คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 : พิสูจน์ (Go to travel!!) [อัพแล้วค่ะ]
พิสูจน์ (Go to travel)
“คุณคีย์” มินโฮเอื้อมมือไปจับแขนของคีย์ไว้
“ไม่กลับไปคุยต่อล่ะ”คีย์หันมาแล้วพูดประชดมินโฮ
“คุณเป็นอะไรของคุยเนี้ย มีเหตุผลหน่อยสิ” มินโฮดุคีย์เบาๆเพราะท่าทางของคีย์มันทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาหน่อยๆ
เขาเกลียดที่จะต้องตามง้อ
เขาเกลียดที่ต้องรองรับอารมณ์ของคน
แต่ทำไมเขาถึงยอมจนถึงป่านนี้ล่ะ ?
“ ใช่! ฉันมันไม่มีเหตุผล ไม่ต้องมายุ่งกับคนไม่มีเหตุผลอย่างฉันหรอก!! จะไปไหนก็ไป!! ไปสิ!!! “ คีย์ใช้แรงผลักมินโฮให้ออกไปพ้นๆจนเขาเซ
“เพราะผมรักคุณไง! ถ้าไม่รักผมก็ไม่ทนหรอก!!” มินโฮพูดเสียงดังฟังชัดก่อนที่คำพูดนั้นมันจะทำให้คีย์อึ้งจนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“อะ..อะไรนะ..ชเว มินโฮ เมื่อกี้นายพูดอะไร!” ไม่ใช่แค่คีย์ที่อึ้งมินโฮเขาก็อึ้งในคำพูดขอตัวเองเหมือนกัน!
“เอ่อ...ผมพูดว่า..” กูพูดไรออกไปวะเนี้ย ! มินโฮเห็นสีหน้าคาดคั้นของคีย์แล้วอึดอัดเลยตัดสินใจพูดออกไปอีกครั้ง
“ ผมรักคุณ “ มินโฮพูดแล้วจ้องลงไปในดวงตาของคีย์อย่างลึกซึ้งก่อนจะถ่ายทอดความรู้สึกทุกอย่างลงไปในตาคู่นั้นเนิ่นนาน
“ฉะ...ฉันก็รักนาย” คีย์พูดเบาๆก่อนจะโผเข้ากอดมินโฮด้วยความตื้นตันใจ
มินโฮไม่เคยรักใครได้มากขนาดนี้มาก่อน คีย์เป็นคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกจริงจังด้วย เขาอยากได้หัวใจของคีย์แค่คนเดียวไม่อยากแบ่งให้ใครอีก
ตอนนี้เขากำลังรักคีย์!! รักเข้าเต็มๆเปา!!!
“ไปเที่ยวกันไหม?” มินโฮถามขึ้นก่อนจะยิ้มจริงใจให้คีย์
“ไปเที่ยว ? ที่ไหนล่ะ ? “ คีย์ผละออกจากอ้อมกอดของมินโฮแล้วเดินขนาบข้างไปข้างหน้าเรื่อยๆ
“อืม...ไปทะเลที่ปูซานดีไหม?” มินโฮถามยิ้มๆก่อนจะจับมือคีย์เดินไปเอื่อยๆ
“เอาสิ! ฉันอยากไปตั้งนานแล้ว” คีย์ทำหน้าดีใจเหมือนเด็กได้ตุ๊กตา
“เรามาวางแผนกันดีไหม” มินโฮถามอีกครั้ง
“ไปที่นู้นนะ ฉันจะลงเล่นน้ำก่อนเลย พอตกเย็นก็ย่างบาบีคิวกินกัน อ้อ! เอาอาหารทะเลด้วยนะ” คีย์พูดแล้วดีใจยกใหญ่ทั้งคู่หัวเราะร่าก่อนจะเดินไปเรื่อยๆเหมือนไม่มีอะไรทุกข์ร้อนใจ
“ หึ เจอตัวจนได้นะ คิม คีบอม” สายตาลึกลับที่ซ่อนอยู่ใต้แว่นดำเอ่ยขึ้นก่อนจะหายตัวออกไปอย่างไม่เห็นฝุ่น!!!
“ขอบคุณนะที่มาส่ง กลับดีๆล่ะ” คีย์ก้าวขาออกมาจากประตูรถของมินโฮก่อนจะปิดให้อย่างเบามือ แล้วก็ไม่วายบอกลาหลังจากที่มินโฮเลื่อนกระจกลง
“ครับผม เตรียมกระเป๋าไว้ล่ะ พรุ่งนี้เดี๋ยวผมมารับประมาณ9โมง”
“อื้ม รู้แล้วๆ ไปได้แล้วเดี๋ยวเย็นกว่านี้แล้วรถติดเอานะ”
“ครับผมไปละ” มินโฮตอบรับแล้วเลื่อนกระจกลงก่อนจะบึ่งรถออกไปด้วยความเร็วสูง
คีย์หันหลังเดินขึ้นคอนโดไปอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะไปหยุดที่หน้าลิฟต์แล้วคีย์ก็ได้ยินเสียงแว่วๆบางอย่าง
“คีบอมรีบขึ้นมา” เสียงนี้ปราศจากความน่ากลัวแต่มันแฝงด้วยความทุกข์ร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้คีบอมรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง มือของเขากดลิฟต์รัวอย่างร้อนใจก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออก
ชั้น 9 ห้อง 521
คีย์เปิดประตูห้องพักด้วยความร้อนใจก่อนจะเปิดเข้าไปแล้วรีบปิดประตูลงทันที
ร่างๆหนึ่งค่อยๆปรากฏบนโซฟาสีขาวภายในห้องของคีย์ สีหน้าของเขาฉายแววทุกข์ร้อนใจเป็นอย่างมาก
“คุณจินกิ มีเรื่องร้อนใจอะไรเหรอฮะ?”คีย์ถามแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตัวถัดไป
“คีบอม คุณอย่ามั่วหลงกับมนุษย์ให้มันมากเกินไปตอนนี้ฝั่งนั้นรู้ความเคลื่อนไหวของคุณแล้ว” ร่างที่คีย์เรียกว่า ‘ท่านจินกิ’ พูดแล้วจ้องมองมาทางคีย์อย่างเป็นห่วง
“ท่านจินกิ แล้วเราจะทำยังไงดีละฮะ?” คีย์พูดแล้วขมวดคิ้วเป็นปม
“รีบตามหาที่อยู่ของฝั่งนั้นแล้วเอาไปบอกตำรวจเบื้องบนซะ” จินกิพูดแล้ววางกระดาษแผ่นหนึ่งไว้
“แต่เราไม่มีข้อมูลมากพอนะฮะ”
“อย่าห่วงไปเลย เราพอจะมีข้อมูลเกี่ยวกับหัวหน้าของฝั่งนั้นมานิดหน่อยแต่ก็พอจะจัดการได้บ้างก่อนที่ตำรวจเบื้องบนจะมาจัดการต่อ” จินกิเลื่อนกระดาษแผ่นนั้นให้คีย์อ่าน มือเรียวหยิบมันขึ้นมาก่อนจะอ่านใจจดใจจ่อ
หัวหน้ากบฏ
ชื่อ : ยง จุนฮยอง
พลัง : ความมืด
ที่อยู่ : ไม่ปรากฏแน่ชัด
“พลังคือความมืด งั้นที่สะสมพลังของมันก็คือแหล่งอาศัยที่ไม่ค่อยมีแสงน่ะสิฮะ”
“ฉลาดมาก แค่นี้มันก็ทำให้เราสามารถหามันได้ง่ายอีกขั้นตอน” จินกิพูดแล้วยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินไปยืนมองวิวกรุงโซลยามใกล้ตะวันตกที่ประตูระเบียงก่อนจะเอ่ยถามคีย์
“เรื่องนัดไปเที่ยวน่ะ ไปยกเลิกซะ”
“คุณรู้!!” คีย์ร้องตกใจทันทีที่จินกิถาม
“ฉันรู้เกี่ยวกับคุณทุกอย่าง คิม คีบอม”
“ผมยกเลิกไม่ได้หรอกฮะ เราเป็นเทวดาคำไหนต้องคำนั้น” คีย์เอ่ยเบาๆ
“นี่คิม คีบอม นายก็รู้ตัวว่าเป็นเทวดาแล้วนายยังจะคิดรักกับมนุษย์อีกเหรอ” จินกิหันมามองคีย์ด้วยสายตาดุดัน
“เมื่อภารกิจนี้เสร็จ เราก็ต้องกลับโลกของเราแล้วเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะคิมคีบอม”จินกิพูดแล้วลดระดับความดุดันลง
“ผมทำไม่ได้หรอกฮะ ผมรักเขา” คีย์ยืนขึ้นแล้วเก็บกระดาษใส่กระเป๋าแล้วเอี่ยวหันหลังเดินกลับเข้าห้องนอน
“คุณอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกันนะคีบอม” คีย์ชะงักฝีเท้าเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
บ้าน ตระกูลคิม (จงฮยอน)
“หายไปไหนมาห๊ะ!!” แทยอนตรงปรี่เข้ามาบิดหูน้องชายตัวแสบทันทีที่ก้าวเท้าเข้าบ้าน
“โอ้ยๆ! พี่แทยอนใจเย็นๆ” จงฮยอนพยายามแกะมือพี่สาวของตนเองออก
“ไปกินข้าวไป” แทยอนปล่อยมืออกจากใบหูของน้องชายแล้วเดินนำไปที่โต๊ะอาหาร
ครืนน~~ ครืน~~~
จงฮยอนทำโทรศัพท์ที่สั่นสะท้านเพราะสายเข้าก่อนจะเปิดฝาพับดูเบอร์ที่โชว์
มินโฮ
“ว่าไงวะ โฮ” จงฮยอนกรอกเสียงลงไป
[พรุ่งนี้ว่างไหม]
“ว่าง มีไรวะ”
[ไปเที่ยวกัน]
“ไปเที่ยว?! ที่ไหนวะ?”
[ทะเลปูซาน พรุ่งนี้9โมงไปเจอกันที่นั้นเลย]
“กูเอาเพื่อนไปด้วยได้ไหมวะ”จงฮยอนพูดแล้วนึกถึงแทมินที่ต้องร่วมแผนการด้วยกัน
[เพื่อน? มึงมีใครนอกจากกูวะ] มินโฮถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
“รุ่นน้อง แทมินไง”
[เออๆเอามาเถอะไปกันเยอะๆสนุกดี แค่นี้นะเว้ย!]
“เออๆสวัสดี” จงฮยอนกดวางสายแล้วนั่งลงกินข้าวต่อ
“จะไปไหนอีกยะ”แทยอนถามแล้วตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ่ยๆ
“ไปเที่ยว” จงฮยอนตอบยิ้มๆ
“ที่ไหน? กี่วัน? ไปกับใคร?”
“ทะเลปูซาน กี่วันยังไม่รู้ ไปกับไอ้โฮ” จงฮยอนไล่ตอบทีละคำถามจนหมดกระจ่าง
“เหรอ” แทยอนตอบกลับด้วยเสียงเซ็งๆปนเสียดาย
ไอ้เราก็นึกว่าไปกับน้องคีย์ -___-
Loading 60%
ความคิดเห็น