ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC B.A.P] BrotherCODE [LoBang]

    ลำดับตอนที่ #3 : CODE::[2] CODE

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 57




    BROTHER CODE


    Title ;; CODE

    สายรหัส



                  มือเรียวจนผู้หญิงหลายคนอิจฉาแย่งมือถืออกมาจากเด็กตัวโย่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาเล่นคุ้กกี้รันไม่รู้เวลา  ทำให้รุ่นน้องหน้าขาวเจ้าของมือถือตวัดตาขึ้นมามองคนแย่งไปอย่างเอาเรื่อง  ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนค้ำหัวอยู่เป็นใคร

     

    เด็กตาตี่ข้างๆรีบพูดแทนเพื่อนแทบจะในทันที

     

    “พี่ยงกุกครับ พวกผมขอโทษจริงๆครับ” มุนจงออบพูดดูหน้าเหมือนจะร้องไห้

     

                  บังยงกุกขมวดคิ้วเล็กน้อย  เด็กตาตี่นี่จะขอโทษเขาทำไมในเมื่อมันไม่ได้ทำอะไรผิด เพื่อนข้างๆมันทำตัวเองคนเดียวล้วนๆ  และที่จริงก็ไม่ใช่ความผิดอะไรร้ายแรง เค้าแค่กะจะตักเตือนเท่านั้นเอง ทำเหมือนเขาจะเอามีดกระซวกไส้ซะอย่างนั้น

     

         ว่าแล้วก็หันไปมองตัวต้นเรื่อง ที่สบตาเขาเขม็ง

     

    “เอามือถือผมคืนมา”

     

                 จากที่ไม่ได้หงุดหงิดอะไรเป็นการส่วนตัวเส้นอารมณ์ของยงกุกก็เริ่มแกว่งเบาๆเพราะคำพูดห้วนๆของเด็กตรงหน้า  ดูมัน  จ้องตาไม่กระพริบ หน้าตาท้าทาย แล้วดูมันพูด  

     

    “ไม่ได้  มาเอาอีกทีตอนประชุมเสร็จก็แล้วกัน”พูดเสียงเรียบอย่างข่มอารมณ์

     

     

                 ชเว จุนฮงสบตาดุๆของพี่ว้ากตรงๆจนทำให้เพื่อนร่วมคณะสยดสยองแทนเป็นยิ่งนัก  เขากำลังหงุดหงิด  หงุดหงิดที่อยู่ๆกำลังจะขึ้นด่านโบนัสแต่มือถือกลับลอยออกจากมือต่อหน้าต่อตา  แถมด้วยหงุดหงิดกับสายตาของรุ่นพี่   คุณเคยเป็นไหมครับเวลาทะเลาะหรือเถียงกับผู้ใหญ่ เวลาเค้ามองตาเราแบบเอาเรื่อง เรารู้สึกหงุดหงิดใช่ไหม  ชเว จุนฮงกำลังรู้สึกแบบนั้นครับ     ยิ่งหงุดหงิดน้ำเสียงและการกระทำก็ห้วนขึ้นเรื่อยๆ

     

    “ผมอยากได้คืนตอนนี้”น้ำเสียงห้วนตวัด

     

    “หัดมีมารยาทซะบ้าง  นี่เขากำลังทำอะไรกันอยู่ พี่จะยึดเอาไว้ก่อนเลิกแล้วค่อยมาเอา”รุ่นพี่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบห้วน ตาดุๆยังมองหน้ารุ่นน้อง

     

    “เอาคืนมา”พูดด้วยน้ำเสียงห้วนยิ่งกว่าเดิม  จุนฮงไม่ชอบทั้งเสียงทุ้มนั้น ตาแบบนั้น น้ำเสียงแบบนั้น ทุกอย่างยิ่งจุดประกายให้ร่างสูงหงุดหงิด

     

     

                  ร่างสูงผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเล่นเอาคนเป็นพี่ผงะไปเล็กน้อย...ยงกุกจัดว่าเป็นคนสูงแต่ดูเหมือนจุนฮงจะสูงกว่าเขาอยู่นิดหน่อย  เด็กยักษ์.......

     

                 แถมยื่นมาเหมือนจะแย่งไปจากมือซะงั้น  บังยงกุกชักมือกลับไม่ให้มือขาวคว้าไอโฟนเครื่องสวยไปได้   คิมฮิมชานกลืนน้ำลายอย่าฝืดคอ  เหมือนเพื่อนของเขากำลังจะฟิวล์ขาดจริงๆ 

     

    “ไอ้เหี้ยจุนโฮงงงงงงงงง  มึงนั่งลงก่อนที่มึงจะพาพวกกูซวยทั้งหมด”จงออบลุกขึ้นดึงแขนเพื่อน พยายามลากมันให้กลับไปนั่งที่

     

    “ดี.....ถ้างั้นสุดสัปดาห์ค่อยมาเอาก็แล้วกัน”รุ่นพี่หน้าโหดพูดเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดกรุ่น

     

    “ว่าไงนะ?!”ชเว จุนฮงเผลอตะคอกถามไปอีกครั้ง

     

    “หัดมีมารยาทแล้วก็เคารพรุ่นพี่เอาซะบ้าง  ไม่งั้นไปไม่รอดหรอกนะ”บังยงกุกหันหลังเดินกับไปที่ตำแหน่งยืนเดิมของตน

     

                   ปล่อยให้จงออบดึงจุนฮงให้นั้งลงทั้งที่เด็กตัวโย่งยังกัดฟันกรอดและยังจ้องเขม็งมาทางเขาอยู่

     

     

    “อะ เออ.... งั้นพี่ของอธิบายต่อนะครับเราจะได้รีบๆกลับหอกลับบ้านกัน”คิมฮิมชานพยายามพูดแก้สถานการณ์

     

     

    “อย่างที่บอก  เราไม่มีระบบSOTUSแล้ว พี่เลยจะใช้ระบบ Code แทน เป็นระบบรหัส  เราจะให้น้องๆจับชื่อ  แต่ละคนจะได้รหัสชื่อของรุ่นพี่ไป  ระหว่างนั้นพวกพี่ๆก็จะเทคแคร์พวกน้องโดยพยายามไม่ให้พวกน้องรู้     หลังนั้นอีกหนึ่งเดือนเราจะเฉลยและมีกิจกรรมเล่นเกมสานสัมพันธ์กัน”

     

     

                 ระหว่างที่ฮิมชานอธิบาย แดฮยอนก็หันคุยกับยงกุก

     

    “มึงเล่นโหดไปปะ”

     

    “ไม่  ถ้าเทียบกับตอนSOTUSเบากว่าเยอะ เด็กแบบนั้นมันต้องสั่งสอนดัดสันดานมากๆถึงจะดี”พูดพลางขมวดคิ้วยุ่งเมื่อมองไปสบกับตาของเด็กหน้าขาวเจ้าปัญหาคนเดิม

     

    “เออ  แล้วแต่มึงก็แล้วกัน  พวกกูเลือกมึงเองนิ”

     

     

    “เราจะจับฉลากกันเลยนะครับ   เฮ้ย  ซูโฮมึงเอากล่องจับฉลากมาดิ๊”

     

                  เสียงของคิมฮิมชานเรียกความสนใจยงกุกกับแดฮยอนได้ดี  พวกเขาหันกลับมาสนใจกิจกรรมตรงหน้า  ชื่อรหัสของพวกเขาถูกจองแดฮยอนคนปูซานคิดธีมให้ และธีมที่มันคิดให้ก็โ ค ต ร จะมีสาระเลยครับ “ของกิน”   คิดอะไรสมเป็นแดฮยอน ไม่น่าแปลกใจเลยจริงๆ

     

    “ทุกคนเข้าแถวมาดีๆนะครับ แล้วบอกชื่อตัวเอง พร้อมบอกชื่อพี่รหัสที่จับได้ด้วย”

     

                  เหมือนปีหนึ่งจะลืมเรื่องการปะทะของยงกุกกับจุนฮงไปแล้วบรรยากาศกลับมาครึกครื้นอีกครั้งเมื่อแต่ละคนเริ่มจับฉลากพี่รหัสของตน

     

                  บังยงกุกทำเป็นยืนเหม่อมองท้องฟ้าแบบอารมณ์อยากจะออกไปแตะขอบฟ้าแต่ก็แอบๆเหล่มองกิจกรรมตลอดเวลา รอชื่อรหัสตัวเองออกมาจากปากน้องสักคน

    ที่จริงแล้วยงกุกก็เป็นหนึ่งในพวกตื่นเต้นกับการมีรุ่นน้องมาก........แอบกระซิบไว้ตรงนี้บังยงกุกเตรียมขนมนมเนยส่งเซ่นน้องแล้วครับ........รีบ.....

     

    “ชเว จุนฮง พี่รหัส รามยอนครับ”ได้ยินชื่อรหัสที่ตั้งเพราะเป็นของโปรดก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ  รีบหันไปดูหน้าน้องรหัสตน  พยายามไม่ทำหน้าหลุดจนเกินไป

     

     

                 .......... เสียงคุ้นๆ.......หน้าคุ้นๆ..........ผมสีคุ้น..........แถมมันยังมองหน้าเขาอย่างท้าทายอยู่เหมือนเดิมแต่สกิลดูซอฟลงเยอะ............คุ้นเนอะ....เหมือนเมื่อกี้พึ่งยึดมือถือมันมา............เชี่ยละบังยงกุก!!!!!  


     

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    +++++++++++++++++++++++++++++++
    ++++++++++++++++++++++++++
    ++++++++++++++++++++++
    +++++++++++++++++
    ++++++++++++
    ++++++++
    ++++
    ++

    ตัดฉับอีกครั้ง 5555555555555555
    เป็นไงงงงง สนุกบ้างไหม  

    บังยงกุกจะทำยังไงต่อไป55555
    ติดตามตอนต่อไปคร๊ะะะะ

    ++++++++++++++++++++
    สปอย

    "มะ มองห่าอะไร"
    "ผมของมือถือคืนครับ:)"
    "ก็บอกแล้วไงว่าสุดสัปดาห์"

    ++++
    "กูรู้มึงไม่ค่อยถูกชะตากับน้องมัน  มึงจะเปลี่ยนรหัสกับกูไหมะ"
    "ไม่ละ  ไงๆน้องมันก็จับได้ชื่อกู  กูจะเทคแคร์มันให้ที่มากสุดละกัน"

    ++++
    "ทำไมคนอื่นเขาได้ขนมได้จดหมายแล้วกูยังไม่ได้วะจงออบ"
    "พี่มึงอาจยังมาแบบดีเลย์ก็ได้มึง"
    "หรือเขาไม่อยากได้กูเป็นน้องรหัสวะ"

    ++++++++++++++++++++

    ด้วยรัก
    อะมีบ้า

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×