คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter ♥ 1
ถังสแตนเลตขนาดใหญ่ที่ข้างในมีแป้งและส่วนผสมต่างๆที่ผสมให้เข้ากันหมดแล้วถูกขึ้นมาวางบนเคาท์เตอร์ ก่อนจะคลุมด้านบนปิดด้วยแรปใสและพักไว้ เพื่อให้ยีสต์ทำปฏิกิริยากับแป้ง จากนั้นก็รอให้ฟูขึ้นเป็นอันใช้ได้ เวลาผ่านไปสักครู่หนึ่งเมื่อแป้งฟูได้ที่แล้วจึงถูกหยิบยกขึ้นมาก่อนจะนำมาวางลงบนเคาท์เตอร์หินอ่อนที่ถูกโรยด้วยผงแป้งสีขาวที่เตรียมอยู่ก่อนแล้ว
มือบางกดมือลงบนเนื้อแป้งเพื่อนวดให้เนื้อแป้งที่แตกเป็นรอยให้รวมเป็นเนื้อเดียวกันและให้มีความเนียนมากที่สุด ร่างบางนวดมันอยู่ซักพักจนรวมเป็นเนื้อเดียวกันหมดแล้วจึงพับม้วนเข้าไปด้านในแล้วทำให้เป็นลูกทรงกลมและวางพักไว้ ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปหยิบบล็อกแสตนเลตทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่อยู่ในตู้ข้างบน
อยู่ไหนนะ
ร่างบางพยายามแขย่งปลายเท้าพลางใช้มือควานหาแต่ก็ไม่เจอบล็อกที่ว่านั่นเลย สงสัยคนล้างจะเก็บอยู่ไว้ข้างในเกินไปละมั้งเนี่ย ..
"อะ.." ถึงกับต้องตกใจเล็กน้อยเมื่อมีชายร่างสูงคนหนึ่งมายืนซ้อนข้างหลังเขา ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปหยิบของในตู้นั้นให้ ด้วยความสูงที่มีมากกว่าจะสามารถหยิบได้ง่ายกว่าเขา
"ขอบคุณครับ.."
"คุณชินอู ? "
เสียงแหบห้าวติดทุ้มร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่ช่วยเขาเป็นใคร ผมสีน้ำตาลของเขาถูกตัดสั้นกว่าเมื่อก่อนมาก ส่วนแว่นที่เคยสวมอยู่บนใบหน้ากลับไม่มีแล้ว ร่างกายที่ดูจะแข็งแรงกว่าเดิมภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวนั่น ทำให้รู้ว่า'เจ้านาย' เขาน่ะ โตขึ้นมากแม้จะไปอยู่ที่ต่างประเทศเพียงไม่กี่เดือน
"เรียกชินอูก็ได้น่า นายก็อายุเท่าฉัน"
"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่บอกพวกผมเลย"
"พอดีเบื่อๆยุโรปน่ะ เลยบินกลับมา ทิ้งร้านไปนานกลัวว่านายจะฮุบซะก่อน" พูดว่าอย่างแซวๆก่อนจะเดินสำรวจห้องทำขนมของร้านที่มีคนประจำอยู่แค่เพียงคนเดียวคือจองจินยอง
ใครจะไปรู้ เหตุผลที่เขารีบบินกลับมา ก็เพราะคนตัวเล็กข้างหน้าเขานี่แหละ
ชินดงอูหรือเรียกสั้นๆว่า 'ชินอู' หนุ่ม(โสด)ลูกครึ่งเกาหลี-ฝรั่งเศสแต่ใบหน้ากลับไม่มีเสี้ยวของชาวยุโรปเลยซักนิดเดียวก็เลยดูกันไม่ออก จบมหาวิทยาลัยชื่อดังของฝรั่งเศสในสาขาการบริหาร ด้วยความที่ชอบในเค้กและขนมของเชื้อชาตินี้จึงลงทุนเปิดร้านและตามหาเชฟทำขนมฝีมือดีและบาริสต้าจากทั่วทั้งประเทศเกาหลี
จนได้เจอกับ .. จองจินยอง ชายตัวเล็กหน้าหวานที่มาจากชองจู จบมหาวิทยาลัยชื่อดังในเกาหลีในสาขาเค้กและเบเกอร์รี่ ส่วนอีกคนชื่อ อีจองฮวาน หรือซานดึล จบจากมหาลัยเดียวกับจินยองแต่จบสายที่มาทำงานเป็นบาริสต้า โดยตรง ส่วนพนักงานคนอื่นๆก็ไม่ได้ฟิกอะไรนัก ขอแค่ตั้งใจทำงาน เรียนรู้ประสบการณ์จากในร้านให้มากๆและมีความรับผิดชอบก็เพียงพอแล้ว
"งานหนักมั้ย"
"สบายมากครับ"
"ประชดหรือเปล่าเนี่ย"
"ไปตั้งฝรั่งเศสทำไมไม่ไปเรียนทำขนมมาบ้างจะได้มาช่วยผม” จองจินยองพูดพลางหยิบก้อนขนมปังที่ปั้นไว้ใส่ในบล็อกจนหมด ก่อนที่ชินอูจะยกมันไปใส่เตาอบ
"สั่งเลยนะ ใครเป็นเจ้านายกัน"
"คุณแน่นอนอยู่แล้วครับ" พูดยิ้มๆแล้วหันไปตั้งเวลาและอุณหภูมิบนเตาอบ ก่อนจะหันไปเตรียมทำขนมชนิดอื่นๆต่อ ถามว่าเหนื่อยมั้ย มันก็โอเคอยู่ แต่ว่ามันเป็นสิ่งที่เขารัก ก็เลยพูดคำว่าเหนื่อยได้ไม่เต็มปากนัก
ใครว่าจินยองเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง
ชินดงอูคนนี้เถียงขาดใจเลยล่ะ
11.25 P.M.
เสียงเพลงเบาๆเปิดคลอภายในไนท์คลับแห่งหนึ่งในย่ายสถานบันเทิงยามค่ำคืน ผู้คนมากมายต่างหลีกหนีความเครียดและการเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งวันที่นี่ เหล้ายี่ห้อแพงๆกับเสียงเพลงคลาสสิก โซฟากำมะหยี่สีแดงนุ่ม รวมทั้งคนข้างกายที่สั่งได้ตามใจต้องการเพราะเขาจ่ายด้วย 'เงิน'
"คุณไปที่นั่นทำไมหรอ" เสียงแหบพร่าเอ่ยถามคนด้านล่างขณะที่ริมฝีปากยังไม่ละจากกันไปไหน พร้อมกับมือหนาที่พยายามจะปลดเสื้อผ้าร่างบางด้านบนต่อ
"ผมแค่บังเอิญผ่านไป" คนตัวสูงละออกมามองใบหน้าสวยที่แม้แต่ตอนกลางคืนมองแล้วยังไงก็ยังดูสวยกว่าคนอื่นๆในสายตาเขา และที่ยิ่งไปกว่านั้น ....
คนที่เขาเจอที่ร้านเค้กเมื่อตอนกลางวัน
เขาจำไม่ผิดแน่
"โลกกลมดีจัง"
"ผมว่าเป็นพรมลิขิตมากกว่า"
"กลางคืนก็เลิกงานดึกแล้ว กลางวันไม่ง่วงหรือไง"
"ดึกยังไง" พูดพลางทำหน้าสงสัยใส่คนตัวเล็ก "ผมมีลูกค้าอยู่คนเดียว"
"คุณมันโฮสต์ประเภทไหนเนี่ย"
"ประเภทนี้แหละครับ"
"กวน" ว่าแล้วก็มะเหงกลงไปหนึ่งที
"แล้วคุณทำงานไม่เหนื่อยหรอครับ"
"เหนื่อยนะ แต่ใจรัก"
"ผมแวะไปหาคุณที่ร้านได้มั้ย"
"หลงผมจนลืมข้อตกลงของเราแล้วหรอ ชานชิค"
ริมฝีปากคู่สวยเอ่ยเสียงเรียบนิ่งจนใบหน้าหล่อต้องหยุดชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะค่อยๆละออกมาจากซอกคอหอมของร่างบาง ตาคมสบแววตาที่นิ่งสนิทของอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะไม่พอใจอยู่นิดหน่อย ทำให้ดวงตาที่เคยสดใสหม่นลงไปถนัดตา
"อะไรกัน" ว่าพลางประคองกรอบหน้าสวยไว้ในมือ ก่อนจะเอ่ยต่อ "พูดแค่นี้หงอยเชียว"
"ชานชิค ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณรู้สึกยังไง"
"แต่ในเมื่อเราโอเคกับความสัมพันธ์แบบนี้"
"มันก็ควรจะเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ใช่หรอ"
"ผมจ่ายให้คุณไปตั้งเยอะ ซื่อสัตย์กับหน้าที่ตัวเองหน่อยน่า"
"ฮะฮะ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ " คนตัวสูงกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างวางฟอร์ม เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายนั้นจะล่วงรู้ความรู้สึกของเขา เลยแสร้งทำเป็นปฏิเสธ
"ก็แววตาคุณมันฟ้อง"
"ฟ้องว่า ? "
"คุณหลงผมแล้ว"
พูดพลางยกยิ้มกริ่มอย่างมั่นใจว่าสิ่งที่เขาเดาน่ะมันแม่นยิ่งกว่าหมอดูดวงอีกนะ เกือบทุกครั้งที่เขาสบตากับชายคนนี้ซึ่งเป็นโฮสต์ประจำของเขา ก็มักจะเจอกับความรู้สึกบางอย่างที่มันลึกซึ้งเกินกว่าเขาจะเข้าใจ แต่มันก็ไม่ทั้งหมดหรอก แต่ยังเขาเดาว่าต้องใช่อย่างแน่นอน เพราะนับวันแววตายของเขายิ่งสั่นไหว เลยขอเตือนไว้ก่อน ถ้าไม่อยากเจอกับความผิดหวัง ก็อย่ารักเขาเลยดีกว่า
"งั้นคุณก็..อย่าทำให้ผมหลงสิ"
ว่าแล้วแผ่นหลังร่างบางก็แนบลงกับโซฟาสีแดงกำมะหยี่ตัวใหญ่อย่างรวดเร็วด้วยแรงของคนตัวใหญ่กว่า ตามด้วยร่างของอีกฝ่ายที่ค่อยๆโถมตัวลงเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ถูกเขาจับให้นอนเล่นอยู่ก่อนแล้ว
"แล้วผมทำอะไร" ว่าพร้อมกับส่งสายตาแพรวพราวล่อเหยื่อแบบที่เคยทำกับโฮสต์ของเขาบ่อยๆ จริงๆก่อนหน้านี้ก็เคยมีอยู่หลายคนแต่ก็เขี่ยทิ้งไปซะหมด ไม่ได้ดั่งใจซักคนนึง แต่โชคดีที่พวกนั้นไม่บ้าคลั่งอะไรเลยไม่ต้องระแวงว่าจู่ๆจะมีคนวิ่งเอามีดมาแทงเขาเพราะถูกสะบัดทิ้งหรือเปล่า
"ก็ที่ทำตัวเจ้าเล่ห์เป็นจิ้งจอกแบบงี้ไง"
"คำชมหรือเปล่าน่ะ"
"คิดว่าผมชมหรือด่าล่ะ"
"งั้นก็ขอบคุณนะ"
"แค่นี้หรอ" พูดพร้อมกับเลิกคิ้วสูง ว่าแต่คนอื่นเจ้าเล่ห์น่ะตัวเองก็ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันนั่นแหละ ใช่ว่าจะไม่รู้นะว่าต้องการอะไร
"ห้องคุณนะ คือ..ยังไม่ได้เก็บห้องเลย"
"อ้าว ห้องผมไม่มีเจล"
"หรอ งั้นก็ไม่ต้องใช้สิ" คนตัวเล็กใต้ร่างพูดอย่างใสซื่อ ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองน่ะเจ็บขนาดไหน ยังจะบอกว่าไม่ต้องได้อย่างไม่รู้สึกอีก เลือดออกทีเขาก็ไม่กล้าที่จะทำ
"ไหนว่าเจ็บ"
"งั้นก็ลองทำให้ลืมเจ็บสิ ไม่เห็นยากเลย"
ถ้าเอาอย่างนั้น….
แฮ่ตอนที่ 1 มาแล้ว เป็นการเปิดโปง (?) ความสัมพันธ์ของกงยองได้ติดเรทมาก แต่เรื่องไม่ใช่แนวนี้นะอย่าพึ่งเสียใจ ถถถถถ พระเอกสุดหล่อของเราเป็นโฮสต์ แล้วเผอิญไปป๊ะกับนางเอกในอินโทร ตอนนี้สั้นไปหน่อยเนอะ
เราพยายามแต่งแนวไม่ให้มันซ้ำนะ เรื่องแรกจะเรท เรื่องสองจะใสๆกุ๊งกิ๊ง
ส่วนเรื่องนี้โรแมนติกดราม่า ... ไม่บอกละดีกว่าเดี๋ยวไม่ลุ้น
เจอกันตอนหน้า + ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ค่า จุ้บ
ปล.เราเคยทำฮันนี่โทสต์ค่ะ เเต่อาจจะลืมๆวิธีทำไปบ้าง ถ้าบรรยายขั้นตอนผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ T3T
ความคิดเห็น