My Bodyguard คุณหนูตัวร้ายกับบอดีการ์ด [-END-]

ตอนที่ 16 : My Bodyguard :: Episode 15

ตอนที่ 15 

เช้าวันต่อมา... 

กฏง่ายๆ ของการเป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่มาร์ค แค่หนึ่งข้อคือ 

รัก มอง และมอบหัวใจให้พี่มาร์คเพียงคนเดียวเท่านั้น 

ถ้าหากฝ่าฝืนจะต้องเจอกับ 5ห. อย่างแน่นอน รู้ใช่มั้ยครับเด็กดี ว่าย่อมาจากอะไร 

หึง! หวง! โหด! ห่าม! และหื่น! 

"อะไรของตาบ้าอีกเนี่ย" ฉันอุทานออกมา เมื่อตื่นเช้าแล้วลงมาในครัวพบกระดาษโน้ตที่เขาเขียนถึงฉันแปะที่ตู้เย็นในครัว นี่ถ้าคุณป้าแชวอนเห็นนะฉันต้องอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนีแน่ๆ  อีกอย่างฉันยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรกับเขาสักหน่อย เขานี่นะได้คืบจะเอาศอกจริงๆ คนบ้าอะไรชอบคิดเข้าข้างตัวเอง 

แต่ถึงกระนั้นฉันก็อดยิ้มออกมาไม่ได้นะ ที่เขาแสดงความหึงหวงผ่านจากการกระทำและตัวอักษรขนาดนี้ มันรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาจะบอกกับพี่มินฮยอกเรื่องนี้หรือยัง ที่ฉันคิดแบบนี้ไม่ใช่เพราะว่าฉันรักพี่มินฮยอกหรอกนะ แต่กลัวว่าจะเป็นการทำลายความรู้สึกของเขาซะมากกว่า แต่อย่างน้อยฉันก็ยังนับถือเขาในฐานะพี่ชายได้อยู่ดีนั่นแหละ 

"เป็นอะไรหรือคะน้องยุนอา! ตื่นเช้ามาอารมณ์ดีจังเลยนะคะ" เสียงของฮยอนอาดังทักทายฉันมาแต่ไกล นี่เธอตั้งใจจะหาเรื่องฉันหรือไงเนี่ย! 

ถ้าหากไม่เห็นแก่ว่าหล่อนเป็นแขกของคุณลุงคุณป้าล่ะก็ ฉันจะได้ตอกหน้าหล่อนเจ็บๆ สักครั้งหนึ่ง หรือถ้าเป็นยูริล่ะก็ ป่านนี้ฮยอนอาไม่เหลือซากแล้วล่ะ! 

"ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่มีคนทำให้อารมณ์ดี" ฉันตอบหล่อนกลับไป ก่อนจะตัดสินใจเดินเลี่ยงไปที่อื่น เพราะความอดทนฉันมันก็เริ่มจะหมดเพราะเธอแล้วเหมือนกัน นี่ไม่ใช่การหนีปัญหานะ แต่ฉันกลัวว่าจะสร้างความเดือดร้อนหรืออึดอัดใจให้คุณลุงคุณป้าน่ะสิ 

"แล้วเรื่องที่มินฮยอกถามล่ะค่ะ เธอจะตอบว่ายังไง" ฮยอนอายังคงถามด้วยวาจาเสียดสีต่อ 

"จะตอบว่ายังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่นี่คะ ชีวิตยุน ยุนจัดการเองได้ค่ะ ขอบคุณที่ถามนะคะ" ยุนอาเดินผละออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่งั้นเธอได้ฟาดคำพูดเจ็บแสบใส่สาวเจ้าที่กำลังเหมือนดิ้นเร่าๆ ในคำพูดของเธอ 

เฮ้อ! ค่อยหายใจให้ทั่วท้องหน่อย ผู้หญิงอะไรนิสัยไม่ดีชะมัดเลย นี่ฉันเห็นหล่อนเป็นรุ่นพี่ได้ยังไงเนี่ย ทั้งที่รู้กิตติศัพท์ว่าเธอมีชื่อเสียงในแง่ลบอย่างไรบ้าง ทั้งเรื่องอื้อฉาวกับมาร์ค (ตอนที่อยู่ที่มหาวิทยาลัย) จนดังกระฉ่อนไปครั้งหนึ่ง จนถึงคณะบดีต้องเรียกหล่อนไปตักเตือนตั้งหลายครั้ง 

แต่นิสัยบางอย่างมันแก้กันได้ บางอย่างก็ฝังลึกลงไปเป็นสันดานคนแล้วล่ะ ก็คงต้องปล่อยไปตามยถากรรม ไปห้ามหรือด่าว่าอะไรเขาก็คงไม่เป็นผลหรอก ยิ่งคนที่ฉันไม่อยากยุ่งด้วยอยู่แล้ว  ฉันยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่ 

เเต่เรื่องของเธอคงไม่ใช่ประเด็นที่สำคัญ! สำคัญคือนายมาร์คได้แพร่งพรายเรื่องเมื่อคืนหรือเปล่า ยิ่งถ้าเขาพูดให้พี่มินฮยอกรู้หรือคุณลุงคุณป้า ฉันเก็บกระเป๋ากลับบ้านไม่ทันอย่างแน่นอน 

"คุณคะ คุณท่านให้มาตามไปรับประทานอาหารเช้าค่ะ" คุณป้าแม่บ้านคนหนึ่งน่าจะเป็นแม่ครัวของที่นี่ล่ะมั้ง คุณป้าแชวอนคงเห็นว่าเลยเวลาแล้วก็เลยให้คนมาตาม ฉันไม่รู้ว่าพอเจอหน้ามาร์ค ฉันจะสู้หน้ากับเรื่องเมื่อคืนได้หรือเปล่า! 

การรับประทานอาหารได้เริ่มต้นขึ้น... 

เริ่มต้นด้วยการที่มาร์คพูดถึงเรื่องหมั้นหมายระหว่างฉันกับเขา ก็แทบหยุดชะงักการรับประทานอาหารรของฮยอนอากับมินฮยอกไปได้อย่างดี คนทั้งสองลอบสบตากันแต่เก็บอาการเอาไว้ ด้วยความไม่พอใจ! 

"ผมอยากขยับงานหมั้นให้มันเร็วขึ้นน่ะครับ รบกวนคุณพ่อคุณแม่ต้องคุยกับพ่อตาแม่ยายของผมแล้วล่ะ" 

บ้า! ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรเลย มาตีความเรื่องพ่อตาแม่ยายอีกแล้ว! 

"เออ...ก็ดีเหมือนกันนะ เราสองคนจะได้อุ้มหลานกันเร็วๆ ขึ้นยังไงล่ะ" คุณลุงพูดสนับสนุนความคิดเห็นของมาร์ค ก่อนที่ท่านทั้งสองและทุกคนบนโต๊ะจะหันมามองฉัน ทั้งแววตาไม่พอใจของฮยอนอาและแววตาแห่งความผิดหวังของมินฮยอก บอกตรงๆ ฉันก็สงสารความรู้สึกทั้งสองคนนะ แต่ฉันก็ไม่อาจปฏิเสธใจตนเองได้เหมือนกัน 

"แล้วหนูยุนล่ะลูก ว่ายังไง"คุณป้าถามเอาคำตอบกับฉัน 

"แล้วแต่ผู้ใหญ่น่ะค่ะ แต่ว่าขอตอนยุนเรียนจบก่อนดีกว่าค่ะ" ยุนอาตอบน้ำเสียงปนเขินอาย นี่เขาไม่อายบ้างหรือไงเนี่ย! 

มินฮยอกและฮยอนอาคงอยากจะพูดอะไรออกมาสักอย่าง! แต่ฮยอนอาก็คงอยากพูดตามฉบับนางร้ายละครช่อง 3 แน่นอน ทุกคนก็ทราบถึงความสัมพันธ์ที่มีขอบเขตระหว่างเธอกับมาร์คดี แต่เธอก็ไม่ควรล้ำขอบเขต ยิ่งถ้าฝ่ายชายไม่คิดอะไรด้วยแล้วก็น่าจะตัดใจได้เสียที 

แต่ถึงแม้ทั้งสองอยากจะพูดอะไรที่อัดอั้นในใจออกมา แต่ก็คงไม่สามารถพูดออกมาได้เต็มปาก นอกจากทั้งสองจะสื่อสารกันทางสายตามากกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด  ทั้งสองจึงได้แต่รับประทานอาหารออกไปเงียบๆ ไม่พูดอะไรขึ้นมาอีกเลย 

"แต่แม่ว่ามันก็เร็วเกินไปนะ"  

"เร็วอะไรกันครับคุณแม่ ผู้หญิงเรียนจบก็แต่งงานมีลูกกันถมเถไป" เอิ่ม! ฉันอยากสำลักอาหารมากเลย นี่เขาจินตนาการอนาคตไปไกลขนาดนี้เลยหรือเนี่ย เชื่อแล้วว่าเขาเผด็จการจริงๆ 

"ก็ใช่ แต่ว่าเราต้องถามพ่อแม่หนูยุนด้วยนะว่าพร้อมหรือยัง" ป้าแชวอนพูดมีเหตุผล อนาคตฉันอีกไกล จะมาแต่งงานก่อนไม่ได้เด็ดขาดเลยนะ 

จบการสนทนาอันยืดยาวนั้นพวกเราก็ลงมือรับประทานอาหารกันต่อไป โดยมีมาร์คส่งสายตาหวานมาทางฉันตลอดเวลา 

นี่เขาจะทำให้ฉันกลายเป็นเบาหวานนะเนี่ย! 

นี่ฉันต้องง้อผู้ชายจริงๆ หรอเนี่ย! 

โอเค! จากเหตุการณ์ที่ฉันไปกินไอติมกับคริสเพื่อนเก่าฉัน อาจจะทำให้เขาไม่พอใจในฐานะคู่หมั้นกัน แต่เขาก็ไม่ควรโกรธแล้วพาลเอาอารมณ์ทุกอย่างมาลงที่ฉันสิ เขาคิดว่าฉันไม่รู้สึกผิดหรือไง!  

ฉันเองก็ยอมรับว่าลึกๆ ก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ไปไหนกับผู้ชายคนอื่น ทั้งๆ ที่ฉันมาทริปฮันนีมูน (มหาประลัย) กับเขาสองคน (ตามคำสั่งพ่อแม่) แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่ฉันฝ่ายเดียวที่ควรไปง้องอนหรือขอโทษเขา เขาเองก็ควรมาขอโทษฉันเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่หรือเปล่า เพราะพ่อกับแม่ชอบส่งคนมาสอดแนมอยู่เรื่อย 

ฉันลอบมองไปยังโซฟาตัวใหญ่ที่เขานอนหลับอย่างสบายใจ ส่วนฉันเองก็ต้องมานั่งเครียด เพราะถ้ากลับไปแล้วเรื่องระหว่างฉันกับเขาไม่พัฒนาขึ้นนะ ความสัม พันธ์ระหว่างสองครอบครัวสะบั้นลงแน่ๆ ยิ่งความหวังในการดองกันมาอยู่ที่พวกฉันสองคนอีกด้วย 

"ฉันจะง้อนายยังไงดีเนี่ย!" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะฟุบนอนลงบนเตียงพลางทอดมองไปข้างนอกอย่างหาคำตอบ ถึงความหึงหวงและสิ่งที่เขาได้กล่าวกับเธอ แต่เมื่อนึกถึงพายุอารมณ์ความหึงหวงตอนนั้นใจเธอมันเต้นสั่นแปลกๆ ราวกับต้องการเขาตลอดเวลา ไม่อยากให้เขาจากไปไหน 

         "ถ้าคิดจะง้อน่ะ ก็รีบหน่อยนะ" ชานยอลเดาใจหล่อนออก "แต่ถ้าอยากให้หายงอนน่ะ ก็ต้องมีอะไรแลกหน่อย"  

ทำเสียงแบบนี้นี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆ! 

ชานยอลเดินดุ่มๆ พลิกตัวหญิงสาวลงบนเตียงนอน พลางหยอกเย้าหญิงสาวเล่นๆ  

"ลุกไปจากตัวฉันเลยนะ อีตาหื่น!" 

"สั่งได้...แต่ทำน่ะมันยากนะ โดยเฉพาะกับเธอฉันต้องอดทนมากมายเลยล่ะ" 

"งั้นก็เชิญอดทนต่อไปเลยย่ะ เพราะจะไม่มีแบบนี้อีกแน่นอน" ยูริได้โอกาสผละตัวออกไปจากเตียงที่เขาเป็นฝ่ายคร่อมเธออยู่

   "ก็ได้ แต่คราวหลังไม่จบลงแค่นี้นะ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์ 

"คราวก็จะไม่มีการยอมแบบนี้เหมือนกัน แบร่" ยูริแกล้งแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา มันทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก เขาจึงไม่อยากให้เธอเป็นของใครนอกจากเขาเพียงคนเดียว! 

เขาจะต้องเอาชนะใจเธอให้ได้อย่างแน่นอน! 

 

ทั้งเซฮุนและทิฟฟานี่ได้หลบหนีคนร้ายจากการตามล่า ดูเหมือนตอนนี้พวกมันจะรู้ตัวแล้วว่าเขาสองคนอยู่ที่นี่ ถึงได้ออกตามหากันอย่างไม่ลดละ แต่ที่ฉันสงสัยคือสัญลักษณ์ของกลุ่มมังกรดำของพี่ชายเซฮุน ตกลงว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่ 

"นายคิดว่าพี่นายเป็นคนส่งพวกนี้มางั้นหรอ" ทิฟฟานี่ถามเสียงสั่นระคนกลัว 

"ฉันก็ไม่แน่ใจ หรืออาจจะเป็นมินอาเพราะสองคนนั้นมีความสัมพันธ์กัน" 

"จะเป็นใครส่งมาตอนนี้ฉันก็ไม่สนใจแล้ว ทำไมฉันต้องกลายมาเป็นแพะในความผิดของใครอีกคนด้วย" 

"เธอเคยได้ยินเรื่องที่อดีตประธานาธิบดีคนก่อนถูกลอบสังหารหรือเปล่า" สิ่งที่เซฮุนพูดกำลังทำลายความสงสัยของฉัน 

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกชุดดำนี้ด้วยล่ะ" 

"พวกแวดวงมืด พ่อเธอน่าจะรู้เรื่องนี้เรื่องของการสังหารอดีตประธานาธิบดี ซึ่งเคยเป็นหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียมังกรดำ คุณปู่ฉันเอง" 

สิ่งที่เขาพูดออกมาในตอนนี้ทำให้ฉันแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง ครอบครัวของคริสมามีความแค้นกับครอบครัวของฉัน แล้วมินอาจะไปมีความสัมพันธ์กับคนที่จ้องจะทำร้ายครอบครัวได้ยังไงกัน แบบนี้เธอกำลังมีแผนอะไรอยู่ในใจ เธอต้องการทำลายครอบครัวตนเองหรือเธอยังไม่รู้เรื่องนี้กันแน่ 

"ถ้าเธอคิดว่ามินอามีส่วนรู้เห็นในเรื่องนี้ล่ะก็ ใช่เลย!" เซฮุนตอบ "แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่ยัยนั่นมีส่วนหรอกนะ..." 

ปัง! 

เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดตรงบริเวณที่ฉันกับเซฮุนหลบซ่อนตัวอยู่ ฉันเห็นใบหน้าของคนที่มันลั่นไกปืนได้ 

ไอ้คนเลว! ที่เคยล่อฉันให้ถูกจับตัวยังไงล่ะ มิน่าล่ะ! เรื่องนี้คุณพ่อถึงต้องให้การ์ดมาดูแล และไม่พูดถึงมันอีกเลย 

เราสองคนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนหลบเข้าไปยังป่าใหญ่ โชคร้ายที่ตรงนี้เป็นเกาะใหญ่และที่ทางค่อนข้างกว้างขวาง แต่ก็ทำให้หลงทางได้เหมือนกัน ตอนนี้เราสองคนไม่สามารถกลับรีสอร์ตที่พักได้อีกแล้ว เพราะมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ที่สำคัญฉันกลัวคุณพ่อมีอันตรายด้วย 

เราสองคนวิ่งหนีมาไกลมากพอที่จะลับสายตาพวกคนชั่วนั่นได้ ด้วยเพราะใบไม้ต้นไม้ที่ขึ้นรกเต็มไปหมด ช่วยอำพรางพวกเราเอาไว้แต่ก็คงไม่ได้นานนักหรอก 

"เราหลบมาในป่าแบบนี้พวกมันคงตามมาไม่ทัน" ทิฟฟานี่พูด 

"อย่าประเมินไอ้พวกนี้ต่ำไป พวกมันมีความสามารถในการหาเหยื่อในป่าได้เป็นอย่างดี ตอนนี้พวกเราจำเป็นต้องอยู่ที่นี่" เซฮุนกล่าวตอนนี้เขารับรู้ถึงความกลัวที่จุกในอกของเธอ เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายเธอเด็ดขาด! 

"เราจะต้องรอดใช่มั้ย" ทิฟฟานี่ถามเสียงสั่นเครือ 

"แน่นอน ฉันยังอยู่กับเธอทั้งคน" 

เวลาที่ผ่านไปช่างยาวนานนัก! 

ทั้งโทรศัพท์มือถือก็ไม่ค่อยมีสัญญาณโทรออกสักเท่าไหร่ ทิฟฟานี่นั่งพะว้าพะวงถึงอันตรายที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ รวมถึงความสงสัยที่สุมร้อนรนราวกับเปลวไฟที่กำลังจะเผาเธอ ถ้าหากไม่ได้คลายความสงสัยในตอนนี้ 

เธอมองเซฮุนที่กำลังผิงไฟเพื่อคลายหนาวตอนกลางคืน สภาพทั้งคู่ก็ไม่ต่างจากลูกหมาตกน้ำ ยามเมื่อต้องหลบเข้ามาในป่าใหญ่แห่งนี้ แต่ก็นับเป็นโชคดีอย่างหนึ่งที่ในป่านี้ไม่มีสัตว์ร้ายมีพิษ เพราะทางเจ้าหน้าที่ได้จับพวกมันออกไปหมดแล้วไม่งั้นเธอนอนไม่หลับแน่ๆ คืนนี้ 

เธอจะต้องถามเรื่องราวทั้งหมดจากเขาภายในวันนี้ให้ได้! 

***********************************
อีกไม่นานเรื่องนี้ก็จะจบลงแล้วนะคะ เรื่องราวทุกอย่างค่อยๆ คลี่คลายออกมา มาคอยลุ้นๆ ให้พระเอกนางเอกของเราสมหวังในความรัก อย่าได้มีอุปสรรค(มั้ง) มากีดขวางนะคะ (แน่ใจนะ55)

เจอกันตอนต่อไปค่ะ มาดูปมเรื่องที่จะคลี่คลายกันเร็วๆ นี้