[EXO SNSD] ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน

ตอนที่ 10 : ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน ตอนที่ 8 [100%]

                   

  B E R L I N ❀        

ตอนที่ 8 

"ฉันไม่มาทำงานอะไรแบบนี้กับนายแน่นอน!" ทิฟฟานี่ยืนกรานเสียงแข็งพลางมองหน้ายูริอย่างขอความช่วยเหลือ 

"งั้นก็แปลว่าคุณจะมาพักที่นี่ฟรีๆ งั้นหรอ มันดูเอาเปรียบมากเลยนะคุณ" ไคเอ่ยลอยๆ พลางมองหน้าเธอที่กำลังโกรธด้วยรอยยิ้ม 

"นี่!" 

"ยูลว่าพี่ทำงานเลี้ยงม้าที่นี่ก็ดีนะ ดีกว่าพี่ต้องมาทำไร่ไถนาอีกนะคะ" ยูริเอ่ยตอบพี่สาวที่ตอนนี้สีหน้าบอกบุญไม่รับ 

"นั่นสินูน่า ถือว่าหาอะไรทำแก้เหงาแล้วกันนะ" ลู่ฮานตอบยิ้มๆอีกคน นี่มันร่วมกันผสมโรงชัดๆเลย 

เมื่อเจอน้องสาวและเพื่อนน้องสาวร่วมกันสนับสนุนความคิดไค ทิฟฟานี่เองก็ทำอะไรไม่ได้ เธอยอมทำไร่ไถนาดีกว่าต้องมาทำงานร่วมกับผู้ชายปากหมาแบบเขา แต่นั่นก็ได้แค่คิดในใจ เพราะถ้าพูดออกมาน้องสาวเธอจะหาเหตุผลมาแย้งแน่นอน 

ไคยักคิ้วยิ้มนิดๆราวกับผู้ชนะไปทางหญิงสาวที่ปราดตามามองเขา แทนที่จะกลัวเขาคิดว่าภาพนี้มันน่าตลกมากกว่า ผู้หญิงอะไรเวลาโกรธตลกชะมัดเลย... 

"แปลว่าตกลงตามนี้ พรุ่งนี้ผมจะไปรับตอนหกโมงเช้านะครับ" ไคยิ้มหล่อให้แล้วเดินทิ้งไปทำงานต่อ ปล่อยให้ทิฟฟานี่ยืนหัวเสียคนเดียวที่โดนจับให้มาทำงานกับไค ที่แสนจะปากหมาปากร้ายสำหรับเธอ 

"ทำแก้เบื่อนะพี่นะ พี่จะได้ไม่เหงาว่าไม่มีอะไรทำด้วย" ยูริพูดเสร็จแล้วเตรียมกลับบ้านพักพร้อมลู่ฮาน ก่อนที่รถจะออกทิฟฟานี่ก็นั่งหัวเสียไปตลอดทาง หรือโชคชะตาจะพาให้เธอมาพบนายจงอินคนนี้กันนะ 

วันนี้หลังจากเลิกงานที่คลินิกเสร็จยุนอาก็ขับรถกลับบ้านตามปกติ แต่เพราะว่าวันนี้มีเคสหนักสำหรับคุณหมอทั้งสามและผู้ช่วยมีเพียงไม่กี่คน ยุนอาก็เลยอาสามาอยู่ช่วยก่อน แต่ไม่คิดว่าจะเลิกงานดึกขนาดนี้ และหนทางกลับบ้านของเธอก็เปลี่ยวและอันตรายมากด้วย  

หญิงสาวขับรถไปตามเส้นทางเดิมเวลากลับบ้านประจำ ตอนนี้ค่อนข้างดึกแสงไฟข้างทางก็ไม่ค่อยจะมี เธอเลยต้องอาศัยแสงจากไฟหน้ารถช่วยหาเส้นทาง 

"วันนี้กลับดึกจนได้ เฮ้อ แล้วจะถึงบ้านกี่ทุ่มเนี่ย" ยุนอาพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะโทรหาพี่ชายกับน้องชาย เผื่อทั้งสองอาจรอเธออยู่ที่บ้านก็ได้ 

"วันนี้ยุนกลับดึกนะคะพี่ไค บอกไอ้ฮุนด้วยนะ" ยุนอาบอกพี่ชายที่รับสายเธออยู่ 

"(อยู่ตรงไหน? เดี๋ยวพี่ไปรับมั้ย)" ไคอาสาเพราะเขาเป็นห่วงน้องเขามาก 

"ไม่เป็นไรค่ะ ข้ามแยกข้างหน้าก็ถึงบ้านเราแล้ว" ยุนอาตอบพี่ 

"(อ่ะ งั้นกลับบ้านดีๆล่ะ)" ไคบอกน้องสาวก่อนจะกดตัดสายไป ยุนอาจึงหันมาตั้งใจขับรถต่ออย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับมาตัดปาดหน้าเธอไป 

ยุนอาหยุดรถสักพักเพื่อจะมองรถข้างหน้าที่มาดีหรือมาร้ายก็ไม่อาจทราบได้ 

ชายสองคนเดินลงมาจากมอเตอร์ไซค์คันเดียวกันแล้วมุ่งตรงมายังรถของยุนอา ยุนอาพยายามตั้งสติ ไม่ลงจากรถเด็ดขาดแล้วรีบโทรหาพี่ชายทันที 

สองคนนั้นเอาหินมากระแทกเปิดประตูรถยุนอาแล้วพยายามลากหญิงสาวให้ออกมาด้วยแรงที่ยุนอาไม่อาจต้านทานได้เลย เธอทั้งตีทั้งข่วนก็ไม่อาจหยุดพวกมันได้ 

"พวกแกเป็นใคร?! ปล่อยฉันไปนะ" ยุนอาพยายามร้องเสียงดัง เผื่อใครได้ยินจะได้มาช่วยเธอ แต่อนิจจา! ตรงนี้มันเปลี่ยวเลยไม่ค่อยมีใครอยู่อาศัยกันสักเท่าไหร่  

"มีทรัพย์สินอะไรส่งมาให้หมดเลยนะ" คนร้ายหนึ่งในสองบอกแล้วกระชากเอากระเป๋าสะพายของยุนอาไป พร้อมด้วยกระเป๋าเงินของเธอและดันตัวเธอให้เข้าไปในรถ 

"จะจัดการยังไงกับนังนี่ดีวะ เดี๋ยวมันเอาไปฟ้องตำรวจขึ้นมาเราแย่นะ" คนร้ายอีกคนบอกกับเพื่อนมันที่ค้นทรัพย์สินในรถฉันอย่างเมามันส์ นั่นสิ! ชะตากรรมฉันต่อไปนี้จะเป็นยังไงกันนะ 

"ก็สร้างคดีให้เป็นการฆ่าข่มขืนดิวะ มึงอ่ะไปดูต้นทางเดี๋ยวกูจัดการนังนี่ก่อน สวยไม่ใช่เล่นเลยวะ" คนร้ายคนที่สองมองยุนอาอย่างหื่นกระหาย เธอภาวนาในใจตอนนี้ขอให้มีใครสักคนมาช่วยเธอที  

มันผลักเธอให้นอนราบบนเบาะหลังรถ ก่อนจะค่อยๆ โถมตัวเข้ามาใส่ ยุนอาตบหน้ามันไปก่อนจะวิ่งหนีแต่ก็ไม่รอดโดนคนร้ายสองคนกระชากกลับมาและต่อยเข้าที่ท้องน้อยของเธอ ยุนอาไม่มีแรงที่หนีอีกต่อไป หรือหนทางชีวิตเธอจะจบลงแค่นี้นะ 

พลั่ก! ยุนอายังพอมีสติลืมตาดูว่าใครกันที่มากระชากคนร้ายออกมาจากตัวเธอแล้วจัดหมัดหนักเข้าไปที่มันสองคน เขาคนนั้นอาจเป็นพี่ชายของเธอก็ได้ เขาอาจรู้ ว่า  เกิดอะไรขึ้นกับเธอก็เลยรีบตามมาช่วยก็ได้ 

คนร้ายสองคนนอนหมอบสลบไปที่พื้น 'คริส' เขามาช่วยเธอ พี่ชายแสนดีที่เธอแอบรักมาช่วยเธอเอาไว้ แล้วนำทรัพย์สินของเธอที่โดนขโมยเก็บใส่รถเธอให้ด้วย 

"ยุนอา!" พี่คริสเรียกหญิงสาวที่นอนสลบเพราะโดนต่อยที่ท้องน้อยด้วยความสงสาร ดีนะที่ไคโทรมาบอกเขาว่ายุนอากลับบ้านดึก เขาเองที่ผ่านมาเส้นทางนี้ก็เลยแวะมาดูเธอสักหน่อย นี่ถ้าเขามาช้าอีกนิดเดียว เธอไม่เสร็จไอ้พวกนี้ไปแล้วหรือ? 

"พี่คริส ขอบคุณมากนะคะ" ยุนอาพยายามลืมตาขึ้นแต่ก็ต้องหลับลงไปอีกรอบ คริสเลยพายุนอากลับมาส่งที่บ้านเพราะเดี๋ยวไคและเซฮุนจะเป็นห่วงเธอ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้สองพี่น้องไคกับเซฮุนฟัง 

ไคและเซฮุนแทบจะไปตามหาพวกคนร้ายเพื่อเอาเรื่องอยู่แล้ว แต่คริสที่ไหวพริบดีหลังจากช่วยยุนอาเสร็จเขาก็นำตัวคนร้ายส่งพวกตำรวจ พร้อมด้วยหลายข้อหาที่พวกมันโดนหนักมากทีเดียว สองพี่น้องก็เลยไม่ติดใจเอาความอะไรอีก รวมทั้งยุนอาด้วย 

ความจริงผมน่าจะซัดพวกมันให้ตายคามือที่บังอาจมาแตะต้องยุนอา แต่เพราะอยากให้เรื่องไม่ใหญ่โตมาก ก็เลยเลือกที่จะใช้กฏหมายเล่นงานพวกมันแทน 

"น่าจะไปฆ่าพวกมันให้ตายในคุกไปเลย!" เซฮุนเอ่ยอย่างโมโห ใครมาแตะทำร้ายพี่สาวเขา เขาไม่ยอมแน่นอน 

"ไม่ต้องหรอกฮุน แค่นี้ก็พอแล้วแค่พี่ปลอดภัยก็ดีแล้วหนิ" ยุนอาบอกน้องชายที่อารมณ์พลุ่งพล่านดุจไฟไม่แพ้พี่ชาย 

"ที่เหลือปล่อยให้ทางตำรวจเขาจัดการเถอะ ดีนะที่ไคโทรมาบอกพี่ว่ายุนอากลับบ้านเส้นทางนี้ พี่เลยแวะไปดูหน่อย แต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น" 

ยุนอามองคริสอย่างขอบคุณจากใจจริง "ขอบคุณพี่คริสมากนะที่มาช่วยยุนเอาไว้ทัน" 

"ไม่เป็นไรหรอก เราพี่น้องกันหนิเธอก็เหมือนน้องสาวพี่คนหนึ่งนั่นแหละ" พี่คริสยิ้มอบอุ่นบอกยุนอา ยุนอานิ่งไปชั่วขณะ 

ที่ผ่านมาเขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวหรอ? 

ยุนอาตั้งคำถามนี้ในใจแล้วยิ้มต่อไปเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเดินมาส่งคริสที่หน้าประตูบ้านเหมือนทุกครั้ง 

"คราวหลังกลับบ้านอย่าดึกแบบนี้นะ รู้มั้ยว่าทุกคนเขาเป็นห่วง"คริสเอ็ดยุนอานิดๆ 

"ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ต้องเดือดร้อน คราวจะระวังมากกว่านี้ค่ะ" ยุนอากล่าวเสียงสำนึกผิด อันที่จริงเธอก็ผิดนั่นแหละที่ทำให้เขาต้องมาเดือดร้อนด้วย 

"ไม่เป็นไรหรอก ก็เราเป็นคนที่พี่รักหนิ" คริสยีหัวยุนอาอย่างเอ็นดู ก่อนจะขับรถกลับบ้านไป ทิ้งให้ยุนอายืนตัวแดงทื่ออยู่แบบนั้น 

ก็เราเป็นคนที่พี่รักหนิ! ประโยคนี้ของคริสดังก้องอยู่ในหัวของยุนอาตลอดเวลา 

"กรี๊ด!!!! ไม่ไหวละโว้ยยยย" ยุนอากระโดดโลดเต้นตัวลอยอย่างดีใจ ไคกับเซฮุนก็มองพี่สาวน้องสาวดีใจด้วยท่าทางงงๆ 

"ยุนอาดีใจเรื่องอะไรเนี่ย?" ไคเกาหัวแกรกๆ 

"สงสัยถูกหวยมั้งเฮีย" เซฮุนเอ่ยติดตลกแล้วเดินเข้าไปนอน เผื่อว่าจะฝันเห็นคุณหมอซันนี่บ้าง 

หวังว่าหมอจะมาวิ่งเล่นในใจผมนะครับ :) 

วันต่อมา... 

เสียงแตรรถดังปี๊นๆ หน้าบ้านทำให้หญิงสาวที่กำลังนอนหลับสนิทในห้องนอนถึงกับต้องเอาหมอนขึ้นมาปิดหูอีกข้างอย่างรำคาญ ทิฟฟานี่เอาหมอนนอนเธอปิดหูป้องกันเสียงที่จะมารบกวนเช้าอันแสนสุขของเธอ ส่วนยูริก็เพิ่งจะออกไปจากบ้านเมื่อไม่นานมานี้เอง 

"นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!" ทิฟฟานี่เปิดผ้าม่านมองออกไปข้างนอกเป็นรถจี๊ปเชโรกีที่เทียบมาจอดหน้าบ้านพักเธอกับน้องสาวอย่างถือวิสาสะ คอยดูนะ...ใครมากวนแต่เช้าจะด่าให้กระเจิงเลย 

ปี๊นๆ เสียงบีบแตรรถดังมาเป็นรอบที่สอง ทิฟฟานี่รีบเดินเปิดประตูอย่างรวดเร็วๆ 

"เออ มาแล้วๆๆๆ" หญิงสาวเปิดประตูต้อนรับผู้มาเยือนใหม่ 

'จงอิน' ยืนกอดอกพิงประตูรถคู่ใจอย่างเท่ ทิฟฟานี่ถลึงตามองเขาที่มากวนเวลานอนของเธอ 

"นายไค นายมาทำไม" ทิฟฟานี่ถามเสียงห้วน แล้วมองเขาที่เดินขึ้นมาเกือบจะเข้ามาในบ้าน 

"มาตามคุณไปทำงาน" จงอินตอบสั้นๆ แล้วมองเธอที่สภาพเพิ่งตื่นนอน  

"ทำงานอะไร? ฉันไม่เห็นจำได้"  

"ผมให้เวลาคุณสิบห้านาทีไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วจะพาไปกินข้าว ถ้าช้ามากผมจะไปอาบให้คุณเอง ไม่เชื่อก็อย่าท้าเเล้วกัน" จงอินพูุดเสียยืดยาวพลางมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่เริ่มกลัวกับคำขู่ของเขา 

"เออ สิบห้านาที!!" 

ทิฟฟานี่อาบน้ำแต่งตัวเร็วกว่าที่คิด เธอใส่แค่เสื้อลายสก็อตเป็นเสื้อตัวนอก กางเกงยีนปิดเข่าพร้อมหมวกและแว่นกันแดด ที่เธอนำมาอีก 

"จะไปทำงาน ไม่ต้องทำตัวอย่างกะไปเดินแบบ" ไคฉวยหยิบหมวกและแว่นตาแสนแพงของทิฟฟานี่โยนทิ้งไว้ 

อะ...อะ...(พูดไม่ออกแล้ว) 

"ไอ้บ้า! รู้มั้ยว่าหมวกกับแว่นตาฉันมันแพงแค่ไหน นายมาทำแบบนี้ได้ยังไง!!" ทิฟฟานี่แว้ดใส่เขา พลางก้มเก็บหมวกและเเว่นที่ตกที่พื้น 

"ที่ฟาร์มผมเราไม่ได้ทำงานออกแดดทั้งวัน ของพวกนี้ไม่ต้องเอาไปเป็นภาระหนักรถ!!" จงอินพูดจบก็โยนหมวกกับแว่นเธอทิ้งไปอีกรอบแล้วเดินขึ้นรถ ทิ้งให้ทิฟฟานี่นิ่งอึ้งกับการกระทำของเขา 

"จะยืนนิ่งอีกนานมั้ย เวลาผมเป็นการเป็นงานไม่มาเสียเวลารอคุณหรอกนะ" ทิฟฟานี่รีบขึ้นรถไปอย่างรวดเร็วแล้วไคก็ออกรถไปอย่างสบายๆ เช่นกัน 

ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจอคนห่ามๆ อย่างตาจงอินด้วยนะ!!! 

ยุนอาเดินเข้ามาในบ้านใหญ่ของคริสกับลู่ฮานพร้อมด้วยเอกสารในมือที่จะให้พวกเขาสองพี่น้องได้อ่าน เกี่ยวกับการทัศนศึกษาของนักศึกษาคณะสัตวแพทย์และคณะเทคโนโลยีการเกษตรฯ มาศึกษาดูงานที่ฟาร์มไร่แสงตะวันแห่งนี้ 

สองหนุ่มพี่น้องรับเอกสารจากยุนอาไปอ่านและยินดีให้ไร่แสงตะวันของพวกเขาเป็นสถานที่เรียนรู้ของนักศึกษา พร้อมกันทั้งนี้คริสพร้อมจะเป็นวิทยากรบรรยายให้อีกด้วย 

"ตอนนี้ยุนจะไปเตรียมข้อมูลสำหรับให้ความรู้น้องๆ นักศึกษาเหมือนกันค่ะ คือคุณหมอซันนี่ติดเคสฟอกไตเลยมาไม่ได้" ยุนอาตอบ 

"งั้นให้พี่ช่วยยุนอาอีกแรงแล้วกันนะ พี่ก็มีความรู้เกี่ยวกับสัตว์บ้างในฐานะเจ้าของฟาร์ม" พี่คริสออกตัวช่วยยุนอาอีกแรง 

"ขอบคุณมากนะคะ งั้นยุนกลับไปเตรียมข้อมูลก่อนนะ" ยุนอากำลังจะเดินออกจากบ้านแต่คริสก็เรียกเธอก่อน 

"ยุนอา..." 

"คะ" 

"วันนี้บ่ายว่างมั้ย" พี่คริสถามยุนอา 

"ว่างค่ะ" ยุนอาตอบ 

"พี่จะชวนไปกินข้าวกลางวันน่ะ ไปด้วยกันนะ" คริสเอ่ยอย่างเก้อเขิน นี่เป็นครั้งแรกล่ะมั้งที่เขาชวนยุนอามาทานข้าวน่ะ ท่ามกลางการมองของลู่ฮานที่อมยิ้มในท่าทางของพี่ชายจอมเก๊ก 

ในที่สุดพี่ชายเขาจะเริ่มต้นจีบยุนอาสินะ!