` บทความของผู้ปลดปล่อย | คลังแสงของมลินค่ะ

ลำดับตอนที่ #1 : sf ; พี่เขย น้องเมีย (chanbaek) #1

SF : พี่เขย น้องเมีย

Hashtag :: #แก้บนสิมลิน

เคยถามตัวเองหรือเปล่าว่าคนเราเกิดมาเพื่ออะไร?

เกิดมาเพื่อเรียนรู้ เพื่อขวนขวายหาความสุข และพยายามหลีกเลี่ยงความทุกข์ใช่ไหม?

ผมพูดผิดเหรอ?

ไม่มั้ง... ใครคนหนึ่งเคยบอกว่ามนุษย์เรามีเหตุผลที่ต่างกัน

ทั้งเรื่องของมุมมอง ความคิด

เรื่องที่ถูกต้องสำหรับคนหนึ่งคน อาจจะเป็นเรื่องผิดบาปในสายตาผู้คนนับร้อยก็ได้

อย่างเช่นที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้...

มันคือความผิดบาปมหันต์ ที่แลกมาซึ่งความสุข

“กินเยอะ ๆ สิแบคฮยอน ช่วงนี้เราผอมเกินไปแล้วนะ”

“พูดไปนั่น ผมน้ำหนักขึ้นตั้งสองกิโล”

“จริงเหรอ? ทำไมยังดูผอมอยู่เลยล่ะ”

แอร์โฮสเตสสาวหรี่ตามองน้องชายแท้ ๆ ก่อนจะหลุดยิ้มออกมากับใบหน้าซน ๆ ที่มองทีไรเป็นต้องยิ้มออกมาทุกที

แบคฮยอนย้ายมาอยู่โซลกับเธอตั้งแต่เด็กคนนี้ขึ้นปีหนึ่ง จนตอนนี้น้องชายคนเก่งขึ้นปีสองแล้ว ส่วนพ่อแม่อยู่คังวอนโดกับคุณย่า ในทีแรกก็มีกังวลบ้างเพราะเธอทำงานเป็นแอร์โฮสเตส กลัวว่าน้องชายจะออกนอกลู่นอกทางจนเสียการเรียน แต่พอแต่งงานกับ ‘ปาร์คชานยอล’ แล้วเธอก็หมดห่วง เมื่อสามีคนเก่งอาสาว่าจะช่วยเป็นหูเป็นตาให้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนหรือเรื่องอื่น ๆ

ชานยอลเป็นครูสอนสังคม และเพิ่งแต่งงานกับเธอได้ครึ่งปี แต่ด้วยความที่ตารางงานเวลาต่างกันเลยทำให้เธอและเขามีช่องว่างระหว่างกัน แต่สามีผู้แสนดีก็ทำให้เธอสบายใจได้อยู่เสมอ กับความเสมอต้นเสมอปลายที่อีกฝ่ายมีให้

ชานยอลไม่เคยนอกใจ หรือคุยกับเพื่อนร่วมงานหญิงสวย ๆ จนทำให้เกิดความกังวล ตั้งแต่ตอนแรกที่รู้จักกัน เธอก็ได้เห็นแล้วว่าชานยอลเป็นผู้ชายเรียบง่าย สบาย ๆ ไม่ใช่พวกเสือผู้หญิง

บยอนนาราคิดว่าการมีสามีเป็นหนุ่มเนิร์ดแว่นกรอบดำ มันก็ดีอย่างนี้นี่เอง

“ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวนางฟ้าจะสายนะครับ” หญิงสาวหลุดยิ้มออกมากับคำพูดคำจาของสามีหนุ่มหล่อของเธอที่กำลังก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ

“ทราบแล้วค่ะคุณครู” เธอย่นจมูกเหมือนเด็ก ๆ ก่อนจะหันไปทางน้องชายที่กินข้าวไปกดมือถือไป “นี่แบคฮยอน คราวนี้พี่บินยาวเลย อย่าดื้อกับพี่เขยนะ”

“โห ผมเคยดื้อที่ไหน ไม่เชื่อถามได้เลย” คนตัวเล็กเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าไปทางชายหนุ่มร่างสูงที่ก้มหน้ายิ้มระหว่างม้วนเส้นสปาเกตตี้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของคำพูด

“ใครบอกกัน เรื่องดื้อนี่ที่หนึ่ง ชอบไปเที่ยวแล้วกลับบ้านดึก ๆ ตลอด”

“อะไรกัน ไหนบอกว่าจะไม่เล่าให้พี่นาราฟังไง?” แบคฮยอนมองค้อนคนที่นั่งอมยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้ามเหมือนไม่รู้สึกผิดกับเรื่องที่พูดออกมาเลยสักนิด

“แบคฮยอน พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เพลา ๆ เรื่องเที่ยวกลางคืนบ้าง”

“โธ่พี่ มันก็ต้องมีบ้าง ผมยังวัยรุ่นอยู่นะ อีกอย่าง... ผมไม่ได้ออกไปดื่มเหล้าทุกวันสักหน่อย”

“แต่มันก็ทำให้ชานยอลตื่นกลางดึก พี่พูดถูกไหม?” หญิงสาวมองคาดโทษ

“โอเค งั้นวันเกิดพี่เขยปีนี้เดี๋ยวผมจะซื้อที่อุดหูพร้อมผ้าปิดตาให้” เด็กน้อยบุ้ยปาก เรียกเสียงหัวเราะจากสองสามีภรรยาได้เป็นอย่างดี

บยอนนารามีความสุขเหลือเกิน นี่มันใกล้ความจริงกับครอบครัวในฝันที่เคยวาดไว้เลยทีเดียว จะขาดก็แค่เจ้าตัวเล็กที่เธอและเขายังไม่พร้อมให้เกิดมาในช่วงเวลานี้ ใจหนึ่งก็ยังอยากทำงานเป็นนางฟ้าบนเครื่องบินต่อไป แต่อีกใจก็อยากลาออกมาเลี้ยงลูกเหมือนผู้หญิงทั่วไปเหมือนกัน

( ครีมเลอะปากน่ะ )

“เหรอ ทำไงดีล่ะ?”

( ถามแบบนี้เดี๋ยวก็ขับรถไปช่วยเลียให้ถึงที่ซะหรอก )

คำพูดสองแง่สองง่ามเรียกรอยยิ้มจากคนฟังได้เป็นอย่างดี แบคฮยอนมองสมาร์ทโฟนที่บนจอฉายภาพของชายหนุ่มผิวแทนเปลือยท่อนบนนอนอยู่ในโรงจอดรถซอมซ่อ ก่อนจะตวัดลิ้นเลียครีมเข้าปากแล้ววางถ้วยครีมลงบนโต๊ะ

( คิดถึงอีกแล้ว )

“อะไรจะขนาดนั้น แฟนก็ไม่ใช่”

( ก็รอนายตกลงอยู่ เมื่อไหร่จะยอมเป็นแฟนกันล่ะ? )

“ไม่เอาน่า นายไม่อยากมีแฟนอย่างฉันหรอก” คนตัวเล็กพูดกลั้วหัวเราะ

( อย่ามาคิดแทนคนอื่นได้ไหม ยิ่งได้คุยกันฉันก็ยิ่งคิดถึงนาย อยากกอดจะแย่อยู่แล้ว )

แบคฮยอนเลิกคิ้วพลางยิ้มให้ผู้ชายห่ามที่กำลังออดอ้อนเขาอยู่ด้วยการทำท่ายื่นแขนเข้าหาจอมือถือพร้อมเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้แล้วมองมาอย่างมีความหมาย

( เซ็กส์โฟนกันเถอะแบคฮยอน )

“แค่นี้ก่อนนะจงอิน”

รู้สึกเหมือนเป็นฟองสบู่แล้วถูกเจาะจนแตกด้วยเข็มแหลม เมื่ออยู่ ๆ เสียงประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า แบคฮยอนเอี้ยวตัวหันไปข้างหลังก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนพิงอยู่กับขอบประตูนั้นคือสามีของพี่สาว

“น่าจะเคาะประตูสักหน่อย”

ก๊อก ๆ

ร่างสูงไม่อิดออด เอื้อมมือไปเคาะประตูตามที่อีกฝ่ายบอกแล้วหันมากอดอกมองเด็กหนุ่มที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงเหมือนในทีแรก แบคฮยอนกลอกตามองบน ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

“ผมหมายถึงเคาะก่อนเข้ามา”

“ถ้าเคาะ พี่ก็ไม่รู้สิว่าเรากำลังวางแผนจะทำอะไร”

น้ำเสียงนั้นดูไม่ยี่หระ ไม่ได้คาดโทษหรืออยากบอกว่าแบคฮยอนกำลังทำเรื่องไม่ดี ซึ่งมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปาร์คชานยอลเข้ามาควบคุมการใช้ชีวิตของเขา เด็กหนุ่มมองตามอีกคนที่เดินเข้ามาในห้องแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

CUT




 

ควรมีตอนต่อไปไหม?ฉากคัทอยู่ในไบโอทวิตนะคะ