เราเปนอะไรกันนะ T_Tบอกฉันที

เนื้อเรื่อง

"นอนอยุ่หรอค่ะ"เสียงตามสายใสๆที่คุ้นเคย
"อืมมมมมมมมมมม"
แทน คำว่า คับ
"เอาเร็วค่ะ ลุกขึ้นมารับคนสวยเร็ว"  "ลุก น้าาาาา"เสียงกระเซ้าขึ้นเรื่อยๆ

"อืม"เสียงถอนหายจัยยาว... (ทามเอาคนฟังจัยแป้ว)
"แป้งอยุ่ไหนคับเนี่ย" ฟืนจัยถามไป กัวเรางอน
"อยุท่ารถค่ะ" แป้งลงรถนานแร้วนะค๊าาาา"
"ป๋าลืม"  (อีกแล้ว)
"แป้งหัยเวลาโอมหายตัวมายืนหน้าแป้ง  ภายใน 15 นาทีนะ"

.....ฉันดั้นด้น ถ่อสันขานเวลาแห่งพักผ่อน 1 สัปดาห์ (เวลาอันยาวนานที่สุดแห่งปี)  มาหาเค้า ในจัยก้อหวังเดิมๆ  เค้าคงจำคำที่เราเพิ่งโทรบอกเมื่อคืนได้  แต่แล้ว....

โอมสวมกอดฉันจากข้างหลัง"ไงค่ะ เหนื่อยมั้ย"
"อ่ะ"ฉันสะดุ้งนิดหน่อย ปนๆกับเขิน"โอม"เสียงที่สูงขึ้น ทำให้รอยยิ้มบนหน้าเค้าจางไป 
"คนเยอะค่ะ เค้ามองกันใหญ่แล้วนะ  ปล่อยค่ะ! "
ฉันทำเสียงเข้ม

...10นาที ผ่านไป   โอมพาฉันมาบ้านเช่าของเพื่อน
  ทุกคน(8-9คน เหนจาได้)  มองฉันด้วยสายตาแปลก เชิงสงสัยมากกว่า
ฉันคิดนะ..
"ของกู  พวกมึงมองไรกานว่ะ"แล้วหันมายิ้ม
"หวัดดีค้าบบบบบบบบบ"
"ค่ะ"ฉันยืนเก้ๆกังๆ  โอมเลย ลากย้ำว่าลากฉันไปที่ห้องแรกทางซ้ายมือ
โอมจับไหล่ฉันให้นั่งบนเตียง
"พวกนั้นมองแป้งซะสึกหรอหมดแล้ว"
"บ้าหน่า"นี่เค้ากำลังหวงฉันหรือเนี่ย