คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : sf ; #ออลแบคชั่ววูบ (All x Baekhyun) #1
01
ความสับสนครั้งที่ 1
All x Baekhyun
Hashtag : #ออลแบคชั่ววูบ
ใคร ๆ ก็บอกว่าบยอนแบคฮยอนเป็นคนหัวอ่อน ไม่สิ ต้องบอกว่าซื่อบื้อแล้วก็โง่ดักดานเกินกว่ามนุษย์ทั่วไปพึงจะเป็นได้ถึงจะถูก พ่อแม่ก็สอนอยู่ตลอดนะว่าอย่าโทษตัวเอง ก่อนจะรักคนอื่นก็ต้องรักตัวเองให้มากเสียก่อน ซึ่งแบคฮยอนก็ทำตามมจนถึงทุกวันนี้
กับการรักตัวเองจนบางครั้งดูเห็นแก่ตัว
“ประตูมีทำไมไม่เคาะ”
“...”
คนฟังไม่ได้รู้สึกผิดกับสีหน้าอีกฝ่ายเลยสักนิด ‘คยองซู’ หลุบสายตามองถาดอาหารเช้าตอนสิบโมงในมือก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนบ้านที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก วิ่งเล่นด้วยกันจนหกล้มหัวร้างข้างแตก ปั่นจักรยานแหกโค้งลงคลองพอกลับบ้านก็โดนแม่ดุชุดใหญ่ ไปจนถึงแย่งสีกันตอนเล่นแปลงร่างเป็นพาวเวอร์เรนเจอร์
และแน่นอนว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพียงแค่ความทรงจำวัยเด็ก
แบคฮยอนยังคงค้างอยู่ท่าใส่เข็มขัดเตรียมตัวไปมหาลัย ไอ้เตี้ยส่วนสูงไม่ต่างจากเขายังคงปั้นหน้านิ่งเหมือนโลกใบนี้ไม่เคยมีเสียงหัวเราะก่อนจะวางถาดมื้อเช้าลงบนโต๊ะข้าง ๆ แล้วเดินถอยออกไปพร้อมปิดประตูเสร็จสรรพ
ปัง ๆๆ
“ไอ้...” แบคฮยอนขยับปากบ่นไล่ตามหลังอดีตเพื่อนสนิทที่ปัจจุบันคุยกันน้อยลงจนแทบนับประโยคได้ ถึงครอบครัวเราจะไปมาหาสู่กันอยู่บ่อย ๆ เพราะแม่สนิทกันก็เถอะ แต่การที่คยองซูแวะเอามื้อเช้ามาให้เพราะถูกแม่สั่งหรืออะไรก็ตามแต่ การที่ไม่พูดไม่จาสักคำแล้วเอาแต่มองมาด้วยสายตาแบบนั้นมันก็น่าอึดอัดสุด ๆ
ครั้งหนึ่งเราเคยสนิทกันมาก แต่พอขึ้นมอปลายทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แบคฮยอนเรียนเอกชน ส่วนเจ้านั่นเรียนรัฐบาล สังคมและสิ่งแวดล้อมปรับเปลี่ยนมุมมองให้เราเดินไปคนละทิศทาง จนความสนิทและเสียงหัวเราะเมื่อตอนเป็นเด็กกลายเป็นเพียงแค่อดีตที่ไม่มีใครพูดถึงมันอีก
.
.
“อยู่ไหนแล้วจงแด”
( ติดแหง่กอยู่บนถนนเนี่ย รถขยับไม่ได้เลย นายถึงมหาลัยแล้วเหรอ? )
“อ่าฮะ เดี๋ยวตากแอร์รอในห้องสมุดแล้วกัน ถึงแล้วโทรมานะ”
( โอเค เอากาแฟไหม เดี๋ยวแวะซื้อก่อนเข้าไปหา )
“หวานน้อย ไม่ใส่วิปครีมเหมือนเดิม”
( Copy That. )
กดวางสายแล้วดันประตูห้องสมุดเข้าไป ข้างในแอร์เย็นฉ่ำจนอยากได้หมอนนุ่ม ๆ สักใบมาหนุนแล้วหามุมเงียบ ๆ ฟุบหลับ แบคฮยอนยื่นบัตรให้บรรณารักษ์ดูเพื่อยืนยันการเป็นนักศึกษาที่นี่ เขาเลือกสิงสถิตมุมเดิมซึ่งไม่ค่อยมีใครนั่งยกเว้นแต่ว่าวันนั้นห้องสมุดจะได้รับความนิยม เพราะสภาพอากาศด้านนอกมันร้อนจนต้องหาที่เย็น ๆ นั่งทำรายงาน
‘คิมจงแด’ เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เขาสามารถพ่นทุกเรื่องบนโลกให้ฟังได้โดยที่เจ้านั่นไม่ปริปากบ่นสักคำ เป็นโชคดีของแบคฮยอนเหลือเกินที่มีเพื่อนดี ๆ แบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียนที่ช่วยเขาเต็มที่ ไปจนถึงรายงานที่ปั่นไม่ทัน แต่เจ้านั่นก็อาสาช่วยจนสำเร็จไปได้ด้วยดี
ทุกครั้งที่เขาบ่นถึงรุ่นพี่ปีสี่คนนั้นที่เจอกันครั้งแรกในวันรับน้องตอนปีหนึ่ง ‘คิมจงอิน’ เป็นพี่วินัยปีสามที่ค่อนข้างจริงจัง เงียบขรึมจนใคร ๆ ต่างก็เกรงขาม แต่พอเลิกกิจกรรมผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นใครอีกคน
คนที่ขับรถเทียบจอดข้างฟุตปาธตอนหัวค่ำ แล้วอาสาไปส่งแบคฮยอนที่บ้านพร้อมรอยยิ้ม
วางกระเป๋าเป้ลงแล้วเอนหลังพิงกับผนัง กดเข้าไลน์กลุ่มวิชาการตลาดเมื่อเห็นแชทแจ้งเตือนขึ้นมาจำนวนหนึ่ง คนตัวเล็กขมวดคิ้วค่อย ๆ เลื่อนอ่าน จนกระทั่งเห็นประโยคหยุดโลกว่าอาจารย์เซ็คเช้าเข้ามาสั่งงานทิ้งไว้ ทั้งที่พวกเขานัดกันโดดเกือบครึ่งห้องเพราะคิดว่าไม่มีสอน
ในห้องแชทส่วนใหญ่บ่นอุบเรื่องเช็กชื่อ ก็พอเข้าใจหรอกว่าอาจารย์ท่านนี้ค่อนข้างติสม์แตก นึกอยากเช็กชื่อก็เช็ก บางวันก็ปล่อยเบลอจนรู้สึกเสียเที่ยวที่แหกตาตื่นแต่เช้ามาเพื่อให้แกติ๊กถูกช่องมาเรียน
แต่ที่น่าสนใจในตอนนี้กลับไม่ใช่คำหยาบของเพื่อนร่วมเซ็ค แต่เป็นงานคู่ที่อาจารย์เลือกให้แทนที่นักศึกษาจะเป็นฝ่ายจับคู่เอง เด็กแก่เรียนอย่างคิมนัมจูเป็นคนโน้ตใส่ในกรุ๊ปไลน์ว่าใครคู่กับใครบ้าง ไม่ต้องคาดหวังเลยว่างานนี้จะได้คู่กับคิมจงแดเพื่อนสนิท เพราะอาจารย์คงจับแยกเขาออกจากันแน่ไม่ต้องสืบ
อีแทยงจับคู่กับยุนโบมี
อีแทมินจับคู่กับจอนจองกุก
คังซึลกิจับคู่กับเบจูฮยอน
บยอนแบคฮยอนคู่กับ...
‘ปาร์คชานยอล’
“บ้าน่า!”
คนตัวเล็กรีบตะปบปากตัวเอง ถึงแม้จะเป็นมุมอับและไม่มีใครอยู่แถวนี้ แต่ก็ใช่ว่าการส่งเสียงดังในห้องสมุดจะเป็นเรื่องที่เหมาะสม แบคฮยอนเข้าไปในทางเดินชั้นหนังสือ ถอนหายใจหนัก ๆ แล้วเอาหัวโขกกับชั้นไม้กับเรื่องบ้า ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นกับเขา
ในเซ็คมีห้าสิบกว่าคนแต่ทำไมอาจารย์ถึงได้...
บ้าเอ๊ย!
“มี... ใคร... อยาก... แลก... คู่... ไหม” กดส่งไปในห้องแชทแล้ว เพียงแค่ครู่เดียวก็ขึ้น Read ตามจำนวนคนแต่กลับไม่มีใครตอบกลับมา แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างจนเลือดห้อ นี่อ่านกันเกือบยี่สิบคนแล้วแต่ไม่มีใครใจดีแลกคู่เลยได้ไงกัน
Song Minho
เปลี่ยนทำไมอะ เรื่องมากเหรอเตี้ย 11:25
นั่นคือคำตอบแรกของเพื่อนร่วมเซ็ค...
real__pcy
โห เปิดเข้ามาอ่านก็เจอประโยคสะเทือนใจเลยค่ะ 11:25
ไอ้...
คนตัวเล็กขยับปากด่าตัวต้นเหตุปัญหาในหัวเขา ไม่ต้องจินตนาการให้ยากเลยว่าตอนนี้ปาร์คชานยอลกำลังทำหน้าแบบไหน คนกวนประสาทที่คิดว่าตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกนั่นคงกำลังหัวเราะชอบใจอยู่แน่ ๆ ที่หาทางทำให้เขาดิ้นจนได้
11:26 ใครจะเปลี่ยนคู่ก็ทักไลน์เดี่ยวมานะ จะได้ให้นัมจูแก้รายชื่อในลิสต์
NamTAE
คู่กับชานยอลไม่ดีตรงไหนวะ 11:27
real__pcy
นั่นดิ ไม่ดีตรงไหน 11:27
11:27 ไม่อยากคู่ด้วยอะ มีไรไหม
real__pcy
โถ คิดว่าอยากอยู่ด้วยมากมั้งเนี่ย 11:28
11:28 งั้นก็เลิกพล่ามแล้วแยกกันหาคู่ใหม่ดิ
real__pcy
ไม่หา เรื่องมากนักก็จัดการเองแล้วกัน 11:28
11:28 อะไรคือการที่แสดงออกว่าไม่อยากทำงานคู่ด้วย แต่ก็ไม่กระตือรือร้นหาคู่ใหม่?
BAE JUHYUN
ไม่ได้คุยเรื่องงานก็ไปทะเลาะกันในแชทเดี่ยวได้เปล่าวะ 11:29
มันเด้งแจ้งเตือนคนอื่น รำคาญ 11:29
Namju__
เห้ยสลับคู่ไม่ได้ว่ะแก อาจารย์เลือกให้แล้ว 11:29
11:29 ห๊ะ?
real__pcy
เอ้า งานน้ำตาาาา 11:30
ไม่รู้ว่าที่อยากทึ้งหัวตัวเองตอนนี้เป็นเพราะในหัวมีแต่เสียงของปาร์คชานยอลทั้งที่เจ้าตัวมาแค่ตัวหนังสือ หรือความไม่ได้ดั่งใจสักอย่างกันแน่ คนตัวเล็กหงิกมือแล้วพยายามควบคุมสติ ทั้งที่คิดว่าทุกอย่างมันน่าจะจบไปพร้อมกับความรักเมื่อตอนมอปลาย แต่ปาร์คชานยอลผู้ซึ่งเรียกว่า ‘แฟนเก่า’ ก็ยังตามหลอกหลอนมาจนถึงตอนนี้ ทั้งที่อยู่มหาลัยปีสองแล้ว
เป็นเพราะความเด็กของเราทั้งคู่ ใช่ เพราะเหตุผลนั้นนั่นแหละ ที่เคยมีความคิดว่าจะเข้ามหาลัยเดียวกัน เรียนคณะเดียวกัน และอยู่หอพักด้วยกันเหมือนคู่รักวัยรุ่นทั่วไป แต่ทุกอย่างก็เละไม่เป็นท่าด้วยเหตุผลบ้า ๆ ที่ทำให้ความรักของเรามันสั่นคลอน
ทั้งคู่เลิกกันก่อนวันประกาศผลเข้าสอบมหาลัยแค่สามวัน และพอรู้ว่าอีกฝ่ายติดคณะเดียวกันก็ยิ่งอยากฝังหน้าลงไปในแกนโลกเสียให้รู้แล้วรู้รอด ในทีแรกคิดว่าการได้เจอหมอนั่นคือบุพเพ แต่มันกลับกลายเป็นเวรกรรมเมื่อต้องทนฝืนเห็นหน้าปาร์คชานยอลเกือบจะทุกวันที่มีเรียนเซ็คเดียวกัน
ความรู้สึกแบบนี้มันแย่ชะมัด ที่ทั้งคิดถึง แล้วก็เกลียดในเวลาเดียวกัน
“ว่าไงหนอนหนังสือ”
“...!!!” คนตัวเล็กสะดุ้งสุดตัวก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจทันทีที่หันกลับไปแล้วเห็นว่ามีใครคนหนึ่งยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง แถมใบหน้ายังห่างกันเพียงแค่คืบเดียว
ใบหน้าหล่อมองมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนกับทุกครั้ง และเชื่อว่าสาว ๆ ก็คงระทวยไปกับสิ่งที่ผู้ชายคนนี้เป็น กับตำแหน่งเดือนคณะบริหารธุรกิจที่ ‘โอเซฮุน’ เพิ่งได้รับไปหมาด ๆ เมื่ออาทิตย์ก่อน จนทำให้เป็นที่รู้จักทั่วทั้งมหาลัย เพราะความดูดีทั้งหน้าตา ส่วนสูง และคารม
“กะแล้วว่าพี่ต้องอยู่ที่นี่”
“นายน่าจะยืนห่างกว่านี้ แล้วใช้วิธีสะกิดพี่แทนการกระซิบนะ” แบคฮยอนมองอีกคนหวาด ๆ ก่อนจะเอี้ยวตัวหลบ แต่เด็กหนุ่มตัวผอมกลับยันมือไว้กับชั้นหนังสือเพื่อกันไม่ให้เขาออกไปไหนได้
“จุดอ่อนพี่อยู่ที่หูเหรอ อา... ความรู้ใหม่”
“เงียบไปเลย” คนตัวเล็กเงยหน้ามองค้อนอีกคนซึ่งดูเหมือนว่าจะสนุกกับสิ่งที่ทำอยู่
“ได้ไง ไม่เจอพี่ตั้งสองวัน คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”
“ทำตัวเวอร์ตลอด ที่ไม่ได้เจอไม่ใช่เพราะนายหรอกเหรอที่ไม่ยอมเข้าทำกิจกรรมกับเพื่อน”
“ก็มันน่าเบื่อนี่ จะให้ไปนั่งบนพื้นปรบมือแปะ ๆ ดูเพื่อนออกไปเต้นโง่ ๆ อย่างนั้นสู้ผมเอาเวลาไปนอนเอาแรงไม่ดีกว่าเหรอ” ประโยคหลังเจ้าตัวจงใจกดเสียงต่ำเน้นลงมาอีก แบคฮยอนเอามือดันหน้าน้องรหัสตัวดีออกไป ก่อนจะรีบชักกลับเมื่อไอ้เด็กตัวแสบจูบฝ่ามือเขาพร้อมสอดลิ้นเข้ามาตรงช่องนิ้วอีก
“โอเซฮุน!”
“ชู่ว... อย่าเสียงดัง”
“อยากตายใช่ไหม”
“ถ้าหมายถึงบนเตียงกับพี่ล่ะก็ ใช่เลย”
“ไอ้เด็กบ้านี่” แบคฮยอนกระทุ้งเข่าใส่เต็มแรงจนเด็กตัวผอมกุมท้องงอตัวเป็นกุ้ง เซฮุนซี๊ดปากพลางมองไปยังพี่รหัสตัวแสบที่เขาตามจีบมาตั้งแต่แรกเห็น ผ่านมาหลายเดือนแล้วก็ยังไม่ใจอ่อนสักที
“จุกเป็นบ้า” เด็กหนุ่มกุมท้องเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามคนตัวเล็ก ส่งสายตาออดอ้อนขอความเห็นใจแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล พี่แบคฮยอนใจแข็งชะมัด
“จำไว้ว่าถ้าทะลึ่งกับพี่อีกก็ต้องเจอแบบนี้”
“ทำไมล่ะ พี่ไม่ชอบผมเหรอ”
“คาดหวังคำตอบแบบไหนอยู่ล่ะ เพ้อเจ้อจัง” แบคฮยอนส่ายหน้าหน่าย ๆ ก่อนจะเลิกคิ้วมองเมื่อมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะกำลังสั่น แต่ยังไม่ทันได้เปิดดูไอ้เด็กแสบก็แย่งไปก่อนแล้ว “เซฮุน!”
“อ๋า... อะไรเนี่ย?” เด็กตัวผอมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ยืดแขนขึ้นจนสุดเมื่ออีกฝ่ายกำลังจะเข้ามาแย่ง สีหน้าพี่แบคฮยอนตอนหงุดหงิดก็น่ารักดีหรอกนะ ถ้าเขาไม่สะดุดกับข้อความนี้ก่อน
คุณได้รับข้อความจาก...
‘พี่จงอิน’
[ เทียนหอมที่เราให้พี่มามันช่วยได้จริง ๆ ด้วย ขอบคุณนะเด็กน้อย เมื่อคืนพี่หลับสนิทเลยล่ะ ไว้จะพาไปเลี้ยงข้าวตอบแทนนะ (: ]
“เอามานี่”
“หึงเลยหึง หึงมาก” เซฮุนเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม สบตากับพี่รหัสที่กำลังมองมาด้วยหน้าขึ้นสีระเรื่อ คิมจงอินอีกแล้วเหรอ ไอ้รุ่นพี่ขี้เก๊กคนนั้นน่ะน่ารำคาญสุด ๆ ไปเลย
“ยุ่งอะไรด้วย”
“ก็ผมชอบพี่อะ”
“...” เขาเห็นว่าพี่แบคฮยอนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหลบสายตาแล้วกดไหล่เขาลงเพื่อที่จะแย่งมือถือคืนไป “เพี้ยน”
“ห้ามไปกับเขานะ”
“ทำไมพี่จะไปไม่ได้” ทั้งคู่สบตากันอย่างหยั่งเชิง คิ้วของเซฮุนที่ขมวดเข้าหากันนั้นเป็นสิ่งบ่งบอกได้ดีว่าเด็กคนนี้กำลังไม่พอใจเป็นอย่างมาก เด็กหนุ่มตัวผอมโน้มใบหน้าลงมาจนปลายจมูกเกือบชนกัน แววตาจริงจังคู่นั้นกำลังบอกคนตัวเล็กให้รู้ว่าไม่ได้พูดเล่น
ซึ่งแบคฮยอนนั้น...
“ถ้าพี่ไปกับเขา ผมจะจูบพี่ตรงนี้ให้คนทั้งห้องสมุดเห็นไปเลย”
TBC
จะเอาอะไรกับฟิคชั่ววูบ 55555555555 อ่านฆ่าเวลานะ ไม่มีสาระอะไร
อยากสกรีมในทวิตก็ติดแท็ก #ออลแบคชั่ววูบ ได้น้า
ความคิดเห็น