คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Y o u r M i n i s t r a n t - CHAPTER 17 -
"โอเคดีมาก จินยอง"
เสียงขอโปรดิวเซอร์เอ่ยปากชมร่างบางทันทีที่เขาเดินออกมาจากห้องอัดหลังจากอัดแทรกสุดท้ายของอัลบั้มเสร็จ อัลบั้มนี้จะถูกปล่อยออกมาช่วงประมาณเดือนธันวาคมในช่วงของฤดูหนาวพอดี และจะคัมแบคสเตจตามรายการต่างๆ บุคลากรภายบริษัทที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจินยองก็ต้องทำงานยุ่งเป็นพิเศษ รวมถึงคุณผู้จัดการส่วนตัวและคุณผู้จัดการคนใหม่ที่ต้องคอยรับงานในช่วงที่ใกล้จะคัมแบคอีกด้วย บริษัทต่างๆทั้งโฆษณาเสื้อผ้า นิตยสาร ฯลฯ ต่างก็โทรมาจองคิวจินยองกันให้วุ่น เพราะเขาก็จัดว่าอยู่ในกลุ่มนักร้องเดี่ยวที่ดังในระดับแนวหน้าของเกาหลีเลยทีเดียว
ส่วนเรื่องข่าวคาวของจินยองและกงชานก็เงียบไปนานจนไม่มีใครพูดถึงและไม่มีข่าวฉาวอะไรออกมาอีก เพราะทั้งกงชานและจินยองเองต่างก็ระวังไม่ให้เป็นข่าวเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน จะมีโอกาสอยู่ด้วยกันก็แค่ตอนอยู่ภายในห้อง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกดีๆที่ทั้งสองมีให้กันน้อยลงเลยแม้เแต่น้อย
"เหนื่อยมั้ยครับ" กงชานยื่นขวดน้ำวิตามินสีส้มเข้มให้คนตัวเล็กทันทีที่ออกมาจากห้องอัด จินยองยิ้มบางๆให้คนรักแล้วรับขวดน้ำมา และหันไปคุยกับโปรดิวเซอร์ต่อ
"มีตรงไหนที่ผมต้องแก้มั้ยอ่ะ"
"ไม่มีๆ มันโอเคมาก ลองฟังตั้งแต่แทรกแรกมั้ยล่ะ"
"ฟังครับบ ~" พี่โปรดิวเซอร์พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปกดเล่นเพลงที่จินยองพึ่งอัดเสร็จสดๆร้อนๆเมื่อกี้
"พี่ไปหาไรกินก่อนนะ จะเอาอะไรมั้ย" PD หันมาถามทั้งจินยองและกงชานที่อยู่คนละมุมห้อง มื้อสุดท้ายที่กินกันก็ตอนหัวค่ำ จนตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสองแล้ว ทั้งสามคนยังไม่ได้กินอะไรเลย แต่ก็ไม่ยอมลุกไปไหนจนกว่างานจะเสร็จ
"ไม่เป็นไรครับพี่ไปกินเถอะ"
"อืม .. งั้นพี่กลับบ้านเลยแล้วกัน ปิดไฟให้เรียบร้อยล่ะ"
พี่โปรดิวเซอร์สั่งก่อนจะยิ้มบางๆให้ทั้งสองแล้วเดินออกจากห้องไป คนตัวเล็กชะเง้อมองตามพี่ PD ออกไปจนลับตา เมื่อแน่ใจว่าไปแล้วจึงเดินมาล็อคประตูห้องอัด คนอื่นจะได้ไม่พรวดพราดเข้ามา ถึงจะเป็นเวลาตีสองก็จริงแต่ค่ายนี้ก็มีคนทำงานอยู่ทั้งคืน
"หิวหรือเปล่ากงชาน" คนตัวเล็กหย่อนตัวลงนั่งข้างๆกับกงชานที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องอัด ใบหน้าหล่อๆหันมายิ้มให้จินยองแล้วฉวยโอกาสหอมแก้มคนรักไปหนึ่งที
"ก็นิดหน่อยครับ แต่ผมง่วงอ่า" หัวทุยๆซบลงที่ลาดไหล่เล็กเป็นเชิงพิง มือบางของจินยองเอื้อมมือมาลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มที่จินยองพึ่งพาเขาไปย้อมเมื่อเดือนก่อน ทำให้ดูหล่อคมเข้มขึ้นเยอะ
"กลับห้องกันมั้ย"
"พี่จะอยู่ฟังเพลงก่อนไม่ใช่หรอครับ"
"เดี๋ยวฉันเอาไฟล์กลับไปเปิดที่ห้องก็ได้"
จินยองยิ้มบางๆให้ร่างสูง ปากบางๆจุ๊บลงที่กลีบปากบางของอีกฝ่ายลวกๆแล้วลุกขึ้นเดินไปหน้าแมคบุคเครื่องใหญ่ ในห้องนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด มีแต่เพียงทางเดินด้านนอก กระจกก็เป็นแบบทึบ พวกเขาจึงทำอะไรได้ตามใจอยาก แต่ก็ไม่ได้มากจนเกินไป ถึงจะไม่มีคนเห็นแต่นี่มันก็ที่ทำงาน ยังไงมันก็จะดูไม่ดี
Jinyoung Part
"กลับห้องกันหมาน้อย" ผมเดินมาฉุดมือกงชานให้ลุกขึ้นหลังจากเก็บไฟล์และปิดเครื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่แอร์กับไฟในห้องที่ยังไม่ได้ปิด กงชานลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินไปปิดแอร์และปิดไฟภายในห้อง แล้วเดินตามผมที่เดินนำออกมาก่อนหน้านี้
"ขับรถไหวหรือเปล่า" ผมเดินเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อฮู้ดแล้วหันไปถามอีกคนที่เดินอยู่ข้างๆกัน กงชานหาวด้วยความง่วงเป็นรอบที่ล้านก็อดห่วงความปลอดภัยของทั้งผมและกงชานไม่ได้ เกิดขับๆไปหลับในรถคว่ำตายกลางทางใครจะรับผิดชอบ -___-
"ไม่ค่อยไหวว่ะพี่"
"เดี๋ยวพี่ขับเอง เอากุญแจมา" ผมยื่นมือไปรับกุญแจจากร่างสูงที่หยิบเอามันออกมาให้ผมอย่างรู้งานหลังจากเดินมาถึงลานจอดรถ กงชานเข้าไปนั่งที่นั่งข้างๆคนขับตามด้วยผมที่เข้าไปนั่งประจำที่ -___- อย่างน้อยสติสตังของผมก็ยังหลงเหลืออยู่มากกว่ากงชานแล้วกัน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"กง.. กงชาน ถึงแล้ว" ผมเอื้อมมือไปเขย่าแขนร่างสูงแรงๆสองสามที ไม่นานเปลือกตาของเขาก็ค่อยๆเปิดขึ้นก่อนจะกระพริบตาถี่ๆสองสามทีเพื่อให้ปรับรับเข้ากับแสงสว่างของไฟภายในลานจอดรถ
ผมและกงชานต่างก็โซซัดโซเซเหมือนศพเดินได้เดินมาถึงห้องของพวกเราในที่สุด กงชานไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำนอนทันที ส่วนผมก็ปลีกตัวเข้าไปอาบน้ำในห้องนอนเหมือนกัน ไม่ไหวละ ง่วงจะตายห่าา ;0;
แอ๊ดด
ประตูห้องของผมแง้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเปิดกว้างขึ้นและตามด้วยร่างของกงชานที่สาวเท้าเดินเข้ามาในห้องของผม หลังจากที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ
อ่า ...จริงๆผมกับเขานอนด้วยกันมาซักพักนึงแล้วแหละ เขินจัง (.///////.) แต่แค่นอนนะครับ ! แค่นอนจริงๆ ตอนคืนแรกก็กะจะมานอนเล่นๆแหละครับ ไปมาๆกงชานบอกชอบนอนกอดผม มันนุ่มกว่าหมอนข้างเป็นไหนๆ -/////- ส่วนผมก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าผมก็ชอบให้เจ้าหมาตัวโตนี่นอนกอดเหมือนกัน ก็เลยย้ายมานอนห้องเดียวกันซะเลย แต่พวกของใช้ก็ยังอยู่ห้องเขานะครับ เพียงแต่ตอนนอนก็มานอนด้วยกัน
"หอมจัง"
ทุกครั้งที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กงชานก็มักจะใช้ท่อนแขนของเขากอดเข้าที่เอวของผม และเกยคางไว้บนลาดไหล่ แล้วใช้ปลายจมูกซนๆของเขาไล้ไปตามลำคอและหัวไหล่ของผม ก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น
ที่น่าแปลกคือผมไม่เคยเบื่อเลย
กลับชอบมันมากด้วยซ้ำ
"ดมทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง"
"ก็มันหอมนี่ครับ ผมไม่เบื่อหรอก หรือพี่เบื่อ ? "
"เปล่า .. -/////- ถามเฉยๆน่า"
"อยากให้ผมทำมากกว่านั้นมั้ยล่ะครับ"
เพียะ !!
"อย่าแม้แต่จะคิด" ผมรีบตีมือหนาที่ลูบไล้ไปตามท่อนแขนเนียนของผมทันที เผลอไม่ได้ ลวนลามตลอด !! มือก็ซน ปากก็ซน จมูกก็ซน จนผมต้องคอยระวังอยู่ตลอด มีอยู่อย่างเดียวที่ผมห้ามเขาไม่ได้คือสายตาที่เขาใช้มองผมเวลาอยู่ในห้องสองต่อสองT/////T ผมไว้ใจลูกหมาเจ้าเล่ห์นี่ไม่ได้จริงๆนะ
แต่ผมก็ยอมให้มันมานอนด้วย .. คือ ?
"นิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้ :("
เจ้าลูกหมาหัวน้ำตาลเบะปากใส่ผม ก่อนจะเดินคอตกไปที่เตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน มันชอบเป็นแบบนี้แหละครับ เดี๋ยวก็หาย แค่ผมไปให้มันนอนกอดก็หายแล้ว ~ คิคิ
ผมเดินไปปิดไฟที่สวิสต์หน้าประตูแล้วเปิดโคมไฟหัวเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆกงชานแล้วมุดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกัน ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ๆแล้วใช้แขนเล็กๆกอดเข้าที่ท่อนเอวของเขาแล้วซุกหน้าลงกับแผ่นหลังกว้าง ถึงจะนอนกอดกันทุกคืนแต่ผมก็ยังใจเต้นไม่เป็นส่ำทุกทีเวลากอดเขาหรือโดนเขากอด (./////.) มัน..อธิบายไม่ถูกอะครับ กงชานเป็นผู้ชายที่เร่าร้อนและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน อรั้ย เขินอะผมพูดอะไรออกไปๆๆ > _ < /ตีปากรัวๆๆ
"พี่จินยอง"
"หืม"
"ลูบอะไรอยู่ครับ ... "
ฮะ ..... (.__. )
ว้ากกกกกกกก พระเจ้าช่วยย ผมทำอะไรลงไปป ม่ายย ว้ากกกกกก ำวะวก่นกยเ้ายพงกทเนำยำยำยนยพสพรำกตายห่า จู่ๆผมก็เผลอลูบหน้าท้องของเขาเฉยเลยอ่ะ!! T////////T ผีตัวไหนเข้าสิงผมเนี่ยย นั่น นั่นน ยังไม่เอามือออกอีกอหสเส้กฟกใกสวะหพดหกากสพษกบฟส
"กี่โมงแล้วครับ" กงชานหันตัวมาถามแล้วนอนมองหน้าผมนิ่ง เมื่อตั้งสติได้จึงรีบชักมือออกแล้วหันไปดูนาฬิกาดิจิตอลหัวเตียง มันบ่งบอกว่าเป็นเวลาตีสามนิดๆ ...
"ตีสามห้านาที"
"คืนนี้ไม่ต้องนอนดีมั้ย"
อะ...อะไรน่ะ T _ T
สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นมันคืออะร้ายยยย
"ทะ..ทำไมล่ะ นอนเถอะนะ เนี่ยฉันง่วงแล้ว ขอนอนนะ"
พรึ่บ !
เฮือก T _ T ...
"แต่ผมพึ่งตื่น ยังไม่ง่วงเลยนะครับ J "
อะ...อะไรตื่น อะไร ฮือออออ
แค่ลูบนิดๆหน่อยๆถึงกับตื่นเลยหรอแง
ให้ตายเถอะ ผมไม่รอดแน่ๆคืนนี้ จู่ๆก็เล่นไปลูบหน้าท้องลูบซิกแพคเขาแบบนั้น ใครจะหลับลง ! ไม่หลับไม่พอแถมตื่นแล้วยังลุกขึ้นมาคร่อมผมอีก อ้ากก สายตาแบบนั้นเหมือนหมาป่าจะขย้ำลูกแกะเลย ผมไม่รอดแน่ๆงอแง
"ทำไงดีล่ะครับ ผมไม่ง่วงอ่ะ"
กงชานพูดแล้วกระพริบตาปริบๆให้ผม แล้วเอียงคอเล็กน้อย แต่รอยยิ้มที่เหยียดขึ้นมุมปากแบบร้ายกาจแบบนั้นมันไม่ใช่อะมันไม่ช่ายยย T _ T
"ผมอยากนอนนะ แต่กี่ทำผมตื่น รับผิดชอบหน่อยสิครับ"
"ละ..แล้วจะให้ฉันทำยังไง"
อยากจะร้องห้ายยยย T _ T
"นั่นสิครับบ~ ทำไงดี"
ว่าแล้วใบหน้าหล่อๆของกงชานก็โน้มต่ำลงมาหาผม ทำไมผมไม่ผลักเขาออกไปนะ ! ยอมให้กงชานถือไพ่เหนือกว่าอยู่ได้ สายตาที่กงชานมองเข้ามาในดวงตาของผมเล่นเอาหัวใจเต้นสั่นระรัว ฮือ ทำไมมันหล่อขนาดนี้นะ ได้เป็นสามีจะตั้งใจทำงาน T _ T
กรี๊ดไม่ใช่แล้วววว
"พี่คิดออกหรือยังครับว่าจะทำไง ~"
"นับแกะสิจะได้หลับ"
"ไม่ชอบอ่ะครับ"
"แล้วชอบอะไรล่ะT _ T"
"ผมชอบพี่"
โอ้ยมันใช่เวลามั้ยเนี่ย T///////T
"ผมว่าใช้วิธีของผมดีกว่า:)"
กงชานเหยียดยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะค่อยๆไล้ปลายจมูกตามพวงแก้มใส ไล่ลงมาตามแนวลำคอ เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูกเลยให้ตายสิ ...
"แต่ถ้าเป็นวิธีนี้พี่ต้องช่วยผมนะครับ"
กงชานพูดเสียงแหบพร่าอยู่บริเวณซอกคอของผม ริมฝีปากร้อนของเขาค่อยๆทาบทับลงบนผิวขาวอย่างแผ่วเบา กดจูบหนักๆไปทั่วบริเวณลำคอ ไล่ลงมาเรื่อยๆจนมาถึงไหล่มน
ผมพยายามสะกัดกั้นความรู้สึกแบบนั้นเอาไว้ ท่องไว้ในใจว่าเราต้องไม่หวั่นไหว ไม่เผลอไผลเด็ดขาด แต่ทุกสัมผัสที่กงชานกำลังมอบให้ผม ณ ขณะนี้มันชักเริ่มจะทำให้แรงต้านทานของผมมีน้อยลงเรื่อยๆ หัวใจของมันผมเต้นราวกับจะระเบิดออกมา ทุกการกระทำของเขามันทำให้ผมเคลิ้มจนลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปจนเกือบหมด รวมถึงความคิดที่ว่าผมไม่ควรปล่อยให้เขาทำแบบนี้ จะให้ผมทำยังไงเมื่อความคิดมันสวนทางกับจิตใจและร่างกายของผม มันกำลังเคลื่อนเข้าหาเขาเรื่อยๆ เรื่อยๆ แทนที่ผมจะห้ามเขา กลับเปิดโอกาสให้หมาป่าตัวโตนี่กลืนกินร่างกายของผมช้าๆ
รู้สึกตัวอีกทีเราทั้งสองก็ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดใดๆ
ริมฝีปากนุ่มประทับเข้าที่ขมับของผม จูบปลอบประโลมว่าไม่ต้องกลัวอะไร มันคือการแสดงความรักที่เขาอยากให้ผมได้รับรู้ว่าเขารักผมมากขนาดไหน ซึ่งผมก็ไม่ขัดขืน เพราะในใจของผมมันรู้สึกอิ่มเอมเกินกว่าที่จะโกรธหรือไม่พอใจ ปล่อยให้เขาทำตามต้องการ ส่วนร่างกายของผมก็ตอบรับทุกสัมผัสความสุขที่เขาหยิบยื่นให้
คนตัวสูงกำลังเคลื่อนกายเข้าหาผมช้าๆ จนผมเริ่มจะหายใจติดขัด เหตุจากความเจ็บปวดจากช่วงล่างที่แล่นเข้ามาจนผมเผลอส่งเสียงร้องแบบนั้นออกไป กงชานโอบกอดผมแน่น จูบปลอบประโลมตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตา แก้ม ปลายจมูก และลงมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของผม แล้วกดจูบหวานๆลงมาอย่างแนบแน่น
เมื่อร่างกายผมคุ้นชินกับมันแล้วจึงเริ่มขยับจนเป็นจังหวะที่ประสานกันได้อย่างลงตัว ความเจ็บปวดเริ่มบรรเทาลงไปเยอะมากแล้ว จะเหลือก็แต่ความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ สองมือของผมโอบจับแผ่นหลังของอีกฝ่ายแน่น นิ้วเรียวจิกลงบนแผ่นหลังเผื่อระบายความรู้สึกนั้นออกมา ริมฝีปากเผยอตักตวงอากาศเข้าไปปอดเพราะขาดอากาศหายใจจากสิ่งที่ร่างสูงทำปลอบประโลมผมเมื่อก่อนหน้านี้ ก่อนจะเริ่มส่งเสียงแห่งความสุขออกมา
"ผมรักพี่นะ"
กงชานกระซิบบอกรักผมในขณะที่เราทั้งสองคนต่างก็รู้สึกได้ถึงจุดหมายปลายทางที่เราจะถึงในไม่ช้านี้ ทั้งผมและเขาต่างก็สอดรับสัมผัสต่างๆที่ต่างคนต่างบรรจงสร้างมันขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เรามีให้กัน
มันช่างมีความสุขมากเหลือเกิน
"ฉัน. . ก็รักนาย"
เมื่อสิ้นเสียงบอกรักของผม เสียงหอบหายใจของเราทั้งสองก็ค่อยๆเบาลงจากที่หนักหน่วงเพราะอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นในตอนแรก ก็ลดระดับลงเหลือแค่เสียงหอบเบาๆด้วยความเหนื่อย หลังจากที่ผมและเขาได้ปลดปล่อยมันออกไป มันเป็นความรู้สึกดีอีกอย่างที่ผมไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน แค่จุดๆเดียวแต่มันทำให้รู้สึกดีไปทั่วทั้งร่าง ยากเกินที่จะปฏิเสธว่ามันได้
กงชานคว้ามือสองข้างของผมไปกุมไว้ที่กลางออก ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความสุข เช่นเดียวกับผมที่ยิ้มให้เขา แม้จะไร้ซึ่งคำพูดใดๆแต่เราทั้งสองก็สัมผัสได้ว่า เรารู้สึกเช่นไรในตอนนี้
กงชานยันตัวขึ้นและจูบซับน้ำตาให้ผม หลังจากที่มันหลั่งไหลรินออกมาจากการกระทำก่อนหน้านี้ ผมรู้สึกว่าในตอนนั้นผมถูกบดบังด้วยม่านน้ำตาก็จริงแต่กลับมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่กงชานทำอย่างชัดเจน
คนตัวสูงทิ้งตัวนอนลงข้างๆผม แล้วคว้าตัวผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด -////- กงชานเกยคางไว้บนศีรษะของผมแล้วใช้มือลูบหัวผมไปมา ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เข้ามากขึ้นจนใบหน้าแนบชิดกับแผงอกแกร่ง อ่า ทำไมหุ่นดีขนาดนี่นะ T////T แล้วดูผมสิ หุ่นอย่างกะขี้ก้าง ผิดกับเจ้าหมาน้อยที่ภายนอกดูเหมือนจะบอบบางแต่จริงๆแล้วโคตรเซ็กซี่อ่ะ (.///////.) .... ผมเงยหน้าขึ้นไปมองอีกฝ่ายในขณะที่กงชานก็ก้มหน้าลงมองผมเช่นกัน ทั้งผมและเขาเอง ต่างก็รู้ว่าคิดอะไรในใจเพียงแค่สบตากัน เราก็สามารถเข้าใจทุกอย่าง
"นาย อย่าทิ้งฉันไปไหนนะ" ผมพูดเสียงเบาพลางลูบที่แก้มของอีกคน มือหน้าอีกข้างของกงชานที่ไม่ได้ให้ผมนอนหนุ่นอยู่ยกขึ้นมาจับมือผม
"ผมไม่ไปไหนหรอกน่า"
"แล้วถ้านายไปเจอคนที่ดีกว่า หน้าตาดีกว่า นิสัยดีกว่า นายจะทำยังไง L "
"ผมก็ไม่ทำอะไร ก็ผมมีพี่แล้วนี่ครับ ใครจะดีแค่ไหน มันก็ไม่สำคัญเท่าพี่หรอก"
(./////////.)
"นอนได้แล้ว ฝันดีครับที่รัก"
"อื้อ ฝันดี (./////.)"
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตา ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาหลังจากนอนให้แดดมันแยงลูกตามาซักพักแล้ว ผมกระพริบตาถี่ๆสองสามทีเพื่อให้ตารับเข้ากับแสงสว่างได้
กงชานยังนอนหลับสนิทสังเกตได้จากลมหายใจของเขาที่สม่ำเสมอ ทำไมถึงหล่อได้ถึงขนาดนี้นะ -////- เวลามองหน้าเขาทีไรก็อดไม่ได้ที่จะไม่ตั้งคำถามนี้ ก็มันหล่อจริงๆอ่ะะ T _ T ผมยันตัวขึ้นจูบกงชานลวกๆแล้วละออก แล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ความเจ็บแปลบที่ช่วงล่างทำให้ผมเผลอร้องเสียงหลง ทำไม.. มันเจ็บขนาดนี้ล่ะครับ T _ T
ผมพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน แต่เมื่อเท้าแตะลงบนพื้นอันแสนเย็นเฉียบจากแอร์ที่เปิดอยู่ในห้องนั่นก็ทำผมแทบทรุดลงกับพื้น โชคดีที่ผมจับเตียงไว้ทัน
"ทำไมมันเจ็บจังวะ" ผมบ่นกระปอดกระแปดแล้วเดินอย่างทุลักทุเลไปเข้าห้องน้ำ จากเตียงเดินไปหน้าห้องน้ำมันก็แค่ไม่กี่ก้าว แต่ทำไมวันนี้หนทางมันช่างไกลแสนไกลเสียเหลือเกิน ;_____;
เมื่อผมทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จแล้วจึงหยิบผ้าขนหนูแถวๆนั้นที่พาดอยู่บนราวเหล็กในห้องน้ำเอามาพันช่วงล่างไว้ จะให้เดินแบบไม่มีอะไรปิดเลยมันก็ยังไงๆอยู่ เผลอๆผมอาจจะโดนอีกรอบ แค่นี้ก็แทบจะเดินไม่ได้อยู่แล้วว้อยย ;____;
~~~~~~ ~~~~~~
เสียงกริ่งที่ดังขึ้นเป็นสัญญาณที่บอกว่ามีคนมาทำให้ผมรีบเดินออกมาจากห้องน้ำ ทั้งๆที่มันก็ยังเจ็บแปลบๆอยู่อย่างนั้นแหละ ยิ่งเดินยิ่งเจ็บ ออตอเค T _ T ยังดีที่กงชานไม่ได้ทำรอยคิสมาร์กอะไรไว้บนตัวผมเลย ไม่งั้นได้หาอะไรมาพันตัวแน่ๆ -___- .. ผมเดินมาถึงหน้าห้องอย่างยากลำบาก รู้สึกร่างกายต้องการไม้เท้ายังไม่รู้ ....
เวรละ
ไอ้พี่ชินอูมา !!!!
กรี๊ดดด ผมอยากจะกรี๊ดเป็นภาษาบาลี เมื่อผมเห็นคนที่ยืนทำหน้าหมีๆอยู่หน้าห้องนั่นก็ยิ่งทำผมเกือบจะทรุดอีกรอบ พี่ชินอูมาหาผมทำไมแต่เช้าวะ !!! เอ่อ ก็ไม่เช้าหรอก แค่สิบโมง ... -__- โอยช่างมัน ก่อนอื่นผมต้องลากกงชานออกจากห้องผมก่อนนน
ผมรีบวิ่งใส่เกียร์หมาด้วยความเร็วสี่ร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงเข้าไปในห้องตัวเอง แล้วจัดการปลุกไอ้หมาขี้เซานี่ให้ตื่นโดยการทุบตีประทุษร้ายร่างกายให้จนถึงที่สุดจนกว่ามันจะตื่น
"กงชาน ! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ !!"
"อืม มีอะไรหรอครับ"
มันใช่เวลามานอนทำตาปรือมั้ยห๊าา !!
"ไอ้ชินอูมา !! ตอนนี้ยืนอยู่หน้าห้อง นายรีบกลับเข้าห้องไปเลยเร็วๆ" ผมว่าพลางใช้แขนเล็กๆนี่ฉุดกงชานให้ลุกขึ้น แต่ดูเหมือนเจ้าตัวยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องกลับไปที่ห้องนอนตัวเอง ...
ก็เมื่อคืนมึงกับกูได้กันไม่ใช่หรอ !!!!!
"เร็วๆสิ"
"จูบก่อนได้มั้ยฮะ"
"กงชาน !! "
"งืมผมล้อเล่น ขอใส่เสื้อผ้าก่อน"
กงชานว่าเสียงสะลืมสะลือก่อนจะควานหาเสื้อผ้าของตัวเอง แต่มันไม่ได้อยู่บนเตียงน่ะสิมันอยู่ที่พื้น ผมหยิบกางเกงมันขึ้นมาแล้วส่งให้
"ใส่แค่นั้นแหละแล้วก็รีบกลับห้อง เร็วๆ"
เมื่อกงชานใส่เสร็จเรียบร้อยแล้วจึงยืนขึ้นเต็มความสูง แถมยืนเฉยๆไม่พอยังมาหอมแก้มผมทั้งสองข้างก่อนจะเดินสโลสะเลกลับไปยังห้องของตัวเอง
มันใช่เวลามั้ยมาหอมแก้มผมเนี่ย T///T
"ไม่มาเปิดพรุ่งนี้เลยล่ะ"
เมื่อผมเปิดประตูให้พี่ชายต่างพ่อต่างแม่ก็จิกกัดผมทันที ก่อนจะหลีกทางให้เขาเดินอาดๆเข้ามาภายในห้อง ในมือมีถุงอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ พอดูชัดๆก็เป็นพวกข้าวนู่นนี่นั่นที่เขาซื้อมา ซื้อมาฝากพวกผม ? ว่างั้น ?
"แล้วนั่นเป็นอะไร ทำไมเดินแปลกๆ"
ฉิบหายล่ะ .....
ลืม ....
"อ๋อ ขามันเจ็บ เมื่อคืนนอนผิดท่า"
ท่าใหม่ซะด้วย ง้าก (; A ; )
"นอนผิดท่ายังไงวะ นอนเอาขาพาดคอตัวเองหรอ -__-"
ดูมัน .. -________-
"เออช่างมันเถอะ เดี๋ยวก็หาย แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะ"
"ก็ของกิน พอดีนัดลูกค้าไว้แล้วต้องขับรถผ่านมาแถวๆนี้น่ะ เลยซื้อของกินมาฝาก "
"ช่างเป็นพี่ที่ประเสริฐจริงๆ-__-"
"ขอบคุณหน่อยสิ"
"เออขอบใจ"
"แล้วกงชานล่ะ ?"
"อยู่ในห้อง อ้าว นั่นไง" ผมตอบพลางมองไปยังห้องกงชาน แต่พอพูดถึงเจ้าตัวก็โผล่มาพอดี แถมยังใส่เสื้อเรียบร้อยอีกซะด้วย
"เอ้โย่วอทซับครับพี่ชินอู"
นี่สนิทกันขนาดนี้เลยเรอะ -__-
"ว่าไงหมาน้อย เอ๊ะ ทำสีผมใหม่หรอ"
"อือ ฉันพามันไปทำเอง หล่ออ่ะเด้"
"เออก็หล่อดี แหมพ่อคุณ ไม่ค่อยเลยนะชมแฟนตัวเองเนี่ย"
ผมขำคิกคักก่อนที่จะยกถุงของกินทั้งหมดที่วางกองอยู่บนโต๊ะเอามาวางไว้ที่ตรงเคาท์เตอร์ ปล่อยให้กงชานกับชินอูมันคุยกันไปก่อน
"พี่จินยองทำไมเดินแปลกๆล่ะครับ"
กงชานถามในขณะที่ผมกำลังเดินกลับมาที่โซฟากลางห้องที่ทั้งสองคนนั่งอยู่ ผมนั่งลงข้างๆกับเขาก่อนจะส่งตาขวางๆใส่
แล้วไม่ใช่นายหรอที่ทำอะ !!!
"ฉันนอนผิดท่าน่ะ -___- "
"อ๋ออย่างนี้นี่เอง ว่าแต่ .. ท่าไหนหรอครับ J "
มันแกล้งผมอะทุกคนน ฮือ เสียจายยย
"จะถามให้มันได้อะไรขึ้นมา-___-"
"เออจินยอง คุณป้าเขากลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว นายไม่คิดจะกลับบ้านหน่อยหรอ"
คุณป้าที่ชินอูว่าคือแม่ของผมเอง เธอไม่ค่อยจะกลับมาที่บ้านเท่าไหร่หรอกครับ ตั้งแต่เธอแต่งงานใหม่กับผู้ชายคนนึง เธอก็ไปอยู่ที่บ้านเขาตลอด นานๆจะแวะมาหาผมที หรือพูดง่ายๆก็คือพ่อเลี้ยงผมนั่นแหละ แม่งโคตรไม่ชอบขี้หน้าเลยไม่รู้ทำไม ผมไม่อยากให้ใครมาแทนที่พ่อของผม ท่านเสียไปตอนที่ผมยังเรียนอยู่มัธยม ตอนนั้นผมเสียใจมาก ไม่ได้ไปโรงเรียนหลายอาทิตย์เลยล่ะครับ จนผมมานึกได้ว่าเราเป็นลูกผู้ชาย ยังไงเราก็ต้องเข้มแข็ง จนมาถึงทุกวันนี้.. ตอนที่ผมกำลังจะเข้ามาเป็นนักร้อง จู่ๆแม่ก็พาผู้ชายคนนึงมาให้ผมรู้จัก และบอกกับผมว่าเธอจะแต่งงานกับเขา ตอนแรกๆผมก็ไม่อยากจะยอมรับหรอกครับ ออกแนวคัดค้านด้วยซ้ำ แต่จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อเธอต้องการแบบนั้น ผมก็ไม่อยากจะขัดอะไร ถึงในใจจะไม่เห็นด้วยก็เถอะ
"ไอ้ลุงนั่นมาด้วยหรือเปล่า"
"มา"
"งั้นก็ไม่กลับ ไม่อยากเห็นหน้า"
"แกนี่ก็นะ เลิกอัคติกับเขาได้แล้ว ฉันก็ไม่เห็นว่าเขาจะแย่ตรงไหนเลยนี่หว่า"
"ก็คนมันไม่ชอบให้ทำไงวะ"
"เออเรื่องของแกเหอะ" ชินอูพูดอย่างหน่ายๆพลางก้มงมองนาฬิกาบนข้อมือ "ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวจะสาย"
"บาย"
"บายครับพี่ชินอู"
"เออๆแล้วเจอกัน"
"เจ็บมากมั้ยฮะ"
พอชินอูออกจากห้องไปไม่ทันไร คนข้างๆผมก็เริ่มใช้แขนเลื้อยมาโอบเอวบางๆของผมให้ไปแนบชิดกับลำตัวของเขาทันที คือ .. ผมไม่ได้ใส่เสื้อ ... -__-
"เจ็บสิวะถามได้ L "
"โอ๋ๆมาๆเดี๋ยวผมเป่า"
"หยุดเลย หยุดๆ" ผมเอามือดันหัวสีน้ำตาลเข้มยุ่งๆนั่นออกไป ขณะที่มันทำท่าจะก้มลงมาเป่าส่วนล่างตรงนั้นจริงๆ ไอ้เด็กนี่ชักเอาใหญ่แล้ว -*-
"ไปเลยไปอาบน้ำเลย"
"อาบด้วยกันมั้ย" ว่าแล้วมันก็เอาคางเกยไหล่ผม "กงชาน !!! -__-"
"ว่าไงฮะ J "
"ฉันโกรธนาย!!" ผมว่าพลางทำหน้าบึ้งใส่
"ง้อด้วย L "
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"จะกลับมาหรือเปล่า(' ' )"
ผมถามกงชานในขณะที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ปลายเตียง วันนี้เป็นวันที่ผมต้องไปถ่าย MV ตัวใหม่เพื่อที่จะคัมแบคในปลายปีนี้ แต่เผอิญว่ากงชานติดธุระกับทางที่เรียน เลยไปส่งผมที่กองถ่ายไม่ได้ เขาเลยจะไปส่งผมที่บริษัทแล้วให้ไปกับรถทีมงานแทน
"ก็เดี๋ยวผมตามไป" กงชานพูดเสียงเรียบแล้วเดินมาหาผม ก่อนจะยื่นเนคไทด์สีดำมาให้ตรงหน้า ผมรับมันมาอย่างงงๆ วันนี้ผมไม่ได้ใส่สูทนี่ -__-
"ใส่ให้หน่อยสิฮะ"
กงชานพูดพลางยิ้มกว้างเล่นเอาใจผมกระตุกวูบ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าวันนี้เขาดูหล่อและดูดีมากๆ เชิ้ตสีเรียบๆกับกางเกงสีดำดูเป็นทางการแต่ก็ไม่มากนัก ทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่แต่ก็แฝงความซุกซนแบบเด็กๆเอาไว้ -///-
ผมวางผ้าขนหนูผืนสีขาวที่เปียกชื้นจากการที่ใช้มันเช็ดผมไว้ที่เตียงแล้วลุคขึ้นเต็มความสูงและเขย่งปลายเท้าขึ้นแล้วยกเอาเนคไทด์คล้องคอของเข้าไว้ จัดให้ไว้ใต้ปกเสื้อของกงชานและจัดการขยับมันให้เข้าที่ ก่อนที่จะผูกมันเข้าด้วยกันตรงบริเวณกระดุมเม็ดบนสุด
"เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลย พี่ว่ามั้ย"
เสียงนุ่มทุ้มของกงชานพูดขึ้นในขณะที่ผมใกล้จะผูกเนคไทด์เสร็จ ท่อนแขนเกร่งของร่างสูงโอบเข้าที่เอวของผมและดันตัวให้เข้ามาใกล้ๆกับเขา จนใบหน้าเกือบจะแนบชิดกับคอเขาอยู่แล้ว -//////-
"ผมเป็นสามีที่กำลังจะออกไปทำงาน ส่วนพี่ก็เป็นภรรยาที่ตื่นมาส่งสามีแต่เช้า ~"
โอ๊ยเขิน -/////-
ผมเขินจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้วจึงได้แต่ก้มหน้างุดอยู่ให้อ้อมกอดของเขาหลังจากผูกเนคไทด์เสร็จ จะเอามือออกก็ไม่ได้ เลยได้แต่วางทาบลงบนแผงอกของอีกฝ่ายแทน -///-
"และก่อนที่สามีจะไปทำงาน... "
"ก็ต้องจูบกับภรรยาก่อน..."
เมื่อจบประโยคนั้นคางของผมก็ถูกเชยขึ้นมาก่อนที่ริมฝีปากของกงชานก็ประกบลงมาอย่างแผ่วเบา ผมหลับตาพริ้มเพื่อดื่มด่ำกับจูบที่เขามอบให้ คนตัวสูงขบเม้มไปตามแนวกลีบปาก ดูดกลืนราวกับเป็นลูกกวาดที่ชอบ ก่อนที่ความรู้สึกของผมจะสั่งให้เผยอริมฝีปากขึ้นเพื่อให้ลิ้นร้อนเข้าไปเล่นซนด้านใน
"อื้ม"
ผมครางอืออึงในลำคอขณะที่กงชานเกี่ยวตวัดลิ้นของเขาเข้ากับลิ้นของผมอย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนริมฝีปากก็ถูกขบเม้มถูกดูดดึงจนแดงช้ำ หยาดน้ำใสไหลซึมออกมาตามแนวริมฝีปากจนคนตัวสูงต้องตักตวงมันเอาไว้ กดจูบหนักๆอีกสองสามครั้งก่อนริมฝีปากของเราทั้งสองจะละออกมาอย่างอ้อยอิง
"ถูกต้องมั้ยครับ"
"นายหลอกจูบฉันอีกแล้วนะ-////-"
"ทำไม ไม่ชอบหรอครับ"
"นายจูบฉันไม่ต่ำกว่าสามครั้งต่อวันเลยนะ(.////.)"
"พี่นับด้วยหรอ ?"
อ่าจริงๆถ้าถามว่าผมนับมั้ย ผมก็...นับนะ ไม่รู้ว่าผมจำได้ยังไง แต่ผมก็จำทุกจูบของเราได้-/////- ตั้งแต่คบกันมามันเกินร้อยครั้งแล้วล่ะครับ แค่วันนึงก็ปาไปสี่ห้าครั้ง เผลอเป็นจูบตลอด และแน่นอนว่าเขาเป็นฝ่ายรุกก่อนเสมอ มีไม่บ่อยนักที่ผมจะเริ่มจูบเขาก่อน ..
ผมพูดอะไรอยู่เนี่ย !!!
"ก็นับมั่งไม่นับมั่ง(.___.)"
"แล้วพี่นับหอมแก้มด้วยหรือเปล่า"
"ฉันจะไปนับได้ยังไงเล่า -__- ก็เล่นหอมแก้มทั้งวันแบบนั่นน่ะ!"
ผมพูดแล้วผลักกงชานออก และเดินไปหยิบนู่นหยิบนี่แก้เขิน ไอ้นี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ หลอกให้ผมหลวมตัวอยู่เรื่อย -////-
ผมยืนเซตผมหน้ากระจกจนมันเข้ารูปเข้าทรงดีแล้วจึงเดินไปหยิบกระเป๋าเป้หนังสีแดงเข้มมาสะพายไว้ที่ไหล่ เวลาผมไปไหนมาไหนผมก็พกมันไปด้วยตลอด กลายเป็นของคู่กายผมไปแล้ว
ทั้งผมและกงชานต่างก็ทำธุระส่วนตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงพากันออกมาจากห้องเพื่อที่กงชานจะไปส่งผมไปทำงานและเขาก็ต้องไปทำธุระ
"ตั้งใจทำงานนะครับ" กงชานพูดกับผมในขณะที่เขาชะลอรถจอดอยู่ที่หน้าตึก ผมยิ้มบางๆให้เขาแล้วขยับตัวไปใกล้ๆ จรดปลายจมูกลงบนแก้มขวาของอีกฝ่ายแล้วรีบละออกมาเร็วๆ อ่าผมทำอะไรลงไป
"อีกทีได้มั้ยครับ J "
"พอแล้ว (.///.)"
"แต่ผมยังไม่พอนี่"
"เรื่องของนาย ฉันไปนะ อย่าลืมตามไปละ"
"โอเคครับ ~"
ผมกับกงชานล่ำลากันก่อนที่ผมจะเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในบริษัท ไม่นานก็เจอผู้จัดการคนใหม่ของผมยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลอยู่พอดี เหมือนเขากำลังมองหาใครบางคนนะ ...
"มองหาใครอยู่หรอครับ" ผมเดินเข้าไปทักเงียบๆพลางกระชับกระเป๋าสะพายที่หัวไหล่แก้เก้อ
"อ้อ มองหานายนั่นแหละ มาทันเวลาพอดี"
"ผมต้องไปกับพี่ใช่มั้ยครับ"
"อือ ตอนแรกก็ว่าจะให้ไปรถคันใหญ่แต่ของมันเต็มแล้วน่ะ"
"แล้ว...เราจะไปกันได้หรือยังครับ?"
"อือ ไปสิ^^"
พี่ซึงวอนยิ้มให้ผมอย่างอบอุ่นแล้วเดินนำผมไปยังรถ ทีมงานคนอื่นๆก็ขนของที่ต้องใช้ในกองถ่ายอย่างขะมักเขม้น ระหว่างทางที่จะเดินไปยังรถผมก็กล่าวทักทายสต๊าฟทุกคนที่ทำงานกับผมอย่างคุ้นเคย
ประตูรถด้านเบาะหลังถูกเปิดออกด้วยแรงของร่างโปร่งที่ยืนอยู่ข้างๆผม ผมยิ้มรับขอบคุณบางๆแล้วเอี้ยวตัวเข้าไปนั่งในรถรอในขณะที่เขาวิ่งหายเข้าไปในตึก สงสัยจะลืมของแฮะ
ไม่นานเขาก็วิ่งออกมาพร้อมกับถุ
"นายทานข้าวมายัง" เขาถามผมผ่านกระจกอย่างอารมณ์ดี นิ้วเรียวเคาะพวงมาลัยตามจั
"อ่า ยังเลย"
"ในถุงนั้นมีขนมปังกับน้ำผลไม้
"อ่อ ขอบคุณนะ" ผมพูดขอบคุณน้ำใจของเขาอย่
ผมหยิบถุงนั้นขึ้นมาพลางสำรวจว่
นั่งไปสักพักหลังจากกินเสร็จแล้
"ง่วงหรอ" คนที่ขับรถอยู่ข้างหน้าพู
"ฮะ รู้สึกเหมือนอยากจะหลับ"
"หลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวถึงแล้วปลุก"
"งั้นฝากด้วยนะครับ"
ผมว่าแล้วคว้าหมอนอิงข้างๆมากอด ขยับตัวพิงเบาะรถให้สบายก่
"ครับ ใกล้ถึงแล้วครับ"
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ ผมใกล้จะถึงแล้ว"
"ครับ"
ร่างโปรงกดวางสายจากปลายทางก่
จากที่จะต้องมุ่งหน้าไปยังกองถ่
เขากำลังถูกลักพาตัว !!!
ความคิดเห็น