[EXO SNSD] คุณหนูขี้วีน ปะทะ คุณชายเจ้าอารมณ์ [-END-]

ตอนที่ 28 : Chapter ll 21 [Baekhyun x YoonA]

:)  Shalunla

Chapter ll 21

[Baekhyun x YoonA]

-Yoona  part-

ตอนนี้ทั่วถนนรอบสถานีรถไฟเมียงดง  ก็มีแค่ฉันคนนี้ ‘อิม ยุนอา’ เพียงคนเดียวเท่านั้นในสถานที่แห่งนี้ เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ รถไฟจึงปิดทำการหนึ่งวัน...ทำให้ฉัน  สามารถเข้ามาตามหาซอฮยอนได้อย่างสบายๆ เพราะไม่มีคนเลยในวันนี้ ทั้งสถานที่นี้มีแค่ฉันคนเดียว  เอ...แต่เงียบไปก็ไม่ดีนะ บรรยากาศมันวังเวงยังไงชอบกล...ไม่เอาน๊า  ฉันกลัวผีอ่า T____T

“แล้วจะตามหายังไงเนี่ย  สถานีก็ออกจะใหญ่โตซะขนาดนี้” ยุนอาบ่นไปมาอย่างหัวเสียและไม่สบอารมณ์

“เอาวะ...เดินหาเป็นรอบที่สิบก็คงไม่ตาย” อย่างดีแค่ขาหลุด...อันนี้ไรต์เติมให้นะ J

หลังจากนั้นยุนอาก็เดินหาซอฮยอนไปรอบๆตึก  หลายรอบอยู่เหมือนกัน ทำไมเธอไม่หาที่อื่นบ้าง แต่สุดท้ายความหวังของยุนอาก็ไร้ผล  เพราะไม่ว่าจะเดินหากี่รอบ...ก็ไม่มีแววว่าจะเจอซอฮยอนเลย

โบร๋ววววอู้ว์  เสียงหมาหอนดังขึ้น  ทำให้ยุนอาต้องเอามือลูบขนที่พร้อมใจกันตื่นจังเลย  ทำไมต้องมาเป็นเวลานี้ด้วยนะ  ทำไมนะ...ทำมายยยยยยยย

“ทำไมแกต้องมาหอนตอนนี้ด้วยไอหมาบ้า” แหม...แต่พูดคำว่าหมาบ้าทีไร เป็นต้องนึกถึงนายหมาแบคฮยอนทุกทีเลยนะ  ทำไมนะ...เวลานี้ฉันต้องคิดถึงนายทุกทีเลย

และเสียงหมาหอนมันก็มาอีกรอบ  มาทำมายยยยยยยย

“T____T  ทำไมไม่มาเวลามีคนเยอะๆนะ” ยุนอาเอามือปิดหูและไปหลบหลังกำแพงหนึ่ง

“ไม่ได้การละ...ฉันต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่แล้วล่ะ”  และยุนอาก็รีบไปที่ทางออกของสถานีรถไฟทันที แล้วมุ่งเข้าสู่ห้างสรรพสินค้าโซล

“ตามหาที่นี่ห้างนี่ก็แล้วกันวะ” จากนั้นยุนอาก็สอบถามคนอื่นไปเรื่อยๆ แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นศูนย์ไปหมด  แต่เธอก็ไม่ท้อใจ วิ่งหาซอฮยอนต่อไปจนออกจากห้างไปที่ร้านอาหารหลายๆแห่ง ในบริเวณสถานีรถไฟเมียงดง

“เหนื่อยเว้ย...ทำไมยัยซอหายไปไหนไวเหมือนลิงแบบนี้นะ” นั่นสิ...น้องซอนี่เหมือนยูริเลยนะ หายไปไหนเร็วมากกกกกกกกกกกกกกกก

-End  YoonA  part-

-Baekhyun  part-

หลังจากนั้นผมก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายกิมจิ ที่ที่ยัยเหม่งเคยหนีผมมาอยู่ที่นี่ยังไงล่ะ...ยังไงซะยัยเหม่งต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ และผมก็สอบถามคนบริเวณนั้นไปเรื่อยๆ แต่คำตอบที่ได้คือ

‘ไม่รู้จักหรอกค่ะ’

‘คนหาย...ทำไมไม่ติดต่อที่สถานสงเคราะห์ล่ะคะ  พี่เป็นนักท่องเที่ยว ไม่ใช่ จนท.สถานสงเคราะห์’

‘ไปหาที่อื่นเลยไป๊’ และบลาๆสารพัดมากมายก่ายกอง ที่ผมได้รับรู้มา

“นั่น...จียอนหนิ” แบคฮยอนมองหญิงสาวคนนั้นที่กำลังเดินซื้อของอยู่

“มาทำอะไรแถวนี้นะ...” แบคฮยอนถามตัวเอง แล้วเมินหน้าไปทางอื่น เพราะไม่อยากนึกถึงอดีตเกี่ยวกับเธอคนนี้อีก

“แบคฮยอน...” มีเสียงเรียกเขามาจากด้านหลัง เขาจึงหันไปหาเธอคนนั้น พบว่าเป็น...

“ยุนอา” แบคฮยอนเรียกเธอที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเขา

“นายเจอซอฮยอนน้องสาวฉันบ้างไหม...” ยุนอาหอบหายใจถาม เขาจึงยื่นน้ำให้เธอดื่มจนแทบจะหมดขวด

“น้องสาวเธอกลับไปที่มหา’ลัยกับน้องชายฉันแล้ว  ส่วนเธอก็ต้องกลับไปกับฉัน รู้ไหมว่าพวกฉันวุ่นวายกับการตามหาพรรคพวกเธอมากเลยนะ” แบคฮยอนเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย

“เอาเป็นว่าฉันขอโทษ...ก็ฉันเป็นห่วงน้องนี่นา” ยุนอาแสร้งทำงอนใส่เขา แล้วเราจะทำทำไมวะ...เรากับนายแบคฮยอนไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย ยุนอาคิดในใจ

“ฉันหิวแล้วอ่ะ  ไปหาอะไรกินกับฉันหน่อยสิ” อะไรนะ...นายหมาแบคชวนฉันไปทานข้าว  เขาคิดอะไรกับฉันรึเปล่าเนี่ย  ฉันเขินนะโว้ย

“แล้วนายอยากกินอะไรอ่ะ” อุ๊ย! หลุดปากถามไปได้ไงวะฉัน  อายจุงเบย

“อืม...อะไรก็ได้ เข้าร้านไหนก็กินร้านนั้นน่ะแหละ  แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้ว” แบคฮยอนเอามือกุมท้องเหมือนคนปวดขมับ ตับจะแตกภายในสามวัน  ถุงดีกำลังจะแตกภายใน 4 ชั่วโมงงั้นอะ

“งั้นไปกินกิมจิกัน...ฉันอยากกินกิมจิน่ะ  นายเลี้ยงฉันนะ” ยุนอารบเร้า  แต่มีหรือที่เขาจะไม่ใจอ่อน

“ก็ได้  มื้อนี้ฉันเลี้ยงเธอ” และสองหนุ่มสาวก็มุ่งหน้าไปที่ร้านขายกิมจิแสนอร่อยของยุนอา  เมื่อเข้าไปในร้านทั้งสองจึงสั่งรายการอาหารกับบริกรสาวที่เดินมารับรายการที่โต๊ะอาหาร  เมื่อแบคฮยอนนึกขึ้นได้ว่ามีอะไรบางอย่าง จึงบอกยุนอาแล้วตรงไปที่ร้านขายไอติม

“ยุนอา  นั่งรอที่นี่ก่อนนะ ฉันจะไปสั่งของหวานหน่อยหน่ะ รอแป็บนึงนะ” แบคฮยอนรีบออกไปโดยไม่ฟังคำถามของยุนอาเลย

“นี่นายแบคฮยอน   นายจะไปไหน” ยุนอาเรียกแบคฮยอนที่วิ่งออกไปนอกร้าน

“จะรีบไปไหนนะ” ยุนอาบ่นกับตัวเอง แล้วหันมาเปิดเพลงฟังในโทรศัพท์

ณ ร้านขายไอติมที่แบคฮยอนออกมาซื้อ   แบคฮยอนได้บอกอะไรบางอย่างขณะซื้อไอติมกับพนักงานขาย  พนักงานพยักหน้าเข้าใจทันที  แบคฮยอนจึงรีบเข้ามาในร้านแบบสบายใจเฉิบ

“นายไปไหนมาหรอ” ยุนอาอยากรู้

“ไม่บอกหรอก  ให้ลุ้นเอาเองว่าไปไหนมา” แบคฮยอนทำหน้าทะเล้นใส่ยุนอา

“เชอะ  ไม่รู้ก็ได้” ยุนอาเชิดหน้าใส่

-End  Baekhyun  part-

สักพัก อาหารก็มาถูกนำมาวางเรียงรายที่โต๊ะ  สาวน้อยจอมกินอย่างฉันก็ต้องกินจุเป็นธรรมดา หลังจากนั้นก็มีไอศกรีมกะทิสดมาเสิร์ฟฉันที่โต๊ะ

“ฉันไม่ได้สั่งนะคะ” ยุนอาบอกพนักงานเสิร์ฟ

“คุณผู้ชายคนนี้สั่งให้คุณครับ”เขาผายมือไปทางแบคฮยอน ที่นั่งยิ้มโปรยเสน่ห์ให้ จนยุนอาแก้มแดงระเรื่อเลย

“ค่ะ”ยุนอาตอบรับสั้นๆ แล้วลงมือจะทานไอศกรีม แต่ดันมีสิ่งหนึ่งอยู่ในไอศกรีมน่ะสิ  ด้วยความอยากรู้ยุนอาจึงหยิบมันขึ้นมา  พบว่ามันคือ...สร้อยข้อมือ

“นี่มันสร้อยข้อมือนี่นา  มันมาอยู่ในนี้ได้ไงเนี่ย” ยุนอาหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาและเตรียมจะไปหาเจ้าของร้านไอติม แต่ไฟในร้านดับพรึ่บลง  และมีเสียงเพลง Happy birth  day   ขึ้นมา  มีแสงเทียนจากเค้กวานิลลาที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นมาแต่ไกล  เสียงเพลงอวยพรวันเกิดของเธอดังขึ้นเรื่อยๆ และมาหยุดตรงหน้าฉัน

“สุขสันต์วันเกิด  อิม  ยุนอา” เขาอวยพรวันเกิดให้ฉัน

“ขอบใจนะ...” ยุนอาโผเข้ากอดแบคฮยอนทันที

“ยุนอา  ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณ” แบคฮยอน

“นายจะบอกอะไรฉันหรอ...” ยุนอาถาม

“เป็นแฟนกับผมนะ...” เขาหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมา

“...”

“...ตกลงมั้ย...”

“...ตกลง...” ยุนอายิ้มตอบรับเขา  ทั้งสองฝ่ายก็สวมกอดกันเลย