ท่านประมุข(มาร)ล่ารัก - สำนักพิมพ์ Princes #ประมุขมารล่ารัก
หนีออกจากบ้านครั้งแรก... นางก็ตกเป็นเป้าหมายพิชิตใจของท่านประมุขมาร ...มารดามันเถอะ! พวกท่านจะยัดเยียดชายผู้นั้นให้ข้าได้อย่างไร! ยุทธภพจะนองเลือด บ้านเมืองจะปั่นป่วน แล้วมันเกี่ยวอันใดกับข้ากันเล่า!
ผู้เข้าชมรวม
284,719
ผู้เข้าชมเดือนนี้
209
ผู้เข้าชมรวม
284.71K
อัปเดตล่าสุด : 30 ม.ค. 62 / 11:48 น.
แท็กนิยาย
จีนโบราณ เฮฮา นิยายรัก ประมุขมาร ยุทธภพ แฟนตาซีจีน ลมปราณ ประมุขมารล่ารัก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สถานะ : รอการเขียน / ตีพิมพ์
-----------------------
"เริ่มเขียน กรกฎาคม ปี 59"
"สวรรค์ไร้เมตตาโดยแท้"
จูฮุ่ยเหมยที่กำลังหนีออกจากบ้าน
หลังจากทราบว่าบิดาไร้คุณธรรมหมายจะให้จับนางส่งให้กับบุตรชายขุนนางที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่
แต่ทว่าในระหว่างการหนีซ้ำซ้อนกับพวกค้าเนื้อสด
นางก็กลับไปเจอะเข้ากับ 'ประมุขพรรคมาร อู่หงเหล่ย'
ไม่ทราบด้วยความเลอะเลือนอันใด นางกลับต้องใจท่านประมุขคนนี้
ที่ต่อให้คิดติดปีกบินหนีออกจากเงื้อมมือเขา
ก็คงมิวายถูกท่านประมุขจับกลับมาเด็ดปีกทิ้ง!
เวยๆ ชีวิตอันน่าสงสารของสาวน้อยที่ยังไม่ทันได้เข้ากลางเรื่อง
ก็ดันถูกคนชั่วช้าหลายท่านหมายตาเพราะนางมี 'ปราณเทพพิสุทธิ์' อันล้ำค่าในครอบครอง
ยิ่งโดยเฉพาะหนึ่งในคนชั่วช้าที่ว่า
...มีท่านประมุขมารที่จ้องจะกลืนกินนางเข้าไปทั้งตัวรวมอยู่ด้วย
ขอเพียงแค่เขาจับตัวนางไว้ได้มั่นเมื่อไหร่
จูฮุ่ยเหมยเอ๋ย...
เจ้าก็อย่าได้วาดหวังว่าจะมีชีวิตอยู่เยี่ยงคนธรรมดาสามัญอีกเลย!
อู่หงเหล่ย "เหมยเอ๋อร์ดูสิ เวลาข้ามองเจ้าหัวใจก็เต้นกระหนำรุนแรงยิ่ง"
จูฮุ่ยเหมย "ท่านกำลังเหนื่อยหอบ"
อู่หงเหล่ย "อา...อยู่ใกล้เจ้าทำให้ข้ารู้สึกเร่าร้อน"
จูฮุ่ยเหมย "เพ้ย! ท่านรีบดื่มยานี่แล้วก็เข้านอนได้แล้ว! ข้าไม่อยากติดไข้!"
..........
..........
ตัวละคร "ท่านประมุข(มาร)ล่ารัก"
..........
Riordan Talk :
นิยายเรื่องนี้อิงข้อมูลที่มีอยู่จริง (บางส่วน) และข้อมูลที่สร้างขึ้นมาใหม่ นำมาปรับใช้
ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใด
เนื้อหาไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่นะคะ และมีคำผิดมากมาย
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ แต่งสดลงสด รีไรท์เมื่อมีเวลาว่างค่า!
เจอกันประจำทุกวัน พุธ - อาทิตย์นะคะ
- การแสดงผลของตัวอักษร ใน Mac และ Windows จะมีความแตกต่างกัน -
ผลงานอื่นๆ ของ Riordan +梅花 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Riordan +梅花
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"แปะ! คหสต. ตามใจฉัน"
(แจ้งลบ)เป็นคำนิยมแรกของเรื่องและเป็นเรื่องแรกที่เขียนคำนิยมให้เช่นกันค่ะ 5555 . . . เรื่องนี้น่ารักมาก ไม่เคยเห็นประมุขมารที่ไหนน่ารักแบบนี้มาก่อน ทำเอาหลงท่านประมุขกันเลยทีเดียว เป็นคนที่ geela เข้าใจแต่เข้าไม่ถึง สามารถอินไปกับความรักแบบล้นๆ เกินๆ ของเขาได้ ทำให้ฟินและฮามาก ทว่าด้านมืดของเขานั้นขอยอมแพ้ค่ะ ยากจะเข้าถึงจริงๆ ต้องน่ากลัวขนาดไหนถึงทำ ... อ่านเพิ่มเติม
เป็นคำนิยมแรกของเรื่องและเป็นเรื่องแรกที่เขียนคำนิยมให้เช่นกันค่ะ 5555 . . . เรื่องนี้น่ารักมาก ไม่เคยเห็นประมุขมารที่ไหนน่ารักแบบนี้มาก่อน ทำเอาหลงท่านประมุขกันเลยทีเดียว เป็นคนที่ geela เข้าใจแต่เข้าไม่ถึง สามารถอินไปกับความรักแบบล้นๆ เกินๆ ของเขาได้ ทำให้ฟินและฮามาก ทว่าด้านมืดของเขานั้นขอยอมแพ้ค่ะ ยากจะเข้าถึงจริงๆ ต้องน่ากลัวขนาดไหนถึงทำให้คนเก่งกาจอย่างเจิ้งติงเหว่ยทั้งศิโรราบ สนิทสนม หยอกล้อ และหวาดกลัวเขาได้พร้อมๆ กัน ต้องมีความอดทนต่ำระดับไหนถึงสามารถฆ่าหญิงงามที่เข้ามายั่วยวนวุ่นวายจนหมดคฤหาสน์ได้ แล้วคนที่น่ากลัวเย็นชาความอดทนต่ำคนนี้ไหงถึงได้ไร้เดียงสา เพ้อฝัน อ่อนหวานกับความรัก และตกหลุมรักได้ง่ายๆ? ทั้งหมดนี่เพราะตัวนางเอกหรือพิษไข้กันแน่ อดจินตนาการเล่นๆ ไม่ได้ว่าหากท่านประมุขไม่ได้ไข้ขึ้นเอาตอนนั้นพอดี การที่นางเอกเข้ามาขัดความสงบของเขาจะมีโทษสถานใด ไม่ใช่นิยายเรื่องนี้จะกลายเป็นหมันนางเอกตายตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วหรือ 55555 อย่างไรก็แล้วแต่ ท่านประมุขเป็นตัวละครที่น่ารักมากๆ สำหรับนิยายจำพวกนี้ พูดง่ายๆ คือบวกลบคูณหารสะระตะเรียบร้อยหมดแล้วท่านประมุขก็ยังได้ใจโดยไม่มีข้อแม้อยู่วันยังค่ำ นางเอกก็เช่นกัน ไม่ได้แก่นเซี้ยวมั่นหน้าหรือเก่งไร้เทียมทานเป็นผู้ชนะสิบทิศ แต่มีไหวพริบตัวเอง ไม่เวิ่นเว้อไม่อ่อนแอไม่แข็งกร้าวไม่นุ่มนิ่่ม สามารถเอาชีวิตรอดไปวันๆ อย่างไม่เดือดร้อน (?) การที่นางเอกจะตกหลุมเล่ห์เหลี่ยมของตัวละครในเรื่องบ้างไม่ได้แปลว่านางไม่เก่ง ยิ่งอีกฝ่ายมีความเจ้าเล่ห์เป็นทุนเดิมอย่างคุณชายรองยิ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไรเลย สำหรับ geela แล้วในตอนแรกมีอารมณ์ร่วมไปกับนางอย่างเต็มที่ค่ะ สะใจจริงๆ คิดว่านางมีไหวพริบดีมากๆ ที่หลอกใช้คุณชายรองได้ แต่ไปๆ มาๆ เรื่องกลับพลิกตลบเป็นคุณชายรองใช้นางต่างหาก ทำให้เราอึ้งในความแยบคายของไรต์มากๆ ทว่าคุณชายรองก็ไม่ทำให้เราลำบากใจมากนักเมื่อเขาย้อนกลับมาช่วยนางเอกในภายหลัง (แม้นางเอกจะหนีสำเร็จไปก่อนแล้วก็ตาม แถมทิ้งท้ายเล็กๆ ให้เจ็บใจและตลกร้ายเล่นๆ ด้วย นับว่าไม่เสียเชิงซะทีเดียว) เอาเป็นว่ายอมให้เขาเป็นพระรองก็ได้ค่ะ 5555555 ^_^ กลับมาเรื่องนางเอกต่อ...ในทางกลับกันเรารู้สึกว่านางมีมิติของตัวเอง จะเฮฮา เศร้า สุข วิ่งหนีหางจุกตูด หรือสู้แบบหัวชนฝาล้วนเป็นเรื่องที่นางทำได้ทั้งสิ้น ทำให้คนอ่านเข้าถึงนางได้ง่ายขึ้น รู้สึกสนิทสนมและเฮฮาไปพร้อมกันกับนาง เป็นความผูกพันธ์ที่น่าประทับใจ โดยส่วนตัวคิดว่ายากมากที่จะคิดคาแรกเตอร์แบบนี้ออกมาได้ ยากยิ่งกว่าคือปั้นนางให้เป็นรูปเป็นร่าง ไม่ออกทะเล ไม่ผิดคอนเซ็ปต์กลายเป็นนางเอกงี่เง่าเจ้าปัญหาไปซะก่อน ไรต์มีพรสวรรค์ค่ะ หรือบางทีอาจเป็นพรแสวง ไม่ว่ายังไงความสามารถของไรต์ก็ปรากฎให้เห็นผ่านคาแรกเตอร์ ความสมจริง เสน่ห์ของตัวละคร องค์ประกอบทุกอย่างที่ก่อร่างสร้างตัวเป็นนิยายสนุกๆ ออกมาได้ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ ^_^ ที่อดกล่าวถึงไม่ได้คือตัวประกอบค่ะ... เป็นตัวประกอบที่โดดเด่นเหลือเกิน โดยส่วนตัวรู้สึกบทของเจิ้งติงเหว่ยมากจะฟัดกับประมุขได้ เผลอๆ เหมือนเยอะกว่า พูดง่ายๆ คือขโมยซีน หมอเองก็ไม่แพ้กัน แม้บทจะไม่มากเท่าแต่โผล่มาทีเรียกเสียงฮาตลอด คุณชายรองเองก็ใช่ย่อย แผนการแยบยลต้องคนนี้ ที่ผิดคาดคือแม่สื่อติงอวี้ ตอนแรกคิดว่านางจะเป็นตัวประกอบผิวเผิน เอาแต่ทาแป้งแต่งหน้ากรีดกรายน่าหมั่นไส้ ไม่ก็แค่ทิ้งปมคำทำนายชีวิตรักนางเอกเป็นคำใบ้ให้คนอ่านรู้คร่าวๆ เด่นหน่อยก็มาจับคู่ใครให้วุ่นวายเป็นสีสันเท่านั้น แต่ไม่ใช่...นางไม่ได้ผ่านมาแล้วผ่านไปนะจ๊ะ รู้สึกได้ว่านางต้องเป็นกุญแจสำคัญระหว่างความสัมพันธ์พระนางแน่ๆ ที่สำคัญคือแม้นางจะงกเงินไปหน่อยแต่ก็ดีกับนางเอกมิใช่น้อย ระหว่างอ่านๆ ไป geela เกิดจับทางได้ว่านางเอกเราดวงอาภัพด้านผู้ใหญ่อุปถัมภ์มว้ากกกๆ ตั้งแต่พ่อนาง แม่เลี้ยงนาง บ้านคู่หมั้นนาง กระทั่งท่านหมอพ่อบ้านพรรคยังตั้งแง่ตั้งแต่ไม่เห็นหน้าค่าตากันเลย แม่สื่อติงอวี้เป็นผู้ใหญ่คนเดียวในเรื่องที่มีเมตตาเอื้ออาทรนางเอก ตอนโดนขังด้วยกันแวบหนึ่งที่ตัวแม่สื่อดูมีความเป็นผู้ใหญ่ใจดีฉายออกมา นางมีความขี้ขลาดเป็นที่ตั้ง ทั้งอบอุ่นและขำขัน หากนางเกิดเอ็นดูนางเอกขึ้นมาในภายภาคหน้าต้องเป็นแบ็คสำคัญของนางเอกได้แน่ๆ ยิ่งเรื่องเงินนี่ไม่ต้องพูดถึง...ถ้านางยอมให้น่ะนะ ทุกคนทำให้เรื่องมีสีสันขึ้นชนิดที่ว่าหากขาดใครไปนิยายเรื่องนี้คงปะแล่มๆ แปลกๆ อย่างไม่ต้องสงสัย . . . เอาล่ะ ยาวมากแล้ว มาตัดตอนกันเลยดีกว่าเนอะ รายละเอียดความยาวแต่ละตอนจุใจเลยค่ะ เยี่ยม! การดำเนินเรื่องไม่น่าเบื่อ ทุกตอนต้องมีโมเม้นฮาๆ ไม่ก็จุดน่ารักๆ หรือความมันส์มาประเคนให้ตลอด มีสีสันสนุกสนานทีเดียว ทว่ากลับมีบางจังหวะที่เวิ่นเว้อในความรู้สึกไปหน่อย อย่างปมน้องสาวท่านหมอน่าจะมีเกริ่นตั้งแต่เนิ่นๆ นะคะ มายัดเอารวดเดียวตอนเกิดเหตุกำลังจะฆ่ากัน แทนที่อะไรๆ จะลื่นไหลกว่านี้กลับกลายเป็นตัวถ่วงเสียนี่ อีกอย่างที่ไม่พูดไม่ได้คือ... พระนางยังไม่ได้เจอกัน!? OMG จะหานิยายเรื่องไหนที่ยื้อมาได้ขนาดนี้บ้าง ต่อให้ไม่เจอก็น่าจะมีการเฉียดกรายเข้าใกล้ สัมผัสได้ถึงความบังเอิญแบบพรหมลิขิตเกร่อๆ ตามนิยายทั่วไปบ้าง... อะไรคือการที่ผ่านมาจะสิบตอน แต่ละตอนก็ยาวเยอะ พระนางยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะดมกลิ่นกันนอกจากครั้งแรก ให้ตายเถอะ... แล้วท่านประมุขกว่าจะหาตระกูลเซี่ยเจอนี่่ไม่นานไปหน่อยหรือ ระดับท่านประมุขไม่น่าจะยากนะ สืบสาวราวเรื่องนิดเดียวเกรงว่าคงเจอภายในไม่กี่วันด้วยซ้ำ ไหนจะหอนางโลมที่จับตัวนางเอก สืบไปถึงผู้จ้างวาน พี่สาว แม่เลี้ยง ครอบครัวฯลฯ โอ้...ผูกเรื่องได้เยอะแยะ เสียดายจังค่ะ อีกประการหนึ่ง... . . . ไรต์ทิ้งเค้าฝันค้าง... หาทางลงไม่ได้ ทำไงดี U^U ไรต์หายไปนานมั่กๆ นานจนเค้าคิดว่าตัวเองถูกทิ้ง วันๆ นึงต้องเข้ามาดูใหม่ตั้งหลายๆ รอบ หลายครั้งที่กลัวว่าไรต์จิมิกลับมา ล่าสุดไรต์เข้ามาขอบคุณแฟนคลับ 1xxx คนแล้วหาย... หายแบบกู่ไม่กลับ ทั้งที่ทิ้งเหยื่อตกปลาชิ้นเบ่อเริ่มไว้ บอกว่าอีกไม่กี่ตอนพระนางจะได้เจอกัน จะลงรวดเดียวเลย ไรต์ให้ฟามหวังแล้วก็ทิ้งเค้าไว้ลำพัง T^T ปลาตัวอ้วนฮุบเบ็ดแล้ว รอให้ลากไปต้มยำทำแกงตามใจ ไรต์ไม่มา ปลามันติดเบ็ดไปไหนไม่ได้ จะตายอยู่แล้วนาจา.......เลยคิดว่าน่าจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้กำลังใจไรต์บ้าง geela เขียนยาวจริงอะไรจริงเพราะชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ ติดจริงจังเลยทีเดียว ทั้งท่านประมุขและจูฮุ่ยเหมยเป็นอะไรปลาบปลื้มจริงๆ รอไรต์เสมอ ครั้งหน้าต้องลงเยอะๆ นะเออ. รัก. ____________ ปล. แนะนำให้มีทำเนียบตัวละครแบบจริงจังค่ะ ประการหนึ่งเพราะอิมเมจิ้นที่ดีงามมีผลต่อการจดจำ พรรคนี้มีหลายหน่วยมั่กๆ >O< ประการสองเพื่อจินตนาการในทิศทางใกล้เคียงกันเราน่าจะมีภาพร่างคาแรกเตอร์ตัวละครร่วมกัน ง่ายต่อการทำความเข้าใจ อาจจะเป็นรูปภาพหรือนิยามจุดเด่นสั้นๆ ของตัวละครนั้นๆ ก็ได้ค่ะ หรือด้วยความที่ตัวละครเยอะไป ยุ่งยาก อย่างน้อยๆ ก็น่าจะมีทำเนียบ "ตัวละครหลัก" ตามลำดับสำคัญก่อนทำเนียบหน่วยงาน (ซึ่งมีอยู่แล้ว) เช่นท่านประมุข มีรูปภาพ คำบรรยายสั้นๆ ได้ใจความ ต่อมาก็ฮุ่ยเหมย ต่อมาก็เป็นใครก็ว่าไป โดยเรียงลำดับความสำคัญของตัวละครน่ะค่ะ พระเอก นางเอก พระรอง1 พระรอง2 นางรอง1 นางรอง2 เพื่อนพระเอก เพื่อนนางเอก ... อย่างน้อยๆ ก็ทำให้รีดเรียบเรียงลำดับตัวละครถูก สารภาพตรงๆ เลยนะคะ ถ้าไม่ติดว่าท่านประมุขโดดเด่นแพรวพราวบทพระเอกชัดเจนล่ะก็ป่านนี้คงคิดว่าเจิ้งติงเหว่ยเป็นพระเอกแทนซะแล้ว บทเยอะมากๆ เจอกับนางเอกบ่อยมาก นี่ถ้าท่านประมุขไม่น่ารักขนาดหนักล่ะก็คงจับเจิ้งเป็นพระเอกในมโนตัวเองไปนานแล้ว 5555 ลาล่ะค่ะ จุ๊บ อ่านน้อยลง
GeeLa | 10 พ.ค. 59
-
16
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"แปะ! คหสต. ตามใจฉัน"
(แจ้งลบ)เป็นคำนิยมแรกของเรื่องและเป็นเรื่องแรกที่เขียนคำนิยมให้เช่นกันค่ะ 5555 . . . เรื่องนี้น่ารักมาก ไม่เคยเห็นประมุขมารที่ไหนน่ารักแบบนี้มาก่อน ทำเอาหลงท่านประมุขกันเลยทีเดียว เป็นคนที่ geela เข้าใจแต่เข้าไม่ถึง สามารถอินไปกับความรักแบบล้นๆ เกินๆ ของเขาได้ ทำให้ฟินและฮามาก ทว่าด้านมืดของเขานั้นขอยอมแพ้ค่ะ ยากจะเข้าถึงจริงๆ ต้องน่ากลัวขนาดไหนถึงทำ ... อ่านเพิ่มเติม
เป็นคำนิยมแรกของเรื่องและเป็นเรื่องแรกที่เขียนคำนิยมให้เช่นกันค่ะ 5555 . . . เรื่องนี้น่ารักมาก ไม่เคยเห็นประมุขมารที่ไหนน่ารักแบบนี้มาก่อน ทำเอาหลงท่านประมุขกันเลยทีเดียว เป็นคนที่ geela เข้าใจแต่เข้าไม่ถึง สามารถอินไปกับความรักแบบล้นๆ เกินๆ ของเขาได้ ทำให้ฟินและฮามาก ทว่าด้านมืดของเขานั้นขอยอมแพ้ค่ะ ยากจะเข้าถึงจริงๆ ต้องน่ากลัวขนาดไหนถึงทำให้คนเก่งกาจอย่างเจิ้งติงเหว่ยทั้งศิโรราบ สนิทสนม หยอกล้อ และหวาดกลัวเขาได้พร้อมๆ กัน ต้องมีความอดทนต่ำระดับไหนถึงสามารถฆ่าหญิงงามที่เข้ามายั่วยวนวุ่นวายจนหมดคฤหาสน์ได้ แล้วคนที่น่ากลัวเย็นชาความอดทนต่ำคนนี้ไหงถึงได้ไร้เดียงสา เพ้อฝัน อ่อนหวานกับความรัก และตกหลุมรักได้ง่ายๆ? ทั้งหมดนี่เพราะตัวนางเอกหรือพิษไข้กันแน่ อดจินตนาการเล่นๆ ไม่ได้ว่าหากท่านประมุขไม่ได้ไข้ขึ้นเอาตอนนั้นพอดี การที่นางเอกเข้ามาขัดความสงบของเขาจะมีโทษสถานใด ไม่ใช่นิยายเรื่องนี้จะกลายเป็นหมันนางเอกตายตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วหรือ 55555 อย่างไรก็แล้วแต่ ท่านประมุขเป็นตัวละครที่น่ารักมากๆ สำหรับนิยายจำพวกนี้ พูดง่ายๆ คือบวกลบคูณหารสะระตะเรียบร้อยหมดแล้วท่านประมุขก็ยังได้ใจโดยไม่มีข้อแม้อยู่วันยังค่ำ นางเอกก็เช่นกัน ไม่ได้แก่นเซี้ยวมั่นหน้าหรือเก่งไร้เทียมทานเป็นผู้ชนะสิบทิศ แต่มีไหวพริบตัวเอง ไม่เวิ่นเว้อไม่อ่อนแอไม่แข็งกร้าวไม่นุ่มนิ่่ม สามารถเอาชีวิตรอดไปวันๆ อย่างไม่เดือดร้อน (?) การที่นางเอกจะตกหลุมเล่ห์เหลี่ยมของตัวละครในเรื่องบ้างไม่ได้แปลว่านางไม่เก่ง ยิ่งอีกฝ่ายมีความเจ้าเล่ห์เป็นทุนเดิมอย่างคุณชายรองยิ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไรเลย สำหรับ geela แล้วในตอนแรกมีอารมณ์ร่วมไปกับนางอย่างเต็มที่ค่ะ สะใจจริงๆ คิดว่านางมีไหวพริบดีมากๆ ที่หลอกใช้คุณชายรองได้ แต่ไปๆ มาๆ เรื่องกลับพลิกตลบเป็นคุณชายรองใช้นางต่างหาก ทำให้เราอึ้งในความแยบคายของไรต์มากๆ ทว่าคุณชายรองก็ไม่ทำให้เราลำบากใจมากนักเมื่อเขาย้อนกลับมาช่วยนางเอกในภายหลัง (แม้นางเอกจะหนีสำเร็จไปก่อนแล้วก็ตาม แถมทิ้งท้ายเล็กๆ ให้เจ็บใจและตลกร้ายเล่นๆ ด้วย นับว่าไม่เสียเชิงซะทีเดียว) เอาเป็นว่ายอมให้เขาเป็นพระรองก็ได้ค่ะ 5555555 ^_^ กลับมาเรื่องนางเอกต่อ...ในทางกลับกันเรารู้สึกว่านางมีมิติของตัวเอง จะเฮฮา เศร้า สุข วิ่งหนีหางจุกตูด หรือสู้แบบหัวชนฝาล้วนเป็นเรื่องที่นางทำได้ทั้งสิ้น ทำให้คนอ่านเข้าถึงนางได้ง่ายขึ้น รู้สึกสนิทสนมและเฮฮาไปพร้อมกันกับนาง เป็นความผูกพันธ์ที่น่าประทับใจ โดยส่วนตัวคิดว่ายากมากที่จะคิดคาแรกเตอร์แบบนี้ออกมาได้ ยากยิ่งกว่าคือปั้นนางให้เป็นรูปเป็นร่าง ไม่ออกทะเล ไม่ผิดคอนเซ็ปต์กลายเป็นนางเอกงี่เง่าเจ้าปัญหาไปซะก่อน ไรต์มีพรสวรรค์ค่ะ หรือบางทีอาจเป็นพรแสวง ไม่ว่ายังไงความสามารถของไรต์ก็ปรากฎให้เห็นผ่านคาแรกเตอร์ ความสมจริง เสน่ห์ของตัวละคร องค์ประกอบทุกอย่างที่ก่อร่างสร้างตัวเป็นนิยายสนุกๆ ออกมาได้ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ ^_^ ที่อดกล่าวถึงไม่ได้คือตัวประกอบค่ะ... เป็นตัวประกอบที่โดดเด่นเหลือเกิน โดยส่วนตัวรู้สึกบทของเจิ้งติงเหว่ยมากจะฟัดกับประมุขได้ เผลอๆ เหมือนเยอะกว่า พูดง่ายๆ คือขโมยซีน หมอเองก็ไม่แพ้กัน แม้บทจะไม่มากเท่าแต่โผล่มาทีเรียกเสียงฮาตลอด คุณชายรองเองก็ใช่ย่อย แผนการแยบยลต้องคนนี้ ที่ผิดคาดคือแม่สื่อติงอวี้ ตอนแรกคิดว่านางจะเป็นตัวประกอบผิวเผิน เอาแต่ทาแป้งแต่งหน้ากรีดกรายน่าหมั่นไส้ ไม่ก็แค่ทิ้งปมคำทำนายชีวิตรักนางเอกเป็นคำใบ้ให้คนอ่านรู้คร่าวๆ เด่นหน่อยก็มาจับคู่ใครให้วุ่นวายเป็นสีสันเท่านั้น แต่ไม่ใช่...นางไม่ได้ผ่านมาแล้วผ่านไปนะจ๊ะ รู้สึกได้ว่านางต้องเป็นกุญแจสำคัญระหว่างความสัมพันธ์พระนางแน่ๆ ที่สำคัญคือแม้นางจะงกเงินไปหน่อยแต่ก็ดีกับนางเอกมิใช่น้อย ระหว่างอ่านๆ ไป geela เกิดจับทางได้ว่านางเอกเราดวงอาภัพด้านผู้ใหญ่อุปถัมภ์มว้ากกกๆ ตั้งแต่พ่อนาง แม่เลี้ยงนาง บ้านคู่หมั้นนาง กระทั่งท่านหมอพ่อบ้านพรรคยังตั้งแง่ตั้งแต่ไม่เห็นหน้าค่าตากันเลย แม่สื่อติงอวี้เป็นผู้ใหญ่คนเดียวในเรื่องที่มีเมตตาเอื้ออาทรนางเอก ตอนโดนขังด้วยกันแวบหนึ่งที่ตัวแม่สื่อดูมีความเป็นผู้ใหญ่ใจดีฉายออกมา นางมีความขี้ขลาดเป็นที่ตั้ง ทั้งอบอุ่นและขำขัน หากนางเกิดเอ็นดูนางเอกขึ้นมาในภายภาคหน้าต้องเป็นแบ็คสำคัญของนางเอกได้แน่ๆ ยิ่งเรื่องเงินนี่ไม่ต้องพูดถึง...ถ้านางยอมให้น่ะนะ ทุกคนทำให้เรื่องมีสีสันขึ้นชนิดที่ว่าหากขาดใครไปนิยายเรื่องนี้คงปะแล่มๆ แปลกๆ อย่างไม่ต้องสงสัย . . . เอาล่ะ ยาวมากแล้ว มาตัดตอนกันเลยดีกว่าเนอะ รายละเอียดความยาวแต่ละตอนจุใจเลยค่ะ เยี่ยม! การดำเนินเรื่องไม่น่าเบื่อ ทุกตอนต้องมีโมเม้นฮาๆ ไม่ก็จุดน่ารักๆ หรือความมันส์มาประเคนให้ตลอด มีสีสันสนุกสนานทีเดียว ทว่ากลับมีบางจังหวะที่เวิ่นเว้อในความรู้สึกไปหน่อย อย่างปมน้องสาวท่านหมอน่าจะมีเกริ่นตั้งแต่เนิ่นๆ นะคะ มายัดเอารวดเดียวตอนเกิดเหตุกำลังจะฆ่ากัน แทนที่อะไรๆ จะลื่นไหลกว่านี้กลับกลายเป็นตัวถ่วงเสียนี่ อีกอย่างที่ไม่พูดไม่ได้คือ... พระนางยังไม่ได้เจอกัน!? OMG จะหานิยายเรื่องไหนที่ยื้อมาได้ขนาดนี้บ้าง ต่อให้ไม่เจอก็น่าจะมีการเฉียดกรายเข้าใกล้ สัมผัสได้ถึงความบังเอิญแบบพรหมลิขิตเกร่อๆ ตามนิยายทั่วไปบ้าง... อะไรคือการที่ผ่านมาจะสิบตอน แต่ละตอนก็ยาวเยอะ พระนางยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะดมกลิ่นกันนอกจากครั้งแรก ให้ตายเถอะ... แล้วท่านประมุขกว่าจะหาตระกูลเซี่ยเจอนี่่ไม่นานไปหน่อยหรือ ระดับท่านประมุขไม่น่าจะยากนะ สืบสาวราวเรื่องนิดเดียวเกรงว่าคงเจอภายในไม่กี่วันด้วยซ้ำ ไหนจะหอนางโลมที่จับตัวนางเอก สืบไปถึงผู้จ้างวาน พี่สาว แม่เลี้ยง ครอบครัวฯลฯ โอ้...ผูกเรื่องได้เยอะแยะ เสียดายจังค่ะ อีกประการหนึ่ง... . . . ไรต์ทิ้งเค้าฝันค้าง... หาทางลงไม่ได้ ทำไงดี U^U ไรต์หายไปนานมั่กๆ นานจนเค้าคิดว่าตัวเองถูกทิ้ง วันๆ นึงต้องเข้ามาดูใหม่ตั้งหลายๆ รอบ หลายครั้งที่กลัวว่าไรต์จิมิกลับมา ล่าสุดไรต์เข้ามาขอบคุณแฟนคลับ 1xxx คนแล้วหาย... หายแบบกู่ไม่กลับ ทั้งที่ทิ้งเหยื่อตกปลาชิ้นเบ่อเริ่มไว้ บอกว่าอีกไม่กี่ตอนพระนางจะได้เจอกัน จะลงรวดเดียวเลย ไรต์ให้ฟามหวังแล้วก็ทิ้งเค้าไว้ลำพัง T^T ปลาตัวอ้วนฮุบเบ็ดแล้ว รอให้ลากไปต้มยำทำแกงตามใจ ไรต์ไม่มา ปลามันติดเบ็ดไปไหนไม่ได้ จะตายอยู่แล้วนาจา.......เลยคิดว่าน่าจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้กำลังใจไรต์บ้าง geela เขียนยาวจริงอะไรจริงเพราะชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ ติดจริงจังเลยทีเดียว ทั้งท่านประมุขและจูฮุ่ยเหมยเป็นอะไรปลาบปลื้มจริงๆ รอไรต์เสมอ ครั้งหน้าต้องลงเยอะๆ นะเออ. รัก. ____________ ปล. แนะนำให้มีทำเนียบตัวละครแบบจริงจังค่ะ ประการหนึ่งเพราะอิมเมจิ้นที่ดีงามมีผลต่อการจดจำ พรรคนี้มีหลายหน่วยมั่กๆ >O< ประการสองเพื่อจินตนาการในทิศทางใกล้เคียงกันเราน่าจะมีภาพร่างคาแรกเตอร์ตัวละครร่วมกัน ง่ายต่อการทำความเข้าใจ อาจจะเป็นรูปภาพหรือนิยามจุดเด่นสั้นๆ ของตัวละครนั้นๆ ก็ได้ค่ะ หรือด้วยความที่ตัวละครเยอะไป ยุ่งยาก อย่างน้อยๆ ก็น่าจะมีทำเนียบ "ตัวละครหลัก" ตามลำดับสำคัญก่อนทำเนียบหน่วยงาน (ซึ่งมีอยู่แล้ว) เช่นท่านประมุข มีรูปภาพ คำบรรยายสั้นๆ ได้ใจความ ต่อมาก็ฮุ่ยเหมย ต่อมาก็เป็นใครก็ว่าไป โดยเรียงลำดับความสำคัญของตัวละครน่ะค่ะ พระเอก นางเอก พระรอง1 พระรอง2 นางรอง1 นางรอง2 เพื่อนพระเอก เพื่อนนางเอก ... อย่างน้อยๆ ก็ทำให้รีดเรียบเรียงลำดับตัวละครถูก สารภาพตรงๆ เลยนะคะ ถ้าไม่ติดว่าท่านประมุขโดดเด่นแพรวพราวบทพระเอกชัดเจนล่ะก็ป่านนี้คงคิดว่าเจิ้งติงเหว่ยเป็นพระเอกแทนซะแล้ว บทเยอะมากๆ เจอกับนางเอกบ่อยมาก นี่ถ้าท่านประมุขไม่น่ารักขนาดหนักล่ะก็คงจับเจิ้งเป็นพระเอกในมโนตัวเองไปนานแล้ว 5555 ลาล่ะค่ะ จุ๊บ อ่านน้อยลง
GeeLa | 10 พ.ค. 59
-
16
-
0
ความคิดเห็น