SF Because I can love you only one [YeRyeo]

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีคะรีดเดอร์ที่รักทุกคน รวมถึงคนที่หลงเข้ามา 5555

เรื่องนี้ก็เป็น SF ของคู่ YeRyeo หรือ YeWook นะคะ

ไรเตอร์คัมแบคหลังจากห่างหายไป 3 ปีเต็มๆ

ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะ มีอะไรติชมกันได้คะ

Kim MeenWook









ด้วยรักและคิดถึง คิม จงอุน

เนื้อเรื่อง

...Because I can love you only one...

            แสงแดดยามเช้าวันใหม่สาดส่องลอดเล็ดผ่านม่านหรูสีขาวละมุนกระทบกับใบหน้าสดใสเผยให้เห็นความเนียนละของผิวกายที่ได้รับการดูแลมาอย่างดี  นั่นทำให้คนที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ต้องปรือตาขึ้นมารับเช้าวันใหม่

“อื๊ออออ....”เสียงครางในลำคอเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเจ้าตัวลุกขึ้นบิดลำตัวเพื่อไล่ความง่วง

“วันนี้แล้วสินะ ผมอยากให้พี่อยู่ที่นี้จัง” รยออุคบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

            ร่างบางในชุดสบายตาเดินลงมาจากบันไดด้วยใบหน้าเรียบเฉยภายใต้ความรู้กลัวที่กำลังก่อตัวขึ้นข้างใน  เพราะวันนี้รยออุคจะได้รู้ผลตรวจดวงตาของเขาหลังจากที่เขาเข้ารับการตรวจจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ

    ...ไม่ว่าผลตรวจจะออกมาเป็นอย่างไร ผมสัญญาว่าผมจะรอจนกว่าพี่จะกลับมา...

2 ปีก่อน....

เซงงิลชุกฮาฮัมนิดา เซงงิลชุกฮาฮัมนิดา
ซารังฮานึน รยออุค ชี เซงงิลชุกฮาฮัมนิดา

“สุขสันต์วันเกิดนะครับคนดีของพี่”

“ขอบคุณฮะพี่เยซอง” รยออุคก้มลงเป่าเทียนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มสดใส  เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจแทนคำขอบคุณให้คนรักของเขาที่ทำเซอร์ไพรส์ในวันนี้

“อธิษฐานว่าอะไรน้า  บอกพี่ได้รึป่าว” เยซองเอ่ยถามร่างบางตรงหน้า

“ถ้าบอกไปพี่ก็รู้สิ  คิคิคิ”

“รยออุคใจร้าย” เยซองแกล้งงอนทำคนตัวเล็ก รยออุคเห็นแล้วอดจะยิ้มให้กับท่าทางที่น่ารักของเยซองไม่ได้  แขนเล็กสวมกอดเยซองจากข้างหลังเผยให้เห็นรอยยิ้มมุมปากอย่างพอใจบนหน้าของคนโดนสวมกอด

“พี่เยซองอย่างอนผมสิฮะ จุ๊บ!” รยออุคกดจูบลงบนแก้มบวมๆของเยซอง

“ใครบอกว่าพี่งอนล่ะ พี่แค่จะแกล้งเราเท่านั้นแหละ ” สิ้นประโยคเยซองพลิกกลับมากอดร่างบางแทนก่อนจะล้วงกล่องของขวัญออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทตัวงาม  รยออุคมองด้วยความประหลาดใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า  สร้อยคอสีเงินขลับที่มีจี้เต่าตัวเล็กๆห้อยอยู่  ไม่ทันได้เอ่ยปากถามเยซองบรรจงใส่ให้คนตรงหน้าอย่างเบามือก่อนจะกดจูบลงบนจี้

“ของขวัญชิ้นพิเศษสำหรับคนพิเศษที่สุดในชีวิตพี่  พี่รักนายนะรยออุค” สายตาที่แสนอบอุ่นถูกส่งมาให้ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอด  น้ำใสๆเอ่อล้นออกมาจากตาคู่เล็กเยซองก้มลงจูบซับน้ำตาของคนรักกระชับกอดแน่นราวกับกลัวคนตรงหน้าจะหายไป

“ขอบคุณฮะพี่เยซอง  ผมรักพี่นะ” รยออุคกอดตอบคนรักไออุ่นที่ไม่สามารถหาจากใครได้อีกนอกจากเยซอง

“รยออุค” เยซองผละออกจากรยออุคก่อนจะจ้องมองรยออุคด้วยแววตาเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

“หืม? พี่เป็นอะไรรึเปล่า” น้ำเสียงห่วงใยถูกส่งไปยังคนตรงหน้าทันที

“พี่มีเรื่องสำคัญจะบอกเรา คือ...พี่ต้องย้ายไปประจำบริษัทที่อังกฤษ” สิ้นเสียงคำพูดของเยซองราวกับมีฟ้าผ่าลงตรงกลางใจของรยออุค  คนที่เขารักกำลังจะจากเขาไปอย่างนั้นเหรอ  แล้วเขาจะทนกับความโดดเดี่ยวได้อย่างไร  ความคิดนั้นส่งผลให้น้ำใสๆไหลอาบแก้มเนียนของรยออุคทันที  เยซองดึงคนรักเข้ามากอดอีกครั้งหัวใจของเขาก็เจ็บปวดไม่ต่างอะไรกับรยออุคเพราะแค่นาทีเดียวที่คิดว่าจะไม่ได้เจอรยออุคเขาก็แทบทนไม่ได้

“พี่จะไปจริงๆเหรอฮะ ฮึกๆ” รยออุคพูดปนสะอื้น

“พี่จำเป็นต้องไป แค่ 2 ปีเท่านั้นรอพี่นะคนดี แล้วพี่จะกลับมาอยู่กลับเรา”

“ผมจะรอพี่ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม  ผมจะให้สร้อยเส้นนี้เป็นตัวแทนของพี่นะฮะ”

그래 난 너하나만 사랑하니까
คือ เร นัน นอ ฮา นา มัน ซา รัง ฮา นี กา
เพราะเหตุผลคือรักเธอเพียงคนเดียว

            ระหว่างที่เยซองย้ายไปประจำที่อังกฤษทั้งสองก็ติดต่อกันตลอดผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์คหรือจดหมายที่ทยอยเขียนส่งถึงกัน  ระยะทางที่ห่างไกลไม่ได้ทำให้ใจของเขาทั้งคู่ห่างไกลกันเลยแม้แต่นิดเดียว  เว้นแต่เล่าจะรู้ล่วงเหตุการณ์ในอนาคตข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น

…D – 180 เราจะได้เจอกันแล้ว...

“สายแล้วเหรอเนี่ย ทำไงดีวันนี้นัดสำคัญซะด้วยสิ” รยออุคบ่นกับตัวเองแล้วรีบวิ่งไปถอยรถคู่ใจออกจากบ้าน  เพราะเมื่อคืนเขากับเยซองคุยกันเพลินทำให้เช้าวันนี้รยออุคต้องเร่งรีบกว่าทุกๆวัน  แสงแดดยามเช้าช่างไม่เป็นมิตรกับสายตาเขาซะเลย พักหลังมานี้รยออุครู้สึกว่าตาเขามักจะพร่าอยู่บ่อยๆ  แต่ก็ไม่นึกจะใส่ใจอะไรเพียงแค่คิดว่าพักผ่อนเลยอาจจะวูบบ้างเป็นธรรมดา  อาชีพของเขาที่ต้องเผชิญกับการใช้สายตาอย่างหนักและบวกกับการไม่ได้พักผ่อนกำลังทำให้ตาของเขาเกิดปัญหา

“อ๊ะ!!” เสียงใสๆร้องดังขึ้นความรู้สึกเจ็บแล่นแปล๊บขึ้นมาบริเวณดวงตา  รยออุคจอดรถและเอามือกุมตาตัวเอง น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวด  มือควานหาโทรศัพท์เครื่องบางก่อนจะพยายามปรับโฟกัสเพื่อโทรหาผู้จัดการให้เลื่อนนัดวันนี้  รยออุคกุมสร้อยที่คอตัวเองแน่นเพื่อนึกถึงคนรักก่อนตัดสินใจขับรถไปยังโรงพยาบาลเพื่อค้นหาความจริงว่าเขาเป็นอะไรกันแน่

...ห้องตรวจ...

“คุณหมอครับสรุปว่าผมเป็นอะไรครับ” คำถามจากร่างบางถูกส่งไปยังแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่กำลังนั่งวิเคราะห์ผลตรวจ

“ตอนนี้ตาของคุณมีอาการอักเสบเนื่องจากโดนแสงมากเกินไปครับ  ถ้าปล่อยไว้นานๆจอประสาทตาอาจจะเสียได้และนั่นก็จะทำให้คุณตาบอดครับ แต่หมอยังไม่คอนเฟิร์มนะครับว่าคุณจะถึงขั้นตาบอดรึเปล่าคงต้องส่งผลตรวจละเอียดอีกครั้งครับ”

            คำตอบที่ได้รับจากคุณหมอทำให้ความกลัวเกิดในใจของรยออุค  อีกแค่6เดือนเขาก็จะได้เจอกับคนรักที่รอคอยมาตลอด2ปีทำไมพระเจ้าถึงได้เล่นตลกกับชีวิตเขา  หลังจากวันนั้นรยออุคตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อพักรักษาตัว  เขาใช้ชีวิตเพื่อรอเยซองกลับมาเท่านั้นในทุกๆวันรยออุคพยายามเรียนรู้ทุกๆอย่างเพื่อทำให้ตัวเองเข้มแข็งหากความกลัวจะกลายเป็นเรื่องจริงเขาจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงของชีวิตเยซอง  รยออุคยังคงติดต่อกับเซองแต่น้อยลงกว่าเมื่อก่อนนั่นทำให้คนไกลรับรู้ถึงความเปลี่ยนไปของคนรัก  แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะคิดว่าคงจะเป็นเรื่องงานที่รุมเร้าจนไม่มีเวลา

D - 60 พี่เยซองผมกลัวเหลือเกิน

            วันนี้รยออุคเข้ามาพบแพทย์อีกครั้งเพื่อรับฟังผลตรวจอย่างละเอียด  ก้าวเล็กๆมายืนตรงหน้าห้องตรวจที่คุ้นเคย  ร่างบางสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะยกมือเล็กๆกุมสร้อยคอที่เป็นตัวแทนของเยซองเอาไว้แล้วตัดสินใจเคาะประตู

ก๊อกๆๆ

“เชิญครับ”

“สวัสดีครับคุณรยออุคเป็นยังไงบ้างครับ สายตาคุณแย่ลงรึเปล่า ” แพทย์หนุ่มถามด้วยน้ำเสียงสดใส

“ครับ  ช่วงนี้ผมพยายามจะศึกษาอักษรเบลล์ครับ ผมเลยไม่ได้ใช้สายตามากเท่าไหร่” รยออุคตอบ

“หมอจะบอกว่ากรณีของคุณนั้นเราสามารถทำการักษาด้วยการผ่าตัดได้นะครับ” สิ้นเสียงคำพูดของนายแพทย์หนุ่มรอยยิ้มบนใบหน้ารยออุคก็ผุดขึ้น

“จริงเหรอครับคุณหมอ” รยออุคถามด้วยน้ำเสียงดีใจ

“ครับ แต่หลังจากผ่าตัดคุณต้องพักรักษาดวงตาของคุณ  ซึ่งหมายความว่าคุณะจะต้องงดใช้สายไปซักพักครับ”

“งั้นผมขอรอคนๆนึงให้กลับมาก่อนได้มั้ยครับ  ผมอยากเห็นหน้าเขาก่อนที่ผมจะผ่าตัด”

“หมอให้เวลาได้ไม่นานนะครับ”

“ครับ”

D – 20 ผมยังรอพี่เสมอ

            วันนี้รยออุคอาการทรุดหนักเขาพลัดตกจากบันไดเนื่องจากสายตาที่ย่ำแย่ของเขา  แม่บ้านจึงช่วยพาเขาไปส่งโรงพยาบาล  และแพทย์ก็ได้ทำการผ่าตัดอย่างเร่งด่วนเพื่อรักษาดวงตาของเขาไว้

“เย้!!! งานเรียบร้อยซะที รยออุคอาพี่คิดถึงนายจังเลย” เยซองที่ขะมักเขม้นกับการเคลียร์งานของเขาให้เสร็จเพื่อกลับได้หาคนรักโดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้อีกคนกำลังเผชิญกับความกลัวที่ยากเกินจะแบกรับ

ตื๊ดดดดดด  ตื๊ดดดดด

Yesung’s

100 miss called

            วันนี้ทั้งวันเยซองตั้งใจจะโทรไปบอกข่าวกับคนรักว่าเขาได้กลับก่อนกำหนดหนึ่งอาทิตย์   แต่ปลายสายไม่ได้ตอบรับเขาเลยยิ่งทำให้เขารู้สึกกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนสำคัญของเขา  เยซองตัดสินใจโทรถามแม่บ้านจริงได้รู้ความจริงว่าตอนนี้รยออุคกำลังผ่าตัดตารักษาตัวอยู่โรงพยาบาล  น้ำตาจากความเสียใจไหลหยดลงบนรูปของเขาและรยออุคที่เคยถ่ายด้วยกันมือกำมัดแน่น  ในใจเอาแต่โทษตัวเองที่มีเวลาดูแลคนรักปล่อยให้รยออุคต้องเผชิญปัญหาคนเดียว  ระยะเวลาการเดินทางบนเครื่องบินช่างยาวนานเกินที่เยซองจะทนไหวเมื่อเครื่องลงจอดเยซองขึ้นรถตรงไปยังโรงพยาบาลที่รยออุครักษาทันที 

            เยซองหยุดยืนอยู่หน้าห้องประตูบานสีขาวก่อนจะเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ  ร่างเล็กที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงมันทำให้เขาอยากจะเข้าไปกอดเพื่อถ่ายเทความเจ็บปวดทั้งมาเป็นของเขา  ผ้าปิดตาที่ปิดตารยออุคเอาไว้ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดในใจ  น้ำตาเอ่อล้นลงมาเป็นสายแต่ไม่ช่วยให้ความเจ็บปวดลดลง

“ฮึกๆ รยออุค พะ..พี่ขอโทษ” เยซองจับมือคนรักมากุมแน่นส่งความรักและความรู้สึก

널 보고 싶다고 또 안고 싶다고
저 하늘보며 기도하는 나
นอล โบ โก ชิพ ตา โก อัน โก ชิพ ตา โก
จอ ฮา นึล โบ มยอ คี โด ฮา นึน นา
ฉันเฝ้าภาวนากับท้องฟ้า…
รำพันว่า “ฉันคิดถึงเธอ” “อยากกอดเธอ”

            ตั้งแต่แยซองกลับมาก็ไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับมาดูแลรยออุคที่โรงพยาบาล  เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้รยออุครับรู้ถึงความรักและความห่วงใยที่เขามีให้ถึงแม้สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบงันก็ตาม  เสียงเพลงถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากใจของเยซองส่งไปยังคนรักตรงหน้า

 니가 아니면 안돼
นี กา อา นี มยอน อัน ดเว
ถ้าไม่ใช่เธอ ฉันไม่เลือกใคร

너 없이 난 안돼
นอ อ็อบ ชี นัน อัน ดเว
ไม่มีเธอ ก็ไม่ต้องการใคร

나 이렇게 하루 한달을 또 일년을
นา อี ร็อค เค ฮา รู ฮัน ดา รึล โต อิล นยอ นึล
จะหนึ่งวัน หนึ่งเดือน หนึ่งปี จะอยู่อย่างนี้เรื่อยไป

나 아파도 좋아
นา อา พา โด โจ วา
แม้ว่าต้องเจ็บปวดก็รับไหว

내 맘 다쳐도 좋아 난
เน มัม ทา ชยอ โด โจ วา นัน
ถึงหัวใจปวดร้าวก็ยอมทน

그래 난 너하나만 사랑하니까 
คือ เร นัน นอ ฮา นา มัน ซา รัง ฮา นี กา
เพราะเหตุผลคือรักเธอเพียงคนเดียว

“พะ...พี่เยซอง” เสียงเล็กๆเล็ดลอดออกมาจากปากของรยออุค  เยซองยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

“รยออุคนายฟื้นแล้ว พี่อยู่นี่แล้วนะไม่ต้องกลัว” เยซองกุมคนรักมาแนบอก

“พี่เยซองจริงๆใช่มั้ยครับ” รยออุคพยายามยกมือคลำไปทั่วหน้าของเยซอง  สัมผัสได้ถึงน้ำตาอุ่นๆที่ไหลอาบแก้ม  เยซองโผเข้ากอดคนตรงหน้าด้วยความดีใจก่อนจะกดกริ่งเรียกพยาบาลให้มาดูอาการของคนรัก

“คนไข้ฟื้นตัวขึ้นเยอะแล้วนะครับ  หมอคิดว่าอีก2วันน่าจะเปิดปิดตาได้แล้วครับ” นายแพทย์หนุ่มบอกเยซองที่เข้ามาถามอาการรยออุค

“อีก2วันใช่มั้ยครับ” เยซองถามกลับด้วยความดีใจ  ความคิดมากมายโลดแล่นอยู่ในสมองเขาจะต้องทำให้รยออุคประทับใจตั้งแต่แรกเห็น

            เยซองจัดเตรียมสถานที่จากห้องพักคนป่วยให้กลายเป็นทุ่งดอกกุหลาบขาวที่ตั้งเรียงร้อยไปทั่วทั้งห้องโดยที่ทุกอย่างเกิดขึ้นท่ามกลางความสงสัยของรยออุค  แต่เขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าตอนนี้เยซองกำลังคิดจะทำอะไรอยู่  นอกจากได้ยินเสียงเยซองฮัมเพลงอย่างมีความสุข

“พี่เยซองผมตื่นเต้นจังเลยฮะ” รยออุคพูดขึ้น

“ไม่เป็นไรนะคนเก่งของพี่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี”  เยซองพูดจบดึงรยออุคมากอดจรดริมฝีปากลงบนเรือนผมสีน้ำตาล

            รยออุคถูกนำตัวไปยังห้องตรวจอีกครั้งเพื่อนำผ้าปิดตาออกเยซองได้แต่เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องรอคนที่รักสุดหัวใจออกมาก

“พี่เยซองฮะ” เสียงใสๆดังขึ้นจากข้างหลัง  เยซองหันไปมองหน้ารยออุคที่ยิ้มสดใสแววที่น่ารักดั่งกระรอกน้อยดวงนั้นกลับมาแล้ว  เยซองเค้าไปกอดรยออุคแน่น

“แฮ่กๆ ผมหะ..หายใจไม่ออก แฮ่กๆ” รยออุคท้วง

“พี่ขอโทษ ก็พี่ดีใจนินา” เยซองยิ้มขัดเขิน

“คิคิคิ” รยออุคหัวเราะให้กับความน่ารักของคนตรงหน้า  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเยซองของรยออุคก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

“พี่มีอะไรจะให้” เยซองพูดจบลุกขึ้นพารยออุคมาหน้าห้องพักคนป่วยที่เขาได้เตรียมไว้

“รยออุคหลับตาก่อนสิ”

“ฮะ” รยออุคหลับตาพริ้มใจเต้นตึกตักตื่นเต้นกับเหตุการณ์ตรงหน้า

“พี่นับ 1 2 3 แล้วเปิดตานะคนดี” รยออุคพยักหน้าแทนคำตอบ

“ 1 2 3”

            ภาพห้องสีขาวที่ตอนนี้ถูกประดับไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวนวลตรงหน้ารยออุคทำให้ร่างบางถึงกับน้ำตาไหลทันที  นี่คือสิ่งที่เยซองพยายามมาตลอดสองวันสินะ 

“พี่รักนายนะรยออุค” เยซองนั่งคุกเข่าต่อหน้าคนรัก  คำสารภาพรักที่ออกมาจากใจถูกส่งไปยังร่างบางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

“ผมก็รักพี่ฮะพี่เยซอง” รยออุคตอบรับทั้งน้ำตา 

            เยซองอุ้มรยออุคขึ้นมาบนเตียงคนไข้สายตาสื่อความหมายถูกส่งให้กันและกัน  ความรัก ความคิดถึง สัมผัสที่เค้าโหยหามาตลอด2ปีตอนนี้เขาได้มากลับคืนมาแล้ว  เยซองประทับจูบลงบนริมฝีปากบางได้รูปของรยออุค  ทุกสิ่งเกิดขึ้นท่ามกลางความรักอันสวยงามที่ทั้งสองคนมอบให้กัน  ท่วงทำนองความรักเกิดขึ้นแทนที่ความเลวร้ายความเจ็บปวดที่ทั้งสองได้พบเจอ  และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคตคิม จงอุนคนนี้จะไม่มีวันทอดทิ้งคิม รยออุค

내가 지켜줄 사람 내가 사랑할 사람 난
เน กา จี คยอ จุล ซา รัม เน กา ซา รัง ฮัล ซา รัม นัน
คนที่ฉันจะปกป้องดูแล คนที่ฉันคิดจะรัก

그래 난 너하나면 충분하니까
คือ เร นัน นอ ฮา นา มยอน ชุง บุน ฮา นี กา
ขอแค่เธอเท่านั้นก็เพียงพอ

너하나만 사랑하니까
นอ ฮา นา มัน ซา รัง ฮา นี กา
เพราะว่าฉันรักเธอคนเดียว

…THE END…

                                                                                                Story by : Kim Meenwook

 CR.ภาษาเกาหลี : It has to be you Yesung