DON'T GROW UP, IT'S A TRAP #ฟิคเปย์เด็ก | CHANBAEK

ลำดับตอนที่ #18 : special switching character 02 :: DON'T LOVE HIM, IT'S A TRAP [END]

(c)  Chess theme

DON’T LOVE HIM, IT’S A TRAP!

‘เราเป็นผู้ชาย เรียนรู้เรื่องนี้ไว้ก็ไม่เสียหายหรอก ถึงนายไม่คิดทำกับใคร... แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนคิดกับนายนะ’

แค่นึกถึงคำพูดของเพื่อนสนิทหน้าก็ร้อนผ่าวเหมือนคนมีไข้ สายตาของมินโฮที่มองมาในตอนนั้นคล้ายว่าอยากบอกอะไรสักอย่าง ซึ่งแบคฮยอนก็ไม่ได้ใสซื่อจนต้องตั้งคำถามว่าเงาของตนเองในดวงตาคู่นั้นมันต่างออกไปมากแค่ไหน

เด็กน้อยยกมือขึ้นอังหน้าผาก เอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมชูแผ่นซีดีต้องห้ามขึ้นจนสุดแขน มินโฮต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ คิดว่าการเอาหนังโป๊ให้เขาดูแล้วอะไร ๆ มันจะง่ายขึ้นหรือไง เพราะถึงเวลานั้นจริง ๆ ก็อายจนแทบอยากมุดแผ่นดินหนีอยู่ดี

มินโฮคงไม่รู้ว่าไม่ได้ ‘มีคนคิด’ แต่เป็น ‘มีคนทำ ’ กับบยอนแบคฮยอนไปแล้ว ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว หลังจากวันนั้น วันที่คิดว่าถ้าคุณชานยอลตื่นมาทุกอย่างคงเปลี่ยนไปและกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ใช่... มันเปลี่ยน แต่กลับเป็นไปในทางที่ดีขึ้น

ความกังวลมากมายตีกันอยู่ในหัว จนไม่กล้านอนอยู่ในอ้อมกอดคนอายุมากกว่าต่อไป ตอนนั้นแบคฮยอนคิดว่าต้องรีบใส่เสื้อผ้าแล้วกลับบ้าน แกล้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็อาจช่วยอะไรได้ มันเป็นวิธีโง่ ๆ ของคนเลือกที่จะหนีปัญหา แต่การสบตากับคุณชานยอลแล้วพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ที่ก้าวข้ามเกินกว่าผู้อุปการะกับเด็กในความดูแล มันก็น่ากระอักกระอ่วนเกินทน

แต่ยังไม่ทันได้ลุกจากเตียงร่างของเขาก็ถูกรั้งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด เสียงกระซิบบอกข้างหูว่า ‘อย่าไป’ เป็นประโยคคำสั่งปนขอร้องที่ใช้ได้ผลกับบยอนแบคฮยอนอย่างง่ายดาย เราสบตากันท่ามกลางความเงียบ ราวกับปล่อยให้เด็กอย่างเขาตีความหมายไปเองว่าตอนนั้นคุณชานยอลกำลังรู้สึกอย่างไร และปิดท้ายด้วยการมีเซ็กส์กันอีกรอบ ซึ่งมันอ่อนโยนต่างจากครั้งแรกที่อีกฝ่ายอยู่ในสภาวะมึนเมา

แค่คิดว่าต้องดูหนังโป๊แล้วจินตนาการถึงบทรักบนเตียงก็เขินจะแย่แล้ว ใครจะกล้าทำเหมือนในหนังโป๊กัน อายตายเลย บยอนแบคฮยอนจะถูกมองว่าเป็นเด็กแก่แดดแค่ไหนที่เอาแต่ร้องเสียงหลง วอนขอให้คุณชานยอลทำแรง ๆ พร้อมสีหน้ายั่วยวนอารมณ์อย่างที่นายเอกในหนังโป๊ทำ เขายังมีความกระดากอายอยู่มาก โดยที่ชเวมินโฮคาดไม่ถึงเลย

เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจจากเด็กน้อยที่กำลังอยู่ในจังหวะการตัดสินใจ เขาวางแผ่นซีดีลงบนโต๊ะพร้อมขมวดคิ้วครุ่นคิด กับเสียงเมื่อครู่ที่เชื่อว่าคงไม่ได้หูฝาดไป ดึกดื่นในคืนฝนตกแบบนี้ใครจะมาเคาะประตูกัน แน่นอนว่าคงไม่ใช่น้องสาวอย่างซูยองที่ไปเข้าค่ายกับที่โรงเรียนสองคืนสามวันแน่

เสียงเคาะประตูดังอีกสองครั้ง คราวนี้แบคฮยอนคงไม่อยู่เฉยกับความสงสัยกลางดึกอีก ให้ตายเถอะ ต้องบอกไหมว่านอกจากหนอนแล้ว ผีก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เขาไม่ชอบ ถึงจะไม่เคยเจอ แต่สิ่งที่จินตนาการขึ้นเองมันก็น่ากลัวกว่าสิ่งที่รู้อยู่แล้วว่าหน้าตาเป็นแบบไหน

สองขาก้าวเข้าหาประตูอย่างช้า ๆ กัดริมฝีปากล่างพร้อมกำไม้ช็อตยุงไว้แน่น ถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตแบคฮยอนสาบานเลยว่าจะฟาดไม่ยั้งแล้วรีบพุ่งไปหยิบมือถือกดโทรหาตำรวจ แต่ถ้าพบความว่างเปล่า ผ้านวมบนเตียงจะกลายเป็นหลุมหลบภัยชั้นยอดในคืนวันฝนตก

คนตัวเล็กผงะถอยหลังไปสามก้าวเมื่ออยู่ ๆ ประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า เด็กน้อยอ้าปากหวอมองตาปริบ ๆ ในขณะที่อีกฝ่ายเลิกคิ้วขึ้น

“ไม่ได้ล็อกนี่?”

“คุณชานยอล?”

ชายหนุ่มหลุดยิ้มออกมาหลังจากได้เห็นสีหน้าคนตัวเล็ก ซึ่งดูเหมือนว่าจะตกใจอยู่ไม่น้อยกับการมาของเขาที่ไม่ให้สุ้มให้เสียงก่อน ไหนจะท่าถือไม้ช็อตยุงที่น่าเอ็นดูจนต้องฉุกคิดว่ายุงคงอยากบินเข้าไปฟัดดูดเลือดมากกว่าบินหนี

“อยู่บ้านคนเดียวแต่ไม่ล็อกห้อง ไม่กลัวโจรหรือไงหืม” ชายหนุ่มถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วคลุมศีรษะคนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนงงอยู่ตรงหน้า

“ผมไม่ล็อกห้องแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ แต่ประตูหน้าบ้านผมล็อกแล้วนะ” แบคฮยอนมองตามอีกคนที่กึ่งยืนกึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานซึ่งมีหนังสือกับโคมไฟวางอยู่ เขาแขวนเสื้อตัวใหญ่ที่เปียกน้ำฝนเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าเข้าหาอีกฝ่าย “ถ้าจะมีคนเข้ามาได้โดยไม่ต้องงัด คน ๆ นั้นก็ต้องเป็นคุณ”

ชานยอลอมยิ้มกับคำตอบพร้อมมองเสี้ยวหน้าเด็กน้อยที่แอบลอบมองมา ก่อนจะหันไปสนใจกับเสื้อตัวโต นัยน์ตาคมกวาดมองคนตัวเล็กในชุดเสื้อยืดและเกงนอนขายาว ที่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะซื้อใส่เผื่อโต มันถึงหลวมโคร่งอย่างนั้น

“ฉันมารบกวนเวลานอนของเธอหรือเปล่า?”

“ครับ? อ๋อ ผมว่าจะอ่านหนังสือก่อนสักบทแล้วค่อยนอน ว่าแต่คุณกินอะไรมาหรือยัง ผมทำ--” คำพูดทุกอย่างถูกกลืนลงคอภายในเสี้ยววินาที เมื่อตอนนี้วิศวกรหนุ่มดันหันไปเห็นไอเทมต้องห้ามที่วางอยู่บนโต๊ะ

เดี๋ยว – นะ

“อย่า!”

แบคฮยอนรีบพุ่งเข้าไปแย่ง แต่คนตัวสูงกลับชูมันขึ้นจนสุดแขนพร้อมหลุบสายตามองเด็กน้อยที่กำลังกระโดดเหยง ๆ ด้วยใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ มันจริงที่แบคฮยอนเป็นเด็กขี้เขิน และนั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ชานยอลเอ็นดูจนนึกอยากแกล้งอยู่ตลอด

“บอกให้หัดดูหนังโป๊ก็ทำ เป็นเด็กว่านอนสอนง่ายจริง ๆ เลยนะ”

“เปล่านะครับ... มันไม่ใช่อย่างที่คุณกำลังคิด... โธ่... คืนให้ผมเถอะ” มือข้างหนึ่งจับไหล่กว้าง ส่วนมืออีกข้างก็ยืดขึ้นจนสุดแขน แต่คุณชานยอลก็ไม่มีท่าทีว่าจะคืนให้

“จะดูตอนนี้เหรอ? เอาสิ เปิดดูด้วยกัน” ชายหนุ่มยิ้มขำ มือข้างที่ว่างอยู่โอบเอวคอดเอาไว้แล้วโน้มหน้าลงไปใกล้เด็กขี้เขิน แบคฮยอนหลับตาแน่นพร้อมเบี่ยงหน้าหลบ เขากำลังจะละลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟเพราะเรื่องแผ่นซีดีโป๊

“อย่าแกล้งได้ไหม... ผมรู้สึกเหมือนจะตายเลย...”

“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เธอเปลี่ยนแชมพูขวดใหม่เหรอ หอมดีนะ” ชายหนุ่มกดจมูกบนกลุ่มผมสีเข้ม พร้อมงับใบหูที่กำลังขึ้นสีจัด แกล้งเด็กน้อยในอ้อมกอดจนยืนตัวเกร็งก่อนจะกระซิบ “ฉันชอบ”

แบคฮยอนก้มหน้าชนศีรษะลงกับแผงอกกว้าง กำเชิ้ตสีดำแน่นจนไม่กลัวว่ามันจะยับคามือตนเอง คุณชานยอลทำได้ยังไงที่แกล้งเด็กอย่างเขาให้สติแตกได้ด้วยมือข้างเดียว มันเคยโอบอยู่ที่เอว แต่ตอนนี้กำลังลูบไปตามแนวกระดูกสันหลังของเขา พร้อมกระซิบแผ่วเบาชวนให้ใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม

“ว่าไงหนูน้อย”

“อย่าเรียกผมแบบนั้นนะ...” แบคฮยอนจะทำอะไรได้บ้าง ไม่ว่าจะยอมโอนอ่อนหรือปฏิเสธให้ตายยังไง ก็ดูเหมือนว่ามันจะทำให้คุณชานยอลพอใจไปเสียหมด คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นอย่างขลาดอาย ก่อนจะหลับตาแน่นเพราะถูกจุ๊บปาก

ใจเต้นแรงเหมือนจะเป็นบ้าแล้ว...

“เด็กลามก”

“แค่มีมันก็กลายเป็นคนลามกแล้วเหรอครับ... ผมยังไม่ได้ดูสักหน่อย”

“กำลังจะบอกว่าตอนที่ได้มันมา เธอก็ไม่รู้สึกแปลก ๆ เลยสักนิดสินะ?” ชายหนุ่มยกยิ้ม มองเด็กน้อยที่เบิกตากว้างอย่างตกใจ

“ผมต้องตกใจอยู่แล้ว คุณไม่รู้หรอกว่าหน้าผมร้อนแค่ไหนตอนเพื่อนยัดมันใส่มือผมน่ะ”

“เพื่อน? ชเวมินโฮน่ะเหรอ?”

“คะ... ครับ”

“อา... เธอกำลังทำให้ฉันหึงรู้ไหม” ถึงไม่บอก แบคฮยอนก็รับรู้ได้ผ่านน้ำเสียงที่กดหนักลง พร้อมมือซึ่งเลื่อนลงไปวางบนสะโพกมน แต่จะให้ทำยังไงได้ ที่โรงเรียนเขามีเพื่อนอยู่กี่คนกัน ถ้าจะให้อ้างชื่ออื่นคุณชานยอลก็คงถามอีกแหละว่า ‘หมอนี่เป็นใคร สนิทกันแค่ไหน ทำไมไม่เคยเห็นเล่าให้ฟังเลย’

“ผมจะเอาไปคืนพรุ่งนี้ เพราะงั้นคืนให้ผมนะ...” เด็กน้อยช้อนตามองพร้อมยิ้มสู้ เขาชอบกลิ่นคนตัวโต แต่ตอนนี้มันมีกลิ่นเหล้าปะปนมาด้วย คาดว่าคุณชานยอลคงไปดื่มกับเพื่อนร่วมงานมาอีกแล้ว

“ขออะไร?” ชายหนุ่มกระซิบ ตามด้วยกดจูบลงบนสันกรามไล่ลงมาจนถึงซอกคอขาว “แบบนี้เหรอ?”

“ผมไม่ตอบแบบนั้นหรอก...” แบคฮยอนเม้มริมฝีปากแน่น เรียกรอยยิ้มจากผู้ใหญ่ขี้แกล้งได้เป็นอย่างดี “คุณว่าผม ทั้งที่คุณนั่นแหละที่พยายามทำให้ผมเป็นเด็กลามก”

ชานยอลหัวเราะในลำคอ อุ้มร่างเล็กขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานพร้อมแทรกตัวเข้าไปยืนตรงกลางหว่างขา จนเจ้าตัวเบิกตากว้างอย่างตกใจ “ถ้าเป็นเรื่องนั้น... ฉันต้องใช้ความพยายามด้วยเหรอเด็กน้อย?”

แบคฮยอนใจเต้นตึกตัก ขาสั่นขนลุกซู่เมื่อร่างกายบังเอิญเสียดสีกัน เขาไม่ชอบความย้อนแย้งในตอนนี้เลย ทั้งที่สมองบอกว่า ‘ไม่’ แต่จิตใต้สำนึกมันกลับชอบที่อีกฝ่ายเป็นแบบนี้

ชอบเวลาถูกไล่ต้อนให้จนมุม แต่ลึก ๆ ก็อยากเป็นฝ่ายทำให้คุณชานยอลพ่ายแพ้บ้าง ซึ่งคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีทางทำได้แน่

คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีจัด เมื่ออยู่ ๆ คนอายุมากกว่าก็เอาซองแผ่นซีดียัดเข้าไปในหัวกางเกงตนเองทั้งที่ยังไม่ละสายตาไปไหน แบคฮยอนช้อนตามองอีกฝ่ายเป็นการตั้งคำถาม ทั้งที่ก็พอจะคาดเดาออกว่าคนเมากำลังคิดจะทำอะไร

“มาเอาคืนไปสิ”

“...”

“แต่กางเกงตัวนี้คับหน่อยนะ ถ้าเธอจะสอดมือเข้ามา ก็ต้องปลดเข็มขัดก่อน” ชานยอลโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมเท้าสองมือไว้กับโต๊ะ จ้องหน้าเด็กขี้เขินในระยะใกล้ แบคฮยอนก้ม ๆ เงย ๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับกำลังใช้ความคิดว่าจะเอาชนะเขาได้ด้วยวิธีไหน

CUT

(WELCOME TO MALINWORLD)