คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CODE::[1] TEEN&TEEN 100%
BROTHE CODE
Title ;;TEEN&TEEN
พี่กวนเท้า น้องกวนตีน
หลังจากการเจรจาธุรกิจทิกเกอร์เสร็จสิ้น ยงกุกกับเพื่อนร่วมก็ต้องกลับมาที่หอพักด้านในของมหาลัย ถึงแม้พวกเขาจะขึ้นปีสองกันแล้วก็ตามแต่เพราะความสะดวกในการเดินทางไปเรียนและเพื่อนๆก็ยังอยู่หอในกัน ยงกุกจึงไม่ได้มีความคิดจะย้ายออกไปอยู่หอนอกแต่อย่างใด ผิดกับรุ่นพี่หลายๆคนที่เริ่มขับรถเข้าออกมหาลัยโชว์สาวเป็นว่าเล่น
นอกจากนี้ตรงกลางระหว่างหอในฝั่งชายแหละฝั่งหญิง นั้นเป็นลานนันทนาการมีบันไดใหญ่เซาะลงไปคล้ายอัฒจันทร์นั่งดูกีฬา ช่วงเย็นๆปกติที่พวกเขาไม่มีอะไรทำยกกุกกับพวกฮิมชานจะมานั่งอยู่แถวนี้ บางครั้งก็หน้าด้านไปขอเล่นบาสกับรุ่นพี่บ้าง ขอเตะบอลด้วยบ้าง และที่ติดตายงกุกมาตั้งแต่ตอนเขาพึ่งเข้าปีหนึ่งที่มหาลัยนี้คือ แก๊งค์สเก็ตบอร์ดที่จะมาเล่นสเก็ตบอร์ดกันอยู่ตรงมุมส่วนหนึ่งของสนามนันทนาการขนาดใหญ่นี้
แดฮยอนแยกตัวไปที่ตึกกลางที่เชื่อมกันระหว่างหอหญิงชายเพื่อจะไปซื้อของกินที่ช็อปสะดวกซื้อ ในขณะที่เขากับฮิมชานขึ้นไปที่ห้องเพื่อเก็บข้าวของ คิดแล้วยังหงุดหงิดตัวเอง ทั้งที่เขาเป็นทั้งเพื่อนทั้งรูมเมทไอ้แพะนี้มาตั้งนานดันถูกมันหลอกล่อด้วย ทิกเกอร์ซะง่ายๆ
“มึงตีหน้าโหดๆไว้นะเว้ย แบบห้ามยิ้มเลยนะมึง”ฮิมชานพูดขณะที่โยนกระเป๋าไว้ที่โต๊ะ
“เออ”
“เอาจริงๆมึงไม่ต้องตีหน้าก็ได้ หน้าดัน เ สื อ กโหดอยู่แล้วเพราะงี้แหละกูถึงเลือกมึง”ฉีกยิ้มแพะกวนตีนใส่เขาอีกครั้ง
ตุ๊บ!!!
ขว้างกระเป๋าใส่หัวแ ม่ ง...........
หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเขากับแพะฮิมชานก็กลับลงมาเจอกับแดฮยอนที่หน้าหอชาย เอ่อ........ไม่ใช่แค่แดฮยอนก็ได้ นี่มากันทั้งคณะเลยครับพวกมึง!!
ฮิมชานพยักเพยิบให้ตามมันไป โถ่ ไอ้แพะ.......แค่นัดน้องไว้ที่หน้าตึกคณะวิศวะมึงคิดว่าพวกกูไปกันไม่ถูกเหรอครับ กูเรียนที่นี่มาปีนึงแล้วนะครับ......
หน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์มีนักศึกษาปีหนึ่งนั่งออๆกับอยู่ตรงบันไดหน้าตึกชเว จุนฮง เฟรชชี่หน้าใสหัวทองหน้าขาวตัวสูงเด่นหรา ถูกเพื่อนตัวเล็กกว่าอย่างมุน จงออบ กึ่งดึงกึ่งลากให้เข้ามานั่งรวมกับกลุ่มเพื่อนร่วมคณะ
“รีบอะไรนักหนาวะจงออบ”ขมวดคิ้วเป็นปมอย่างไม่พอใจ
“ไม่รีบได้ไงละ ใกล้เวลาพี่เขานัดแล้วอยากโดนทำโทษรึไงจุนฮง”จงออบพูดสีหน้าจริงจังจนตาตี่ๆนั้นตี่กว่าเดิมเล็กน้อย....เอาน่ะ......ก็น่ารักประสาคนตาตี่
เมื่อได้ยินที่เพื่อนตัวสูง....ไม่มาก....พูด ชเว จุนฮงก็ขำลั่นเล่นเอาเพื่อนสนิทของตัวเองสะดุ้ง
“โห้ย กลัวไม่เข้าเรื่องน่ะจงออบมหาลัยเรายกเลิกระบบSOTUSไปตั้งแต่เมื่อปีที่แล้วหลังจากมีอุบัติเหตุตีกันระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องนั่นแหละ แล้ววันปฐมนิเทศอาจารย์ก็บอกแล้วนี่ว่ามีแค่ มีทติ้งรุ่นพี่พบรุ่นน้อง”
พูดเสร็จก็ขำอีกรอบเพราะหน้าเหวอๆของคนตรงหน้า
“จริงเหรอวะ”
“เออดิ”แหนะ....ดูเหมือนมันยังไม่เชื่อสนิทใจ
ยังพูดกันไม่ได้เท่าไหร่ เสียงจ้อกแจ้กตอนแรกก็ดูเหมือนจะเงียบลงไปเสียเฉยๆจนจงออบต้องหันไปดู เห็นรุ่นพี่ปีสองมากหน้าหลายตาเดินตามๆกันเข้ามา จนสุดท้ายก็มายืนอยู่หน้าปีหนึ่งที่นั่งหน้าสลอนตาปริบๆที่หน้าคณะ
พี่คนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มหน้าตาดูเป็นมิตรสุดๆในขณะที่คนข้างๆพี่คนนั้นกลับหน้านิ่งสนิทไม่มีแม้แต่รอยยิ้มสายตากวาดมองเฟรชชี่ทุกคน ........ตาดุสัส.......
“สวัสดีครับน้องๆ วันนี้เป็นวันแรกที่เราเจอกันจริงเนาะ แบบก่อนหน้านี้คงเคยเห็นพวกพี่กันผ่านๆบ้างแต่วันนี้เราจะมาทำความรู้จักกันหน่อยนะครับ ไม่ต้องเกร็งขนาดน้านนนน พวกพี่ไม่กัดแค่อย่าพูดกันตอนพี่พูดก็แล้วกัน”
ชเว จุนฮงมองหน้ารุ่นพี่ที่พูดอยู่อย่างไม่ค่อนใส่ใจนัก ในใจเริ่มอยากจะกลับไปนอนเกลือกกลิ่งที่เตียงมากกว่าอีก แต่ก็ไปไม่ได้เพราะเดี๋ยงจงออบมันจะโกรธเขา เลยได้แต่เกร็งปากไม่ให้อ้าปากหาวกว้างจนเกินไป
“ก่อนอื่นเลยนะครับ พี่ชื่อ คิม ฮิมชาน พี่จะอธิบายเรื่องการมีทติ้งครั้งนี้นิดหน่อย”
........นั่นไง แค่เริ่มหัวข้อก็น่าเบื่อแล้ว จุนฮงเริ่มล้วงกระเป๋าหาไอโฟนของตัวเอง
“ เนื่องจากระบบSOTUSมันโดนยกเลิกพวกพี่เลยอดใช้ระบบนี้กับน้องๆ”พี่ฮิมชานพูดด้วยน้ำเสียงเสียดายที่น่าหมั่นไส้ที่สุดในสามโลก แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะได้จากเฟรชชี่บางส่วน ตอนนี้บรรยากาศเริ่มเป็นกันเองขึ้นมาบ้าง
“แต่ว่าพวกพี่ก็เลยคิดว่าจะเอาระบบอีกระบบมาใช้แทน...........”ลากเสียงพร้อมทำหน้ามีเลศนัยให้น้องๆลุ้นเล่น
ความเงียบปกคลุมเพราะความลุ้นในขณะที่ชเว จุนฮงเริ่มกดเข้าแอปเกมนามว่า.....คุกกี้รัน......รีบกดปิดเสียงแทบไม่ทัน มันมาเงียบพร้อมกันอะไรตอนนี้วะ
“ก่อนอื่นมาให้พี่แนะนำตัวกันก่อนดีกว่า”คิมฮิมชานอยู่ๆก็ตัดอารมณ์ลุ้นของน้องๆดังฉับ แล้วเปลี่ยนเรื่องซะงั้น
“เอ้า กุกกี้ แนะนำตัวสิครับ”พูดด้วยน้ำเสียงน่าเตะพร้อมขยิบตาชวนขนลุกใส่พี่หน้านิ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ
“กุกกี้พ่อง”เสียงทุ้มพูดประโยคเดียวน็อคคิมฮิมชาน็อคมืด ก่อนจะหันมากวาดสายตาดุๆมองน้องร่วมคณะ
จุนฮงคิดว่าได้ยินเสียงจงออบกลืนน้ำลายดังเอื้อก........ เงยหน้าสบตาเล็กน้อย โอ้....หน้าดุชิบ แต่.....ชเวจุนฮงก็กลับลงไปก้มหน้าก้มตาเล่นคุกกี้รันต่อ
“พี่ชื่อบังยงกุก....”
“มันเป็นพี่ว้าก อย่าทำมันโกรธนะครับน้องๆ”ยังไม่ทันที่ยงกกุกจะพูดจบประโยคดีคิมฮิมชานก็รีบบรรยายยศศักดิ์ของเพื่อนอย่างดี
เกิดเสียงจ้อกแจ้กขึ้นอีกระลอกก่อนจะเงียบลงเพราะสายตาของผู้ชายที่เพิ่งถูกขยายความว่าเป็นพี่ว้าก จนกระทั่งมีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งยกมือขึ้นมาเหมือนขออนุญาติ
“ว่าไงครับ”พี่อีกคนหันไปมองยิ้มๆ
“เออ......ระบบSOTUSถูกยกเลิกไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ”ถามด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจปนประหม่า
“ใช่ครับ อ้อ พี่ชื่อจอง แดฮยอนนะครับ พี่อยากจะบอกทุกคนว่าระบบใหม่ที่พวกพี่เอามาใช้ไม่ใช่พี่ว้ากแบบนั้น พี่ยงกุกเขาไม่สั่งให้น้องวิ่งรอบมหาลัยถ้าเพื่อนหายไปแค่คนเดียวแน่นอนครับ แต่ว่าพี่ยงกุกเขาจะเป็นตัวแทนคอยดุน้องๆแทนพวกพี่ เฉพาะเวลาที่น้องทำอะไรผิดเท่านั้นครับ ส่วนการลงโทษก็แล้วแต่ดุลยพินิจของพี่เขา แต่ไม่มีรุนแรงแน่ครับ”
............เชี่ยละ..........ชนน้ำแข็งตาย.....ไม่ใช้นางฟ้าละ เทพๆอย่างจุนฮงไปใช้ซอมบี้ดีกว่า
ขณะที่แดฮยอนอธิบายแทนฮิมชาน ฮิมชานก็กระซิบข้างๆยงกุก
“เป็นไงมึง”
“ก็พอได้วะ”
“เออดีๆ มึงอย่าพึ่งหลุดนะ เวลาเป็นงานเป็นการก็โหดคอยเตือนน้องไว้ เวลานอกมึงค่อยไปผูกมิตรกับน้องๆใหม่”
“เออ สัส มึงนี่ก็ย้ำจัง”แยกเขี้ยวใส่เพื่อนเล็กน้อยก่อนกลับมาเก็กหน้านิ่งต่อ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆเริ่มแนะนำตัวเองบ้าง
“เอาละครับ รู้จักชื่อพี่ๆกับคร่าวๆแล้วนะ ทีนี้มาฟังเรื่องระบบของเรากันหน่อย...”
ยงกุกก็ไม่ได้เป็นคนตาไวแต่อย่างเพียงแต่ตอนหันไปมองกลุ่มน้องดันไปสะดุดตากับเด็กตัวโย่งผมทองหราเกินหน้าตาเพื่อนหลายๆคน กำลังก้มหน้าก้มตากดมือถือยิ้กๆ
.........อาจจะโทรหาพ่อแม่........ละมั้ง???
คิดในแง่ดีไม่ทันไร ไอ้เด็กนั่นมีการหน้ามุ่ยคิ้วขมวดเหมือนไม่พอใจ พร้อมกับเอาไอโฟนเครื่องสวยของตัวเองฟาดหน้าตักอย่างหงุดหงิด.......อะไรของมันวะ........
..........ทะเลากับแฟนแล้วง้อกันทางไลน์อยู่............บังยงกุก....มึงคิดนอกเรืิ่องไปไกลแล้วมั้ง เล่นไลน์จำเป็นต้องตะแคงไอโฟนเหรอวะ........
มองอีกรอบจนเด็กตาตี่ข้างๆไอ้เด็กโย่งนั่นรู้ตัวแทน ตาลีตาเหลือกสะกิดไหล่เพื่อน นี่หน้าเขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ? แต่จะว่าไปนะ.....ไอ้ท่าจับโทรศัพท์กับนิ้วสองนิ้วที่จิ้มหน้าจอซ้ายขวายิ้กๆนี่ชักคุ้นๆ คิดได้ดังนั้น เพราะหน้าที่พี่ว้ากคุมเด็กที่ค้ำคออยู่ ทำให้ต้องยกขาพาตัวเองเดินเข้าไปหาเด็กนั่น
สัส............อีกนิดเดียวเอง......หัวใจอยู่ข้างหน้า........เ สื อ ก เก็บไม่ทันคุกกี้ม่องเท่งเลย
จุนฮงอารมณ์เสียที่เกมที่เล่นอยู่ไม่ได้ดั่งใจเท่าไหร่นัก มือก็กดเล่นเกมใหม่อีกรอบ ในขณะที่เพื่อนข้างๆอยู่ๆก็มาสะกิดไหล่เขายิ้กๆ นี่มันไม่เห็นใจคนหลบซ้อมเลยรึไงถ้าเขามาตายตั้งแต่ด่านแรกๆอย่างนี้ เขาจะตบกบาลมุนจงออบให้มันดั้งแหมบเลย......
“จุนฮง!!!!!”จงออบกระซิบเสียงตระหนก
“อะไรของมึงวะ เห็นไหมเนี้ย กูกระโดดหลบหอยไม่พ้นเลย”บ่นเพื่อนแต่สายตายังไม่ละจากหน้าจอ
“มึง!!! พี่ยงกุก”
ยงกกุกไหนวะ......ชเว จุนฮงไม่รู้จัก
“ยงกุกไหนวะ? กูไม่รู้จัก”บอกปัดๆขณะที่เก็บเยลลี่หมีเพิ่ม
กำลังจะขึ้นด้านโบนัสอยู่มือถือก็ถูกแรงบางอย่างดึงลอยออกจากมือเขาไป เงยหน้าขึ้นกำลังจะปล่อยหมาในปากออกมาเห่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหน้าดุๆของรุ่นพี่
.........อ้อ...พี่ยงกุก.......กุกกี้นี่เอง..........
........ชิบหาย.......
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดจบฉับ.........
สรุปว่านี่เป็นตอนนึงเต็มๆไปเลยละกัน TWT
ขึ้นตอนต่อไปดีกว่า ถถถถถถถ
TBC จ้า
ด้วยรัก
อะมีบ้า
ความคิดเห็น