คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : The Usurp ตอนที่ 13 ขอร้องฉันสิ ไม่มีทาง!!!
The Usurp อนที่ 13 อร้อันสิ……ไม่มีทา!!!
“นี่ทำไมหน้าเป็นอย่านั้นล่ะ อย่าทำหน้าเรียสิเี๋ยวไม่สวยหรอ”านยอลเินมาเอนานึลที่นั่หน้าเรียอยู่ในห้อนั่เล่น
“พี่ือูรัมใ่ไหม?”นานึลหันมาถามานยอล้วยสีหน้าเร่เรีย
“มันืออะไรหรอ ไอู้ๆ รัมๆอะไรนั่นอ่ะ ินไ้ป่ะ”านยอลวนประสาทนานึล่อไปเลื่อยๆ
“นี่!!!บอมาสัทีเหอะ ใ่หรือไม่ใ่?”นานึลเริ่มโมโหับท่าทีวนประสาทอานยอล
“พูาไม่น่ารัเลยอ่ะ อย่านี้ใระอยาพู้วย”านยอลพูเสร็็เินออไป
“ะไปไหนอบำถามมา่อนสิ านยอล”นานึลเินไประาไหล่ว้าให้หันลับมาเผิหน้า
“อร้อันสิ”านยอลพูยิ้มๆ
“อร้อหรอ ไม่มีทา ันะทำให้พี่บอันเออยู พี่้อหลุมันออมาแน่ๆ อย่าเผลอน่ะอย่าเผลอ”นานึลี้หน้าานยอลและเินหายเ้าไปในห้อนอน
“อู้ว แมวน้อยเริ่มลายเป็นแม่เสือแล้ว”านยอลพูไปยิ้มไป
“นบ้าไอ้เรื่อวนประสาทนี่ยให้เลย”นานึลทิ้ัวลบนเียอย่าแร “ลใ่หรือไม่ใ่เนี่ยบอๆมาะ็บไปแล้ว”
อร้อหรอ ไม่มีทาานยอลันไม่มีทาอร้อพี่อีแล้ว ว่าแ่ทำยัไีให้เาบอเราเอ ทำให้หึหรือว่าทำให้โมโหี หรือว่าะมอมเหล้า หรือว่าทรมานเอาเทียนหย เอาแ่ฝาี เอานนปั่นมูีไหม วายา ยั่วยวน หรือว่าหนี หนีสิใ่แล้ทำเป็นหาวิธีหนีเนี่ยแหละีที่สุ เอ๊ะ มอมเหล้า็เ๋น่ะ านยอลเอีแน่ๆ หึหึ นานึลิหาวิธีทำให้านยอลหลุพูวามริออมาไ้สำเร็ และเริ่มแผนารอัวเอทันที นานึล่อยๆเินออาห้อนอนและรไปที่ประูห้อและลอบิูว่ามันเปิออไหมประูห้อเปิออไ้ นานึล็เปิมันออและเรียมะ้าวออไป
“ทำอะไร!!!”านยอลที่เินมาเอะอใส่ร่าบานนานึลสะุ้และรีบวิ่ออาห้อ านยอลเห็นึรีบวิ่ามไปับนานึล ร่าบาวิ่หนีสุำลัแ่สุท้าย็โนานยอลับไว้ไ้ นานึลพยายามิ้นให้หลุาารับุ้ม
“นี่อย่าิ้น!!!”านยอลพูพร้อมหอบหายใ
“ปล่อยันสิ ปล่อยันน่ะ”นานึลยัิ้นไม่หยุ
“บอว่าอย่าิ้น เพี๊ยะ!!”านยอลเริ่มโมโหับนานึลึ้นพาบ่าแล้วใ้มือฝาไปที่้นอนานึล 1 ที
“อร๊าย โริ ปล่อยันน่ะ บัอามาี้นันนายายแน่านยอล”นานึลระมทุ้บหลัานยอลแ่ร่าสูไม่มีทีท่าว่าะเ็บเลยแม้แ่น้อย านยอลพานานึลเ้ามาในห้อและรไปที่ห้อนอน โยนร่าบาลบนเียแล้วยืนท้าวเอวมอ
“บอแล้วใ่ไหมว่าอย่าหนี!!”านยอลพูพร้อมเินมาใล้ๆนานึลที่อนนี้รีบถอยออห่าาานยอล แ่็โนานยอลึ้อเท้าลับมาอี านยอลไหล่บาลไปับเียนุ่มแล้ว่อยๆ้มหน้าลไปใล้ๆนานึล
“อย่าน่ะ านยอลออไป”นานึลพยายามิ้นให้หลุแ่็ไม่เป็นผล านยอล่อยๆ้มหน้าลมาเลื่อยๆนริมฝีปาอทั้สอะสัมผัสันอยู่แล้วนานึลหลับาปี๋และหันหน้าหนีานยอลแ่านยอล็ามไปประบปานานึลไ้สำเร็ านยอลูบร่าบาไ้สัพั็ล่ะออและหอมแ้มร่าบาฟอให่ นานึลอึ้และับารระทำอานยอลเลยไ้แ่นอน้าอยู่อย่านั้น
“ถ้าหนีอีะไม่ทำแู่บับหอมแ้ม”านยอลพูเสร็็ลุออไปปล่อยให้นานึลเป็นอิสระ
“อะไรอ่ะ ไม่ิะโรธเลยหรอ”นานึลระเ้ัวลุึ้นนั่บนเียอย่าๆที่านยอลไม่โรธที่ัวเอิะหนีแถมพูี้วยอีะหา “ไม่สำเร็บันแผนอัน อย่าิว่าันะยอมแพ้ันยัมีแผนอีเยอะ”นานึลำหมัและเ้าับมืออัวเอ
“ิว่าพี่ามเราไม่ทันหรอนานึล ูสิ่อไปะทำอะไรอี”านยอลเินออมา็พูับัวเอและเินไปนัู่โทรทัศน์ที่ห้อนั่เล่น
“วิธีไหนี ยั่วีไหม ลอสินานึลไม่มีอะไระเสียแล้วนิ”นานึลพูับัวเอและลมือหาเสื้อผ้าที่ิว่าแ่แล้วะเ็ี่ที่สุ นานึลหาเสื้อาู้อานยอลเอเสื้อเิ้สีาวแนยาว เสื้ออานยอลยาวพอที่ะเป็นระโปรไ้ นานึลใส่มันแล้วปลระุมเม็บนสุออนานึลเินไปส่อระ่อนที่ะเินออไปหาานยอล นานึลเินผ่านานยอลไปแ่านยอลไม่ิะหันมามอเลยสันิ นานึลพยายามเินผ่านอีแ่านยอล็ไม่มีท่าทีว่าะหันมามอเลย สายาอานยอล้อแ่อโทรทัศน์นานึลเห็นันั้นึเินไปปิโทรทัศน์แล้วยืนมอหน้าานยอล
“อะไรเนี่ยปิโทรทัศน์ทำไมบอลำลัมันเลยน่ะ!!”านยอลพูเือๆ
“ไม่้อู ูันแทนนิ”
“ไม่เอา เธอมีอะไรใหู้บ้านานึล”านยอลเินมาันนานึลให้ถอยออไปแล้วเปิโทรทัศน์และ็ไปนัู่่อ
หน็อยแน่ะ านยอลันแ่นานี้แล้วไม่ิะสนใันเลยหรือไ นานึลไ้แ่ิในใ
นานึลที่เห็นว่าานยอลไม่สนใเลยเินเ้าไปนั่ัานยอล เอาแนเี่ยวอานยอลไว้และยิ้มมุมปา
“อะไรเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เยเินเ้าหาัน่อนวันนี้เป็นอะไรเนี่ย ะยั่วันหรอ”านยอลล่ะสายาาอโทรทัศน์มามอนานึลที่นั่อยู่บนัอน “ไม่ลัวันแล้วหรือไ”
นานึลไม่ไ้อบำถามอานยอลแ่่อยๆ้มหน้าเ้าไปหาานยอลแ่ยัไม่ทันไรานยอล็ับัวนานึลให้นอนลับโฟาแล้วึ้นร่อมนานึลไว้่อยๆ้มหน้าลไปเลื่อยๆ
เหยื่อิับแล้ว นานึลยิ้มมุมปาับวามิอัวเอแ่ยัไม่ทันไรานยอล็ผละัวออานานึลและนัู่บอล่อ
“เห็นา็ไม่มีอารม์แล้ว ผู้หิอะไราให่ริๆ”านยอลพูโยไม่มอหน้านานึล
“หยาบายที่สุ!!!!”นานึลพลัานยอลและลุออไป เินระแทเท้าเ้าไปในรัว
“ผู้ายบ้าอะไรเนี่ย าให่หรอถ้ามีนาเล็ว่าัน็ไม่ีแล้ว!!!”นานึละโนออไป
“ยั่วหรอ มันไ้ผลีเลยล่ะนานึลแ่ันยัไม่อยาทำอะไรเธออนนี้”านยอลพูับัวเอ
“ยั่วหรอ มันไ้ผลีเลยล่ะนานึลแ่ันยัไม่อยาทำอะไรเธออนนี้”านยอลพูับัวเอ
นานึลพยายามิหาวิธีใหม่็หันไปเอวเหล้า นานึลหยิบมันออมาและเปิฝาเทเหล้าใส่แ้วนิหน่อยแล้วพรมมันเ้าับัวเอ ทำให้เหมือนว่าินเหล้าเ้าไปเยอะ นานึลัแหยิบวเหล้าใส่ถาพร้อมับแ้วสอใบรไปที่านยอล
“นี่ ินเป็นเพื่อนหน่อยสิ”นานึลวาถาเหล้าลและหยิบแ้วที่เทเหล้ามาแล้วมานั่ัานยอล
“ันไม่ินเหล้า”านยอลอบนานึลโยไม่ไ้หันมามอนานึลเลยสันิ
“ไม่ินแล้วมีไว้ในห้อไ้ไ”
“เอาไว้ให้แ นี่เธอินหรืออาบเนี่ย เหม็นมาเลยรู้ไหม”านยอลหันมามอนานึลที่นั่อยู่บนั ทำาหวานหยาเยิ้มใส่านยอล
“แหม โนนน ราวววว มานนนน็้อินนนนนหล้าวววววเปทามมมมมมมาา”นานึลพยายามพูให้เหมือนนเมาโยนึถึอนเลโล่และพูม่าินเหล้า้วยัน
“เมามาแล้วน่ะ ไปนอนไปนี่็ึแล้ว” านยอลพูพลาอุ้มนานึลึ้นและรไปที่ห้อนอน
“พี่เปูรัมมมมม่ะไหมายอ”นานึลพูพลาเอาหน้าุไปที่อานยอล ทำเอาานยอลนลุู่ไปทั้ัว
“นอนเถอะถามให้ายพี่็ไม่บอ เพราะพี่ไม่รู้ั”านยอลวาร่าบาลบนเีย่อนะหยิบผ้าห่มมาห่มให้และเินออไป
“อะไรเนี่ย ไอ้นู่น็ไม่ไ้ผลไอ้นี่็ไม่ไ้ผลเ็โว้ยยยย!!!”นานึลระเ้ัวึ้นมาาที่นอนและ็โวยวายับัวเอ่อนที่ะเินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำล้าลิ่นเหล้าออ
“ทำไีเนี่ย”นานึลอาบน้ำเสร็แล้ว็เินออมานั่เ็ผมอยู่ที่ปลายเีย “วายาไหม แล้วะเอายาที่ไหน สรุปัน้อไปอร้ออีาบ้านั่นริๆหรอ” นานึลพูับัวเอพลาเ็ผมไป้วย
“หึ ใ่แรหึเนี่ยแหละีที่สุ”นานึลแล้ทำเป็นเินละเมอออไปาห้อ านยอลเห็นึเินเ้ามาู็ไ้ยิ้นนานึลพู
“ริสอปป้า ะ...ริส ิถึพี่ั”านยอลไ้ยิน็ระานานึลเ้าหาัวและอุ้มนานึลไปโยนลบนเีย
“หึ ลำเมอหรอ เ้าใลำเมอีนิ ริส่ะ ริสา เียวานยอลนนี้ะ่วยปลุเธอเอนานึละไ้ลำเมอเรียื่อันไ้ล่อๆหน่อย”านยอลเินเ้าไปหานานึลที่นอนอยู่บนเียแ่ยัไม่ทันไรนานึล็ระโลาเียทันที
“อย่าเ้ามาน่ะ”
“ลำเมออีหรือป่าวเนี่ย มาๆเี๋ยวัน่วยปลุ มันะเป็นปลุที่เธอลืมไม่ลเลยนานึล”านยอลเินเ้าไปหานานึลแ่นานึล็วิ่หนีานยอลไปอี
“ันลำเมอหรอ เหอะๆ”นานึลยืนเาท้ายทอยัวเอแ้เิล
“ไม่รู้เรื่อเลยหรอ หึ เธอิว่าันโ่ามไม่ทันเธอหรอนานึล ันรู้ั่แ่แผนแรอเธอแล้ว หนี ยั่ว แล้เมา เินลำเมอ มุื้นๆ”
“หน็อย านยอลรู้ั่แ่แรทำไมไม่บอ ปล่อยให้ันทำอยู่ไ้”นานึลโมโหมาที่านยอลรู้ทันแผนอัวเอั่แ่แร
“บอแล้วะสนุหรอ อร้อันเถอะนานึล”านยอลออมอนานึล
“ไม่ มี ทา”
“ั้นหรอ อย่ามาอร้อันทีหลัน่ะ” านยอลพูเสร็็นอนหันหลัให้นานึล
“ไม่มีทา”นานึล็นอนหันหลัให้านยอล
วันรุ่ึ้น
นานึลนอนอานยอลส่วนานยอล็เอามือโอบนานึลไว้
“เฮ้ย!!! ออไปน่ะ”นานึลื่นึ้นมา็้อใเมื่อัวเอนอนอานยอลอยู่
“อะไรเนี่ย เสียัแ่เ้าเลย”านยอลัวเียลืมามอนานึล
“นายแ๊ะอั๋ัน”นานึลลุึ้นนั่และ่อยไปที่แนอานยอล
“็เห็นๆอยู่ว่าใรแ๊ะอั๋ใรันแน่น นอนอันะแน่นเลยะยับัวบ้า็ไม่ไ้”านยอลพูเสร็็นอนหันหลัให้นานึล
“ถ้าไม่อยาให้อ็ลไปนอนที่พื้น ันาหมอน้าไม่ไ้เ้าใไหม”นานึลพูพลาลุไปเ้าห้อน้ำ
“เหอะ!! ิว่าันเป็นหมอน้าหรอนานึล บัอา”านยอลลืมาึ้นมอนานึล่อนะพูออไป ไม่นานนันานึล็เปิประูออมาาห้อน้ำและ่อยๆย่อมาูานยอลที่นอนหลับาพริ้มอยู่
ผู้ายบ้าอะไรนานอนยัหล่อ ฮึ่ย!! ไม่ไ้น่ะนานึลเธอะไปมผู้ายโรินนี้ไม่ไ้ นานึลสะบัหัวไล่วามิบ้าๆออไป แ่ยัไม่ทันไร็โนานยอลระาแนลไปทับับัวอานยอล
“แอบมอนอื่นเวลานอน ไม่มีมารยาทเลยน่ะ” านยอลพูับนานึลที่อนนี้ไ้แ่เสมอไปทาอื่นแทน
“นี่ รู้ัวบ้าป่ะเนี่ยว่ามีลิ่นปาอ่ะ”นานึลพูออไปทำให้านยอลเียบและยิ้มออมา
“ริหรอนานึล พี่มีลิ่นปาริอ่ะพี่ใ้สะบัะไวเลยน่ะ ฮ่อๆๆๆๆ”านยอลพูและพยายามฮ่อลมใส่มูนานึล
“ลป่ะเนี่ย ปล่อยันเี๋ยวนี้!!”นานึลพยายามันัวเอให้ลุึ้นแ่านยอล็รััวนานึลไว้แน่นนานึลรวบรวมแรทั้หมันัวออาานยอล านยอลใ้ัหวะนี้ปล่อยแนออทำให้นานึลที่ใ้แรทั้หมันัวออาานยอลหายหลั้นัมเบาไปับพื้น
“โอ๊ย!! แล้ันนิ”นานึลนั่ทำหน้าเหยเพลาลูบ้นอัวเอเบาๆ
“็แ่สั่สอนเ็ไม่มีมารยาท”พูเสร็านยอล็เินเ้าห้อน้ำไป
“นี่เปลี่ยนยี่ห้อยาสีฟันบ้าน่ะ ปาเหม็นมา ไอ้บัๆ เบอะๆอะไรไม่้อใ้มันแล้ว มันไม่ไ้่วยอะไรเลย”นานึลแล้พูออไปริๆแล้วลิ่นปาอานยอลไม่เหม็นอย่าที่ิ
“หยุพูแล้วออไปทำอาหารเ้าะนานึล ถ้าันออไปยัไม่มีอาหารเ้ามาวาที่โ๊ะเป็นเรื่อแน่ มีารเ็บัวแ่เ้าแน่” านยอละโนออมาาในห้อน้ำ
“เอะ สั่ๆๆ”นานึลพูเสร็็เินออไปทำอาหารเ้าไว้ให้านยอล
“อะไรเนี่ย”านยอลถามพร้อมับยานอาหารรหน้าึ้น ึ่มันเป็นไ่เียวถอสีอมันไม่น่าินนั
“ไ่เียวไไม่รู้ัหรอ”นานึลพูพลายื่นาน้าวให้านยอล
“ไอ้ไ่เียวอ่ะรู้ัแ่ไ่สภาพแบบนี้ไม่เยเห็น สภาพมันอย่าับไปออรบมาอ่ะ”านยอลัไ่เียวึ้นม่อนะมอหน้านานึลที่นั่มอานยอลอยู่ “ินแล้วะายไหม?”
“เรื่อมา นี่เี๋ยวะินใหู้”นานึลัไ่เียวเ้าปาแล้ว็ยนิ้วโป้ให้านยอล “มาิะ สุยอมาไม่เื่อลอ”
“ริอ่ะ”านยอลไม่เื่อัไ่เียวเ้าปา “อืมมมมม มาิะ สภาพไม่น่าินแ่รสาิใ้ไ้”
“บอแล้ว”นานึลพูพลายัิ้วให้านยอล
“ทำเป็นแ่อย่าเียวหรือป่าว”านยอลถามออไป
“หลายอย่าแ่ี้เีย”
“หรอ เบื่อที่นี่ไหม” านยอลถามนานึลออไปเพราะท่าทานานึลูไม่มีวามสุเลย็แหล่ะโนับมาัไว้วันีืนี็โมโหใส่ แถมอบวนประสาทอี ใระมีวามสุ
“เบื่อ”
“ั้นหรอ พาลับบ้านไหม” ำพูอานยอลทำเอานานึละัานยอลไม่น่าพูำว่าพาลับบ้านออมาไ้โยไม่มี้อลหรือำู่ นานึลนึถึเรื่อรูปวันนั้นที่านยอลถ่ายไว้เป็น้อ่อรอ็นึลัวึ้นมาว่าเาอาะมีอะไรที่เี่ยวับเธอเป็น้อ่อรออี็ไ้
“มี้อ่อรออีใ่ไหม”นานึลโพร่ออไป
“ทำไมถึถามั้นล่ะ มันูว่าพี่เลวมาเลยน่ะ”
“พี่ไม่เยพูำว่าพาลับบ้านไ้โยไม่มี้อ่อรอหรือำู่ หรือรูปพวนั้น”
“แล้วถ้าบอว่าไม่มีล่ะ ไม่มี้อ่อรอหรืออะไรทั้นั้น”นานึลอึ่ับำพูอานยอล
เาำลัิอะไรอยู่ ำลัะทำอะไรัน นานึลไ้แ่ิในใ
“ไม่ !! ันไม่ลับนว่าพี่ะบอว่าใู่รัมหรือป่าว”
“ันให้โอาสเธอไ้ลับบ้านแล้วน่ะนานึล”านยอลพูเสียเรียบและใบหน้าที่ไร้อารม์ มอนานึลอย่าไม่วาา นานึล็เ่นันที่อนนี้มอานยอลอย่าไม่วาาถึแม้ว่าะลัวมา็เถอะ
“ันไม่ไ้อ อะไระเิ็้อเิัน้อหาูรัมให้เอันถึะลับบ้าน!!!!”นานึลพูเสียแ็หน้าาเอาเรื่อึ่่าาานยอลอนนี้ือใบหน้าไร้อารม์ไม่มีใรรู้ว่าเาำลัิอะไรอยู่
“อร้อสินานึล อร้อัน” านยอลวา้อนแล้วประสานมืออัวเอท้าวามอนานึล
“ันะไม่อร้อนาย ัน็ไม่ไ้สสัยว่านายือูรัมนเียวแ่ันสสัยริสอปป้า้วยถ้านายไม่บอันะไปถามริสอปป้าเอ ไม่อยู่มันแล้วที่นี่อยู่ไป็เสียเวลาป่าว!!!!”นานึลพูเสร็็ลุาโ๊ะอาหารแล้วรไปที่ประูทันทีแ่็ถูานยอลลาลับเ้ามาในห้อนอนล็อัวนานึลไว้และออไปหยิบโ่ที่มีวามยาวพอประมามาพันไว้ที่้อเท้านานึลและใุ้แล็อร่ามนานึลไว้ับาเีย
“ันให้โอาสเธอลับบ้านไปแล้วแ่เธอไม่เอามันเอแล้วอนนี้เธอะออไปาห้ออัน ันไม่มีวันให้เธอออไปหรอนานึล เธอมีโอาสแ่เธอลับทิ้มันเสียใ้วยน่ะ”านยอลพูพลาเยานานึลึ้นแ่นานึล็หันหน้าหนี
“นายไม่มีสิทธิ์ล่ามัน ปล่อยเี๋ยวนี้!!!!”นานึลพยายยามแะโ่ออแ่็ไม่เป็นผล้อเท้าอนานึลเริ่มแแล้วเพราะารเสียสีันับโ่
“ไม่ปล่อย อร้อสิพูับันีๆ ถ้าันเป็นไอู้รัมนั่นริๆเธอะอร้อันไหมนานึล”
“ันเื่อว่านายไม่ใ่แล้ว วามหวัอันอยู่ที่ริสอปป้านเียวแล้ว”นานึลพูออไป
“ั้นหรอนานึล ะบอให้น่ะ ันเนี่ยแหละูรัม”านยอลพูออไปแ่นานึล็ยัไม่อยาะเื่อสัเท่าไหร่เพราะานยอลอาะพูเพราะ้อารเอานะนานึล็ไ้
“ันไม่เื่อ!!! ปล่อยันไ้แล้วานยอล”
“ามใถึเวลาันะทำให้เธอเื่อแล้วเธอ้อ้อร้อันเพราะัน่วยเธอไ้แ่นเียวนานึล”านยอลพูเสร็็เินออไปปล่อยให้นานึลสสัยับำพูอเาว่าวระเื่อีหรือไม่วรที่ะเื่อี
ไ้านยอลันะรอเวลาที่นายบอ ถ้านายใ่ันยอมทุอย่า นานึลิพลาเินไปนั่ลบนเีย
“เธอ้ออร้อันนานึลเมื่อเธอไ้เห็นฟีนิ์ับาอเธอเอที่ไม่ใ่วามฝัน เธอะ้ออร้อัน”
ล่ามอีเเล้วฮาๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น