คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [HoOn] diary secret 2/2 ft. JongKey end
Jonghyun’s Part
เดือนหน้าผมก็ต้องไปทำงานกับพ่อแม่ผมที่อังกฤษ ผมแอบชอบจินกิตั้งแต่ม.ปลายปีสาม วันนี้ผมเลยกะว่าจะมาสารภาพรักกับจินกิสักที ต้องมาขอความช่วยเหลือจากไอ้มินโฮแล้วหละ
มินโฮเพิ่งย้ายหอพักจากหลังมหาลัยมาอยู่หน้ามหาแถมยังหอเดียวกันกับจินกิอีกต่างหาก ผมถือดอกไม้ช่อใหญ่มาหามินโฮเพื่อจะเตรียมการเซอร์ไพรส์สารภาพรักกับจินกิ นึกแล้วก็เขิน ผมนี่ยิ้มตั้งแต่บ้านจนถึงหอไอ้มินโฮเลย
ผมเดินผ่านประตูเปิดอัตโนมัติเขามาในร็อบบี้หอ นั่นมินโฮหนิ เขานั่งอยู่หน้าร้านเครื่องเดิมกับผู้ชายอีกคนนึง แต่ผมไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใครเพราะเขานั่งหันหลังให้ผม ไปแอบเผือกดีกว่าว่าพวกเขาคุยอะไรกัน คิคิ (เมะไม่ขี้เสือกรู้ยัง ไอ้พี่จง)
ว่าแล้วผมก็ค่อยๆเดินย่องๆไปนั่งที่โต๊ะแถวนั้น ที่ที่มินโฮและผู้ชายอีกคนหนึ่งนั่งอยู่ในมุมจึงไม่เป็นที่สังเกตของมินโฮและมุมที่ผมนั่งก็สามารถได้ยินเสียงบทสนทนาของพวกเขาได้เหมือนกัน พวกเขาคุยอะไรกันน้าาาาาาาาาาาาา
“ฉันยังรู้สึกกับนายเหมือนเดิมนะ” น้ำเสียงของมินโฮที่พูดออกมาทำให้ผมเอะใจเล็กน้อย ดูท่าทางเขาจริงจังมาก แต่ผมก็ฟังต่อไป
“จินกิ ฉันชอบนาย”
เปลี้ยงงงง!
ฝนไม่ได้กำลังจะตกหรอกครับ มันเป็นเสียงฟ้าฝ่าที่กลางใจผมต่างหากหละ คนที่เพื่อนรักของผมคุยด้วยคือคนที่ผมแอบชอบมานาน เขาคืออีจินกิที่ผมหลงรักมาเป็นเวลา4ปี แล้วที่มินโฮบอกว่าเขายังรู้สึกกับจินกิเหมือนเดิมคืออะไรกัน แต่ผมก็ทนฟังต่อไป ตอนนี้น้ำตาของผมไหลกี่หยดแล้วก็ไม่รู้
“ตลอดหกปีที่ผ่านมา ฉันยังเหมือนเดิมเสมอ ฉันมองนายทุกวัน คบกับฉันนะ” อะรกัน มินโฮชอบจินกิตั้งแต่ม.ปลายปีหนึ่งเลยหรอเนี่ย ผมมาทีหลังสินะ
“แล้วคิมจงฮยอนหละ ฉันรู้เรื่องในไดอะรี่นายหมดแล้ว” จินกิรู้ว่าผมชอบเขางั้นหรอ
“…” ผมไม่ได้ยินเสียงมินโฮตอบจินกิเลย ผมคิดว่าผมต้องแสดงตัวให้พวกเขาเห็นแล้วหละ
ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้าไปทางโต๊ะที่สองคนนั้นนั่งอยู่ มินโฮเงยหน้ามองผมพอดี ดูเขาหน้าเจื๋อนๆนะ
WWWWWWWWWW
ขายาวเดินไปหยุดที่หัวโต๊ะของจินกิและมินโฮ มินโฮเห็นจงฮยอนแล้วจึงได้แต่ก้มหน้า แต่จินกิถึงกับผงะเมื่อเห็นใบหน้าของจงฮยอนที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ
มือหนาปาดน้ำตาลวกๆแล้วส่งช่อดอกไม้ในมือให้จินกิที่นั่งหน้าเหวออยู่ ดีที่ตอนนี้ไม่มีคนในร็อบบี้เลย ไม่งั้นคนคงมองกันเป็นตาเดียว
“จินกิ ฉันชอบนายนะ แต่เหมือนฉันจะมาช้าเกินไป และฉันคิดว่าถึงแม้ฉันจะบอกก่อนหน้านี้มันก็คงไม่ทำให้นายเปลี่ยนใจไปจากมินโฮได้หรอก” มือนุ่มรับช่อดอกไม้จากมือหนา สายตาของจินกิมองจงฮยอนด้วยความสงสาร “ขอบใจนายนะที่ช่วยฉันเรื่องจินกิมาตลอด นายคงลำบากใจมากเลยสินะตอนที่ปฏิเสษจินกิ ตอนนี้นายได้ทำตามหัวใจตัวเองแล้วนะ” มือหนายื่นไปแตะไหล่เพื่อนรัก มินโฮมองหน้าจงฮยอนที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
“ไอ้จง” มินโฮเรียกเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“อาทิตย์หน้าฉันจะไปอยู่อังกฤษกับพ่อและแม่ฉันสักพัก” มินโฮมองหน้าเพื่อนรักอย่างตกใจ ทำไมเร็วอย่างนี้เขาไม่อยู่ถึงงานรับปริญญาหรอ “เดือนหน้าฉันก็จะกลับมาแล้วหละ”
“จงฮยอน ฉันขอโทษนะ” จินกิเอ่ยขึ้น ตาตี่เริ่มแดงเพราะความรู้สึกผิด
“นายไม่ผิดหรอจินกิ ฉันเข้าใจความรู้สึกนายตอนที่โดนมินโฮปฏิเสษแล้วหละ แล้วตอนนี้ฉันก็สมควรได้รับมัน”
“โชคดีนะมินโฮ” มือหนาปาดน้ำตาอีกครั้งแล้วหันมายิ้มให้เพื่อนรัก
จงฮยอนเดินออกไปจากหอพักแล้ว ตอนนี้ทั้งร็อบบี้ก็เหลือแค่จินกิและมินโฮที่ตั้งแต่จงฮยอนไปยังไม่ได้ปริปากคุยกับสักคำ
“คือว่า/คือว่า” อยู่ๆก็พูดขึ้นมาพร้อมกันซะงั้น
“นายพูดก่อน/นายพูดก่อน” แงะ พูดพร้อมกันอีกแล้ว
“คือ/คือ” หืมมมม พวกแกใจตรงกันเกินไปละนะ
ทั้งคู่เงียบไปสักพัก มินโฮจึงรีบพูดขึ้น
“จินกิ ฉันจะพูดก่อนนะ” คนที่เงยหน้าอยู่นานเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงทุ้มของตรงตรงหน้า “คือ...ฉันว่า เรา ลองคบกันไหม” จินกิขำท่าทีของมินโฮที่พูดเสียงแผ่วในประโยคสุดท้าย นิ้วเรียวยาวเกาท้ายทอยตัวเองแก้เขิน
“อื้ม” พยักหน้าขึ้นลงรัวๆ ใบหน้ายิ้มแฉ่งจนตาขีด
“แล้วนายมีเรื่องอะไรจะพูดหรอ”
“คือ คีย์เพื่อนฉันชอบจงฮยอนหนะฉันว่าเราช่วยคีย์กันไหม”
WWWWWWWWWW
“อะไรนะ พรุ่งนี้จงฮยอนจะไปอังกฤษ”
“ใช่ แกจะไม่ทำอะไรหน่อยหรอ”
“…”
“งั้นเย็นนี้ตอนหกโมงเย็นมาเจอฉันที่เดิมหน้าม.นะ ฉันมีนัดกับมินโฮ”
“ย๊า! เดี๋ยวนี้มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนหรอ”
“สายแล้วอะคีย์ จะทำอะไรก็รีบทำนะ”
จินกิรีบเดินไปจากคีย์ไกลพอสมควรปล่อยให้คีย์ยืนอยู่คนเดียวที่หน้าคณะ
“เรียบร้อยใช่ไหมมินโฮ ขอบใจมากนะ แค่นี้แหละ แล้วเจอกัน จุ๊ปๆ”
18.00น.
[โต๊ะยี่สิบอะ คีย์ไปนั่งรอฉันเลยนะเดี๋ยวทำธุระเสร็จแล้วจะรีบเข้าไป]
“อื้มๆ รีบมานะ” นิ้วสวยกดวางสายแล้วนั่งรอเพื่อนรักมาทานข้าวด้วยกัน
“เอ่อ ขอโทษครับ นั่งผิดโต๊ะหรือเปล่าครับ”
“เปล่านี่คะ ครับ” คีย์มองคนมาใหม่ที่อยู่ตรงหน้า
“นี่เพื่อนของจินกิหนิ” จงฮยอนพูดพลางยิ้มออก
‘ทั้งหมดนี้คือแผนของแกสินะ ไอ้จินกิ’ คีย์คิดเพราะเห็นมินโฮและจินกิแอบมองผ่านกระจงใสด้านนอกของร้าน
“นี่คงมารอจินกิสินะ”
“ใช่ครับ”
“ผมก็มารอไอ้มินโฮเหมือนกัน ผมขอนั่งด้วยได้ไหม”
“ดะ ได้ครับ”
คีย์และจงฮยอนคุยกันไปเรื่อยๆ คีย์รู้แล้วว่าเป็นแผนของเพื่อนรัก ทั้งสองคนสั่งอาหารมาทานด้วยกัน เป็นอันว่าคืนนี้แทนที่จงฮยอนจะได้ทานข้าวกับมินโฮแต่กลายมาเป็นทานข้าวกับคีย์ซะงั้น
“นี่จงฮยอน คือ เรามีอะไรจะบอกนายอะ” จงฮยอนที่กำลังดื่มน้ำอยู่ค่อยวางแก้วลงแล้วมองคนตรงหน้า “คือ เราชอบจงฮยอน”
จงฮยอนไม่พูดอะไรแต่ยิ้มเมื่อเห็นหน้าสวยๆของคีย์แดงจนแทบจะถึงใบหู คีย์ก้มหน้ามองต่ำด้วยความเขิน
จริงๆแล้ว มินโฮบอกเขาหลังจากที่คบกับจินกิแล้วหละว่าคีย์ชอบเขา
“คีย์รอผมหน่อยได้ไหม แล้วผมจะกลับมาหาให้คำตอบคีย์นะ” คีย์เงยหน้ามามองจงฮยอนที่ยิ้มให้ตนอยู่ ถึงจงฮยอนจะให้คำตอบกับเขาไม่ได้แต่เขาก็จะรอวันที่จงฮยอนพร้อม
เพราะคีย์รักจงฮยอนไงล่ะ
WWWWWWWWWW
“โชคดีนะไอ้จง อย่าลืมของฝากหละ”
“แหม่ ไอ้นี่ก็ ฮ่าๆๆ คีย์อยากได้อะไรไหม เดี๋ยวจงซื้อมาให้”
“ยังไม่ได้ให้คำตอบคีย์ไม่ใช่หรอ นี่ชัดเจนเร็วจัง”
“ไอ้มินโฮ เมื่อวานแกแอบฟังฉันคุยกับคีย์หรอ” จงฮยอนพูดพลางยกขาจะเตะมินโฮ
“เฮ้ยๆๆ รีบไปเหอะเดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก”
“อื้มๆ ไปก่อนนะมินโฮ จินกิ คีย์”
WWWWWWWWWW
หลังจากไปส่งจงฮยอนที่สนามบินแล้วคีย์ก็รีบกลับบ้านทันทีเพราะต้องไปดูแลธุระที่บ้านช่วยแม่ส่วนมินโฮและจินกิก็ไปที่มหาลัย
“นานเนอะ” มินโฮนั่งอ่านหนังสืออยู่ก็เงยหน้ามามองจินกิที่นั่งพูดเหม่อมองออกไปข้างนอก
“อะไรหรอ” มินโฮปิดหนังสือลงแล้วมองแก้มใสๆของจินกิ คนโดนมองหันมาสบตากับคนตรงหน้าพอดี นี่เป็นแฟนกันมาได้แค่อาทิตย์กว่าเองนะ มันไม่ชินเว้ยยยยยยย
“หน้าจินกิแดงอะ” มือหนาทั้งสองข้างยื่มมาจับแก้มนุ่มๆของจินกิ นิ้มหัวแม่มือเกลี่ยแก้มใสไปมา “จินกิว่าอะไรนานหรอ” พูดไปแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“กะ มินโฮชอบฉันนานเนอะ” จินกิพูดตะกุกตะกัก
“รักฉันนานๆสิจะได้คุ้มที่ต่างก็รอกันมานาน”
จินกิยกมือขึ้นมากุมมือมินโฮที่อบู่บนใบหน้าใสของตนแล้วยิ้มให้คนตรงหน้า
“รักมาหกปีแล้ว นานกว่านี้ก็รัก”
‘New Diary 1st Day ขอบคุณนะจินกิ ฉันไม่คิดว่าตลอดหกปีที่ผ่านมามันเป็นเวลาที่คุ้มค่ามาก ตั้งแต่วันแรกของการเห็นรอยยิ้มของนายจนมาถึงวันนี้มันทำให้ฉันมีความสุขมาก ดังนั้น นายห้ามทิ้งฉันเด็ดขาดนะ เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันไม่มีนาย มันเหมือนกับฉันขาดขาไปข้างนึง เป็นขาอีกข้างให้กับฉันนะ แล้วเราจะเดินไปด้วยกัน ฉันรักนายนะ กระต่ายน้อยของมินโฮ’
The End
อันยองงงงงงงงง มาอัพตอนจบแล้วครัชชชชชช ตอนนี้มาพาร์ทจงคีย์น้อยๆ กะว่าจะให้มีแต่พี่มิงและเหล่าเมียๆ แต่เมียๆกินกันเองซะงั้น เฮ้ยๆ ไม่ใช่ๆ จงคีย์นี่มาจากความชอบโดยส่วนตัวของไรท์นะฮะ เรื่องต่อไปขอแก้ตัวนะฮะ ช่วงนี่กีฬาสีที่โรงเรียนอาจมาอัพช้าหน่อยน๊าา ไรท์ม.ห้าแล้วด้วย ยังไงก็ฝากฟิคสั้นของไรท์ด้วยนะค๊าาาา พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยด้วยเน้อออ
เม้นโลดดดด ไรท์ไม่กัด ^[+++]^
19/01/58 รีไรท์แก้คำผิดจ้า
เหมียว หง่าว
ความคิดเห็น