  “งั้นฉันควรเรียกคุณว่า...”จูฮยอนเว้นจังหวะไว้เล็กน้อย ยงฮวาทำท่าลังเลเล็กน้อยก่อนจะอ้าปากพูด

  “อุปป้า”

  จูฮยอนมองหน้ายงฮวาเล็กน้อย “ค่ะ ยงฮวาอุปป้า”เสียงหวานปนอายของจูฮยอนมันช่างไพเราะเหมือนเสียงเพลงคลาสสิคที่เขาชอบเหลือกัน...

  “นั่นไงตอนนี้เป็นอุปป้า อีกหน่อยก็คงเป็นยอโบ แค่คิดก็เขินแล้ว”ยุนอาที่แอบฟังอยู่เดินออกไปแบบไม่สนใจอย่างมีความสุข

  “อุปป้า อุปป้า ปุปป้า”ยุนอาเดินฮัมเพลงเข้าไปในห้องนอน

  “RRR”เสียงโทรศัพท์รุ่นgalaxy noteดังขึ้น ยุนอาละสายตาจากคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คมองที่โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะใกล้ๆ

  “พี่แทยอน”เสียงของยุนอาร่าเริงขึ้นทันทีเมื่อพี่สาวคนสนิทชวนเธอออกไปเที่ยวเล่นในช่วงเวลาเหงาๆแบบนี้

  “วันนี้ว่างไม๊”ประโยคเดิมๆของแทยอนที่ต้องพูดทุกครั้ง

  “ว่างค่ะ”กับประโยคซ้ำของยุนอาที่พูดทุกครั้งที่แทยอนถาม “พี่จะชวนไปไหนค่ะ”ยุนอาถามเพราะสถานการณ์เป็นใจที่จะที่พี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้เอาไว้ในห้องตาลำพัง

  “คังนัมจ๊ะ”

  “อีกสิบห้านาทีค่ะ”ยุนอาตัดสายแล้วกระโดดเข้าห้องแต่งตัวทันที

  “ทำไมยัยเหม่งยังไม่เปิดประตูอีกน่ะ พี่หิวจะตายอยู่แล้ว”ยงฮวาเดินวนไปวนมาจูฮยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียงเอื้อมมือไปหยิบกล่องผลไม้ที่อยู่ไม่ไกล

  “พี่จะทานก่อนไม๊ค่ะ ผลไม้นี่ฉันปอกเองกับมือ”ยงฮวาหันกลับมาเผชิญกับรอยยิ้มไร้เดียงสา หัวใจของเขาเต้นแรงแต่เขาก็พยายามข่มไว้ใต้ใบหน้าเคร่งขรึม

  “ก็ดีเหมือนกัน”ยงฮวาหยิบแอปเปิ้ลชิ้นเล็กขึ้นมา

  “ว่าแต่เธอชอบทานอะไรหรอ”ยงฮวาถามไปเล่นๆ

  “มันเทศค่ะ ฉันชอบมันเทศมาก”จูฮยอนทำหน้ามีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงมันเทศ

  “จริงหรอ พี่ก็ชอบมันเทศเหมือนกันน่ะ”ยงฮวามองหน้าจูฮยอนแบบงงๆ

  “ฉันไม่คิดเลยน่ะค่ะว่าพี่จะชอบมันเทศ”จูฮยอนยิ้มออกมาอย่างจริงใจ

  “พี่ชอบมันเทศมากเลยเธอรู้ไหม พี่ซื้อไร่ปลูกมันเทศไว้ตั้งมากมายเลยน่ะ ถ้ามีโอกาศพี่จะชวนเธอไป”ยงฮวาเปิดเผยอีกด้านนึงของเขาที่น้อยคนจะได้เห็นให้จูฮยอนดู

  “พี่ดูเปลี่ยนไปมากเวลาที่พี่พูดถึงอะไรที่พี่ชอบ”จูฮยอนยิ้มน้อยๆแต่ในใจของยงฮวากำลังพองโตเมื่อรู้ว่าจูฮยอนเองก็สนใจเก่ียวกับตัวเขาอยู่ไม่น้อย

  “มันเป็นตัวตนของพี่”ยงฮวายิ้มกว้างออกมา

  “พี่เหมือนเด็กเลยน่ะค่ะ เวลาที่พี่ยิ้มแบบนี้”

  “งั้นเธอควรเรียกพี่ว่าเด็กประถมยงดีไม๊”ยงฮวายิ้มกว้างอีกครั้ง

  “นั่นสิค่ะ”จูฮยอนหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง ทั้งสองคนแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรู้ถึงตัวตันที่แท้จริง

รถโฟล์คสวาเกนสปอร์ต รุ่นบีทเทิลใหม่ล่าสุดจอดเทียบกับหน้าพรมแดงของผับดังของคนรวยในโซล ยุนอาที่ดูเด่นในชุดลูกไม้สีดำที่ขับกับผิวขาวของเธอเป็นอย่างดี

  “นั่นมันยัยเด็กกะโหลกกะลาจริงๆหรอ”ชินฮเยมองผ่านกระจกอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง “ไม่รู้อะไรเข้าสิงยัยเด็กนั่นถึงได้มางานนี้”ชินฮเยมองอย่างไม่ค่อยพอใจเมื่อตำแหน่งดาวเด่นของงานตกเป็นของยุนอา

  “ยุนอา เธอสวยมากเลยน่ะ”ซุนกยูและแทยอนเดินเข้ามาหา

  “ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน”หญิงสาวเองก็ยังงงกับตัวเอง

  “แต่ยุนอาของเรากลายเป็นดาวเด่นไปเลย”ซุนกยูเหล่ตาไปทางชินฮเยน้อยๆ

  “นี่ฉันรู้น่ะว่าแกคิดอะไร”แทยอนตีไหล่ของซุนกยู

  “พี่แทก็มันจริงนิ ใส่แบบผ่าๆแหวกยังแพ้เธอเลย”ซุนกยูแอบหัวเราะ

  “เข้าข้างในกันเถอะ”แทยอนลากตัวยุนอาและซุนกยูเข้ามา

  “พี่ค่ะ ยังไม่มีใครมาอกหรอค่ะนี่มันเกือบเที่ยงคืนแล้วน่ะค่ะ”จูฮยอนและยงฮวาที่ไม่ได้ขยับตัวไปไหนนั่งอยู่กันที่เดิม

  “นั่นสิ”ยงฮวาที่ดูท่าทีกระวนกระวาย ตอนนี้เขาร้อนไปทั้งกายและใจ

  “พี่ค่ะ ฉันว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วหล่ะค่ะ ไม่อย่างนั้นพี่คงไม่ได้นอนแน่ๆ พี่บอกฉันว่าพี่ต้องไปทำงานตั้งแต่เช้าไม่ใช่หรอค่ะ”จูฮยอนมองชายหนุ่ม

  “นั่นก็จริง แต่ทำไงได้หล่ะ”ยงฮวาลุกไปจับที่ประตู “มันเปิดไม่ได้” 

  “วันนี้เราคงไม่ได้นอนหลับกันแน่ๆ”จูฮยอนพึมพำ

  “ไม่หรอก ยังไงยัยเหม่งก็มาเปิดประตูให้พี่ พี่ยังมีงานต้องทำอีกมาก”ยงฮวาพูดแบบไม่มีคนฟังเพราะเมื่อยงฮวาหันหน้าไปจูฮยอนก็นิ่งไปแล้ว

  “เด็กน้อย”ยงฮวามองหน้าจูฮยอนชัด หัวใจของเขาเต้นแรงกว่าทุกครั้ง เขาตั้งสติอีกครั้งก่อนค่อยๆประคองตัวจูฮยอนให้อยู่ในอ้อมแขนของเขาและค่อยๆอุ้มเธอไปวางบนเตียงใหญ่ ยงฮวาค่อยๆห่มผ้าให้ช้าๆ จูฮยอนซุกตัวใต้ผ้าห่มเหมือนเด็ก ยงฮวาเดินมานั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆมองหน้าจูฮยอนก่อนจะเผลอหลับไป

  “นี่ยุนอาเธอรู้ไม๊ เมื่อกี้พี่เจอใคร”แทยอนที่เดินไปเข้าห้องน้ำแต่วิ่งกลับมาซะก่อน

  “ใครหรอ คังมินฮยอกหรอจ๊ะ”ซุนกยูพูดถึงหนุ่มรุ่นน้องที่แทยอนแอบหลงรัก

  “จะบ้าหรอ”แทยอนตีไหล่ซุนกยูอย่างแรง

  “อ๊าย”ซุนกยูพยายามหลบ

  “แล้วใครหล่ะค่ะ”ยุนอามองหน้าแทยอนอย่างเอาเป็นเอาตาย

  “นี่ไม่ต้องจ้องพี่ขนาดนั้น คนที่พี่เจอคือประธานลี”ยุนอาหน้างงทันทีเมื่อเธอนึกถึงประธานลีหรือลีซึงกิ ชายหนุ่มผู้ขโมยจูบแรกของเธอ

  “ชิ งานการไม่มีทำ วันๆเอาแต่มาเที่ยวควงสาว”ยุนอาเบ้หน้าเบาๆ

  “หนิ นึกถึงหน้าคู่แข่งพี่ชายสุดหล่อของเธอไม่ได้เลยน่ะ”ซุนกยูกระซิบข้างๆหู

  “นี่ หมอนั่นน่ะแพ้ชายฉันอยู่แล้วหล่ะ”ยุนอาพูดอย่างมั่นใจ

  “เธอแน่ใจได้ยังไง”ใครบางคนกระชากข้อมือของยุนอาจากข้างหลัง “พี่ชายเธอมีอะไรเหนือกว่าฉันนึกรึไง”ซึงกิกระชากตัวของยุนอาออกมา

  “นี่ปล่อยน่ะ”ยุนอาพยายามสะบัดข้อมือออกแต่ไม่สามารถสู้แรงผู้ชายอย่างลีซึงกิได้

  “ทำไม ฉันมีอะไรสู้พี่ชายเธอไม่ได้”ซึงกิจ้องหน้ายุนอาเหมือนจะกินหญิงสาวไปทั้งตัว

  “ทุกอย่าง”ยุนอาจ้องตาเขม็ง

  “เธอว่ายังไงน่ะ”ประธานหนุ่มช้อนตัวหญิงสาวขึ้นเหนือ

  “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”ยุนอากัดแขนของชายหนุ่ม

  “นี่”ชายหนุ่มที่เริ่มโกรธจัด “จำเอาไว้น่ะฉันไม่เคยแพ้พ่ีชายของเธอและฉันก็ชนะมาตลอดด้วย”ซึงกิอุ้มยุนอาขึ้นรถของเขา

  “นี่นายมันโรคจิต นายมันบ้า”ยุนอาพยายามเปิดประตูรถแต่ชายหนุ่มคว้าตัวยุนอาเอาไว้ก่อน

  “เธอจะได้รู้ว่าฉันโรคจิตจริงรึเปล่า”ชายหนุ่มมองด้วยแววตาเป็นต่อ

-------------------------------------------------------------nc------------------------------------------------------------------------

  “พี่ค่ะ”จูฮยอนตื่นขึ้นมาเกือบรุ่งสางเห็นชายหนุ่มนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ

  “ฮะ นี่ยัยเหม่งเปิดประตูให้เราแล้วหรอ”ยงฮวามองไปที่ประตูแต่จูฮยอนส่ายหน้าเบาๆ

  “ยังค่ะ”

  “นี่กะจะให้เราตายในห้องเลยใช่ไม๊เน่ีย”ยงฮวาส่ายหัวเบาๆ

  “พี่นอนต่อเถอะค่ะ ฉันไม่กวนพี่แล้วถ้ายุนอาเปิดประตูให้เราฉันจะปลุกพี่น่ะค่ะ”จูฮยอนยิ้มให้

  “ขอบคุณมากน่ะ”ยงฮวาฟุบตัวหลับต่อแต่จูฮยอนสะกิดที่เขาเบาๆซะก่อน

  “มันคงจะดีกว่าถ้าไปนอนที่โซฟา”จูฮยอนชี้ไปที่โซฟายาว

  “ไม่เป็นไรหรอกพี่จะกวนเธอเปล่า”

  “พี่ไม่กวนฉันหรอกค่ะ ฉันจะนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะถ้าพี่ยังนั่งอยู่ตรงนี้พี่คงจะกวนฉันมากกว่าน่ะค่ะ”จูฮยอนเดินไปหยิบหมอนและผ้าห่มมาวางให้ “พี่นอนเถอะค่ะ”

  “ขอบใจมากจริงๆน่ะ”ยงฮวายอมไปนอนที่โซฟาแต่โดยดี

ตอนนี้เป็นยังไงกันบ้างคอมเม้นต์ให้ไรท์เตอร์ด้วยน่ะค่ะ
 

แจ้งเรื่องฉากncน่ะค่ะ
รายชื่อผู้มีสิทธิ์รับncดังนี้ค่ะ
 

คุณ softhy
คุณpeachycaramel

คุณMind Mint(คุณmind mintไม่ได้เป็นสมาชิก)
คุณann Ja
คุณlovetoey(คุณlovetoeyไม่ได้เป็นสมาชิก)
คุณfaiir(คุณfaiirไม่ได้เป็นสมาชิก)
คุณgoguma4337
คุณyssofia
และสุดท้ายคุณอิ๋วys
#สามท่านที่มีสิทธิ์รับncแต่ว่าไม่ได้เป็นสมาชิกจะสามารถรับขอรับncตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นไปน่ะค่ะ

ส่วนใครที่ไม่มีชื่อตามนี้มีรอบเปิดรับncคือ วันนี้(18-06-55)ในเวลา 22.30-24.30
และในวันอาทิตย์(19-06-55)ในเวลา17.30-23.00 สุดท้ายคือวันจันทร์เวลา16.00-16.30

  ใครที่ขอในเวลาอื่นจะไม่ขอส่งให้น่ะค่ะและทุกคนที่ได้รับncต้องแจ้งให้ไรท์เตอร์รับทราบทุกคนไม่งั้นจะไม่มีสิทธิ์รับncครั้งต่อไปน่ะค่ะส่วนใครถ้าไม่ได้รับจากไรท์เตอร์ก็คอมเม้นต์ไว้ได้เลยค่ะเดี๋ยวส่งให้นอกรอบค่ะ