คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1
1
@ High school love love
“โอยยยย หน้าเบื่อที่สุดเลย เบื่อ เบื่อ เบื่อ”ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียวจนรู้สึกเหมือนฉันเป็นคนบ้า
“เบื่ออะไรจ๊ะ ยัยกอเรียเพื่อนรัก”ยัยซาย๊ะเพื่อนสุดสนิทสนิทสุดๆๆถามฉัน
“ก็เบื่อมันทุกอย่างแหล่ะ ปิดเทอมไปแปปแปปก็เปิดอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆๆเลย เฮ้อ”ฉันบ่นเป็นชุดใส่ยัยซายะ
“โอย คุณเธอบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ตอนรับเปิดเทอมเลยนะจ๊ะ”ยัยซาย๊ะพูด
“เออ นี่ยัยซาย๊ะ วันนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีรางอะไรก็ไม่รู้อ่ะ สักอย่างหนึ่ง รางร้ายหรือป่าวเนี่ย”
ฉันพูดให้ซายะฟัง
“รางเริงอะไรล่ะแก ไร้สาระน่า”ซายะ
ฉันกับซายะกำลังเดินดูอะไรเรื่อยเปื่อยตามภาษาสาวสวยกันอยู่ดีดีทันใดนั้น
“อุ๊ย...ขอโทษครับ” ผู้ชายหน้าตาดี สงสัยล่ะสิว่าเขามาขอโทษฉันทำไม ก็เขาโดนมาชนฉันแล้วทำน้ำแดงที่อยู่ในมือของเขาหกใส่เสื้อของฉันน่ะสิ หน๊อย ถึงจะหล่อแต่ก็ไม่ให้อภัยนะคะ
“นี่นาย....เดินไม่ดูทางเลยนะ เห็นไหมน้ำแดงของนายหกใส่เสื้อฉันหมดแล้วเนี่ย ตาบ้าเอ๊ย แล้วฉันจะทำยังไงล่ะที่นี้” ฉันพูดใส่เขาเป็นชุด ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน
“เฮ้ย...นี่เธอ ยัยกอเรีย” เขาพูด
“เฮ้ย...นี่นาย ไอ้บ้าโรเจอร์” ฉันพูด
“แหม...ยัยเรียน้ำหกใส่แค่นี้ทำเป็นโวยวายเป็นยัยแก่หนังยานไปได้ เลอะนิดเลอะหน่อยทำเป็นบ่น” โรเจอร์พูดแล้วทำหน้ากวนใส่ฉัน
“หน๊อย..นายเพ้อเจ้อฉันกอเรียนะย๊ะ ไม่ใช่ยัยเรีย พูดให้มันถูกด้วยเข้าใจไหมคะ แล้วที่สำคัญนะ นายทำน้ำแดงหกใส่ฉัน เลอะเกือบทั้งตัว นายยังมาบอกว่าเลอะนิดเดียวเนี่ยนะ ”ฉันแว๊ดใส่เขา
“นี่ยัยผู้หญิงปากเสีย ฉันชื่อโรเจอร์ ได้ยินไหม ชี่อโรเจอร์ ไม่ใช่ เพ้อเจ้อ เข้าใจไหม แต่ช่างเหอะ เอา เอาเงินไปซื้อเสื้อใหม่ซะ แล้วก็เลิกบ่นเป็นยัยแก่หนังยานได้แล้ว รำคาน” โรเจอร์พูดเสร็จก็หยิบธนบัตสีม่วงมาให้ฉัน ใช่มันคือแบงค์ห้าร้อย
“หน๊อยยยย....นายโรเจอร์ ฉันเกียดผู้ชายอย่างนายที่สุดเลย ฮึ่ยยยยยยยยย L” ฉันตะโกนตามหลังนายบ้าโรเจอร์ไป
“ฉันก็เกียดผู้หญิงปากเก่งอย่างเธอเหมือนกันยัยเอ๋อกอเรีย J” โรเจอร์พูดแล้วหันหน้ามายิ้มให้ฉันก่อนจะหันหลังกับแล้วเดินจากไป
“ฮึ่ยยยยยยยยยย....นายเพ้อเจ้อ ฝากไว้ก่อนเถอะ แค้นนี้มีชำระแน่ๆๆๆ” ฉันพูดด้วยสีหน้าบูดแบบสุดๆๆ
“อะไรกันจ๊ะสองคนนี้ เจอหน้ากันที่ไรเป็นกัดเป็นจิกกันตลอดเลยนะเนี่ย” ซายะเดินเข้ามาแซว
“ก็มันน่าไหมล่ะ ดูนายบ้านั่นทำสิ เออนี่แก ฉันรู้แล้วล่ะ ที่ฉันบอกแกไปว่า ฉันรู้สึกว่ามันมีรางอะไรเนี่ย เป็นรางอะไร” ฉันพูด
“รางอะไรล่ะ..???” ซายะ
“รางของฉันก็คือ รางร้ายที่ได้มาเจอกับไอ้บ้าโรเจอรืเนี่ยยังไง TOT” ฉันพูดแบไม่สบอารมณ์
ออด~~~~~
เสียงออดดังขึ้นนั้นหมายถึงเวลาเข้าเรียนคาบต่อไปได้แล้ว แต่โชคดีหน่อยที่ห้องของฉันครูไม่สอนเพราะเป็นคาบโฮมรูม
กรี๊ดดดดดดดดดดดด~~~~~
เสียงพวกนักเรียนหญิงกรีดกร๊าดกันอยู่หน้าห้องเรียนของฉัน ที่กรี๊ดกันนี่โดนมดกัดเท้าหรือว่าหมากัดเล็บขบกันแน่เนี่ย น่ารำคานชะมัด ที่กรี๊ดเนี่ยก็คงเป็นเรื่องเดิมๆๆ แน่นอน นั่นก็คือ นายเพ้อเจ้อมา
“กรี๊ดดดดดดดดดด...รุ่นพี่โรเจอร์น่ารักจังเลยค่ะ ร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิคะ แอร๊ยยยยยยย” ยัยเด็กรุ่นน้องตะโกนแล้วทำท่าดี๊ด๊าแบบสุดๆๆๆ
“กรี๊ดดดดดดดดด...คุณโรเจอร์ตัวจริงซะด้วย หล่อกว่าในทีวีตั้งเยอะแหย่ะ อร๊ายยยยยยย เห็นตัวจริงแล้วจะเป็นลม” ยัยครูนักศึกษาฝึกสอนตะโกนออกไป
“กรี๊ดกร๊าดดด...บลาๆๆๆๆ....”และคนอื่นๆๆๆ
โรเจอร์เดินฝ่าวงล้อมของเหล่าบรรดาแฟนคลับที่มีทุกรุ่นในโรงเรียน ไม่เว้นแม้แต่บ้านแก่ๆๆไปจนถึงเมียของผู้อำนวยการโรงเรียน โรเจอร์เดินออกมาแล้วหยุดอยู่ตรงที่ฉันกำลังยืนอยู่
“ไงจ๊ะยัยเรีย” เขาทักฉันแล้วยิ้มให้
“ว่าไงย๊ะ ไอ้บ้าเพ้อเจ้อ” ฉันตอบกลับเข้าแล้วยิ้มให้เขาอย่างเหนือกว่า ล
“ ^^ ” โรเจอร์ยิ้มให้ฉัน
“จะยิ้มทำไม ไปได้แล้วเหม็นขี้หน้านายสุดๆๆๆ แหว่ะ” ฉันพูด
“จะไปได้ยังไงล่ะ ก็เอขวางทางฉันอยู่เนี่ย” เขาพูดแล้วแสยะยิ้มให้ฉัน
“เชอะ เอ้า หลบให้แล้ว ไปได้แล้วไป ชิ่วๆๆ”ฉันหลบให้เขาและเขาก็เดินไป แต่ก็ยังไม่วายหันหลังมาขยิบตาให้กับเหล่าบรรดาสาวๆๆที่ยืนมองกันอยู่ใกล้ๆๆ
@บ้านกอเรีย
“อะไรนะคะคุณลุงงง คุณลุงจะให้กอเรียไปเป็นผู้จัดการส่วนตัวของไอ้บ้าเพ้อเจ้อหรอคะ ไม่นะคร๊า TOT” ฉันบอกกับคุณลุงแล้วทำหน้าตกใจ
“อย่าปฏิเสธเลยนะจ๊ะหลานรัก ก็มีแต่กอเรียเท่านั้นที่ลุงเชื่อว่า น่าจะเอาคนอย่างโรเจอร์อยู่”คุณลุงพูด
“แล้วผู้จัดการนายเพ้อเจ้อจะไม่ว่ากอเรียหรอคะ”ฉันถาม
“ไม่ว่าน่านอนจ่ะหลานรักJ”คุณลุงพูดแล้วยิ้มให้
“ทำไมล่ะคะ??”ฉันถามคุณลุงและตอนนี้เครื่องหมายสงสัยอยู่ในหัวหมดทุกซอกทุกมุมของสมอง
“ก็ผู้จัดการของโรเจอร์ขอลาออกหน่อ เก็นบอกทนไม่ไหวกับนิสัยเสียๆๆของโรเจอร์”คุณลุงพูด
“…”ฉันได้แต่เงียบ
“ยังไงกอเรียก็ช่วยลุงคนนี้หน่อยเถอะนะ หลานสาวสุดที่รักของคุณลุง นะจ๊ะกอเรียหลานรัก นะจ๊ะ” คุณลุงทำเสียงอ้อนใส่
“ค่ะๆๆ ก็ได้ค่ะ กอเรียยอมเป็นผู้จัดการส่วนตัวของนายเพ้อเจ้อก็ได้ค่ะ”ฉันตอบ
“ขอบใจมากๆๆเลยนะจ๊ะหลานรักของลุง” คุณลุงพูดแล้วเดินออกไปอย่างร่าเริงและดี๊ด๊าสุดๆๆ
ฉันเลยหยิบไอโฟนขึ้นมาแล้วจิ้มๆๆๆ กดเบอร์โทรหาซายะยัยเพื่อนรัก เพื่อนแสนรู้
(ฮัลโหลลลลลลลลลลล....ว่าไงจ๊ะยัยเพื่อนรัก โทรมามีอะไรหรอออออออออ)ยัยซายะ
“แก ฉันต้องไปเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้กับไอ้บ้าเพ้อเจ้ออ่า TOT” ฉันพูดเสียงหน่ายแบบสุดๆๆ
(เฮ้ยยย...จริงดิแล้วแกไปเป็นผู้จุดการของโรเจอร์ได้ยังไหนเล่ามาสิ)ยัยซายะทำสียงอยากรู้มาก
“ก็ลุงฉันหน่ะสิมาขอร้องให้ฉันไปเป็นผู้จัดการส่วนตัวของไอ้บ้าโรเจอร์ ตอนแรกฉันก็ไม่ยอมนะแก แต่เห็นลุงเขาขอขนาดนั้น จะปฏิเสธต่อก็ดูจะไม่ดี ฉันเลยตอบตกลงไป”ฉันพูด
(เฮ้ยแก...ระวังนะเดี๊ยวจะเหมือนคู่พี่คูลกับพี่เลเวล ไปเป็นผู้จัดการให้พี่คูล แล้วสุดท้ายก็คบกัน)ยัยซายะพูดแซว
“ไม่ต้องกลัวหรอกย่ะ ฉันไม่มีทางคบกับตาบ้าเพ้อเจ้อหรอกย่ะ”ฉันตอบเสียงแข็ง
(จ้าๆๆ ให้มันจริงนะ งั้นแค่นี้ก่อนนะแก แล้วเจอกันนะ)ยัยซายะพูดแล้ววางสายไป
@บริษัท MMA
ห้องซ้อทมเต้นของวงPheonix
“คุณโรเจอร์คะ คุณท่านขอพบค่ะ”เลขาของคุณท่านพูด
“ครับ เดี๊ยวผมตามไปนะครับ ขอซ้อมต่ออีกแปปครับ” โรเจอร์พูด
“ค่ะ”เลขาตอบแล้วพยักหน้ารับ
“เฮ้ยยยยย...ไอ้โรเจอร์ คุณท่านเรียกแกไปทำไมว่ะนั่น”พี่คูลถามแล้วทำหน้าเหมือนแมวสงสัย
“ไม่รู้หว่ะ”โรเจอร์ตอบ
“คุณท่านเขาจะไล่แกออกหรือป่าวว่ะไอ้โรเจอร์ ฮ่าๆๆๆ”พี่โจชัวลีดเดอร์ของวงพูด
“ดูแกพูดสิ ไอ้โจชัว ฉันไม่โดนไล่ออกหรอกเว้ย” โรเจอร์เริ่มโวยวาย
“ไม่แน่นะเว้ย ไอ้โรเจอร์ไม่มีผู้จัดการนี่กว่า สิทธินะเว้ย ฮ่าๆๆๆ”พี่คูลพูดเสริมแล้วหัวเราะเหมือนคนบ้า
“ใช่ค่ะ ถ้าไม่ซ้อมมีสิทธิโดนแน่ๆๆค่ะ”พี่เลเวลพูดแล้วหันไปมองหน้าพี่คูลจนทำให้พี่คูลสะดุ้ง
“คร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ...ซ้อมต่อและคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ”พี่คูลพูดแล้วโดนพี่เลเวลลากไปซ้อมเต้นต่อ
“งั้นฉันไปก่อนนะ”โรเจอร์พูดแล้วเดินไปห้องของคุณท่าน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอน1แล้วจ้า ก็อ่านแล้วเป็นยังไงก็เมนต์บอกด้วยนะคะ ตอนแรกๆๆอาจจะสั้นไปนิดนึ่งนะคะยังไงก็ฝากเมนต์กันด้วยนะคะ =w=
ความคิดเห็น