My Bodyguard คุณหนูตัวร้ายกับบอดีการ์ด [-END-]

ตอนที่ 14 : My Bodyguard :: Episode 13

 

13

First  Kiss

            ตอนเช้าที่ไร่ฉันตื่นนอนแต่เช้าเพื่อลงมาช่วยคุณป้าแชวอนกับสาวใช้จัดโต๊ะรับประทานอาหาร แต่ก็ไม่เห็นใครเลย ฉันจึงนึกได้ว่านี่เพิ่งจะตีห้ากว่าๆ เพราะปกติคนงานที่นี่จะตื่นตอนตีห้าครึ่งกว่าๆ  ฉันคงตื่นนอนเช้าไปล่ะมั้ง

            แต่ระหว่างนั้นด้วยความหิว ฉันก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปในครัวเพื่อไปหาผลไม้กินรองท้องเอาไว้ก่อน  แต่ฉันก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าที่ต่างจังหวัดมักจะมีพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า   ยากมากที่จะได้ชมพระอาทิตย์กับวิวสวยๆ ท่ามกลางไร่ที่ให้ความรู้สึกแบบฟีลกู๊ดขนาดนี้ ดี๊ดีอ่ะ ><

            “ออกไปถ่ายรูปเล่นดีกว่า”

            ยุนอาหยิบ IPHONE ของหล่อนแล้วกำลังจะเดินออกจากบ้านพักหลังใหญ่ แต่ก็บังเอิญเจอกับมินฮยอกที่ลงมาดักรอเธอข้างล่างนานแล้ว

            “น้องยุนอาจะออกไปชมวิวข้างนอกเหรอครับ” มินฮยอกทักยุนอาที่กำลังจะเดินออกจากบ้าน “พี่ไปด้วยคนได้มั้ยครับ”

            “ใช่ค่ะ ไปด้วยกันก็ได้นะคะ พอดียุนไม่ค่อยรู้จักเส้นทางแถวนี้น่ะ”

ยุนอาตอบด้วยความยินดีให้กับเพื่อนสนิทของว่าที่คู่หมั้นจอมเก๊ก แถมหยิ่งอีก

            “งั้นพี่ปั่นจักรยานไปนะ น้องยุนอาก็ซ้อนท้ายพี่”

            “ได้เลยค่ะ แล้วอย่าบ่นว่ายุนตัวหนักนะ” ยุนอาแกล้งพูดเล่นๆ ใส่ชายหนุ่ม

            “สบายอยู่แล้วครับ” แล้วยุนอาก็นั่งซ้อนท้ายมินฮยอกเพื่อไปชมพระอาทิตย์ขึ้น โดยไม่ลืมถ่ายรูปเก็บไว้ด้วยเป็นที่ระลึกถึงความทรงจำตอนอยู่ที่นี่

            ‘สองคนนั้นไม่อยู่บ้าน’ ความคิดแวบแรกผุดขึ้นมาในหัวมาร์ค ตอนที่เขาขึ้นมาปลุกยุนอาที่ห้องแต่กลับพบความว่างเปล่า และมินฮยอกเพื่อนเขาก็หายไปด้วย  คิดไม่ยากหรอกว่าสองคนนี้อาจจะไปด้วยกัน

            “หนูยุนอากับมินฮยอกออกไปไหนแต่เช้านะ” คุณแม่ของผมเปรยขึ้นมาอย่างเป็นห่วงทั้งสองคนนั้น ซึ่งมาร์คเองก็เป็นห่วงยุนอาเหมือนกัน เขาหวงเธอมากๆ จนไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมายุ่งกับเธอ

            เขายอมรับว่า เขาหวง! หึง!

            “เมื่อเช้าหนูเห็นสองคนนั้นปั่นจักรยานออกไปข้างนอกกันน่ะค่ะ ท่าทางจะสนิทกันมากนะคะ ถึงได้ออกไปข้างนอกกันแค่สองคน” ฮยอนอาพูดขี้นพลางยกยิ้มเล็กน้อยด้วยความสะใจ

            มาร์คกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ แล้วรีบเดินออกไปจากบ้านตามหายุนอากับมินฮยอกทันที

            “อยากจะอัพไอจีให้ยูริได้เห็นจัง” ยุนอาพูดพลางถ่ายรูปองุ่นในไร่และธรรมชาติรอบๆ หลังจากไปชมพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว 

            “อ้าว! แล้วทำไมไม่อัพล่ะครับ  พี่เห็นน้องยุนถ่ายหลายรูปเลยนะ” มินฮยอกแกล้งถามยุนอา ที่กำลังสนุกกับการถ่ายรูป  “ไม่อวดเพื่อนๆ หน่อยหรอ”

            “อยากอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ถ้าเพื่อนสนิทเห็นยัยนั่นได้สอบสวนยันเช้าแน่ค่ะ  ไว้กลับถึงโซลแล้วค่อยอัพดีกว่า”  ยุนอายิ้มตอบ แล้วชวนมินฮยอกมาถ่ายรูปร่วมกัน

            “พี่มินฮยอกมาถ่ายรูปด้วยกันนะคะ  ยุนอาอยากเก็บที่นี่เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด”

            “โอเครเลย”

            ยุนอาให้มินฮยอกเป็นคนจับกล้องโทรศัพท์แล้วกดถ่ายรูปลงไป

            “มาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้!”

            “ยุนขอโทษจริงๆ นะคะคุณลุงคุณป้า” ฉันโค้งขออภัยคุณลุงและคุณป้าที่ต้องทำให้ท่านทั้งสองที่รักฉันเหมือนลูกหลานต้องหนักใจ  “ยุนแค่อยากออกไปสำรวจรอบๆ เท่านั้นเองค่ะ”

            “จริงครับ  พวกเราแค่ไปปั่นจักรยานแล้วชมพระอาทิตย์ขึ้นจริงๆ ครับ”

            “ถ้าเธอสองคนบริสุทธิ์ใจกันทั้งคู่ก็ดีแล้ว  แต่ในต่างจังหวัดเขาค่อนข้างถือเรื่องหนุ่มสาวไปไหนมาไหนด้วยกันนะ” คุณลุงออกปากบอกเรา

            “ยุนสัญญาค่ะ ว่าจะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้อีก”

            “ดีแล้วจ้ะ”

            “หนูยุนอาสนใจจะลองไปทำงานที่ครัวบ้างมั้ย” คุณป้าแชวอนเอ่ยกับฉันที่กำลังช่วยท่านตรวจสอบบัญชีอยู่นั่นเอง และฮยอนอาก็นั่งฟังอยู่ด้วย  สงสัยเธอคงคิดในใจให้ฉันตอบรับน่ะสิ

            “สนใจเหมือนกันค่ะ แต่ยุนทำอาหารไม่เก่ง ฝีมือยอดแย่มากๆ เลยนะคะ กลัวจะทำให้คุณป้าลำบากใจเปล่าๆ”

            “ไม่หรอกจ้ะ  พอแต่งงานแล้วจะได้มาอยู่ด้วยกันที่นี่ซะเลย!”

            ท่าทางพ่อแม่ฉันและคุณลุงคุณป้าอยากให้เราสองคนลงเอยกันจริงๆ สินะ TOT  ลำบากจายยยยยยยย~

           
           ช่วงบ่ายของวัน คุณป้าแชวอนชวนฉันมานั่งในห้องรับแขกกันเพียงลำพังสองคน ท่านสอนฉันลองฝึกทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายของทางฟาร์มดู ซึ่งมันเป็นวานถนัดของฉันมากกว่าการที่ฉันต้องมานั่งทำอาหารในครัว เพราะฉันทำเป็นแค่...ไข่เจียว!  รังแต่จะพบเจอสีหน้าสะใจของฮยอนอา ซึ่งคุณป้าคุณลุงเองก็เข้าใจดี
   
           คุณป้าหยิบอัลบั้มรูปตอนมาร์คยังเด็กๆ มาให้ฉันดู เริ่มตั้งแต่ตอนที่ฉันพอจะจำได้ว่าตอนเด็กเขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของฉันมากๆ  เขามักจะคอยอยู่ข้างๆ ฉันตลอดเวลาเสมอ และเป็นเพื่อนเล่นให้กับเด็กผู้หญิงอย่างฉันโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ
      
           "ตามาร์คน่ะ ชอบหยิบอัลบั้มรูปนี้มาดูทุกครั้งที่คิดถึงหนูยุนตอนวัยเด็กนะ" คุณป้าแชวอนยิ้มบอกกับฉัน ไม่งั้นฉันคงไม่รู้ว่าเขาเองก็มีโมเม้นต์แบบนี้เหมือนกัน แต่ก็...

           "งั้นหรอคะ...แต่ตอนเด็กกับตอนโตต่างกันลิบลับเลย  ชอบทำเหมือนยุนไม่มีตัวตน" ยุนอาพูดปนน้อยใจนิดๆ

           "ใครบอกล่ะ...มาร์คน่ะมาถามป้าทุกวันเลยนะ ว่าฤกษ์งานหมั้นน่ะไปถึงไหนแล้ว"

           "หรอคะ..." ยุนอาเอ่ย "แต่เขาคงหมั้นเพราะความจำเป็นมากกว่า...เขารักฮยอนอาจะตาย"

           "ใครพูดแบบนั้น ป้าเถียงขาดใจเลยจ้ะ เจ้ามาร์คไม่มีทางลืมและตัดใจจากหนูยุนของป้าได้หรอกลูก"

           ฉันกับคุณป้ากำลังสนทนากันต่อ นายมาร์คที่ร่างกายพันด้วยผ้าขนหนูสีขาวเพียงแค่ท่อนล่างเท่านั้น (เดาว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ!) เดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ

           "ได้ยินว่ากำลังนินทาผมอยู่หรอครับคุณแม่" มาร์คเอ่ยถามลอยๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แล้วเดินมาหยิบขนมที่คุณป้าเตรียมเอาไว้ให้ฉันขึ้นมากินหน้าตาเฉย

           "นั่นขนมน้องนะ มาแย่งน้องได้ยังไง" คุณป้าแชวอนเอ็ดลูกชาย

           "หรอครับ..." เขาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แล้วยังแกล้งเอาน้ำหวานของยุนอาไปดื่มอย่างหน้าตาเฉยอีก!

           ตาบ้า!

           "จริงสิ! คืนนี้ในเมืองจะมีงานเทศกาลประจำปี ป้าอยากให้หนูยุนได้ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง  ตามาร์คพาน้องไปด้วยสิ" คุณป้าแชวอนบอกลูกชาย

           "แต่ว่ายุน...!" ยุนอากำลังจะค้าน

           "เดี๋ยวหกโมงเราจะไปกัน เตรียมตัวด้วยล่ะ!" เขาพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกไปจากห้องรับแขกทันที

           ลางสังหรณ์ฉันบอกเลยว่ามันจะมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน!

          


           งานเทศกาลประจำปีในตัวเมืองอินชอน ที่จัดตอนค่ำคืนสวยแบบธรรมชาติมากๆ บรรยากาศกำลังเย็นสบาย ชาวบ้านต่างก็นำผลผลิตสินค้าของตนเองมาวางจำหน่ายภายในงานค่ำคืนนี้ มีเครื่องดื่มและอาหารหลากรสให้เราได้เลือกชิม และมีเกมสนุกๆ ให้ได้เล่นกันอีกด้วย

           ฮยอนอาเดินคู่มากับนายมาร์ค  หล่อนแต่งตัวได้สวยสะเด็ดเจ็ดย่านน้ำจริงๆ แถมยังเอาพัดมาโบกลมเข้าตัวบ่นว่า "ร้อน" ทั้งที่อากาศเย็นสบายมากๆ  ส่วนฉันก็เดินมากับพี่มินฮยอก เราทั้งสี่คนเดินผ่านร้านต่างๆ มากมาย รวมถึงซุ้มของกินต่างๆ  ฮยอนอาจึงเสนอให้แยกย้ายกันไปเป็นคู่ๆ ดีกว่า ฉันจึงมาเดินกับพี่มินฮยอก
         

21:09 

ระหว่างทางที่เราทั้งสี่คนเดินมานั้น ผู้คนหนาแน่นมากมาย ทำให้บรรยากาศครึกครื้นไปอีกแบบ มีการนำสินค้าของแต่ละอำเภอมาตั้งขายด้วย

และซุ้มเกมต่างๆ ก็เป็นที่นิยมของผู้คนในงานเหมือนกัน

"พี่มินฮยอกคะ ยุนอยากได้หมีรีลัคคุมะน่ะค่ะ พี่เอามาให้ยุนหน่อยนะคะ" ฉันรบเร้าเพื่อนสนิทของมาร์ค

"ก็ได้ครับ" พี่มินฮยอก จ่ายเงินพอค่าจำนวนลูกดอกที่ปาลูกโป่ง แต่ก็พลาดไปสองเป้า ทำให้ยุนอาพลาดตุ๊กตาไปอย่างแสนเสียดาย "ขอโทษด้วยนะ พอดีพี่ไม่เก่ง

เหมือนมาร์คหรอก รายนั้นน่ะยิงปืนก็แม่นด้วย"

"จะว่าไปคู่นี้ก็น่ารักดีเนอะมาร์ค เหมือนกำลังจีบกันเลยมากกว่า" ฮยอนอาพูดเสริม ในขณะที่มาร์คมองยุนอากับมินฮยอกด้วยสายตาลุกเป็นไฟ

"เออ...นี่มาร์ค  นายช่วย..." ยังไม่ทันที่เพื่อนจะพูดจบ มาร์คก็เดินดุ่มๆ ไปที่ซุ้มเกมปาลูกโป่งแล้วจัดการปาจนครบจำนวนดอก

"นี่ครับ..." คนขายส่งตุ๊กตาหมีรีลัคคุมะให้ มาร์คยื่นส่งให้ยุนอาทันทีแล้วไม่พูดอะไรต่อ

"ฮยอนอาว่า เราแยกกันไปเป็นคู่ๆ ดีมั้ยคะ   เดี๋ยวมาร์คไปกับเรานะ" ฮยอนอารีบลากแขนมาร์คไปทางอื่นทันที

"งั้นเราสองคนไปเที่ยวต่อดีกว่านะครับ" มินฮยอกชวน

"อ๋อ...ได้ค่ะ"

 

21:17 

ตอนนี้ฉันกับพี่มินฮยอกก็เดินกันมาเรื่อยๆ ต่างก็แวะกินนั่นกินนี่บ้าง เพราะที่นี่มีแต่ของอร่อยทั้งนั้นเลย ต่อจากนั้นก็มาขึ้นเล่นชิงช้าสวรรค์ต่อ

"คนละเท่าไหร่ครับพี่" มินฮยอกถามเด็กประจำซุ้ม

"สี่พันวอนครับ"

มินฮยอกควักเงินในกระเป๋าจ่ายทันที  แล้วทั้งสองก็ไปนั่งชิงช้าสวรรค์เล่นกัน

"น้องยุนอา..." เขาเรียกหญิงสาวที่มองทัศนียภาพข้างล่างที่สวยงาม พอหญิงสาวหันมามองก็สบกับดวงตาคมที่จ้องเข้ามาที่เธอ

"คะ..."

"พี่ชอบเธอนะ" เขาบอกไปตามตรง

"อะไรนะคะ...พี่?" ยุนอาตกใจ

"พี่ชอบเธอมากยุนอา" เขาพูดอีกครั้ง "ตอนนี้ยุนยังไม่มีใครใช่มั้ยครับ"

"คือว่า...ยุน"  เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก จนจมูกทั้งสองเกือบชนกันอยู่แล้ว

"ขอโอกาสให้พี่ได้ดูแลน้องยุนนะ"

"คือ..." ยุนอาอึกอัก

"พี่อยากรู้ว่ายุนชอบพี่บ้างหรือเปล่า?  ไม่จำเป็นต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้ แต่พี่อยากให้ยุนให้โอกาสพี่สักครั้ง"

"ยุน...ยุนขอเวลานะคะ เรื่องแบบนี้มันเร็วเกินไปสำหรับยุนค่ะ"

"พี่รอได้"

"นั่น...มาร์ค นายดูนั่นสิ เราไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ เลย น้องยุนอากับนายมินฮยอกจูบกันด้วยอ่ะ" ฮยอนอาทำท่ารับไม่ได้

มาร์คกำกระป๋องเบียร์ในมือจนบุบ แล้วทิ้งลงถังขยะอย่างแรง

"อีกนานไหมกว่าจะหมดรอบ" มาร์คถามเจ้าของซุ้ม

"อีกนานอ่ะพี่"

มาร์คควักเงินจำนวนสี่หมื่นวอนยื่นให้เด็กคนนั้น แล้วรีบเร่งให้จบรอบเร็วๆ

"อ่ะนี่  แล้วรีบเร่งให้จบรอบเร็วๆ"

"ครับพ้ม"

 

รอไม่นานนักชิงช้าสวรรค์ก็ถูกเร่งให้จบๆ รอบโดยเร็ว

"นายเป็นอะไรไปมาร์ค ทำไมถึงรีบ" มินฮยอกถาม

"ฉันอยากกลับบ้าน" มาร์คเดินนำไปที่รถ โดยมีฮยอนอาเดินตามอย่างสะใจ

 

22.30 

เป็นเวลาที่ฉันควรจะเข้านอนแล้วสิ!  แต่ทว่าท้องเจ้ากรรมดันร้องขึ้นมาซะนี่ ทั้งๆ ที่ฉันกินอะไรอิ่มๆ มาตั้งแต่สามทุ่มแล้วนี่นา

แต่ท้องมันก็ร้องเป็นคำรบที่สอง ทำให้ฉันคิดได้ว่าควรหาอะไรรองท้องก่อนที่โรคกระเพาะจะถามหาเสียก่อน

หาผลไม้กินก่อนแล้วกัน!

 

ฉันเดินลงบันได เพื่อหวังจะหาผลไม้ในครัวกินรองท้องก่อนแต่ทว่า...

เพล้งงงง!

'มีโจรเข้ามางั้นหรอ'

 

ฉันแอบเดินย่องลงไปอย่างเงียบๆ ที่สุด แต่ทว่านั้นไม่ใช่ใครที่ไหน

 

'มาร์ค' ทำไมเขายังไม่กลับบ้านพักเขาไปอีกล่ะ!  แต่ด้วยความที่ว่าฉันเป็นคนระมัดระวังตัวเอง ประกอบกับที่นายนั่นสภาพเหมือนคนกึ่งเมากำลังมองมาทางฉัน

ฉันจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังห้องนอนของฉันทันที  แต่มาร์คก็ยังตามหาฉันมาเหมือนว่าฉันทำอะไรให้เขาโกรธ

 

"ยุนอา  เธอจะไปไหน! หยุดคุยกันก่อน" นายมาร์ควิ่งตามหลังฉันมาทัน

 

"ไม่! ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายโดยเฉพาะตอนที่นายกำลังเมาแบบนี้" ฉันพยายามวิ่งสุดชีวิตหนีเข้าไปในห้องนอน แต่คนตัวสูงดันมือไวกว่า

เขาจับมือของฉันรวบเอาไว้ด้านหลังทั้งสองข้าง แล้วดันหลังฉันชนกับกำแพง

 

"ที่ไอ้มินฮยอกมันบอกว่าชอบเธอ! และต้องการคำตอบจากเธอ มันเรื่องจริงหรือเปล่า" มาร์คถามเสียงดัง

 

"ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะตอบนาย  ออกไปเลยนะ! ไม่งั้นฉันจะเรียกพี่มินฮยอกให้มาช่วย"

 

"หมอนั่นโดนฉันมอมเหล้าหลับเป็นตายไปแล้ว"

 

"ปล่อยฉันนะ นายกำลังเมาคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก" ยุนอาพยายามกล่อม

 

"หึ!  คงชอบมันจริงๆ สินะ ถึงไม่คิดจะตอบอะไร" มาร์คเย้ยหยัน

"นายพูดอะไร ฉันชอบใคร?"

 

"ก็มินฮยอกไงเล่า  ก็แหงล่ะมันออกจะเทคแคร์เธอดีขนาดนั้น"

 

"ฉันไม่ได้..." ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบอะไร ริมฝีปากของเขาก็ทาบลงมาที่ริมฝีปากของฉันเสียแล้ว คำพูดของฉันหายลงไปใยลำคอ พร้อมกับคนตัวสูง ที่พยายามให้ฉันตอบรับสัมผัสของเขา  แต่เขาดูเหมือนรู้ว่าฉันกำลังจะหนีเขาจึงล็อกปลายคางฉันเอาไว้ แล้วดันตัวฉันเข้าไปในห้องและเอาเท้าปิดประตูอย่างแรง  พร้อมกับใช้อีกมือล็อกกลอน ฉันไม่สามารถหนีไปได้จริงๆ นี่ฉันจะรอดพ้นจากคนอารมณ์ร้ายแบบเขาไหมนะ

เอาล่ะสิ ยุนอาจะรอดมั้ยน๊าาาาาาา ติดตามตอนหน้าจ้า