[BTS x YOU] Hearty or Bastard พี่ก็งงๆอยู่เหมือนกัน

ลำดับตอนที่ #2 : INTRO

                                                                                                                                                                                                              INTRO                                                                     

  

ท่ามกลางความมืดและความหนาวเย็นภายในห้อง มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ภายในห้องนั่นเพียงคนเดียว ว่าไปแล้วคงดูเหมือนเธอจะเหงาเพราะอยู่คนเดียวสินะ? ทว่าเปล่าเลยในบ้านหลังนี้ไม่ได้มีเธออยู่ลำพังเพียงคนเดียวแต่อย่างใด... ใช่แล้วถ้าพูดง่ายๆคือบ้านหลังนี้ยังมี ‘ใคร’ อีกคนอยู่ด้วย

แล้วมันยังไงล่ะ? อาจจะเป็นคนในครอบครัวก็ได้นี่จริงมั้ย อ่า..ก็คงใช่ล่ะมั้งนะ

“ฮึก..“ เสียงสะอื้นของหญิงสาวดังขึ้นเบาๆภายในห้องมืด

“ปล่อยฉันออกไป ขอร้องล่ะ“ เธอเริ่มพูดอีกครั้งหลังจากเงียบไปสักพักพร้อมกับยกมือขึ้นมาทุบที่ประตูอย่างแผ่วเบาเนื่องจากเรี่ยวแรงที่หมดไป

“ปล่อยหรอ หึ“ เสียงทุ้มหนาดังขึ้นด้านหลังประตูที่หญิงสาวนั่งอยู่ เมื่อสิ้นเสียงหัวเราะในลำคอ’ใคร’คนนั้นก็เริ่มขึ้นเสียงด้วยความโมโห

“ปล่อยให้เธอออกไปหา’มัน’น่ะหรอ !! ไม่มีทางซะหรอก !“ เขาตะหวาดใส่หญิงสาวหลังประตูเสียงดังลั่นจนความกลัวครอบงำเธออีกครั้ง

‘ไอ้บ้านี่พูดเรื่องอะไรของมันวะเนี่ย’ เธอได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

“นายหมายความว่าไง ! มันไหนฉันไม่รู้จักสักหน่อย ไอ้บ้าเอ๊ยปล่อยฉันออกไปนะโว้ย“ รวบรวมความกล้าตะโกนตอบกลับไปถึงแม้เสียงจะแผ่วเบาจนแทบจะไม่เหมือนตะโกนก็เถอะ

“อย่ามาทำไขสือหน่อยเลย ‘ลิลิธ’ คิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่าเธออยากหนีไปจากฉันแล้วไปหามันอีกครั้งน่ะ“ เขาเริ่มพูดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับเป็นน้ำเสียงเชิงตัดพ้อเสียมากกว่า

“ลิลิธ? พูดเรื่องอะไรของนาย ! ลิลิธไหนฉันไม่รู้จัก นายจับมาผิดคนแล้วมั้งฉันไม่ใช่ลิลิธสักหน่อย เพราะงั้นปล่อยฉันออกไปนะเว้ย“ ไอ้หมอนี่นอกจากจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วยังคิดเองเออเองอีก เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอก็เริ่มตุบประตูอีกครั้งหวังว่าเขาคนนี้จะเปิด ซึ่ง...ก็คงไม่อะแหละ

“หุบปากซะลิลิธ ‘อาดัม‘ ไม่ได้มีเวลาว่างมาคุยเรื่องไร้สาระกับเธอทั้งวันหรอกนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

“เลิกทุบประตูแล้วกลับขึ้นไปนอนอยู่เฉยๆ ที่เตียงซะเดี๋ยวอาดัมออกไปข้างนอกแปบ”

ตึก ตึก ตึก ปัง...

อ๊ากกกกกกกกกก

จู่ๆ ก็มีเสียงเหมือนคนตีกันที่ด้านนอก ทำให้ร่างบางที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่หน้าประตูเงยหน้าขึ้นมาสนใจเสียงดังนั่นแทนที่จะร้องไห้ต่อ

‘? เสียงดังนี่มันอะไร’ ถึงจะสงสัยแต่ก็รู้สึกถึงอันตรายเธอเลยคลานตัวไปทางเตียง และขณะนั้นเอง...

พลัก ตุบ บะคู้มมมมม(?)

“ไม่เป็นไรแล้วนะ ข้า...ผมมาช่วยแล้ว” คิดผิดคิดถูกไม่รู้แต่หลังจากที่ร่างบางถอยออกจากประตูปุ๊บ ก็มีคนถีบประตูเข้ามา

ถึงอยากจะรู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร แต่เพราะน้ำตาที่คลออยู่ที่เบ้าตาทำให้เธอมองหน้าเขาไม่ชัดซะงั้น แล้วในที่สุดภาพตรงหน้าก็วูบดับไปทันที

:: TALK WITH อีคิม ::

อะ อ่าว..เกิดไรขึ้นกันหนอ ไหงจู่ๆ ก็โดนใครไม่รู้จับมาซะงั้น งงล่ะสิ5555

อะแฮ่มนี่แค่เรียกน้ำยย่อย แล้วเรามาตามหากันเถอะว่าใครกันน้าที่จับเรามาและใครกันที่มาช่วยเราไว้ See ya!

CR.SHL