ตอนที่ 12 : ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน ตอนที่ 10 [100%]
ทิฟฟานี่เดินเข้ามาในห้องนอนของเธอเองด้วยอาการโกรธกลบเกลื่อนความอายเอาไว้ แต่ทำยังไงอาการเขินอายของเธอต่อจงอินก็ยังไม่หายสักที นี่สินะ...ที่ทำให้เขาชอบแกล้งชอบเอาหน้าเข้ามาใกล้เธอตลอดเวลาน่ะ
“อีตาบ้า! ทำไมนายต้องมาอยู่ในโสตประสาทฉันด้วยเนี่ย” ทิฟฟานี่เอาหมอนขึ้นมาปิดบังหน้าบิดม้วนตัวไปมาบนเตียงเพียงลำพัง
หรือสงสัยว่าเธอจะเริ่มหวั่นไหวใจกับใบหน้าหล่อๆ นั่นแล้วนะ!
วันนี้ผมพาบัดดี้สุนัขคู่ใจของผมออกมาเดินเล่นออกกำลังกายแต่เช้าตรู่ที่สวนสาธารณะในตัวเมืองครับ ก็มีผู้คนมาเดินพลุกพล่านกันมาออกกำลังกายกันมากมาย รวมถึงมีการนำสุนัขมาวิ่งเหมือนกัน
เช้าวันนี้อากาศดีมากทำให้ปอดบริสุทธิ์สดชื่นดีอีกด้วย พอผมเริ่มเหนื่อยจากการวิ่งก็มานั่งพักที่เก้าอี้ไม้ พร้อมกับซื้อน้ำเปล่ามาหนึ่งขวดดื่มดับกระหาย แต่ทว่า...
มีมือเล็กๆ ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม!
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของมือเล็กๆ อย่างคุ้นตาแล้วก็ซ่อนอาการเขินอายไม่อยู่จริงๆ
อ๊ากกกก! นี่คุณหมอซันนี่มาเจอผมที่นี่หรือเนี่ย? ในสภาพผมเสื้อกล้ามหนึ่งตัวกับกางเกงอยู่บ้านเนี่ยหรือ? ไม่เอาอ่ะ อายหมอมาก
“คะ...คุณหมอมาออกกำลังกายเหมือนกันหรอครับ” เซฮุนถามเสียงสั่นระคนใจเต้นรัวๆ เมื่อคุณหมอสาวยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้พร้อมกับผ้าเย็นอีกผืน
“อืม พอดีเห็นนายมากับบัดดี้ก็เลยมาทักน่ะ” คุณหมอยิ้มที่ทำให้ผมละลายอีกแล้ว พลางเอามือลูบหัวบัดดี้ที่ออกอาการดีใจถึงที่สุด
นี่ (ว่าที่) แม่ของลูกผมมาหาผมเองแบบนี้ ผมจะปล่อยโอกาสดีๆ ทำไมล่ะครับ มาเร่งทำแต้มดีกว่า ว่าแต่ผมจะทำอะไรดีที่คุณหมอชอบอ่ะ อาการตื่นเต้นแบบไม่ทันตั้งตัวผมทำอะไรไม่ถูกนะครับ
“คุณหมอทานข้าวเช้ามาหรือยังครับ” ผมเอ่ยถามออกไป เขาบอกว่าวิธีการมัดใจหญิงอันดับแรกคือการสร้างความประทับใจ
งั้นผมเริ่มแผนสองเลยล้ะกัน สร้างความประทับใจเพื่อมัดใจคุณหมอคนสวย (ของผมคนเดียว)
“ยังเลยน่ะ” คุณหมอยิ้มตอบแบบน่ารักอีกแล้ว ในขณะที่บัดดี้ก็เอาหน้าไปถูกับขาของผมและหมอสลับกันอย่างเอาใจและออดอ้อน
“เดี๋ยวผมว่าเราไปหาอะไรกินกันดีมั้ยครับ ผมรู้จักร้านอาหารแถวนี้เยอะนะ เดี๋ยวผมเลี้ยงหมอเอง” เซฮุนบอกอย่างใจป้ำแล้วยิ้มอย่างมีแผนการให้เธอ ก็แผนการจีบหมอยังไงล่ะ เขานี่ล่ะที่จะเริ่มต้นจีบจากการสร้างความประทับใจก่อนเป็นอันดับแรกเลย
“จะดีหรอ หมอโตกว่านะให้เด็กมาจ่ายให้แบบนี้มันรู้สึกไม่ดีเลย” คุณหมอตอบผม
‘เลี้ยงหมอทั้งชีวิตผมก็เลี้ยงได้ครับ หึๆ’ ผมพูดประโยคนี้ในใจ ขืนพูดออกมาไก่ก็ตื่นหมดน่ะสิ ถ้าหมอรู้ว่าผมคิดยังไงกับหมอมันจะเร็วเกินไปแน่นอนและหมอจะไม่พร้อมแน่ ฉะนั้นผมต้องค่อยๆ รุกไปทีละสเต็ปดีกว่า
ผมพาบัดดี้กลับไปที่บ้านและจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อย ก่อนจะขับรถแวะไปรับคุณหมอที่คลินิกอีกรอบนึง วันนี้ผมกะว่าจะพาคุณหมอไปกินอาหารในห้างล่ะ ไม่งั้นไม่แต่งตัวหล่อจัดเต็มแบบนี้หรอก J
หลังจากแต่งตัวเสร็จผมก็เตรียมจะออกรถไปรับคุณหมอที่บ้านของเธอ ซึ่งอยู่ถัดออกไปอีกสองซอยด้านขวา
“วันนี้แต่งตัวซะหล่อเชียว จะรีบไปไหนกันล่ะ”พี่ไคถามผม พี่ยุนอาที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็มองผมแล้วยิ้มว้าวออกมา
“ว้าว วันนี้นายมีนัดสาวที่ไหนเอ่ย”
“นัดสาวสวยของผมเองล่ะ ผมไปก่อนนะเดี๋ยวเธอจะรอนาน” เซฮุนรีบสตาร์ตรถออกจากบ้านทันที ไม่รู้ทำไมวันนี้หัวใจเขามันทำให้โลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพูขนาดนี้นะ หรือเพราะว่าวันนี้เขารู้สึกเหมือนจะได้เดทกับคุณหมอจริงๆ สินะ
ผมขับรถมาที่บ้านของคุณหมอที่อยู่ถัดไม่ไกลจากผมมากนัก คุณหมอเธอออกมายืนรอผมที่หน้าบ้านด้วยรอยยิ้มของเธอที่ผมเห็นต้องใจจะละลายทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มนี้อีก รอยยิ้มของเธอนี่เหมือนน้ำทิพย์บำรุงใจผมจริงๆนะ
ยิ้มแบบนี้ทุกวันนะครับหมอ มันดีต่อใจผม...
“ผมขอโทษที่มาช้านะครับหมอ” ผมเดินออกมาเปิดประตูรถให้คุณหมอ เธอขึ้นมานั่งฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว ผมจึงเดินไปประจำตำแหน่งคนขับของผมแล้วออกรถทันที พร้อมเปิดเพลงเบาๆ เพื่อสร้างบรรยากาศโรแมนติก
“หมอเพิ่งออกมาตอนที่นายเพิ่งขับรถเข้าซอยมาเอง ไม่นานหรอก” คุณหมอยิ้มให้ผมอีกแล้ว
“ผมนึกว่าสายเสียอีก แต่วันนี้ผมจะพาไปกินอาหารอร่อยๆ ร้านประจำของผมกับพี่ยุนอาในห้างนะครับ”
“นายจะเลี้ยงหมอไหวเร้ออออ หมอกินเก่งนะจะบอกให้” คุณหมอเอ่ยติดตลก
‘ทั้งชีวิตผมก็เลี้ยงหมอได้นะครับ หึๆ’
“ไหวสิครับ ขอบคุณที่คุณหมอช่วยรักษาบัดดี้ของผมจนหายดีอีกด้วย” ผมตอบอย่างจริงใจ แล้วขับรถต่อไปอย่างสบายๆ ด้วยความเร่งเพียงสี่สิบเท่านั้น
ภายในห้างสรรพสินค้า เซฮุนพาหมอซันนี่เดินมาโซนซุ้มอาหารที่มีร้านอาหารมากกว่าเป็นร้อยร้าน เพราะที่ห้างแห่งนี้เป็นห้างขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของเกาหลีใต้ที่มาเปิดสาขาใหม่นี่ล่ะ
ร้านอาหารเกาหลีที่เซฮุนชอบ เขาเดินนำหมอสาวสวยเข้าไปในร้านก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งอย่างสุภาพ แล้วเชื้อเชิญให้เธอนั่ง
“เชิญนั่งนะครับ”
“ขอบใจนะ”
บริกรหนุ่มเดินมารับออร์เดอร์ เซฮุนกับซันนี่ก็เลือกเป็นชุดปิ้งย่างมารับประทานกันพร้อมด้วยกับแกล้มต่างๆ ของก็น้ำส้มกับน้ำเปล่าคนละอย่าง จากนั้นอาหารก็มาเสิร์ฟทั้งสองหนุ่มสาว ซันนี่เอ่ยขึ้นมาว่า...
“นี่นายคิดจะจีบหมอจริงๆ หรอเนี่ย” คุณหมอสาวแซวเด็กหนุ่มที่มาดมั่นจะจีบเธอให้ได้ เซฮุนถึงกับสำลักอาหารออกมา จนหมอสาวต้องยื่นน้ำเปล่าของเขาให้
“ใครให้หมอถามผมแบบนี้เนี่ย ไม่ลุ้นกันพอดี” เซฮุนมองหน้าหมอสาวที่ยิ้มแซวเขาด้วยอาการแก้มแดงเขินอาย
“หมอน่ะลุ้นออกมาตั้งนานแล้วล่ะ ว่าเธอคิดยังไงกับหมอ” คุณหมอเท้าคางมองหน้าเซฮุนที่หลุบตาด้วยความเขิน ก่อนจะขึ้นมาสบตากันต่อ
“หมอรู้นานแล้วหรอครับ”
“ผู้ชายแบบนายน่ะ ฉันดูออกตั้งแต่ทีแรกแล่วว่าคิดยังไงกับฉัน”
“โด่ววว ไม่มันส์เลยอ่ะหมอดันมาเดาออกก่อน” เซฮุนอุทานออกมา
หมอซันนี่หัวเราะเบาๆ “แต่รู้มั้ยว่าหมอชอบให้นายจีบหมอมากเลยนะ”
เซฮุนถลึงตาโตอย่างไม่เชื่อ เมื่อสัตวแพทย์สาวเอ่ยออกมาแบบนี้ “จะ...จริงหรอครับหมอ หมอไม่เขินหรืออะไรเลยหรอครับ”
“ก็เขินนะ ตอนที่นายเล่นมุกจีบหมอ หมอว่าน่ารักดีและดูเป็นตัวตนของนายดีด้วย” หมอสาวตอบ
“ก็ผมรักหมอหนิ เพื่อหมออ่ะผมยอมทำเลยนะ เจ๊ยุนกับเฮียไคก็ไม่เคยเห็นผมในมุมแบบนี้ผมบอกเลย” เซฮุนยิ้มหล่อเท่ละลายใจส่งให้คุณหมอสาวคนเก่งบ้าง ฉากนี้ทำให้เขาเห็นมุมเขินของซันนี่อีกครั้งอย่างชัดๆ เลยล่ะ ว่าน่ารักมากขนาดไหน
“งั้นก็เล่นจีบหมอต่อไปสิ?” คุณหมอสาวเอ่ยกับเขา
“ฮะ...หมอบอกว่าให้ผมจีบต่อ?”
“อืม...ถ้านายจีบหมอติดหมอยอมเป็นแฟนนายเลย” คุณหมอซันนี่เอ่ยอย่างท้าทายเด็กหนุ่มตรงหน้า “อีกอย่าง ถ้าทำได้ภายในสองเดือน หมอจะเต้นระบำฮาวายให้ดูเลย เอามั้ย???”
บร๊ะเจ้า! o_O
“นี่หมอจะเต้นระบำฮาวายให้ผมดู ถ้าผมจีบหมอติดภายในสองเดือนงั้นหรอ!!” เซฮุนถลึงตาถามหมอสาว
“แน่นอน ถ้านายทำสำเร็จนะ แต่ว่ายากหน่อยเพราะหมอใจแข็งซะด้วยสิ”
‘ผมต้องได้เห็นหมอเต้นระบำฮาวายแน่นอนครับ เตรียมซ้อมเต้นรอผมได้เลยหมอคนสวย’
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 2 มิถุนายน 2559 / 19:53