คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : The Destiny Episode3[ครั้งแรก]
“ไม่มีจริงๆหรอเนี่ย”จูฮยอนยังคงเดินวนเวียนอยู่ในซอยไม่ไปไหนโดยที่เธอไม่รู้ว่าอะไรมาผูกติดเธอเอาไว้ที่นี่
“จูฮยอน”เสียงใสที่เธอคุ้นหูกำลังใช้มือสะกิดเธอจากข้างหลัง
“ยุนอา”จูฮยอนเบิกตามองด้วยความดีใจ
“แล้วคิดว่าใครหล่ะจ๊ะแล้วนี่เธอมาทำอะไรที่นี่”ยุนอามองไปรอบๆตัวจูฮยอน
“ฉันมาหาที่อยู่ใหม่น่จ๊ะ”จูฮยอนยิ้มอย่างเซ็งๆที่วันนี้เธอต้องมาเก้อแถมชายหนุ่มในฝันของเธอยังกลายเป็นคนโรคจิตไปได้
“แล้วเธอได้ที่อยู่ยังหล่ะ ช่วงนี้ฉันเหงาๆฉันอาจจะมาอยู่กับเธอก็ได้”ยุนอายิ้มร่าเหมือนเด็ก
“ที่ที่ฉันอยู่เนี่ย มันไม่ได้ดีเหมือนบ้านของเธอหรอกน่ะจ๊ะ”จูฮยอนยิ้มอย่างเกรงใจ
“งั้นไปอยู่บ้านฉันไม๊”ยุนอาชวนเสียงใสด้วยความหวังลึกๆในใจว่าสาวน้อยคนนี้จะทำให้พี่ชายของเธอเปลี่ยนไป
................................................................................................................................................
ภายในบ้านไม้หลังเล็กกลางป่าที่ร่มรื่น ชายหนุ่มคนนึงกำลังหยิบวางของมากมายเข้าในบ้าน
“พี่หวังว่าเธอจะชอบน่ะ”คยูฮยอนมองไปรอบๆบ้านด้วยความพอใจและหวังว่าหญิงสาวอีกคนก็คงพอใจไม่ต่างกัน
................................................................................................................................................
“เธอไปอยู่บ้านฉันไม๊”เสียงของยุนอาก้องภายในหัวของจูฮยอนที่กำลังนั่งคิดอะไรบนรถเมล์ที่กำลังเดินทางออกไปนอกเมือง
“ฉันควรจะไปไม๊น่ะ”จูฮยอนพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ซอฮยอน”เสียงเล็กแหลมที่ดังขึ้นมาจากหน้ารถเมล์
“ออนนี่”จูฮยอนร้องออกมาด้วยความดีใจปนประหลาดใจ
“พี่แปลกใจมากเลยที่เจอเธอ”ยูริเข้ามานั่งข้างๆจูฮยอน
“พี่มาได้ไงค่ะ”จูฮยอนมองด้วยความสงสัย
“พี่มาดูที่ให้เจ้านายน่ะจ๊ะ”ยูริลูบไปหัวของจูฮยอนเบาๆ จูฮยอนทำได้แค่ย่นจมูกใส่ยูริเท่านั้น
“แล้วเรามาทำอะไรในโซล”ยูริหันมาสนใจจูฮยอนอีกครั้ง
“มาหาบ้านกับงานน่ะค่ะ หนูอยากออกมาอยู่เอง”จูฮยอนยิ้มให้ยูริ
“จริงสิ ที่บริษัทพี่เนี่ยอยากได้เด็กฝึกงานพอดีเลย”ยูริพูดทีเล่นทีจริง แววตาของจูฮยอนเป็นประกาย
“จริงหรอค่ะ”จูฮยอนนิ้มอย่างมีความหวัง
“จ๊ะ ถ้าเธออยากทำจริงๆน่ะ พี่จะให้นามบัตรเธอน่ะ อ่ะนี่จ๊ะ พี่ต้องลงแล้วไปน่ะจ๊ะ”ยูริลุกออกจากที่นั่งแต่ยูริได้ทิ้งเรื่องราวสุดวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
................................................................................................................................................
“เป็นไงบ้างจ๊ะ”หญิงสาววัยกลางคนนั่งรอจูฮยอนอยู่จนค่ำแววตาที่เธอมองจูฮยอนเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก
“ไม่เจอค่ะแต่หนูคิดว่าหนูจะไปอยู่กับเพื่อนน่ะค่ะ”จูฮยอนยิ้มเจื่อนให้ ระหว่างทางเธอได้ตัดสินใจที่จะอาศัยอยู่กับยุนอาและทำงานกับยูริ
“ดีเลย ประหยัดค่าใช้จ่ายด้วยว่าแต่ครูรู้จักเค้าไม๊”
“ยุนอาไงค่ะครู”จูฮยอนยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“งั้นก็ดีเลยจ๊ะ ครูจะได้สบายใจหน่อย”จูฮยอนยิ้มเป็นเชิงตอบรับ
“หนูไปนอนก่อนน่ะค่ะ”จูฮยอนเดินเลี่ยงเข้าไป
................................................................................................................................................
“เป็นไงบ้าง”ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งนิ่งราวกับก้อนหินกกำลังหาทางกำจัดคู่แข่งตัวฉกาจของเขา
“ตอนนี้โครงการของพวกมันเริ่มก่อสร้างแล้วครับ เราคงจะทำลายได้ยาก”เลขาคนสนิทของชายหนุ่มก้มหน้าอย่างขออภัยแต่ชายหนุ่มเลือดร้อนตรงหน้ากลับขว้างปาแฟ้มด้วยความไม่พอใจ
“ให้ประมูลที่ดินแกก็ทำไม่ได้ ให้ไปขัดขวางแกก็ยังคงทำไม่ได้อีกต้งแต่ตอนนี้แกไปหางานใหม่ซะ ฉันไล่แกออก”น้ำเสียงเยือกเย็นแล้วลุกออกไปอย่างไม่ใยดีปล่อยให้อดีตเลขาของเขานั่งทรุดลงกับพื้นอย่างจนปัญญา
................................................................................................................................................
“ยุนอา ฉันขอคุยกับเธอหน่อยได้ไม๊”จูฮยอนที่โทรศัพท์ไปหายุนอาในเวลาเกือบสี่ทุ่ม
“ไม่เลยฉันไม่นอนง่ายๆหรอกน่า”ยุนอาพูดขำๆ
“ฉันตัดสินใจว่าฉันจะไปอยู่กับเธอน่ะ”จูฮยอนพูดเสียงค่อยแทบจะกลืนไปกับเสียงเพลงที่ดังอยู่ในห้องของยุนอา
“เธอว่ายังไงน่ะ”ยุนอาพยายามเงี่ยหูฟังสายในโทรศัพท์อีกครั้ง
“ฉันจะขอเธอไปอยู่กับเธอด้วย”จูฮยอนพูดเสียงดังขึ้นหน่อยแต่ยุนอาก็ยังคงไม่ได้ยิน
“เธอว่ายังไงน่ะซอจู พูดดังๆเลย”ยุนอาพยายามฟังเสียงของจูฮยอนอย่างตั้งใจ
“ฉันจะขอไปอาศัยเธอที่บ้านหน่อย”คราวนี้ยุนอาได้ยินอย่างชัดเจน “เจ๋งไปเลย”ยุนอาที่รู้สึกมีความสุขสุดๆกับการที่เธอจะมีเพื่อนมาอาศัยอยู่ร่วมชายคาและแผนการจับคู่ของพี่ชายที่อยู่ในสมองของยุนอากำลังไปได้สวย(มั้ง)
“ได้เลย ฉันจะให้คนรถไปขนของพรุ่งนี้แล้วเจอกันน่ะจ๊ะ”ยุนอาตัดสายไป...
................................................................................................................................................
“คุณป้าค่ะ”ยุนอาวิ่งลงมาจากบันไดเวียนขนาดใหญ่ลงมายังชั้นล่าง
“คุณคุณหนู”หัวหน้าแม่บ้านในชุดยูนิฟอร์มเดินออกมาพร้อมรับชายคุณหนูของเธอ
“ต่อจากวันพรุ่งนี้จะมีเพื่อนของฉันมาอยู่ด้วย ช่วยจัดห้องให้เค้าด้วย จัดดีๆหล่ะ”ยุนอากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข
“อ๋อค่ะแล้วคุณหนูได้บอกนายน้อยรึยังค่ะ”หัวหน้าแม่บ้านคนนี้กำลังพูดถึงยงฮวาพี่ชายสุดหล่อของเธอ
“ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ รายนั้นเคยสนใจอะไรด้วยหรอค่ะนอกจากตัวเลข”ยุนอานึกถึงหน้าพี่ชาพลางหลุดหัวเราะกับมาดนิ่งของเขา...ยุนอาวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองทันที...
................................................................................................................................................
เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วผับหรูของเหล่าเซเลบ-คนดังหรือไฮโซต่างๆมักมารวมตัวกันที่นี่รวมถึง “ปาร์ค ชินฮเย”หนึ่งสาวนักท่องราตรีและ “ลีซึงกิ”หนุ่มหล่อที่เจิดจรัสที่สุดในผับแห่งนี้
“นั่นมันประธานลีนิ”ชินฮเยในชุดแซคซีทรูสีดำบังเอิญเหลือบมองเห็นประธานหนุ่มคู่แข่งคู่หมั้นของเธอนั่งดื่มเหล้าอยู่เกือบสุดบาร์ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเข้าไปทักทายเขา
“ไงค่ะ ประธานลี”ชินฮเยจับไหล่ของชายหนุ่มเบาๆแต่ด้วยอารมณ์โมโหของเขา ซึงกิสะบัดมือของชินฮเยให้หลุดจากไหล่ของเขาอย่างไม่ใยดี
“จะไปไหนก็ไป”ซึงกิพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดปนรำคาญใส่ชินฮเย หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยแววตาเยาะเย้ย
“ฉันรู้น่ะว่านายผิดหวังเรื่องที่ดินนั่น ถึงยังไงนายก็เป็นรองยงฮวาเค้าอยู่ดี”ชินฮเยพูดเหน็บซึงกิแล้วเดินออกไปอย่างไม่ใยดีทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
................................................................................................................................................
ภายในห้องมืด ร่างของชายหนุ่มในเงามืดมีเพียงแสงจากโคมไฟหัวเตียงสลัวๆเท่านั้น
“เธอคือใครทำไมฉันต้องคิดถึงเธอ”ชายหนุ่มพลางส่ายหัวตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ
................................................................................................................................................
ตอนนี้สาวน้อยแสนสดใสได้กลายเป็นหญิงสาวเต็มตัว การปาร์ตี้สุดเหวี่ยงในคืนนี้ของเธอและเพื่อนๆที่ผับหรูใจกลางเมืองมันทำให้เธอต้องแต่งตัวสวยเป็นพิเศษ
“พร้อม”ยุนอาคว้ารองเท้าส้นสูงในชั้นวางรองเท้ากระจกที่จุรองเท้าหลายสิบคู่เอาไว้
“เฮ้อ”ยุนอาส่องตัวเองในกระจกบานใหญ่อีกทีด้วยความไม่แน่ใจ
“เอาน่า”ยุนอาพูดกับตัวเองแล้วเดินออกมาด้วยความมั่นใจ
“คุณหนูจะไปไหนค่ะ”สาวใช้กะกลางคืนที่ยงฮวาให้คอยเฝ้ายุนอาถามยุนอาที่เดินออกมาจากในห้อง
“จะไปหาเพื่อน”ยุนอาทำท่าจะก้าวเดินอย่างไม่สนใจ
“ไม่ได้ค่ะ นายน้อยสั่งไว้”สาวใช้ทำท่าขัดขืนไม่ยอมทำตามความต้องการของยุนอา
“เชื่อฟังนายน้อยแล้วอยากให้คุณหนูไล่ออกรึไง”ยุนอาทำเสียงโมโหสาวใช้คนนั้นรีบหลบ ยุนอาแอบยิ้มอย่างขำตัวเอง
................................................................................................................................................
(จินตนาการชุดของเหม่ง)
ยุนอาในเสื้อซีทรูสีดำกับกระโปรงสั้นสีชมพูอ่อนเมื่อเธอกับเข้ามาในผับหรูซึ่งมันเป็นครั้งแรกของเธอที่ได้มาเจอแสงสีแบบนี้ สายตามากมายจับจ้องยุนอาจนเป็นจุดสนใจของทุกคนรวมถึง “ซึงกิ”ประธานหนุ่มที่มองยุนอาด้วยความไม่เชื่อสายตาว่าเด็กน้อยหัวเหม่งคนนั้นคือสาวสวยในคืนนี้ หญิงสาวมองหาเพื่อนสาวของเธอแต่ก็อดไม่ได้เช่นกันที่จะเข้าไปทักศัสตรูตัวฉกาจของพี่ชาย
“ไง”ยุนอาเดินเข้าไปทักชายหนุ่มโดยที่เธอไม่รู้ชะตาของตัวเองต่อไป
“คนอย่างเธอเข้าผับเป็นด้วยหรอ นึกว่าวันๆเอาแต่เล่นอยู่ในสวนสนุก”ซึงกิมองหญิงสาวด้วยแววตาดูถูกแต่ในใจลึกๆเขาก็แอบชื่นชมหญิงสาวอยู่ไม่น้อย
“ฉันโตแล้วน่ะ ไม่ใช่เด็กอมมือ”ยุนอาสวนกลับด้วยความหมั่นไส้
“เธอโตเป็นผู้ใหญ่แน่หรอ”ซึงกิมองหน้าหญิงสาวไม่รู้ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรดลใจให้เขาทำอะไรบางอย่างลงไป...ซึงกิโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆยุนอาแล้วค่อยประกบปากของเขาลงบนปากบางของเธอ ความรุ่มร้อนภายในร่างกายของยุนอาพลุ่งพล่าน สมองของเธอไม่สั่งการใดๆเธอทำตามหัวใจของเธอต้องการ...ชายหนุ่มถอนจูบออกมาเป็นช่วงเวลาเดียวกันท่ีหญิงสาวตั้งสติได้ มือเรียวบางทาบลงไปบนหน้าของชายหนุ่มอย่างแรงเธอเดินออกไปด้วยความอายมากกว่าโกรธ ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว...
................................................................................................................................................
ความคิดเห็น