ขอรักเธอเพิ่มอีกคนได้ไหม

ณ คฤหาสน์ตระกูลแม็กซิมิลเลียน ซึ่งถูกตั้งเป็นส่วนตัวกลางภูเขา ที่ต่อให้มองจากภายในหรือนอกโลกก็มองไม่เห็น (- -) เดิมคฤหาสน์นี้เป็นเพียงบ้านหลังเล็กๆ แต่หลังจากมี ‘เหตุการณ์เหตุการณ์หนึ่ง’ ทำให้ลูกชายคนโตต้องเริ่มจัดการทุกอย่างภายในบ้าน และบริหารทรัพย์สมบัติด้วยอายุเพียงแค่ 8 ขวบ ทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ครอบครัวสุดท้ายได้อยู่อย่างสุขสบาย...
‘พี่ชายคะ ในหนังสือเขียนว่าคนเราต้องมีพ่อกับแม่ด้วยล่ะ เราต้องมีใช่ไหมคะ’ เด็กสาวผมยาว ตาสีน้ำตาลอ้าออกกว้างด้วยความอยากรู้อยากเห็น
‘มีสิ แต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้วล่ะ’ พี่ชายตอบน้องสาวด้วยความเศร้า
‘ไปไหนล่ะคะ?’ เด็กสาวตัวน้อยถามคำถามขึ้นด้วยความคาดหวัง
‘ตายไปแล้ว ซิลเวีย อย่ามาถามคำถามนี้ซ้ำๆ ได้ไหม อย่าทำให้พี่ชายลำบากใจ ตอนนี้เรามีแค่พี่ชายก็พอแล้ว พอ..แล้ว’ เด็กชายผมสีน้ำตาลเช่นเดียวกันเอ่ยเรียบๆด้วยน้ำเสียงเศร้า โดยที่ไม่รู้ตัว
‘...พี่ขอโทษ ที่พี่ไม่สามารถปกป้องพ่อกับแม่ได้ พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ’ พี่ชายคนโตพูดพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
‘พี่คะ พี่คะ พี่อย่าโทษตัวเองเลย หนูขอโทษที่ทำให้พี่ลำบากใจ ตอนนี้พี่เป็นทุกอย่างสำหรับเรา พี่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะ’ พอพูดจบ เด็กตัวน้อยทั้งสองก็โผเข้ากอดพี่ชายด้วยความรัก...

ประธานบริษัทหนุ่มยังคงมองท้องฟ้าอย่างเหม่อลอยเมื่อเหตุการณ์ในอดีตแวบเข้ามาให้หัว เขายังคงตอบคำพูดน้องสาวในใจมาเสมอว่าจะให้เขาเป็นอะไรไปได้อย่างไร จะให้เขาทิ้งหัวใจสองดวงที่เขาเฝ้ารักเฝ้าห่วงใยมาได้ยังไง คิดแล้วก็เหมือนตัวเองเป็นคนแก่ไปซะอย่างงั้น ตอนนี้เจ้าหนูจอมยุ่งทั้งสองคนของเขาได้โตเป็นหนุ่มสาวกันแล้ว คงได้มีเรื่องยุ่งตามมาอีกยาวเลยล่ะ
“นายท่านคะ คุณซิลเวสเตอร์ติดต่อมาค่ะ” เลขาคนสวยที่เนี้ยบ กริบตั้งแต่หัวจรดเท้า รายงานจบก็ยื่นโทรศัพท์ให้ทันที
“พี่ชายยย ผมอยากไปโรงเรียน ซิลเวียก็อยากไปด้วยครับ อยู่บ้านอ่านหนังสือเองมันน่าเบื่อนี่ มีแต่ป่าอ้ะ” นั่นไงตัวแสบหมายเลขหนึ่งโผล่มาละ
“ครูที่พี่ให้ไปสอนที่บ้านล่ะ มีปัญหารึไง”
“ถ้าไม่นับรวมที่แก่น่ะนะ ก็ไม่มีอ้ะ -^-”
“พี่ไม่อยากให้ออกไปไหน มันอันตรายนะ พี่เป็นห่วง”
“โถ่ววว พี่ชายที่รักค้าบ คงไม่มีใครทำอะไรผมได้หรอกค้าบ ก็พี่เล่นให้ฝึกป้องกันตัวตั้งแต่ผมจำความได้แล้วนี่ค้าบ” เจ้าตัวแสบ อย่ามางอแงนะ
“ก็พี่เป็นห่วง นายไม่เคยออกห่างจากสายตาพี่เลยนะ”
“พี่ค้าบบ ถ้าพี่ไม่ให้ไป ผมจะไม่คุยกับพี่ ไม่รับรู้ ไม่เรียน ไม่ทำอะไรเลย -0-!” เฮ้อ ถ้านายมาแบบนี้จะให้ฉันทำยังไงเนี่ย เจ้าตัวร้าย -*-
“เฮ้อ ก็ได้ พี่ให้ไปเรียน แต่ต้องเป็นโรงเรียนที่พี่กำหนด และต้องทำตามสิ่งที่พี่สั่งเท่านั้น ” หึ ลองไม่ดูสิเจ้าตัวร้าย
“เย้ๆๆ จริงๆนะ เฮ้ๆๆ ขอบคุณค้าบบ รักพี่ที่สุดเลย” เรื่องมันแน่นอนอยู่แล้ว “อ้อ พี่ค้าบ แล้วซิลเวียล่ะ” หึ คำตอบมันแน่นอนอยู่แล้ว “ไม่ !!!” ใครจะยอมปล่อยให้ยัยหนูตัวน้อยที่ฉันยังไม่มั่นใจว่าจะดูแลตัวเองได้ออกไปจากฉันล่ะ