ตอนที่ 9 : ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน ตอนที่ 7 [100%]
ตอนที่ 7
ยูริพาทิฟฟานี่เดินเที่ยวรอบไร่แสงตะวัน นับตั้งแต่เมื่อวานที่เธอมาถึง เธอก็เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในบ้านตลอด ไม่ได้ออกมาไหนเลย วันนี้เธอตั้งใจว่าจะมาออกเที่ยวชมสักหน่อย และจะแวะไปทักทายลู่ฮานเพื่อนรักน้องสาวสักหน่อย
"ตรงนี้เขาก็ปรับปรุงเป็นฟาร์มพัฒนาพันธุ์สัตว์แล้วน่ะค่ะ อีกไม่นานจากนี้ก็จะกลายเป็นแหล่งเกษตรอินทรีย์อีกแหล่งค่ะ"ยูริอธิบายตามที่เข้าใจ เธอเดินนำพี่สาวต่อไปจนถึงบริเวณฟาร์มเลี้ยงม้า ที่มีม้าหลากหลายสิบตัวในคอกทีเดียว
"ม้าพวกนี้น่ารักจัง" ทิฟฟานี่มองอย่างชื่นชมก่อนจะลูบหัวเจ้าม้าน้อยอย่างเอ็นดู
"ตรงนี้เป็นส่วนเขตของคุณจงอิน ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับคริสและลู่ฮานน่ะค่ะ เขาดูแลฟาร์มม้าโดยเฉพาะเลย และนอกจากนี้ก็มีกิจการหลายอย่างอีกด้วย เขาเป็นหุ้นส่วนที่นี่เหมือนกัน" ยูริกล่าวคร่าวๆ
"จงอินนี่เป็นใคร? เธอรู้จักด้วยหรอ" ทิฟฟานี่ถามงงๆ
"รู้จักแต่จะมาเที่ยว แต่ไม่รู้จักเจ้าของถิ่นเลยหรอครับคุณดารา" ผู้ชายท่าทางคาวบอยๆผิวสีไข่มุก ใส่ชุดลายสก็อตตัวสูงๆ เดินออกมาพร้อมกับถอดหมวกปีกของเขาออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อๆ ที่เธอจดจำได้
"นาย นายคือคนเมื่อวานหนิ" ทิฟฟานี่ชี้หน้าเขาอย่างจำได้ คนที่บังอาจเสียมารยาทกับเธอไง เธอไม่ลืมเด็ดขาด
"ครับ" เขาตอบแล้วยิ้มอย่างสุภาพใส่ผู้หญิงตรงหน้า
"คุณจงอินหรือคุณไค เป็นคนดูแลเเละเป็นหุ้นส่วนที่นี่ค่ะ ส่วนนี่พี่ทิฟฟานี่ เป็นพี่สาวฉันเองค่ะคุณไค" ยูริแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน ดูท่าว่าน่าจะคุ้นเคยกันมาก่อน
"อ๋อ มิน่าทำไมถึงรู้จักไร่แสงตะวัน" ทิฟฟานี่เชิดหน้าตอบไปทางอื่นอย่างไว้ตัวสุดๆ สร้างความขบขันให้กับจงอินกับท่าทางถือตัวของเธอ
"พี่ฟานี่ ให้เกียรติเขาหน่อยสิคะ เขาเป็นเจ้าของสถานที่นะ" ยูริบอกพี่สาว ดูท่าทางสองคนนี้จะกลายเป็นคู่กัดกันมากกว่าจะเป็นเพื่อนร่วมไร่ที่ดีต่อกันซะอีกนะเนี่ย
ทิฟฟานี่ทำเป็นไม่สนใจ เธอเดินสาวเท้าชมม้าในโรงเรือนต่อไปอย่างสนใจ ไม่สนใจชายหนุ่มที่มองอย่างเอือมระอาเลย
"พี่สาวฉันก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ อย่าถือสาเธอเลยนะคะ" ยูริตอบก่อนจะเดินตามพี่สาวไป เจอกับลู่ฮานที่มาที่นี่ด้วยเหมือนกัน
ลู่ฮานเดินเข้ามาทักทายสองสาวและจงอินที่เดินมาพร้อมกัน
"หวัดดีจงอิน หวัดดีนูน่าทิฟฟานี่" ลู่ฮานทักทายสองหนุ่มสาวแล้วหันมามองเพื่อนรัก "หวัดดีตอนเช้ายูริ มาชมม้าหรืออยากขี่ม้าหรอ"
"พอดีฉันพาพี่สาวมาเดินเที่ยวรอบๆน่ะ" ยูริยิ้มตอบ "แต่ว่าก็อยากขี่ม้าเหมือนกันนะ ไม่ได้มาขี่นานแล้วด้วย"
"งั้นเดี๋ยวผมจัดม้าให้ตัวนึงนะ ม้าตัวนี้กำลังหนุ่มเต็มที่เลยแข็งแรงมากล่ะ" ไคบอกแล้วจูงม้าออกมาให้ยูริ "คุณคุมบังเหียนเป็นนะครับ"
ลู่ฮานทนเห็นภาพที่จงอินทำเป็นเหมือนแสดงออกว่าห่วงเพื่อนของเขาไม่ไหว ต้องรีบรุดเข้ามาแทรกทันที "ถึงเพื่อนฉันทำไม่เป็นฉันก็สอนได้อยู่ดี นายมีธุระอะไรก็ไปทำเถอะ"
ลู่ฮานจูงม้าตัวนั้นออกไปยังทุ่งโล่งกว้าง เขาดันให้ยูริขึ้นนั่งบนอานม้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขึ้นตามไปซ้อนท้ายเธอด้วย ทำให้เธอตกใจเบาๆ ที่เขาขึ้นมาบนม้าตัวเดียวกับเธอ "นาย ทำไมไม่ขี่ตัวอื่นเล่า มาขี่ตัวเดียวกับฉันทำไม"
ยูริเอ็ดถามเขาเสียงดุ แต่มีหรือเขาจะกลัว
"ก็แค่อยากขี่ม้าด้วย ไปกันเถอะ" ลู่ฮานยิ้มก่อนจะคุมบังเหียนม้าไปในทิศทางที่ต้องการ ตอนนี้ยูริเขินจนแก้มแดงหูแดงไปหมดแล้วกับการอ่อยแบบไม่ทันตั้งตัวของลู่ฮานที่ทำต่อเธอในตอนนี้
'นี่เขาจะอ่อยเธอให้ได้เลยเหรอเนี่ย!'
ลู่ฮานควบม้าพายูริเดินชมรอบๆ ไร่แสงตะวันอย่างมีความสุข มันเป็นเวลานานมากแล้วนะ ตั้งแต่เด็กๆแล้วที่เขาไม่ได้มีโอกาสพายูริ เด็กสาวน่ารักในวัยซนมาขี่ม้า มาวิ่งเล่นแบบนี้ นานมากแล้วเหมือนกัน
"นึกถึงตอนฉันกับนายเด็กๆเลยเนอะ จำได้เลยว่าฉันชอบให้นายพามาขี่ม้าแบบนี้ทุกวัน" ยูริหันมาสบตามองลู่ฮานซึ่งกำลังควบม้าที่ยิ้มอย่างมีความสุข ใบหน้าของเขาตอนนี้ก็ดูหน้าหวานเหมือนผู้หญิง แต่มีความหล่อชวนกรี๊ดอยู่เหมือนกัน เธออยากจะรักเพื่อนนะ แต่ประสบการณ์ช้ำรักถึงสามครั้งทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิตอีก
"ถ้าเธออยากมาทุกวันก็ได้นะ" ลู่ฮานยิ้มบอกเพื่อนซี้ "ฉันจะเป็นสารถีให้เธอทุกวันเลย"
"บ้าหรอ เดี๋ยวนายก็เสียงานเสียการพอดี แค่พามาแค่นี้ก็ดีใจแล้ว เหมือนว่าฉันได้ย้อนความทรงจำกับนายตอนเด็กๆ ด้วยล่ะ" ยูริมองภาพข้างหน้าที่สะท้อนด้วยแสงอาทิตย์ยามเช้ารุ่งอรุณอย่างมีความสุข เสียดายที่เธอไม่ได้พกกล้องมาด้วย ไม่งั้นเธอไม่พลาดที่จะเก็บภาพความประทับใจแบบนี้แน่ๆ
สองหนุ่มสาวบนหลังม้าชมวิวไปเรื่อยๆ จนถึงสุดเขตของฟาร์มที่รายล้อมด้วยหมู่บ้านหลายหมู่บ้านด้วยกัน มีคนใช้ชีวิตแบบวิถีชีวิตชนบทกันอย่างมีความสุข อา...เธอก็เคยมีช่วงเวลานี้ก่อนไปอยู่โซลตอนเด็กๆ อีกนะ คุณยายชอบพาเธอมาช่วยเก็บใบชาเสมอเลย
แต่ตอนนี้มันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไร แต่เธอติดใจความประทับใจที่นี่มากเลย เธออยากอยู่ที่นี่ไปนานๆ จัง พอทำใจได้เธอจะไม่หวนกลับไปอีก เธอจะเป็นคนใหม่ที่มีชีวิตที่ดี เริ่มต้นอนาคตใหม่ที่นี่
"ตอนเด็กเธอซนมากเลยนะ เราเคยมาตั้งปิกนิกกันที่นี่ด้วยล่ะ ฉันยังเคยมานั่งถักเปียให้เธอด้วยแหละ" ลู่ฮานเล่าถึงเรื่องราวระหว่างเขากับเธอในวัยเด็ก
"มันคงจะดีเนอะถ้าเราสองคนมีช่วงเวลาแบบนั้นอีกสักครั้ง" ยูริที่ฟังเพลินๆ ยิ้มออกมา เธออยากมีช่วงเวลาแห่งความสุขแบบนี้อีกบ้างจัง
"งั้นพรุ่งนี้เรามาปิกนิกที่นี่กันอีกมั้ยล่ะ" ลู่ฮานเสนอด้วยรอยยิ้ม เขาตั้งใจทำเพื่อเธอมากเลยนะ เพื่อนสนิทที่เขารักและหวง หึง! มากที่สุดอีกด้วย
"ถ้านายสัญญาว่าจะมาพามาปิกนิกฉันยินดีมาเช่นกัน" ยูริตอบลู่ฮานด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
ลู่ฮานกับยูริทำไมยังไม่กลับมาอีก!!!
ทิฟฟานี่นั่งรอน้องสาวและเพื่อนสนิทน้องสาวท่ามกลางอากาศที่ร้อนจัด และนายไคที่มัวแต่ทำงานในโรงเลี้ยงม้า แขกเหรื่อก็มาไม่คิดจะหาน้ำมาต้อนรับหรือไงยะ?! เขานี่มัน! เจอกันครั้งแรกก็ว่าไม่ประทับใจเท่าไหร่เเล้ว นี่ยังต้องมาติดแหง็กกับเขาด้วยเนี่ยนะ เธออยากตายจริงๆ
"นี่นาย! เอาน้ำมาให้ฉันกินหน่อยสิ" ทิฟฟานี่ออกคำสั่งกับไคที่กำลังลูบหัวเจ้าม้าสีดำด้วยความเอ็นดู ไคหันมามองเธอก่อนจะหันไปสนใจม้าต่อ
"นี่! ฉันพูดน่ะไม่ได้ยินหรือไง" ไคละจากการดูแลม้ากอดอกมองหน้าเธอตรงๆ ด้วยแววตานิ่งๆ พลางมองสำรวจเธอ
"ร่างกายก็ครบสามสิบสอง สติปัญญาก็มี แขนก็ไม่ได้หักขาก็ไม่ได้พิการ คุณน่าจะไปหามากินเองนะ" ไคตอบเสร็จก็หันมาสนใจม้าต่อ
อะ...อะ...ช็อกไปแล้ว! นี่เขากล้าพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน
"นายนี่มันแย่ที่สุดเลย แขกเหรื่อมาก็บริการหน่อยก็ไม่ได้" ทิฟฟานี่เอ็ดขึ้นมาเสียงดัง
"คุณก็แย่เหมือนกัน ที่ดีเอาแต่ชี้นิ้วสั่งมัวแต่มาแหกปากอยู่ได้ รบกวนเวลาทำงาน!" อะ...ไอ้บ้านี่! มันกล้ามากที่มาพูดกับฉันแบบนี้ อยากจะร้องกรี๊ดจริงๆ
"ไอ้บ้า! นี่นายกล้าด่าฉันหรอ" ทิฟฟานี่นางแว้ดใส่ทันที เจอแฟนหยามหน้าแล้วก็ต้องมาเจอไอ้มนุษย์บ้านี่กวนประสาททุกวันอีก
"เออ..." จงอินเดินละจากม้าเข้าประชิดตัวเธอ หลังของทิฟฟานี่ถอยกรูดชิดกับโรงเรือนเก็บฟางเลี้ยงม้า จงอินเอาแขนสองข้างปิดกั้นเธอเอาไว้ ทิฟฟานี่ถลึงตามองเขาอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรเธอกันแน่
"นาย...ถอยออกไปเลยนะ" ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงเบา จงอินหัวเราะในลำคอ
'นึกว่าจะแน่ แต่ขอแกล้งยัยขี้วีนนี่หน่อยดีกว่า'
"นาย เอาหน้าออกไปไกลๆฉันเลยนะ" ทิฟฟานี่หลับตาปี๋ จงอินก็ยื่นหน้าเข้ามาจนปลายจมูกเขาชนกับปลายจมูกของเธอ
"มาแว้ดใส่ผมมากๆ ระวังเจอ 5ห.สุดโหดของผมนะครับ คุณดารา" จงอินผละออกจากเธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่ลู่ฮานกับยูริกลับมาถึงพอดี จงอินพอมีความคิดดีๆ ที่จะปราบนิสัยยัยเอาแต่ใจอย่างทิฟฟานี่แล้วล่ะ
"มาพอดีเลยพี่ลู่ ผมว่ามีเรื่องจะปรึกษาหน่อยคุณยูริด้วยนะครับ" จงอินพูดอย่างสุภาพ
"แล้วเมื่อกี๊คุณกับพี่ทิฟฟานี่ ทำอะไรเหรอคะ" ยูริถามยิ้มๆ
"นั่นดิ มีเรื่องอะไรวะ" ลู่ฮานถาม
"พอดีผมจะขอตัวพี่สาวคุณยูริ มาช่วยงานผมที่นี่ทีนะครับ เห็นว่าเธอน่าจะเหมาะเป็นผู้ช่วยผมมากกว่า" จงอินยิ้มแบบมีเล่ห์กลไปทางทิฟฟานี่ที่ทำหน้าเหวอไปชั่วขณะ
"อะไรนะ! นี่นายจะให้ฉันมาทำงานกับนายที่นี่น่ะหรอ" ทิฟฟานี่โวยขึ้นมาท่ามกลางการอมยิ้มของยูริกับลู่ฮานที่พอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร
ยัยนิสัยเสียแบบเธอ ก็ต้องมาเจอคนนิ่งแต่ปากหมาอย่างเขานี่แหละ!! ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไคฟานี่คู่นี้มันส์แน่ๆ คราวนี้ไคจะปราบฟานี่ได้ไหม
แบบนี้ค่อยสมน้ำสมเนื้อ ว่าแต่ฟาร์มม้าจะไม่แตกก่อนหรอ 5555
ไคฟานี่ก็น่ารัก อีพี่ไคชอบแกล้งฟานี่ตลอดเลยนะ 5555555 ฟานี่ก็อกีคนชอบจังเลยไปแว้ดใส่ไคเนี่ยเดี๋ยวก็เจอไคจูจุ๊บเข้าให้หรอกโทษฐานแว้ดมาก 555555