คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : บทที่ 10 : เติบโต [2/5]
“ทำไมยัื้ออยู่หึ๊”
มูมอเา่อยๆถูไปมาที่มูอนรหน้า “หรือว่า้อให้ผมุเ่าอ้อนวอน”
นัวโพูบ็ทรุัวนั่ลมอนร่าบา้วยแววาริั
“หนู้าวรับ....ไ้โปร
รับผมเป็นสามี้วยเถอะรับ” ำเอ่ยที่ริัอเาทำให้ใบหน้าอเ็น้อยเห่อแัหนัว่าเ่า
ยิ่เาทำแบบนี้เธอ็ยิ่ทำอะไรไม่ถูหนัว่าเา
“นะรับ ไ้โปร”
มือหนารั้มือบาอเธอมาุมพิแผ่ว เาัวล เาลัว
ว่านรหน้าะไม่ยินยอมรับวามรู้สึอเา
“ือ...้าว” วั้าวพยายามรั้มืออนลับมา
แ่นัวโลับมิยินยอมเาึร่าอเธอให้ล้มลมาอยู่ในอ้อมอน
“ไม่ปิเสธไ้ไหม”
นัวโบใบหน้านแนบออิ่มอนร่าบาอย่าอออ้อน
ใ่ เธอปรารถนาเา เธออบให้เาสัมผัส
เธออบรสูบอเา และเธออยาะอบลในำออเา แ่ยิ่พยายามะอบเท่าไหร่ ลับไม่สามารถเอ่ยมันออไปไ้
“ือ...”
“ทำไมไม่อบ”
เาเยหน้ามอนร่าบา้วยสายาหุหิ
“ือ....้าว....เิน่ะ”
เธอหัวเ้าไปในอ้อมออเาเพื่อหลบเลี่ยสายาอนัวโ
สพล อมยิ้มับภาพรหน้า
ท่าทาอเธอนั่นทำให้เารู้สึื้นใึ้นมาว่านรหน้าไม่ปิเสธำออเา
แ่พอเห็นท่าทาอันน่ารัแอนรหน้าเา็อไม่ไ้ที่ะไล่้อนให้เธอเผยวามน่าเอ็นูออมาอี
“ผม็เิน” เารั้ร่าเธอให้แนบิับอนมายิ่ึ้น
“แ่ผม็อยารู้ ั้นเอาี้ ถ้าหนู้าวเินนพูไม่ออ
หนู้าว็ทำอะไร็ไ้ให้ผมรู้ว่า ุล”
เาไม่พูเปล่าลับมูมแนบพวแ้มอเธอเพื่อเป็นัวอย่า “แล้วถ้าไม่ลหนู้าว็อยู่เยๆเท่านั้น
โอเไหมรับ” นิ้วเรียวอสพล่อยๆลูบแผ่วที่พวแ้มอเธอ
วั้าวเริ่มรู้ัวแล้วว่าเธอเสียเปรียบเาสุๆ
ใ่ เธอไม่สามารถเอ่ยปาพูไปไ้ เธอรู้ว่าเารู้ ว่าเธอ้ออบลเลยทำให้นัวโวยโอาสให้เธอทำอะไรพิเรนทร์ๆแบบนั้น
“ผมะหลับา” นแผนสูหลับาลในที่สุ
ริมฝีปาอเาที่อมยิ้มอยู่นั้นทำให้นร่าบาลอบถอนหายใ เธอะทำามวามรู้สึัวเอ
เธอำไ้ับสิ่ที่นิเมื่อพบหน้าเาเมื่อเ้า แ่ะทำยัไี พอเห็นหน้าเา
เห็นรอยยิ้มเา ไอ้วามล้าที่พยายามสร้าึ้นมาลับหายไปหมสิ้น
“นิ่แบบนี้ผมเริ่มใอไม่ีแล้วนะ”
เาเอ่ยออมาพร้อมมวิ้วเป็นปม เพราะเริ่มลัวยัยเ็ี้อายะปิเสธวามรู้สึอน
ำอเาที่เอ่ยออมาทำให้มือบารีบสัมผัสแผ่วที่แ้มสาอนรหน้า
เพื่อทำทแทนับารที่้อเสียเปรียบทำอะไรๆพิเรนทร์เ่นนั้น ารระทำอเธอทำให้นัวโรับรู้ถึสัมผัสอ่อนนุ่ม
เาเผยยิ้มออมา แ่เหมือนนี้แล้ะยัไม่พอใ ึยัมวิ้วเป็นปมอยู่
“เมื่อี้ทำอะไรน่ะ”
เาเอ่ยถามน้าๆทั้ที่นยัหลับาแน่นอยู่
“็ไม่อยู่เยๆไะ...” วั้าวเอ่ยเสียแผ่ว
“ผมไม่เห็นรู้สึเลย อย่าบอนะว่าหนู้าวะไม่อบลหรอ”
เาเอ่ยอีรั้้วยใบหน้าเศร้า
“ไม่ใ่่ะ” วั้าวรีบปิเสธทันที
แววาลมโมอเา้วยวามประหม่า
เธอหลับาแน่นพร้อมโน้มริมฝีปานแนบแ้มสาอเา
นัวโยิ้มว้าับสัมผัสอ่อนนุ่มบริเวแ้มสาอน
เา่อยๆเอื้อมมือหนามารั้ใบหน้าอเธอให้อยู่ำแหน่เิม พร้อมหันริมฝีปานโมยูบนที่ำลัเผลอทันที
“อื้อออออ” นร่าบาไ้แ่ประท้วารระทำอเา
มือน้อยพยายามทุบอแร่อนที่โถมเ้ามาประิร่าบอบบาอเธอ
“นาย...้าวเ็บนะ”
น้ำาหยน้อยๆ่อยๆไหลึมออมาาวาลมโเมื่อรับรู้ถึแรอรัที่มันแน่นเินนร่าบอบบาเริ่มรู้สึระบม
แ่นัวโลับหาไ้รู้สึผิ
เาระบายยิ้มออมาพร้อมรริมฝีปานับราบน้ำาหยน้อยๆอนร่าบา
“อย่าร้อสิรับนี”
นิ้วเรียวยาวอสพล่อยๆเลี่ยพวแ้มเนียนใสอนร่าบา
“ยัเ็บอยู่หรอรับ” เาลูบแผ่วที่ศีรษะบาอนรหน้าอย่าเอ็นู
“ไม่แล้ว่ะนาย”
แววาลมโพยายามหลุบา่ำลไม่สนสายาระหายอเา
“แ่ผมเ็บ” เาับมือบามาทาบไว้ที่อน
“เ็บมาๆ ไหนเมื่อี้ยอมรับผมเป็นสามีแล้วไ ทำไมหนู้าวยัเรียผมว่า นาย
อยู่อี”
(◕‿◕✿)(◕‿◕✿)(◕‿◕✿)(◕‿◕✿)(◕‿◕✿)
เ็บให้ายไปเลยยยย
หมั่นไส้!!!
อบุำลัใอทุนเลยนะะ
เอันพรุ่นี้นะะ
น่าะเป็น่วึๆเลยนะะ
ิ้าสีเทา
ความคิดเห็น