My Bodyguard คุณหนูตัวร้ายกับบอดีการ์ด [-END-]

ตอนที่ 22 : My Bodyguard :: Episode 21

ตอนที่ 21 

เหอะ อีตาบ้า! ทำไมฉันต้องมาร้องไห้เสียใจเพราะนายด้วยนะ ฉันวิ่งออกมาจากคอนโดของเขา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะตามฉันมามั้ย แต่ถ้าเขาตามมาฉันก็คงไม่รู้จะพูดอะไรกับภาพที่ฉันเห็นในตอนนั้น เพราะมันจุกในอกจนพูดไม่ออกจริงๆ มันเจ็บมากจริงๆ ตอนนี้ฉันแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลยทีเดียว 

ฉันจ่ายค่าแท็กซี่ที่มาเทียบจอดหน้าบ้าน ก่อนจะเดินเข้าบ้านด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยวและจุกที่ยังค้างคาอยู่ ฉันไม่รู้จะปรึกษาใครดี ปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ก็กลัวว่าพวกท่านจะเครียดความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวไปด้วย 

แต่เธอจะปรึกษาใครดีล่ะ...! 

ฉันตัดสินใจโทรหายุนอา ตอนนี้น่าจะว่างพอที่จะปรึกษาคุยอะไรได้ อีกอย่างพ่อแม่ฉันก็รู้จักยุนอาเพราะเราสองคนสนิทกันมากตั้งแต่เด็กๆ พอมีอะไรก็จะปรึกษาหารือกันเสมอ 

"(ว่าไงแก)" ยุนอาทักเพื่อนที่โทรเข้ามา 

"นายชานยอลเขาไปมีผู้หญิงอื่นว่ะแก" 

"(เฮ้ย!! แกรู้ได้ไง)" ยุนอาตกใจถาม 

"ฉันไปเห็นมาที่คอนโดเขา เขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น" 

"(แล้วเขาสารภาพรักแกยัง)" ยุนอาถาม 

"ก็สารภาพอ่ะ แต่...ฉันยังไม่ได้ให้คำตอบ" ยูริตอบ 

"(แกรักหมอนั่น...ชัวร์)" ยุนอาตัดสินความรู้สึกและอารมณ์เพื่อนในตอนนี้ 

"แกรู้หรอวะ" 

"(ก็ถ้าแกไม่หึง ไม่รักเขา แกจะโทรมาหาฉันเพื่อย้อมใจแกทำไม เป็นไงล่ะตอนนี้ผู้หญิงอื่นก็มาคาบเขาไปแล้ว แกมีภาษีดีกว่าแน่นอนอย่ายอมแพ้นะเว่ย)" 

"เออ จะลองดูล่ะกัน" 

"(แค่นี้ก่อนนะ ต้องไปเที่ยวต่างจังหวัดกับพี่มาร์คต่อ)" พูดจบยุนอาก็กดวางสาย ยัยเพื่อนคนนี้หนิรู้สึกว่าจะหวานกับแฟนมากเกินไปแล้วนะ ชิ! 

แต่เรื่องอะไรจะไปง้อให้เสียเครดิต ให้เขามาง้อเองดีกว่า! 

สามวันผ่านไป... 

ห้าวันผ่านไป... 

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป... 

นี่เขากะจะให้ฉันรอจนแห้งเฉาตายเลยหรือไง! ไม่คิดจะมาง้อกันบ้างเลยหรอ นี่เขาทำผิดอยู่นะ ยัยยุนก็กำลังเที่ยวมีความสุข แต่ฉันกับจมอยู่บนกองทุกข์ระทมเนี่ยนะ TOT  

"เป็นอะไรไปล่ะยูล แม่เห็นลูกนั่งซึมมาอาทิตย์นึงแล้วนะ"คุณแม่เข้ามาถามฉันด้วยความเป็นห่วง พลางเอามือแตะไหล่ฉันเหมือนให้กำลังใจเรื่องที่ฉันกำลังเครียดอยู่ ฉันจะบอกแม่ดีมั้ยนะ แต่ถ้าแม่เอาบอกพ่อเป็นเรื่องใหญ่แน่ 

"ไม่มีอะไรค่ะแม่ ยูลเครียดเรื่องเรียน" ฉันตอบปัดท่านไป เพราะไม่อยากให้ความพยายามที่ท่านจะสานสัมพันธ์สองครอบครัวต้องแตกร้าว 

"แน่ใจนะ ยุนอาโทรมาบอกแม่ว่าเรามีปัญหากับชานยอล" แม่รู้ทัน เพราะยัยเพื่อนรักอีกแล้ววววว งืออออออ จะตอบว่าไงดีอ่าเนี่ย 

"เปล่านะแม่ ยัยยุนก็ตีเรื่องไปเรื่อยเปื่อย" ฉันตอบปัดอีกครั้ง 

"จ้า แต่ว่าชานยอลเขามาหาลูกถึงบ้านเลยนะ ตอนนี้ถ้าป๊ารู้ว่าเขาทำอะไรกับลูกล่ะก็ ป๊าอาจจะโกรธหรือไม่โกรธจนต้องเอาปืนมาไล่ยิงเขา" 

พูดงี้หนูใจเสียนะแม่ เขาเป็นว่าที่สามีหนูไม่ใช่อ่อ จะมาทำกับว่าที่ลูกเขยแบบนี้ได้ไงเนี่ย 

"หนูต้องลงไปพบเขาหรอคะ" แม้ใจอยากจะกระโดดที่เขามาง้อแล้วแต่เก็บอาการให้สมกับเป็นลูกมาเฟียหน่อยแล้วกัน เขาต้องมาง้อฉันและก็ขอโทษฉันแน่ๆเลย ดีใจมากอ่ะ 

"เรามีแขกมาเราก็ต้องลงไปต้อนรับสิลูก หนูลงไปพร้อมแม่นี่ล่ะ" คุณแม่บอก ก่อนจะหันมาส่งอะไรฉันอีกรอบ 

"อ้อ! แล้วเตรียมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยด้วยล่ะ วันนี้เรากับครอบครัวตระกูลปาร์ค จะไปท่องเที่ยวที่เกาะส่วนตัวกัน" 

"อะไรนะคะ นี่หนูต้องไปเที่ยวอีกแล้วหรอ หนูมีงานที่ต้องทำก่อนจบปีการศึกษานะคะแม่" ยูริโวย นึกว่าเขาแค่จะมาง้อนี่คงวางแผนดิบดีกะพ่อแม่เธอแน่นอน ถึงได้มาชวนไปเที่ยวแบบนี้ 

คุณแม่ไม่ตอบอะไร แต่การไปเที่ยวเป็นครอบครัวก็ดูมีความสุขดีเหมือนกันนะ ฉันเองก็เครียดกับการเรียนอีกด้วย ใช้วันหยุดสุดสัปดาห์เที่ยวผ่อนคลายหน่อยจะเป็นอะไรไป 

"รีบเก็บกระเป๋าซะล่ะ แล้วตามลงไปตอนนี้ทุกคนกำลังเตรียมตัวรอลูกอยู่" 

ทำไมฉันต้องมานั่งรถคันเดียวกับเขาด้วยนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทั้งๆที่พวกผู้ใหญ่นั่งรถตู้ไปกัน แต่ปล่อยให้ฉันมานั่งรถคันเดียวกันชานยอลสองต่อสองเนี่ยนะ นี่ไม่รู้หรือไงว่าเราสองคนมีปัญหากันอยู่ 

ตลอดทางที่เขาขับรถมาฉันก็เสมองไปข้างนอกตลอด ราวกับเขาไม่มีตัวตน บอกตรงๆ เลยนะ การกระทำของเขาที่ฉันเห็นน่ะมันหยามหน้ากันมาก เมื่อวานซืนเขายังบอกรักฉัน แต่ต่อมาแอบไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น เป็นฉันฉันเจ็บมากนะ 

ถึงแม้ธรรมชาติสวยๆรายรอบทาง จะสวยงามมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ทำให้อารม ณ์ในใจของฉันดีขึ้นหรอก 

"โกรธฉันอยู่หรือไง" เขาเอ่ยถามทำลายความเงียบ 

ชิ อีตาบ้า รู้แล้วยังจะมาถามอีก "รู้แล้วยังจะมาถามอีกนะ" 

"ขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่า..." ชานยอลจะพูดต่อ แต่ยูริห้ามเอาไว้ก่อน 

"ช่างเถอะ ฉันไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ระหว่างนายกับมีอา ฉันขอนั่งเงียบๆ แบบนี้ดีกว่า" 

ฉันตัดสินใจงีบหลับไปในที่สุดเพื่อจะลืมเรื่องราวที่เกิด แต่มันเหมือนเป็นเมมโมรี่การ์ดในสมองแล้วสินะ ฉันลืมไม่ลงสักที 

รถตู้ของพวกผู้ใหญ่และรถที่ฉันนั่งมากับชานยอล จอดเทียบท่าที่รีสอร์ตสุดหรูริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง เป็นภาพวิวที่สวยตระการตามากมาย ถึงตอนนี้จะเป็นยามสาย แต่ฉันก็สัมผัสถึงบรรยากาศอันหอมหวลของยามเช้าได้เป็นอย่างดีล่ะ 

"พวกลูกสองคนต้องนอนด้วยกันแล้วนะ พวกพ่อกับแม่ต่างก็ต้องนอนกันเป็นคู่เพราะมีเตียงเดี่ยวเท่านั้น" แม่ของชานยอลบอก นั่นทำให้ฉันตาค้างทันที 

"อะไรนะคะ จะให้หนูนอนด้วยกันสองต่อสอง" 

"จ้ะ ป้าขอโทษด้วยนะจ๊ะ แต่มันฉุกละหุกเกินไปน่ะ เราเลยเตรียมห้องเดี่ยวของลูกเอาไว้ไม่ทัน" 

อะไรกัน! นี่เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉันอีก ฉันต้องมานอนร่วมห้องร่วมเตียงเดียวกับเขาอีกงั้นหรอ?! รู้งี้ไม่น่ามาเลยจริงๆ ฉันยิ่งไม่อยากเจอหน้าเขาเลย ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ในครั้งนั้นบ้าง    ฉันยังไม่พร้อมฟังอะไรทั้งนั้นจริงๆ 

ภาวนาอย่าให้คืนนี้เกิดอะไรขึ้นอีกเลย! 

แต่ไม่รู้ว่าคำอธิษฐานของฉันจะสำเร็จมั้ย ต้องรอดูกันต่อไป