... คุนชาย กับ สาวใช้ ...

ลำดับตอนที่ #1 : + หาดทรายปะการัง +

ไข่เจียว  สาวน้อยวัย 17 ต้องหางานพิเศษทำไม่เว้นแต่ละวัน และแล้ววันนี้เทอก็ต้องไปทำที่ชายหาด ....

 โอย ไอ้บ้าพวกนี้ สั่งแล้วไม่กิน สิ้นเปลืองจริงๆเลย อึ้ย อย่าให้จับได้นะว่าเป็นของใคร ชั้นเสิร์ฟเหนื่อยแค่ไหนรุมั้ย 
เอาแต่ไปเล่นน้ำทะเลอยู่นั่นแหละ ขอให้เป็นปวดบวม ไม่ก็ฉลามกัดตายย
 
''ช่วยด้วย !! มีคนจมน้ำ ช่วยด้วยยๆๆๆ''
เห้ยก็ช่วยดิว่ะ เรียกให้ช่วยอยู่ได้ ทำไมน้า ทำไม ต้องให้คนสวยออกโรงทุกที เซงจริงจริ๊งงงง


ตูม !!!! น้ำสาดกระจายเนื่องจากตัวดิชั้นหนักไปนิดนึง ไหนนะคนจมน้ำ ชั้นได้ว่ายไปตามโขดหินปะการังต่างๆ อ๊ะ เจอแล้ว ผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับชั้น ให้ตายเหอะ !!!!!  หล่อชะมัดด 
เพี้ยง !!!! โอม มายึ้ยกึ้ยๆ ขอให้เค้าสำลักน้ำด้วยเถิ๊ดด ชั้นอยากจาเม้าส์ทูเม้าส์จริงๆ จากนั้นเค้าต้องตกหลุมรักชั้นแน่นอน อ๊ายยย เขินๆ รีบช่วยดีกว่า จานึกอะไรอยู่เนี่ย เดี๋ยวเค้าก็ตายพอดี  ....


''อ้าว คุนครับ ไหนคุนชายละครับ'' ผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความสงสัย


''นอนอยู่นู่นไง พวกนายนี่ แทนที่จะช่วยชั้น เหนื่อยนะเนี่ยลากเค้ามาอ่ะ มีค่าตอบแทนมั้ย''


''คุนจะเอาเท่าไหร่ว่ามาเลย ถ้าคุนชายเป็นอะไรไป ผมต้องตายแน่ๆ พอดีผมว่ายน้ำไม่เป็นอ่ะครับ''


''ไปดูคนเจ็บก่อน แล้วเราค่อยคุยกัน โอเคมั้ย'' ข้อเสนอของชั้นทำให้เค้านึกขึ้นได้ว่า คุนชายเค้านอนสลบอยู่ เห้อ ดูแลกันประสาอะไร 


''คุนชายๆ คุนชายครับ ''นายสูทดำเขย่าตัวซะขนาดนั้น เป็นชั้นจ้างให้ก็คงไม่ตื่น มาทีชั้นออกโรงบ้าง ''คุนคะ ช่วยถอยหน่อยคะ สงสัยคุนชายของคุนคงสำลักน้ำเข้าไปมาก เด๋วชั้นจะผายปอดนะคะ อ่าขอที่โล่งๆค่ะ อย่ามุงกันนะคะ''


ต๊ายยย ชีวิตของชั้น ช่างโชคดีซะเหลือเกิน อย่างน้อยจูบแรกกับหนุ่มหล่อๆ อ๊ะ จะเริ่มแล้วนะ 20 ซม. 5ซม. ''ยัยขี้เหร่ ถ้าเทอคิดจะจูบชั้นจริงๆละก็ เจอดีแน่!!'' อึ้ย ตื่นแล้วหลอเนี่ย ชีวิตของชั้น T_T แผนที่วางไว้จบเห่แน่ ฮือออ !!! นายบ้าจาตื่นทำไมเนี่ย 


''คุนชาย ฟื้นแล้วหลอครับ''  ชายใส่สูททำท่าดีใจ แหมรอดแล้วล่ะสิ เห้ยค่าตอบแทนชั้นล่ะ ถ้าไม่ให้น้า พวกนายเจอดี ''นายไหนค่าตอบแทนชั้นล่ะ ขอไม่ต้องมาก ชั้นไม่ได้หวังเงินอะไรขนาดนั้น แค่อยากหาเงินเยอะๆ'' หวังว่าพวกนายคงเข้าใจนะเนี่ย ชั้นอุตส่าทำอ้อนเต็มที่


''เทอจะมาทำงานบ้านชั้นมั้ยล่ะ''นายคุนชาย แหมทำมาเป็นพูดดี ''งานอะไรล่ะ'' ก็คนมันอยากรู้นี่นา .. ''อ่าว ก็สาวใช้ไง'' โห นายนี่น่าเกียดจริงๆจะให้ชั้นไปเป็นแม่บ้านเนี่ยนะ ท่าจะบ้า ชั้นแค่ต้องการเงินไปเสริมสวยตัวเอง พอดีบ้านไม่ได้ยากจน เชอะ ให้ตายเหอะ นายบ้าประสาท...           ''ชั้นให้เทออยู่ในฐานะคนใช้ส่วนตัว มีโรงเรียนให้ เงินเดือนซัก 5000 พอมั้ย ''


*_* + สุดยอด ใช้งเนมาล่อเรอะ เอาก็ได้ว่ะ ''โอเคได้ ตกลงตามนี้'' นายสูทเอ้ย คุนชายนายนี่ใจดีจัง อู้ย ปลื้มๆ ''มีเงื่อนไขแค่ข้อเดียว ห้ามรักชั้น''นายนั่นพูดอย่างจริงจังจนชั้นขนลุก แต่จาบ้ารึไงใครเค้าจารัก ชิ ''โอเค เรื่องนี้สบายมาก ว่าแต่ชั้นต้องอยู่นานเท่าไหร่''


''ชั้นให้เทออยู่ 6 เดือน ถ้านับก็ให้เทออยู่ 1 ปีการศึกษา ชั้นจะให้เทอเรียนโรงเรียนเดียวกับชั้น ปีนี้ขึ้นม.6ใช่มั้ยเทอน่ะ'' ''อือ นายล่ะ ม.6เหมือนกันหลอ'' มันก็ต้องแน่หนิเนอะ ก็หน้าเรามันรุ่นราวคราวเดียวกัน ''ก็ใช่น่ะสิ คิดว่าชั้นม4รึไง แต่มันก็เป็นไปได้ หน้าชั้นออกจะเด็กไม่เหมือนใคนบางคนหรอก''  ชิ นายนี่กานประสาทใช่ย่อย ''แล้วจะไปกันรึยังล่ะ รอนานและเนี่ย ''


2 ชม.ผ่านไป _______________________________**

ถึงซักที - -  เซงจริงๆ บ้านนายอยู่บนเขาบนดอยรึไงเนี่ย ตั้ง2ชั่วโมงกว่าจะถึง ให้ตายเหอะชั้นมาอยู่นอกเมืองตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยชีวิตที่แสนเศร้า แถมต้องมารับใช้ไอ้คุนชายบ้าอำนาจอีก ฮึ้ย!!!! น่าจะฆ่าให้ตาย เห้ออ ไหนๆก็จาและ O_O โอ้โหบ้านนายนี่ใหญ่จริงๆ ชั้นนึกว่า สวนสัตว์ซะอีก (เข้าใจเปรียบเนอะ) อ๊ะ คนรับใช้มายืนออรอรับเสด็จรึไงเนี่ย เยอะจริงๆแล้จะจ้างชั้นมาอีกทำไมเนี่ย งง - - ''


''นี่เทออ เทออ!!!! อย่ามั่วแต่อึ้งสิ เข้ามาได้แล้ว ชักช้าจริงๆ'' นายนั่นบ่นอยู่ได้น่ารำคาญ ชิ


''นี่นายเสื้อผ้าชั้นก็ยังไม่มีแล้วชั้นจะใส่อะไรอ่ะ นายให้ชั้นกลับบ้านก่อนไม่ได้หลอ แล้วแม่ชั้นจะว่าไงบ้างเนี่ย''

''เรื่องเสื้อผ้า เดี๋ยวแม่บ้านจะพาไปซื้อใหม่หมด เอาไปบัตรชั้น แล้วอย่ารูดเยอะล่ะ แล้วก็พวกเครื่องใช้ส่วนตัวน่ะ เทอออกเองไปก่อนนะแล้วเท่าไหร่มาบอก ชั้นไม่อยากให้มีรายจ่ายชุดชั้นในผู้หญิงในบัตรของชั้น เทอเข้าใจนะ แล้วก็รายละเอียดถามแม่บ้านได้ อ๊ะ แล้วอีกอย่าง ผมชื่อ โฟน โปรดเรียกชื่อผมด้วย รึถ้ามีมารยาทหน่อยก็ คุนชาย โอเคนะ ไปละ ง่วง''

นายนี่กวนตีนชะมัดแล้วก็ชื่อไรนะ โฟน โห่ชื่อเชยชะมัด สงสัยแม่คุยโทรศัพท์บ่อย ฮ่าๆๆ พูดซะเยอะเชียว นายนี่ท่าจาบ้า อื้มม บัตรทองของนายโฟน อู้ยย เดิดมายังไม่ได้ทำเล้ยย จาใช้ให้กระจายเลย ไปดีกว่า ''แม่บ้านคะ เดี๋ยวของเครื่องใช้หนูไปซื้อเองก็ได้คะ มันลำบากป่าวๆ โอเคนะคะ เดี๋ยวหนูว่าจะแวะไปที่บ้านบอกคุนแม่ก่อนด้วย ไม่รู้แม่จะว่าไงบ้าง ''


''อ๋อ ถ้าเป็นเรื่องคุนแม่ของหนู คุนชายได้โทรไปบอกเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ ''

''หา แล้วแม่ชั้นให้ได้ไงเนี่ย อย่างน้อยก็น่าจะไม่ให้ไป''ฮึ่ม ไปเป็นคนใช้นะแม่ยอมได้เรอะ เห็นลูกสาวแม่เป็นอะไรเนี่ย  อ๊ะ นายโฟน ลองไปคุยดีกว่า ''นายเรื่องแม่ชั้น นายคุยว่าไง''

''อ๋อ ไข่เจียว เรื่องแม่เทอน่ะ ชั้นโทไปบอกว่า เทอจาพักที่หอ เพราะมันใกล้กับที่ทำงานพิเศษของเทอ ส่วนโรงเรียนเก่าเทอ ชั้นก็โทไปขอลาออกเรียบร้อยแล้วล่ะ สบายใจได้ เออถ้าจะไปซื้อของก็ต้องกลับก่อน 2 ทุ่มนะ ไม่งั้นจะไม่ให้เข้าบ้าน ''

พระเจ้าชีวิตดิชั้น ไม่น่าไปตอบตกลงเลย ฮือออออออออออออ แง๊ แง  ....