[EXO SNSD] ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน

ตอนที่ 15 : ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน ตอนที่ 13 [100%]

CR.SHL

 

ตอนที่ 13

สองสาวพี่น้องมาเดินเล่นกันในทุ่งทานตะวัน พร้อมด้วยยุนอาที่ยูริชวนมาเป็นเพื่อนเพราะอีกฝ่ายก็กำลังเหงา ไม่มีอะไรทำอีกต่างหาก สองสาวเลยถือโอกาสให้ยุนอาพาเที่ยวรอบๆ ไร่แสงตะวันเสียเลย

“ไม่น่าเชื่อเลยนะ ผ่านไปสิบกว่าปีที่นี่ก็เปลี่ยนไปมากเลย” ทิฟฟานี่อดยิ้มไม่ได้ ในเมื่อที่นี่เจริญมากขึ้น และสวยงามมากขึ้นอีกด้วย วันนี้หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดสวยๆ เป็นกางเกงวอร์มยาวปิดเข่าพร้อมด้วยเสื้อยืดสีขาวที่ปิดทับด้วยเสื้อเอี๊ยม และสวมหมวกแก๊ปสีดำเท่ๆ มีสไตล์นิดหน่อย ทำให้เปลี่ยนลุคจากสาวร้ายกลายมาเป็นสาวหวานแทนอย่างไม่น่าเชื่อ

“ใช่ค่ะ พี่คริสเป็นคนเอาใจใส่ที่นี่ทุกระเบียดนิ้วเลย เขาดูแลที่นี่เหมือนเป็นส่วนสำคัญในชีวิตของเขา”

“ดูเธอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับคริสเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย คิดอะไรกับเขาหรือเปล่า” ยูริแซวถามยุนอาได้ถูกจุด เพราะคนถูกถามมีอาการหน้าแดงไปไม่เป็นเลยทีเดียว

“แหน่ะๆ นิ่งแบบนี้แสดงว่าต้องชอบแน่เลย” ทิฟฟานี่เสริมด้วยอีกคน

สองสาวพี่น้องหยุดแซวทันทีเมื่อยุนอามองค้อนอย่างอายๆ แล้วเดินชมทิวทัศน์ที่สวยงามท่ามกลางบรรยากาศดีๆ ต่อไป

ทางอีกด้านหนึ่งของไร่ตอนนี้ทีมงานกองละครของนานะกำลังเริ่มถ่ายทำซีน แรกทันที ทั้งนานะและมาร์ครวมถึงยูราก็แสดงตามบทบาทได้เป็นอย่างดีทีเดียว ทำให้ไม่ต้องมานั่งสั่งคัตหลายรอบ นักแสดงทั้งกองถ่ายต่างก็ไปนั่งพักดื่มน้ำและทานอาหารว่างกัน ฉับพลันสายตาของเจบีก็มาหยุดที่หญิงสาวอีกคนหนึ่งซึ่งเดินอยู่ตรงทุ่งทานตะวันกับทิฟฟานี่และหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ซึ่งเขาไม่คุ้นเคยมาก่อน

เจบีรีบวางน้ำและอาหารว่างเดินตรงไปทางนั้นด้วยสีหน้าดีใจระรื่น นานะพอเห็นเจบีกำลังเดินไปหาคู่อริก็รีบตามไปประกบแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ ชายหนุ่มเดินมาดักหน้าสามสาวประจัญหน้ากับยูริซึ่งก็ตกใจเหมือนกันที่มาเจอเขาในสถาน การณ์แบบนี้

“ยูริ!” เจบีขานชื่ออดีตคนรัก ยูริสะบัดหน้ากลับไปมองทางอื่นยุนอาเองก็มองอย่างงงๆ ว่าเขาเป็นใครแต่ก็ไม่ใส่ใจมากนัก ในเมื่อยูริไม่คิดจะสนใจคนตรงหน้าเสียหน่อย

 “เจบี” ยูริมองหน้าอดีตคนรักอีกครั้งก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่น

“นี่นายยังไม่เลิกมาตามรังควานน้องสาวฉันอีกหรอห๊ะ!” ทิฟฟานี่เดินมาขวางหน้าระหว่างเจบีกับน้องสาวของหล่อน “นายยังมีหน้ามาเจอยูริอีกหรอไอ้แมงดา!”

“ทิฟฟานี่ ผมขอเวลาส่วนตัวคุยกับยูริสักครู่” เจบีเอ่ยกับพี่สาวอดีตคนรัก

“นี่นายยังกล้ามาขอคุยด้วยอีกหรอ น้องฉันไม่ต้องการคุยกับนาย ออกไปเลยนะ! ก่อนที่ฉันจะบอกเจ้าของไร่นี้ให้ไล่นายออกไป”

“ยูลไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกับคุณ ในเมื่อเราจบกันไปแล้ว และคนที่เลือกจะให้จบก็คือนายเอง กรุณาอย่ามายุ่งกับฉัน”

“แกต่างหากล่ะที่ต้องเลิกยุ่งกับแฟนฉัน” นานะเข้ามาควงแขนเจบีแสดงความเป็นเจ้าของออกนอกหน้า “แฟนฉันน่ะเขาไม่ยุ่งกับแกหรอก มีแต่แกล่ะสิที่ชอบมาทำให้เขายุ่งอยู่เรื่อย” นานะใส่ยูริเต็มที่อย่างไม่เกรงใจใคร

“เธอนี่ก็โง่ให้มันหลอกอยู่ได้เนอะ ขนาดตอนคบกับฉันมันยังมีคนอื่นเลย กับเธอมันจะภักดีงั้นหรอ อย่าหลงเข้าข้างตัวเองเลยนานะ” ยูริกรีดยิ้มร้ายตอบโต้กลับไปจนอีกฝ่ายหน้าชาเพราะคำพูดของหล่อน

“และอีกอย่าง...ที่แฟนเธอเขามายุ่งกับฉันเนี่ย ก็เพราะว่าเขาคงมีแต่ฉันอยู่ในความทรงจำมากกว่าเธอที่มีดีแต่เรื่องฉาวโฉ่” ยูริกรีดยิ้มร้ายอีกรอบ นานะเงื้อมมือจะตบแต่ยูริไวกว่าคว้าข้อมือนานะเอาไว้ทัน

“แก...นังบ้า!”

“จำเอาไว้นะ! แกเคยทำร้ายฉันได้ ฉันอาจจะไม่ได้ตอบโต้แกกลับเลยทำให้แกได้ใจ แต่นับจากนี้ไปถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับฉันอีก แกตายแน่!” ยูริผลักนานะล้มลงไปที่พื้นแรงๆ แล้วเดินจากไปพร้อมกับทิฟฟานี่และยุนอา

นานะกำหมัดแน่นพลางเสยผมอย่างเจ็บใจ ก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นมามองหน้าเจบีแล้วใส่อารมณ์

“ดูยัยนั่นสิ มันทำร้ายฉันทำไมนายไม่ปกป้องฉัน!!”

“ผมว่าใครทำร้ายใครก่อนคุณน่าจะตอบตัวเองได้นะนานะ” เจบีไม่สนใจแฟนสาวที่ยืนดิ้นเร่าๆ เพราะคำพูดของเขา แต่เลือกที่จะเดินไปที่อื่นเพราะรำคาญเธอเต็มทนแล้ว เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ยูริกลับมาหาเขาเหมือนเดิม

“ผู้หญิงคนนั้นคือคนทำให้พี่กับแฟนพี่ต้องเลิกกันเหรอคะ” ยุนอาถามหลังจากเดินมาไกลจากกองถ่ายมากพอสมควร ถึงยูริจะไม่ตอบยุนอาก็พอเดาได้ไม่ยากหรอก นิสัยท่าทางร้ายกาจขนาดนั้น ทำอย่างกับเป็นนางร้ายละครช่องสามไปได้

“ก็ใช่น่ะแหละ แต่พี่ไม่สนใจหรอก” ยูริยักไหล่แล้วเดินนำหน้าไป

“ยูริก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าไม่สนใจจริงๆก็จะทำตัวแบบนี้ อีกฝ่ายถึงดิ้นแบบนั้นไงล่ะ” ทิฟฟานี่เอ่ยตอบ

“แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ดูร้ายใช่เล่นเลยนะคะ ขืนมาอยู่ร่วมกันแบบนี้พี่ยูริจะรับมือไหวหรือเปล่า” ยุนอาอดเป็นห่วงแทนไม่ได้จริงๆ

ทิฟฟานี่ก็คิดแบบนั้นยัยนานะมาที่นี่ จะต้องก่อสร้างความวุ่นวายและรังควาญยูริแน่ๆ คราวนี้แหละเรื่องทุกอย่างจะวุ่นวายมากกว่าเดิม แล้วไหนเจบีจะหาทางคืนดีกับยูริอีก ทุกอย่างจะจบยากกว่าเดิมแต่เธอก็มีความมั่นใจว่ายูริจะไม่ใจเอนเอียงไปหาเจบีหรอก

ส่วนนานะกับยูราทิฟฟานี่จะรับมือเอง ถ้าสองคนนั้นคิดจะมาหาเรื่องเธออีกล่ะก็...

ยูริมานั่งคิดอะไรเพลินๆคนเดียวที่น้ำตก ส่วนลู่ฮานก็อยู่ช่วยคริสจัดการเรื่องในไร่ ตอนแรกเขาก็เป็นห่วงกลัวว่าเธอจะคิดมากเรื่องแฟนเก่าแต่เธอก็รับปากแล้วว่า เธอจะมานั่งผ่อนคลายความเครียดและใช้ความคิดเพียงคนเดียว เขาก็เลยหมดห่วงไป แต่เอ...ทำไมเธอต้องเป็นห่วงความรู้สึกลู่ฮานขนาดนี้ด้วยนะ

หญิงสาวนั่งแกว่งเท้าในน้ำตกเล่นๆ พลางสูดออกซิเจนบริสุทธิ์เข้าปอดซึ่งทำให้เธอผ่อนคลายมากเลยทีเดียว

“หึ! นี่แกคงมานั่งเครียดเพราะว่าฉันกับแฟนฉันมาที่นี่ล่ะสิ” ยูริหันไปตามต้นเสียงที่คุ้นเคยหาเรื่องเธอ ขนาดเธอมานั่งคิดอะไรคนเดียวนานะก็เหมือนมารที่ตามมารังควานเธออีกจนได้

“ทำไมฉันต้องมานั่งเครียดเรื่องเธอด้วยล่ะ เพราะเรื่องเธอกับหมอนั่นเป็นขยะในสมองฉันอยู่แล้ว”

“ทำปากดีเข้าไปเถอะแก! ฉันมาที่นี่ก็เพื่ออยากจะเห็นแกกับคนที่แกรักแตกหักกัน ท่าทางจะสะใจพิลึก” นานะยิ้มเยาะอย่างผู้มีชัยชนะ

“นี่เห็นว่าไม่มีคนอยู่สินะ แกถึงได้กล้ามาหาเรื่องฉัน บอกเลยนะถ้าแกหาเรื่องฉันฉันไม่จบที่ทำแกศพไม่สวยแน่นอน” ยูริลุกขึ้นมาปะทะกับนานะ นับแต่นี้ต่อไปเธอจะไม่ใจเย็นอีกแล้ว

เมื่อเห็นว่านานะไม่ตอบอะไร ยูริพยายามสงบจิตใจให้ได้มากที่สุดเพราะเธอไม่อยากมีเรื่องกับนานะให้เสียจิตหรอก

“แกมันก็อ่อนแอน่ะสิ ฉันถึงได้ชอบหาเรื่องแกไง” นานะยิ้มแบบนางร้ายตอบ

“แกมาหาเรื่องฉันแกต้องการอะไร!” ยูริถามเสียงแข็งจ้องมองอีกฝ่ายด้วยแววตาวาวโรจน์

“ฉันต้องการเห็นแกกับพี่สาวแกไม่มีที่ยืนในสังคมไงล่ะ อ้อ! แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะว่าพี่สาวแกจะเหงาเพราะตอนนี้มาร์คกับยูราก็คงมาเจอพี่สาวแกแล้วล่ะ งานนี้แกกับพี่แกไม่รอดแน่”

“นังนานะ!”

“จุ๊ๆ” นานะจุ๊ปากใส่แล้วมองด้วยแววยิ้มท้าทาย “อย่าทำกิริยาแบบนางร้ายสิยูริ เพราะมันส่งผลต่อภาพพจน์พี่สาวเธอนะ” นานะหันหลังเดินกลับไปหลังจากที่เห็นยูริโกรธจนดิ้นพล่าน ซึ่งมันส่งผลต่อการแก้แค้นของนานะจริงๆ

“อีนานะ!!” ยูริเดินไปเรียกนานะที่หันหน้ามาทางเธอ แล้วจัดการตบหน้านานะอย่างแรง

เพี๊ยะ!!

“โอ๊ย!” นานะเกือบล้มชนโขดหิน แต่ยูริกระชากหัวอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วผลักลงกับพื้นหินแล้วตบสั่งสอนหลายที

เพี้ยะ! “ชั่ว! สารเลว!”

เพี๊ยะ! “สำออยเก่งนักหรอแก! นังหมาเห่าใบตองแห้ง!”

เพี้ยะ! “อยากหาเรื่องฉันมากนักหรอนังบ้า!”

เพี๊ยะ! “ลุกขึ้นมาตบกูสิ เก่งนักไม่ใช่หรอเรื่องหาเรื่องคนอื่น!!”

“ปล่อยฉันนะ!” นานะพยายามดึงยูริให้ปล่อย ยูริกระชากหัวนานะขึ้นมาแล้วเดินไปยังบริเวณแม่น้ำตื้น แล้วผลักอีกฝ่ายลงไป

ตู้ม!!

นานะโดนยูริผลักตกน้ำลงไป

“โชคดีนะยูริ ขอให้แกมีชีวิตกับพี่สาวแกอย่างเป็นทุกข์ จมอยู่กับความทุกข์ตลอดไปล่ะ หึๆๆๆ” นานะหัวเราะร่าอย่างมีความสุข เรียกให้ยูริหันมามองด้วยแววตามาดร้าย

“เป็นทุกข์งั้นหรอ” ยูริเดินมาตรงแม่น้ำมองหน้านานะที่มองเธอด้วยสภาพเปียกซ่ก ยังไม่ขึ้นมาจากน้ำ “แกจะลองดีใช่มั้ย!!”

ตู้ม!!

เพี๊ยะ! เพี้ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! ยูริกระโดดลงมาตบนานะถึงในน้ำทันทีด้วยแรงโมโห

“โอ๊ย!!” นานะอุทานออกมาเมื่อโดนยูริตบหน้าไปห้าทีอย่างแรง พร้อมกับกดหัวจมน้ำไปนานๆ

“ช่วยด้วย!!” นานะร้องขอความช่วยเหลือ เจบีกับลู่ฮานก็ตามเสียงนั้นมาแล้วเจอยูริกำลังเปิดฉากตบและทำร้ายนานะในน้ำ ทั้งสองจึงไปห้ามแฟนและเพื่อน

“ยูริ! หยุด!” ลู่ฮานลงมาในน้ำแล้วดึงตัวเพื่อนรักออกห่างจากนานะ

“ปล่อย! ฉันจะตบมัน นายมาห้ามทำไม” ยูริพยายามสะบัดตัวออกจากลู่ฮานถลาจะเข้าไปตบนานะอีกรอบ

“ทุกคนคะ ยูริเค้าทำร้ายนานะก่อน เธอเป็นคนตบและผลักนานะลงมาในน้ำนี่คะ” นานะเกาะแขนเจบีเพื่อหาคนเข้าพวกด้วย

เพี๊ยะ! เจบีเข้ามาตบหน้ายูริอย่างแรงหนึ่งที สร้างความสะใจให้กับนานะที่ยืนมองอยู่ด้านหลังเขา สร้างความเจ็บแค้นให้กับยูริเป็นอย่างมาก เธอสาบานเลยว่าวันไหนก็ตามที่สองคนนี้ประสบชะตากรรม เธอจะตอกย้ำเหมือนที่พวกมันสองคนเคยทำกับเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง

“มึง!” ลู่ฮานมองการกระทำของเจบีที่หน้าไม่อายมาตบหน้ายูริอย่างโกรธแค้น เขาจึงซัดหมัดหนักๆ ใส่หน้าเจบีไปสองสามทีเพื่อระบายความโกรธออกมาที่มันกล้าทำแบบนี้

“คนอย่างมึงน่ะยูริน่ะโชคดีแล้วที่หลุดมาจากมึงได้! มึงก็ดีแค่ทำร้ายผู้หญิงและหูเบา คนแบบมึงน่ะใครอยู่ด้วยก็เจอแต่ความโชคร้ายเท่านั้นแหละ” ลู่ฮานประคองพายูริกลับบ้านพักไป ดูจากแรงที่เจบีตบเธอเมื่อกี๊ท่าทางจะแรงไม่เบาทีเดียว เลือดไหลที่มุมปากหญิงสาวซิบๆ ไม่มีทางว่าจะหยุดไหล จะตอกย้ำให้ลู่ฮานเห็นถึงความเจ็บปวดของเธอที่โดนคนสารเลวแบบนั้นกระทำ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเจบีเป็นใครหรือมาจากไหน แต่ถ้ามาทำยูริ...พวกมันไม่ตายดีแน่!

เมื่อกลับมาถึงบ้านพักลู่ฮานก็จัดการทำแผลให้เธอเบามือที่สุด มองเธอด้วยความสงสารจับใจที่ต้องมาเจอพวกคนไม่ดีที่นี่อีก

“ทำไมเธอถึงไปตบนานะล่ะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะทำร้ายใครโดยไร้เหตุผล” ลู่ฮานถามยูริออกมาตรงๆ

“ถ้าฉันเล่าไปนายจะเชื่อฉันหรือเปล่าล่ะ” ยูริถาม

“เธอน่ะไม่เคยทำร้ายใครก่อนโดยไม่มีเหตุผลหรอก เล่ามาเถอะ...”

“ยัยนั่นมาหาเรื่องฉันก่อน แล้วก็พูดจาว่าร้ายฉันกับพี่ฟานี่อย่างรุนแรง ฉันทนไม่ได้หรอกที่จะต้องมาทนกับยัยนั่นอีก”

“แต่ไอ้หมอนั่นก็ไม่ควรที่จะมาตบเธอเพราะฟังความเพียงข้างเดียว!” เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นทีไรลู่ฮานก็อดคิดถึงตอนนั้นที่ยูริโดนตบไม่ได้ มันเหมือนเขาโดนทำร้ายไปด้วย เธอคือคนที่เขารัก เขาจะไม่ยอมให้เธอโดนทำร้ายโดยไม่มีเหตุผลหรอก

“ช่างเขาเถอะ เขาอยากให้ฉันกลับไปหาเขา แต่เขาก็น่าจะคิดได้เองว่าฉันจะกลับไปหาเขาอีกหรือเปล่า ในเมื่อเขาทำเรื่องผิดพลาดมาถึงสองครั้ง และฉันก็ไม่สามารถให้โอกาสเขาได้แม้แต่ครั้งเดียว”

“ฉันจะไม่ยอมให้พวกนั้นมาทำร้ายเธออีกเป็นครั้งที่สาม มันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก” ลู่ฮานพูดหนักแน่น

“ขอบใจนายมากนะ นอกจากพี่ทิฟฟานี่ฉันก็มีนายอีกคนนี่แหละที่ฉันไว้ใจ”

แล้วเมื่อไหร่กันนะที่เธอจะให้ฉันเป็นมากกว่าคนไว้ใจ?

ลู่ฮานประคองใบหน้ายูริก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้เธอ จนสัมผัสได้ถึงไอร้อนของกันและกัน ก่อนจะประทับริมฝีปากนุ่มลงไปยังริมฝีปากน่าสัมผัสของเธอ ซึ่งยูริไม่คิดจะขัดขืนเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าจูบนี้จะทำให้เธอลืมความเจ็บปวดที่ผ่านมา และทำให้ลู่ฮานมีอิทธิพลต่อจิตใจของเธอกว่าผู้ชายคนไหนๆที่เธอเคยคบมาอีก

ทำไมนายถึงมีอิทธิพลกับฉันมากกว่าคำว่าเพื่อนนะลู่ฮาน?

*******************************************

ขอโทษที่หายไปนานเลยนะคะ เพราะช่วงที่ผ่านมาจนถึงวันที่ 15 ก.ค.59 ไรต์เตอร์ติดสอบกลางภาค + เตรียมตัวสอบกลางภาคด้วย ก็เลยทุ่มเทให้กับการสอบ ไม่ได้มาอัพนิยายเลย คราวนี้มาอัพเรื่องนี้ก็เลยอัพให้อ่านกันจุใจหน่อย 

ปล.ก่อนกดออกอย่าลืมคอมเม้นท์ให้ไรต์เตอร์คนนี้ด้วยนะคะ จะได้มีแรงใจปั่นต่อจนจบเนอะ