ตอนที่ 16 : Chapter ll 11
Chapter ll 11
ณ ห้องปกครองนักเรียน
พวกเขาทั้งสิบแปดคนได้ถูกเรียกตัวมาที่ห้องปกครองแห่งนี้ เพราะมีอยู่สองข้อหาคือ...1.โดดเรียน (อันนี้ร้ายแรงโคตร)...2.ออกจากโรงเรียนโดยพละการ (อันนี้ เบาๆลงหน่อย)
ทั้งหมดยืนเรียงกันเป็นคู่ๆ ตามคำสั่งของครูใหญ่แห่งมหาวิทยาลัย หลังจากนั้นจึงเริ่มการสอบสวนทันที
“พวกเธอคงจะรู้ดีนะ ว่าที่ฉันเรียกพวกเธอมาเพราะอะไร”ครูใหญ่นามว่า ‘ลี ซูมาน’ นั่งลงบนเก้าอี้แล้วถามพวกเขาทั้งหมด
“รู้ค่ะ/ครับ” ทั้งหมดตอบพร้อมกัน
“งั้นพวกเธอลองบอกมาซิ ว่าเพราะอะไรทำไมถึงหนีออกนอกโรงเรียน” ครูใหญ่ถามพวกเขาอีกครั้ง
“เอ่อ...”พวกเขาทำท่าอึกอักที่จะพูด ครูใหญ่จึงชี้มาที่ทิฟฟานี่แทน
“เธอ...ลองตอบอาจารย์มาสิ ว่าทำไมต้องหนีออกนอกโรงเรียน” ว่าง่ายมากค่ะ ทิฟฟานี่ก้าวออกมาสองก้าวเพื่อที่จะตอบคำถาม
“เธอ...ตอบมาสิ” อาจารย์ใหญ่ถามทิฟฟานี่อีกครั้ง ซูโฮจึงมองด้วยความรู้สึกผิด
“เอิ่ม...คือ...คือว่า...เอ่อคือ...” ทิฟฟานี่ไม่กล้าพูด ซูโฮจึงออกมาพูดแทน
“พวกเราเล่นไล่จับกันครับ...” ทุกคนมองหลีดกันหมดเลย
“อะไรนะ...เล่นไล่จับกันงั้นหรอ?”อาจารย์ใหญ่ทวนคำตอบซูโฮ
ซูโฮจึงขยิกตาให้พวกที่เหลือและสาวๆ ประมาณว่า ‘ถ้าอยากรอด ก็มีแค่วิธีนี้เท่านั้น’ แหมหลีด เข้าใจคิดนะ เล่นไล่จับเนี่ย
“เอ่อใช่ค่ะ....พอดีพวกเราว่างแล้วไม่มีอะไรทำ เลยอยากเล่นไล่จับกันน่ะค่ะ” ทิฟฟานี่มีแรงตอบขึ้นมาทันที
“แล้วทำไมต้องวิ่งออกไปข้างนอกมหาลัย” อาจารย์ไม่ละความพยายามที่จะจับผิดพวกเขา
“อ้าว!!! อาจารย์ใหญ่ไม่เคยเล่นไล่จับหรอคะ เวลาเล่นเนี่ยก็ต้องหาที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่านไปมาสิคะ ถ้าเล่นในสถานที่แคบๆ ก็ไม่สนุกน่ะสิ” เจสสิก้าตอบ ทุกคนหน้าเหวอไปตามๆกัน แต่ในใจก็ต้องขอขอบคุณคำแก้ตัวของเจสสิก้าล่ะ...ถึงแม้ว่าจะฟังไม่ขึ้นก็ตาม!
“งั้นหรอ...ฉันก็นึกว่าพวกเธอโดดเรียน แค่เล่นไล่จับกันนี่เอง” อาจารย์ใหญ่ไล่สายตามองพวกเขาทีละคน
“เอาล่ะ ไปได้แล้ว”อาจารย์ใหญ่บอก พวกเขาจึงโค้งขอบคุณและรีบออกไปทันที
“ขอบคุณค่ะ/ครับ” และแล้วก็รีบออกจากห้องปกครองไป
“ขอบใจมากนะยัยเจส คำแก้ตัวแกฟังขึ้นสุด” ฮโยยอนตบบ่าเจสสิก้า
“ไม่เป็นไร พวกแกยังมีมารยาทนะ ซึ่งต่างกับอีกคนโดยสิ้นเชิง” เจสสิก้าปรายตาไปทางไคที่มองอย่างเอาเรื่อง
“ได้เวลาพักแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า” คริสเอ่ยและพวกของเขาก็เดินออกไป
“หน็อย ไอบ้า คนอุตส่าห์ช่วยแก้ตัว ยังมาทำหยิ่งอีก” เจสสิก้าด่าตามหลัง
“เอาน่ะแก หวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะต้องเจอกับพวกไม่มีมารยาท” ยูริ
“ไปกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวมีชั่วโมงเรียนว่ายน้ำด้วยหนิ” แทยอนยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมา
“ไปกันดีกว่า” และแล้วพี่น้องทั้งเก้าคนก็เดินกอดคอกันไปลงอาหาร แต่ดันมาเจอยัยพวกวายร้ายตายโหงมาเกิดเนี่ยสิ L
“ว่าไงจ๊ะพวกเธอ ได้ข่าวว่าถูกเรียกไปที่ห้องปกครองมางั้นหรอ” กาอึนเอ่ยอย่างเหน็บแนมและหันมามองหน้าทิฟฟานี่อย่างเอาเรื่อง
“แสนรู้เหมือนสุนัขเลยนะเนี่ยพวกเธอ ถามจริงเถอะ...ชาติที่แล้วเกิดเป็นจิ้งจกตุ๊กแกรึไง ถึงได้รู้เรื่องของชาวบ้านเขาไปหมด” ยูริจงใจด่าตรงๆ แหมพี่ยูล ด่าได้เจ็บจี๊ดจริงๆเล้ย
“พวกแกว่าฉันหรอ...” นานะหาเรื่องยูริ
“เออ...คนเค้าด่าแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ท่าทางคงจะเลี้ยงปลวกไว้ในสมองจริงๆด้วย” ยูริมองอย่างสมเพช
“ยูล...อย่าไปใส่ใจพวกเปรตมาขอส่วนบุญเลย” แทยอน (นี่แรงมาก)
“ยัยเตี้ย” เสียงของโบอา
“ด่าว่าฉันเตี้ย เธอก็เตี้ยเหมือนกันนั่นแหละ” แทยอน
“พวกพี่....ซอบอกแล้วไงคะ ว่ายัยพวกนี้คือพวกผีไร้ญาติมาขอส่วนบุญอ่ะ (นี่ก็แรงอีก)
“รอก่อนนะพวกผีตายโหงทั้งหลาย พรุ่งนี้จะใส่บาตรไปให้พวกเธอนะ ตอนนี้เชิญไปสิงสถิตที่อยู่ที่อื่นก่อนดีกว่านะ” ซูยองแกล้งพนมมือสวดมน (นี่ก็ใช่ย่อยนะ)
“นี่พวกแกกล้ามากนะที่มาด่าพวกฉัน” ยูอีชี้หน้ายุนอา
“น่าจะพูดคำนี้มาตั้งนานแล้วนะ” ยุนอาที่เงียบอยู่นานจ้องยูอีอย่างเอาเป็นเอาตาย
“พวกแก...” อียองเต้นเร่าๆ เหมือนอยากโดนตบมากกว่า
“ทำไม จะทำไมพวกฉันยะ ฉันว่าพวกหล่อนเอาเวลามาหาเรื่องพวกฉัน ไปใส่ใจเรื่องเรียนดีกว่านะ” ทิฟฟานี่สั่งสอน
เมื่อเรนะสบตากับเจสสิก้า เพื่อนๆเรนะก็สลดเลย เพราะเห็นตอนที่เจสสิก้าตบเรนะแล้ว อึ๋ย!!! สยองว่ะ
และแล้วสาวๆโซชิก็เดินออกไปด้วยความสะใจ ก็จะมีแต่ยัยเก้าสาววายร้ายเนี่ยแหละที่ไม่ยอมไปไหนเพราะความแค้นที่แน่นอยู่ในอก
“หึ! ยัยยูริท่าจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” นานะกำมือแน่น
“แล้วเราจะเอายังไงกับยัยพวกนั้นกันดีล่ะ” กาฮีถามขึ้น
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันมีแผนจัดการยัยพวกนั้นแล้ว” กาอึนเอ่ยขึ้น
“แผน? แผนอะไรของเธอยัยกาอึน?” โบอาถาม
“พวกเธอมานี่สิ” และยัยพวกวายร้ายก็สุมหัวกันวางแผน
“นี่น่ะหรอแผนของแก ใช้ได้นี่หว่า” ลิซซี่ปรบมือ
“ใช่ แต่งานนี้เราต้องมีตัวช่วย” กาอึนยิ้มหยัน
“ตัวช่วย” พูดพร้อมกัน
“...................Cut......................”
มาทางด้านหนุ่มๆกันต่อจ้า
“เฮ้ยไอไค แกไม่คิดจะไปขอบคุณเจสสิก้าหน่อยรอ เธออุตส่าห์หาข้อแก้ตัวช่วยพวกเรานะ”คริสเอ่ยแบบพี่ใหญ่
“ไม่ได้ขอร้องให้ช่วยสักหน่อย”จงอิน ตอบแบบหยิ่งๆ
“แต่เราก็ไม่ถูกเขียนบันทึกเพราะเค้าไม่ใช่หรอ?” ซูโฮย้ำความจำ
“ไม่จำเป็นต้องขอโทษสักหน่อย อย่าลืมสิว่ายัยพวกนั้นเป็นฝ่ายทำพวกเราก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะยัยพวกนั้นพวกเราก็ไม่ต้องมาโดนแบบนี้หรอก” เซฮุนน้องเล็กของบ้านเอ่ย
“ที่ไอเซฮุนพูดมันก็น่าคิดนะ ยัยพวกนั้นต่างหากล่ะที่ควรจะมาขอโทษพวกเรา” แบคฮยอนเอ่ยและนึกถึงภาพตอนที่ไล่จับยุนอาที่ย่านนัมแดมุน
“ใครขอโทษใครก็ไม่ต้องไปใส่ใจหรอก รีบๆกินข้าวกันต่อจะได้ไปเรียนว่ายน้ำต่อนะเว่ย” เลย์ปราม
และแล้วหนุ่มๆ ก็กินข้าวกันต่อไปอย่างเอร็ดอร่อย (ป้อนไรต์มั่งจิ เค้าอยากกินนะ)
ณ วิชาพละศึกษา ชั่วโมงเรียนว่ายน้ำ เวลา 12.40 นาทีจ้า
เหล่านักศึกษาทุกคนได้มารวมตัวกันที่สโมสรของมหาวิทยาลัย เพราะเป็นชั่วโมงที่นักศึกษาทุกคนดูจะชื่นชอบมาก และดูเหมือนจะถูกใจพวกหนุ่มๆมาก ที่จะได้เห็นเหล่าสาวๆในชุดว่ายน้ำ ไม่เว้นแม้แต่พวกคริสที่มองพวกแทยอนไม่วางสายตาเลย
“ฉันไม่ชอบเลยเวลาเห็นผู้หญิงคนอื่นๆนุ่งสั้นว่ายน้ำน่ะ มันรกตาชะมัดเลย” ซอฮยอนรำคาญ
“แหม!!!! ทำอย่างกับเธอไม่ใส่นะยัยซอ ของพวกเรานี่ก็ไม่แพ้กันเลย” ซันนี่เอ็ดน้องเล็กของบ้าน
เพราะว่าสาวใส่ชุดว่ายน้ำแบบรัดรูปยังไงล่ะคะ แถมเปิดหน้าท้องด้วยก็ต้องตกเป็นอาหารตาของพวกหนุ่มๆน่ะสิ ไม่เว้นแม้แต่คนที่แอบซุ่มดูพวกเธออยู่ด้วย
“แบบนี้แหละ...ที่ฉันต้องการ หึ!” เขาหลบอยู่หลังเสาไกลๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พวกตัวร้ายคิดจะทำอะไร
ย๊า!!ยัยพวกวายร้ายคิดจะทำอะไรสาวๆของฉันยะ