คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ํY o u r M i n i s t r a n t - CHAPTER 2 -
9.00 A.M
รถของร่างสูงเคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าบ้านหลังเดิมที่มาเมื่อวาน เมื่อแน่ใจว่าจอดดีแล้วจึงดับเครื่องยนต์แล้วจึงลงมาพร้อมกุญแจรถในมือ กงชานเก็บกุญแจรถใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะใช้นิ้วเรียวกดลงไปที่กริ่งของบ้าน 2 ครั้งเพื่อให้แน่ใจว่ามีคนได้ยิน ไม่นานก็ปรากฏร่างของหนุ่มแว่นออกมาจากบ้านอีกหลังแล้วมาเปิดประตูให้
"อรุณสวัสดิ์ครับพี่ชินอู" กงชานพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลางเดินเข้ามาภายในรั้ว
"อรุณสวัสดิ์กงชาน พี่นึกว่านายจะป๊อด กลัวจินยองจนไม่กล้ามาซะอีก"
หืม ?
อย่างเขาเนี่ยนะกลัวจินยอง ?
นิสัยง้องแง้งเด็กๆแบบนั้นเขาจะกลัวทำไมกัน
"อย่างผมเนี่ยหรอครับกลัว ? ฮ่าๆๆ พี่จินยองน่ะแค่ยอมๆไปก็หมดเรื่องแล้วละครับ"
ก็ถูกของเขานะ ..
เจอมาเยอะน่ะ .. คนนิสัยแบบนี้
แต่ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงน่ะนะ -___-
"ก็จริงอ่ะนะ เออนายเข้าบ้านไปก่อนเลย พ่อแม่ของจินยองไปทำงานแต่เช้าน่ะ ในบ้านไม่มีใครอยู่"
"อ้าว แล้วพี่ละครับ"
"เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานแล้วล่ะสิ เอ้อ ... ลุงฮวางคร้าบบ !!" ชินอูตะโกนเรียกลุงฮวาง พ่อบ้านของที่นี่
ลุงฮวางเดินมาหาชินอูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ดูแล้วอบอุ่น
"ว่าไงครับคุณชินอู"
"ลุงฮวางครับนี่กงชาน. ผู้จัดการคนใหม่ของจินยองเขาน่ะครับ"
"อ้อ สวัสดีครับคุณกงชาน ผมพ่อบ้านฮวาง มีอะไรเรียกใช้ผมได้ตลอดเลยนะครับ^^"
"อ่า สวัสดีครับ"
"ลุงฮวางครับ จินยองยังไม่ตื่นใช่มั้ย"
หือ ?!!!
ยังไม่ตื่น ?!
แล้วนัดเขาตั้งแต่เช้ามาทำบ้าอะไรเนี่ย ..
"น่าจะยังครับ"
"อ้อ งั้นกงชาน นายไปปลุกจินยองแล้วกัน ลุงครับพากงชานไปที่ห้องจินยองด้วยครับ"
แล้วทำไม … ต้องเป็นเขา ?!
โลกแม่งไม่ยุติธรรม -____-
"ได้เลยครับ คุณกงชานตามผมมาเลยครับ"
"โชคดีนะกงชาน " ชินอูพูดอวยพรทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในบ้านอีกหลัง
นี่มันเป็นคำพูดที่ควรพูดในเวลานี้เรอะ -___-
เหมือนจะไปรบยังไงอย่างงั้น. ….
เอ่อ .. แต่ก็ไม่ต่าง
กงชานเดินตามลุงฮวางเข้ามาในบ้าน แต่ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นบันได ลุงฮวางก็บอกให้รอก่อนเดี๋ยวไปเอากุญแจห้องสำรอง จะได้ไขห้องได้ นี่มันจะเหมือนการบุกรุกเกินไปหรือเปล่า เอ่อ ... บ้านนี้มีถังดับเพลิงมั้ยนะ -___-;;
"นี่แหละครับห้องคุณจินยอง"
ใช่ ตอนนี้เขาอยู่หน้าห้องจินยองแล้ว
(เหงื่อตก)
"เอ่อ ลุงปลุกแทนผมไม่ได้หรอครับ"
ไม่ใช่อะไร...
เขาแค่ไม่อยากโดนเหวี่ยงออกมาจากชั้นสอง
"โอยอย่าเลยครับ คุณจินยองเขากำชับไว้เลยว่าห้ามให้ใครปลุกเด็ดขาด"
อ้าว
แล้วที่เขามายืนทำหน้าดำหน้าห้องพี่จินยองนี่คือไร -____-
"แต่สำหรับคุณกงชาน ถ้ามีธุรการงานที่ต้องทำจริงๆเขาคงไม่ว่าอะไรหรอกครับ ...... มั้ง"
ลุงฮวางครับ
คำว่ามั้งมันไม่ได้สร้างให้ผมมั่นใจซักนิดว่าจะไม่โดนด่าน่ะ -______-
แกร๊ก
"เชิญครับคุณกงชาน มีอะไรเรียกผมได้ตลอดเลยนะ ผมขอตัวไปรดน้ำต้นไม้ก่อนนะครับ" ลุงฮวางพูดรัวก่อนที่จะขอตัวไปทำงานให้เสร็จ ทิ้งให้กงชานยืนเคว้งคว้างอยู่หน้าห้องนอนนี่
เมื่อกี้เขาแอบเห็นรังสีดำๆแผ่ออกมาจากในห้องด้วยแหละ (-___ - );;
เฮ้อ ปลุกก็ปลุก
กงชานปิดประตูก่อนจะสาวขายาวๆเดินเข้ามาในบริเวณห้อง บนเตียงสีขาวปรากฏร่างของชายหน้าสวยที่หลับตาพริ้ม กงชานมองภาพนั้นก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ตอนนอนก็ดูน่ารักดีนี่ ...
เดี๋ยว ..
เมื่อกี้ใครพูด -___-
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดเข้ามาในห้อง กระทบกับเรือนผมสีไวน์แดงของเจ้าตัว ตัดกับผิวขาวๆของเขา ริมฝีปากบางๆถูกแต่งแต้มให้เป็นสีแดงอ่อนด้วยเส้นเลือดฝาด แขนขาวๆบางๆนั่นกอดเกี่ยวหมอนข้าง คนสวยมุดหน้าลงกับหมอนข้าง ก่อนจะซุกตัวลงไปในผ้าห่ม ทำให้มีแค่ส่วนหัวที่ปรากฏออกมา
นะ ... น่ารัก -/////-
เฮ้ย !!
น่ารักบ้าบอไรกัน เห็นกงจักรเป็นดอกบัวไปได้ ..
"อืมม..." เสียงครางของร่างบางทำให้กงชานที่ยืนมองอยู่ทำให้เขาต้องดีดตัวออกมา แต่ยังไง้ยังไงก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู 9.35 ... -___- นี่ถ้าไปทำบุญพระคงลงจากศาลากันหมดแล้วมั้ง
ถ้าขืนเขายังยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้งไหม้อยู่อย่างงี้ เชื่อเถอะว่าเที่ยงก็ไม่ได้ไป -__- กงชานจึงตัดสินใจเรียกร่างบางที่นอนอยู่ให้ตื่น
"พี่จินยองครับ ..."
เงียบ
"พี่จินยอง-__-"
ยังเงียบ
"พี่จินยองครับบบ !! "
ตะโกนกรอกหูแม่ม
"อืออ .. "
ดูเหมือนว่าจะได้ผล ร่างเล็กที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มเริ่มขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆปรือตาขึ้นมาช้าๆเล็กน้อย สภาพจึงเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น กงชานยืนมองจินยองด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ เตรียมจะยกมือขึ้นมาปิดหู ..
แต่ ...
เงียบ ....
"อืออ กี่โมงแล้ว . " จินยองว่าด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่ง ทำให้ผ้าห่มที่ห่มอยู่นั้นหลุดออกจากลำตัวลงมากองที่ตักของร่างเล็ก เสื้อกล้ามสีเทาที่ใส่นอนเลิกขึ้นมาเล็กน้อย เผยให้เห็นเอวขาวๆบางๆ ที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นบ่อยนัก
อ่าา ...
เซ็กซี่เป็นบ้า
"งืออ ฉันถามว่ากี่โมงแล้ว .. งืมม.." จินยองยังถามต่อ หัวสีไวน์แดงยุ่งๆ กับตาที่ยังไม่ลืมดี บวกกับปากเจ่อๆที่ตอนนี้ยู่จนเป็นเลขสามทำให้กงชานใจกระตุกวูบเข้าให้
"เอ่อ .. 9.40 ครับ"
"อือ งั้นหรอ .. "
ร่างเล็กขยี้ตาเล็กน้อยให้สร่าง ก่อนจะใช้มือบางเลิกผ้าห่มออกจากตัวเพื่อจะได้ลุกไปอาบน้ำ แต่นั่นก็ทำให้กงชานเลือดแทบพุ่ง ..
ขาขาวโครต ...
มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกนะที่ผู้ชายจะใส่แค่บ๊อกเซอร์นอน แต่นี่จะเรียกว่า "ผู้ชาย" มันก็ยังไงๆอยู่ ขาเล็กๆเรียวๆขาวๆนั่น พบได้ไม่บ่อยหรอกนักในบรรดาผู้ชาย
พูดง่ายๆ
ผู้ชายที่ใส่บ๊อกเซอร์แล้วทำให้เขาใจเต้นได้ก็นี่แหละ
จองจินยองคนแรก ...
(นอนจมกองเลือดตาย)
เอิ่ม .. ขอตัดมาที่ปัจจุบัน
จินยองพาร่างตัวเองที่ยังไม่ตื่นดีลุกขึ้นจากที่นอน จากปกติที่ใส่เสื้อผ้าธรรมดาว่าบางแล้ว นี่ใส่แค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามนอนนี่มัน ... เรียกได้ว่าเอาลมมาเป่าคงปลิว -___-
"นาย ... " จินยองที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำหันมาขยับปากเรียกกงชานด้วยเสียงงัวเงีย
ไม่น่าเชื่อจะได้ยินเสียงแบบนี้จากจินยอง
ปกติเสียงนี่แว๊ดๆเป็นนกแก้วมาคอร์ -__-
"ครับ ?"
"นายชื่ออะไรนะ"
"เอ่อ .. กงชานครับ -__- "
"อ่อ อือๆๆ"
ว่าแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ละเมอหรอ -__-
กงชานที่แน่ใจแล้วว่าร่างเล็กได้ตื่นเต็มตาแล้ว (ฟังจากเสียงน้ำ) จึงเดินลงมารอที่ห้องรับแขกข้างล่าง ลุงฮวางที่พึ่งรดน้ำต้นไม้เสร็จก็เข้ามาถามสารทุกข์สุกดิบ
"คุณกงชานเจ็บตรงไหนบ้างครับ O___O"
นั่น ...
เป็นคำถามหลังจากการปลุกคนหรอ ..
"เอ่อ ผมไม่เป็นไรครับ"
"อ่างั้นก็ดีแล้วล่ะครับ อ้อ อยากได้ชากาแฟอะไรมั้ยครับ"
ขอจินยองที่นึงได้มั้ยครับ ?
เอิ่ม ... ผิดๆๆๆ /////
"ไม่เป็นไรครับลุงขอบคุณมาก"
"ครับ งั้นผมขอไปทำงานต่อก่อนนะครับ" ลุงฮวางพูดขอตัว แต่ก่อนที่จะเดินไปทำงานของตัวเองนั้น ...
ตึงๆๆๆๆๆ !!!
"ลุงฮวางครับ !!! เมื่อกี้ใครไปปลุกผม?!! "
นั่นไง ....
ชายหน้าสวยวิ่งลงบันไดตึงตังๆมาก่อนที่จะยืนจังก้าอยู่ตรงขั้นสุดท้ายของบันได แล้วตะโกนถามประโยคเมื่อกี้จนลั่นบ้าน ผมสีแดงเปียกๆที่พึ่งผ่านจากการอาบน้ำสระผมมาถูกเช็ดด้วยผ้าขนหนูสีขาวที่อยู่ในมือเจ้าตัว
"เอ่อ .. ก็คุณกงชานไงครับ(' ' )"
ขวับ !!
อุ่ย .. -___-
"สงสัยเราต้องเคลียร์กันยาวเลยล่ะครับน้องกงชาน:)"
10.00 A.M
บนรถของคุณกงชาน
"รถนายนี่เห่ยชะมัด"
เสียงของจินยองที่บัดนี้ได้นั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถกงชานดังขึ้นเมื่อขึ้นมาบนรถได้ไม่นาน กงชานไม่ได้ต่อร้อต่อเถียงด้วยจึงสตาร์ทรถแล้วค่อยๆขับออกไปจากบริเวณหมู่บ้าน
"จะให้ผมขับไปเส้นไหน"
"ขับๆไปตามถนนนั่นแหละ นี่ เรื่องเมื่อกี้มันยังไม่จบนะครับน้อง"
"-___-"
"ใครให้นายไปปลุกฉันที่ห้อง?"
"พี่ชินอูครับ"
โว้ยย ไอ้พี่บ้า !!!
ไม่ยุ่งซักเรื่องจะตายมั้ย
ไปบวชเลยไป ฮึ่ย !!
"พี่กำลังด่าพี่ชินอูอยู่ในใจใช่มั้ยละครับ" กงชานว่าพลางมองจินยองผ่านกระจกหลังแล้วหันหน้ามาขับรถต่อ
"เออ ฮึ่ย อยากจะบ้าตาย"
"แค่ผมปลุกพี่เองมันจะตายเลยหรอ"
"เออ ตายดิ นายตอบฉันมาว่าเห็นอะไรบ้าง?!"
เห็นหรอ ...
อ่าา
เยอะเลยล่ะ ;/////;
"เฮ้ๆๆ เงียบงี้หมายความว่าไง" จินยองว่าพลางผลักไหล่กงชาน
"พี่ครับมันเป็นแยกแล้ว เลี้ยวไปทางไหน"
"อ้อ ซ้าย ๆ เฮ้ย นี่อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบมา!"
"ก็ไม่เห็นอะไรนี่ครับ"
"ไอ้เด็กนี่ !! อยากตายคาพวงมาลัยมั้ย"
"ว่าแต่ ...ปากพี่.."
"ปากฉันทำไม"
"หวานดีนะครับ"
"= [ ] =!!!!!!"
ทุกคนเห็นสีหน้าแบบนั้นมั้ยครับ ….พี่จินยองกำลังอ้าปากค้างเลยล่ะ
ก๊ากกกก ….. แกล้งคนนี่มันสนุกจริงๆ ว่ามั้ยครับ. :)
"นาย !!!!!!!!!"
"ผมชื่อกงชานครับไม่ได้ชื่อนาย"
"ไอ้กงชานครับ "
"ครับว่าไง"
"นี่ถ้าติดว่านายไม่ขับรถอยู่แล้วฉันกลัวตาย นายคงได้กระเด็นไปนอนอยู่บนฟุตบาทนั่นแล้ว"
"J "
ว่าแต่ ..
เขาโดนไอ้เด็กนี่จูบปลุกด้วยหรอ ?!!
ตอนไหน ?!! ทำไมไม่รู้เรื่อง !!!
เชี่.ยแล้วไง T _______ T
"นายจูบฉันหรอ"
"ครับ"
"นี่พูดหน้าตาเฉยเลยนะ นายรู้มั้ยว่าฉันเสียหายโว้ย"
"ตรงไหนกัน พี่จูบตอบผมด้วยนะ มันเสียหายหรอครับ"
= [ ] =!!!!!
ฮะ ?!!!! ว่าไงนะ ?!!
จูบตอบด้วยหรอ ?!
อ๊ากกก จองจินยองแกทำอะไรลงไปปป ~!!
เชื่อเถอะว่าตอนนี้จินยองส่ายหัวเหมือนอิโมติคอนหัวหอมอย่างบ้าคลั่ง -___-
“ไว้รอถึงบริษัทก่อนเถอะ นายตายแน่” จินยองแยกเคี้ยวขู่ ก่อนจะนั่งพิงไปกับเบาะหลังตามเดิม ก็ไอ้เด็กบ้านั่นมันขับรถอยู่นี่จะให้ไปต่อยรถก็คว่ำ ตายหมู่พอดีสิ
“แล้วผมจะรู้มั้ยครับบริษัทพี่อยู่ที่ไหน เนี่ยผมขับจนจะไปจังหวัดอื่นแล้วนะ”
“ใกล้ถึงแล้วน่า -____- นั่นเห็นตึกฟ้าๆสูงๆนั่นมั้ยที่เขียนว่า WME น่ะ”
“ครับ” กงชานว่าก่อนจะขับรถไปที่ตึกแล้วเลี้ยวเข้าไป
“มาทำอะไรครับ” ยามที่อยู่หน้าประตูตึกถามขึ้น จินยองที่นั่งอยู่เบาะหลังเลยลดกระจกลง
“ผมเองครับลุงยาม”
“อ้อคุณจินยอง เชิญครับ” ลุงยามของบริษัทโค้งให้เล็กน้อย ก่อนจะเอาแผงไม้กั้นขึ้น กงชานงงเล็กน้อยว่าทำไมไม่มีลานจอดรถข้างหน้า แต่ก็สังเกตได้ว่าลานจอดรถนั้นอยู่ใต้ดิน เลยขับลงไปจอดด้านล่าง
“เอาแฟ้มไปถือ” จินยองยื่นแฟ้มตารางงานที่หยิบมาจากบ้านให้กงชาน แต่ยังไม่ทันเอื้อมมือไปหยิบ จินยองก็เอาแฟ้มฟาดเข้าที่ไหล่ของกงชานอย่างจัง
“ตีผมทำไมครับ เอาคืนที่ผมจูบพี่หรอ” กงชานยิ้มกวน
“หยุดพูดเลยนะโว้ย!!!!”
“ J”
“ไอ้เด็กเวร”
จินยองว่าก่อนจะเดินนำกงชานมาที่ลิฟต์ ก่อนจะกดหมายเลขไปที่ชั้นสูงสุดซึ่งเป็นห้องของพ่อชินอูหรือคุณน้าของเขานั่นเอง พูดอีกนัยนึงก็ประธานค่ายนั่นแหละ
ติ๊ง
เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นบนสุด จินยองก้าวขาออกมาจากลิฟต์แล้วเดินไปอย่างคุ้นทาง กงชานที่ดูงงๆมึนๆเพราะไม่เคยมาในที่ที่แบบนี้เลยเดินตามมาอย่างเงียบๆ
“อ้าวคุณจินยอง อรุณสวัสดิ์ครับ”
“อรุณสวัสดิ์ซอนอู คุณน้าอยู่ข้างในห้องมั้ย”
ชาซอนอู หรือ บาโร หนุ่มหัวสีซ่าหริ่มมาดกวนเอ่ยทักจินยองทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาเห็น บาโรทำหน้าที่เป็นเลขาของประธานค่าย ซึ่งโต๊ะทำงานจะอยู่หน้าห้องของประธาน แปลกใจเหมือนกันว่ามาดกวดๆแบดๆดูไม่เอาไหนแบบนี้จะทำงานเกี่ยวกับเอกสารได้ด้วย -______-
“อยู่ครับ แล้วนี่ ? ใครครับ แฟนหรอ ?” บาโรตอบคำถามของจินยอง แล้วเหลือบมาเห็นกงชานที่ยืนหน้ามึนอยู่ข้างๆของจินยอง พอได้ยินคำถามที่เจ้าตัวถามมานี่ถึงกับสะดุ้ง รวมถึงจินยองด้วย -___-
“เฮ้ย ไม่ใช่!! บ้าหรอ //////”
ไม่ใช่แล้ว ...
ทำไมหน้าแดงละครับ J
“แล้วเขาเป็นใครล่ะครับ? ผู้จัดการคนใหม่หรอ ? ไล่คนเก่าออกอีกแล้วหรอครับ (-__- ) ” เชื่อเถอะว่าเดือนนี้บาโรเห็นหน้าผู้จัดการจินยองไม่ต่ำกว่า 3 คน -______-
“ก็ไม่เชิง ไว้เดี๋ยวฉันจะพามาให้รู้จักใหม่ ขอเอาไปรายงานตัวกับคุณน้าก่อนนะ ” จินยองว่าจบก่อนที่จะฉุดแขนกงชานให้เดินตามตัวไป กงชานโค้งตัวและยิ้มให้บาโรเล็กน้อยก่อนจะเซไปตามแรงลากของร่างบางตรงหน้า
“คุณน้าคร้าบบบบบบบบบบบบบบ” เสียงจินยองเรียกน้าตัวเองอย่างสดใส ก่อนจะเดินไปตรงหน้าโต๊ะทำงาน และไม่ลืมที่จะลากแขนกงชานมาด้วย
“ว่าไงไอ้หลานชาย ได้ข่าวว่าเปลี่ยนผู้จัดการเรอะ พ่อหนุ่มข้างๆใช่มั้ยน่ะ” หนุ่มผู้มีอายุใส่แว่นเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร แล้วพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดูใจดี เพราะอย่างงี้สินะจินยองถึงทำอะไรตามใจได้ง่าย
“พี่ชินอูบอกคุณน้าแล้วสินะครับ เมื่อคืนผมกะจะบอกอยู่แต่เห็นพี่ชินอูบอกว่าคุณน้าจะอยู่ที่บริษัท ผมเลยเข้ามาบอกแทน”
“ก็ดีแล้วจะได้มาบอกแล้วให้กรอกเอกสารทีเดียว เอ้า พ่อหนุ่ม ชื่ออะไรละ อายุเท่าไหร่ละ หืม ได้ข่าวว่าเป็นรุ่นน้องไอ้ชินอูมันใช่มั้ย ” ท่านประธานค่ายพูดกับจินยองไว้แค่นั้น ก่อนจะหันมาพูดกับกงชานที่ยืนนิ่ง กงชานยิ้มก่อนจะพูดตอบ
“ครับ ^^ สวัสดีครับ ผมกงชานชิค เรียกผมว่ากงชานก็ได้ อายุ 21 ปีครับ”
“ยังเด็กอยู่เลยนี่ จินยอง แกไปหลอกเด็กน้องชินอูมาได้ยังไง”
หลอกอะไร ...
บังคับต่างหาก J
“ผมไม่ได้หลอกนะครับ เห็นน้องเขาอยากหางานพิเศษทำ เห็นว่าเป็นคนกันเองเลยเอามา” จินยองพูดพลางเดินไปเอาเอกสารมาให้กงชาน
“กรอกให้ครบนะ” กงชานเอื้อมมือไปรับเอกสารมากรอก เอกสารที่ว่านั่นก็เหมือนเอกสารสมัครงานทั่วๆไป นั่นแหละ อีกแผ่นก็เป็นสัญญาการว่าจ้างงาน เขาจำได้เข้าทำงานและรับเงินได้ตามกฎหมาย มาถึงขั้นนี้แล้วยังไงก็ต้องทำสินะ เห้อ -___-
“เอ้อจินยอง มีคนติดต่องานแกมาน่ะ วันนี้เขาว่าจะมาคุย”
“ครับ ? งานอะไรหรอ”
“รู้สึกจะถ่ายนิตยสารมั้ง เขาจะเข้ามาตอน 11 โมงน่ะ เดี๋ยวเจ้านี่กรอกเสร็จก็ลงไปคุยได้เลย”
“อ๋ออออ ครับ”
จินยองขานรับก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆกงชาน เจ้าตัวยื่นหน้าไปใกล้ๆจนกงชานที่ไม่ได้ตั้งตัวหันมาพอดี จนจินยองต้องดีดตัวออก อะไรน่ะ .... ใกล้เกินไปแล้ว ;////////; เหอะ ไอ้เรื่องจูบนั่นก็ยังไม่จบนะ!!
“เข้ามาใกล้ขนาดนี้จะเอาอีกทีหรอครับ” กงชานยิ้มมุมปาก และก็ชี้ไปที่ปากของตัวเอง
“ตลก” จินยองผลักหัวกงชานจนหัวแทบหลุด “จะดูว่านายกรอกถึงไหนแล้วต่างหาก”
“อ้อออออออออ” กงชานลากเสียงอย่างล้อเลียน ก่อนจะหันไปกรอกข้อมูลต่อ
ผ่านไป 10 นาที
“อ่ะครับ” กงชานยื่นเอกสารให้จินยองที่ตอนนี้แทบจะหลับคาโซฟา นี่เขียนหรือไปนั่งประดิษฐ์ตัวอักษรกัน ... จินยองก็ได้แต่บ่นในใจแล้วรับเอกสารมาส่งให้คุณน้าเซ็นต์รับรอง
“อ่ะ กงชานเซ็นซะ แค่นี้ก็เริ่มทำงานได้แล้วนะ” ท่านประธานใจดีบอกว่าพลางยืนเอกสารให้กงชานเซ็นในขั้นตอนสุดท้ายก่อนจะส่งกลับคืนให้
“เรื่องงานก็ไม่อะไรมาก ก็แค่บอกจินยองว่ามีงานที่ไหนอะไรยังไงบ้าง รายละเอียดจะอยู่ในแฟ้มน่ะ ขับรถรับส่งจินยอง อยู่ด้วยจนกว่างานจะเสร็จ ส่วนเรื่องการรับงานของจินยอง ทางค่ายจะรับและติดต่อให้ แล้วจะแจ้งตารางงานทำงานลงในแฟ้มอีกที เวลานายกับจินยองมาที่ค่ายนายก็พกแฟ้มติดตัวไว้ด้วยละ เผื่อมีงานอะไรจะได้เพิ่มลงในตาราง”
“ครับ” กงชานยิ้มรับ
“อ่ะจินยอง ลงไปข้างล่างได้แล้วมั้ง ใกล้จะ 11 โมงแล้ว”
“ครับ” จินยองกับกงชานโค้งให้คุณน้าก่อนจะเดินออกมาแล้วลงไปชั้นล่าง
ขาสองคู่เดินลงมาถึงชั้นล่างสุดคือชั้นประชาสัมพันธ์ เป็นชั้นด่านแรกที่เอาไว้ติดต่องานจากศิลปินในค่าย กงชานนั่งลงบนโซฟาที่จัดไว้ให้นั่งพักผ่อนก่อนจะเปิดแฟ้มตารางงานดู อ่า ... ช่วงนี้งานยังไม่เยอะแฮะ โชคดีไป
“นี่ ! ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีงานน่ะ มันก็มีมาเรื่อยๆเอง” จินยองว่าก่อนจะกระดกเป๊ปซี่กระป๋องที่กดมาจากตู้ขายน้ำอัตโนมัติในมือขึ้นดื่ม
“เอ่อ .... ขอโทษนะครับ คุณจองจินยอง ผมเป็นตัวแทนจากนิตยสาร QU ที่จะมาคุยงานวันนี้ครับ” จู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาแนะนำตัวเองกับจินยองและกงชานที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ แต่ยังไม่ที่จินยองจะตอบรับ เสียงกงชานก็ดังแทรกขึ้นก่อน
“พี่ซะ ... ซานดึล ?!”
“กงชาน ... นี่นาย.. ?”
TBC.
ความคิดเห็น