ตอนที่ 12 : My Bodyguard :: Episode 11
11
คนที่อาจจะกลายเป็นแพะรับบาป
Ver.1 สืบ
ฉันพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เพื่อข่มความตกใจของตัวเองเอาไว้ แต่ผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนั้นดันรู้ทันอีกว่าฉันไม่ได้นอนหลับจริงๆ แต่แกล้งข่มตาเท่านั้นเอง
“ไม่ต้องแกล้งหลับหรอก เพราะฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับ”
‘ตาบ้า ดันมารู้ทันซะได้’
ฉันลืมตาตื่นขึ้นไปประจันหน้ากับเขาที่ตอนนี้กลายเป็นสีหน้ายียวนกวนประสาทฉันอีกเหมือนเดิม เหมือนครั้งแรกที่เขาก้าวเข้ามาในฐานะการ์ดส่วนตัวของฉันไม่มีผิด
“นายเข้ามาทำไม” ฉันยกหมอนหนุนขึ้นมากอดป้องกันตัวไว้ ยิ่งตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้น มันปกปิดเขาไม่ได้หรอก...
“สามีเข้าห้องภรรยานี่ผิดด้วยงั้นหรอ” เขาตอบแบบยียวนก่อนจะฉวยโอกาสรวบร่างบางที่กำลังพยายามยืนอยู่ให้นั่งลงกับเตียง ก่อนที่เขาจะสวมกอดเอวบางเอาไว้
“หยาบคาย! อย่ามาจาบจ้วงกับฉันแบบนี้นะ” ทิฟฟานี่พยายามดิ้นให้ออกจากการเกาะกุมของเขา
“หรือว่าเธอลืมเรื่องในคืนนั้นกัน...ฉันช่วยทบทวนให้อีกรอบดีมั้ย” ประโยคหลังเขากระซิบที่ข้างหูฉัน ยอมรับว่าวันนั้นที่เขาทำกับฉัน เขาทำให้ฉันเกลียดขี้หน้าและรังเกียจตัวเองมาก แต่ตอนนี้คืออะไร เอาใบหน้าและจมูกมาคลอเคลียที่ซอกคอฉันเบาๆ แถมยังมีคิสมาร์กรอบคอฉันอีก
“ถ้านายคิดว่าวันนี้นายจะทำให้ฉันลืมเรื่องวันนั้นได้ล่ะก็ ฉันไม่มีวันลืมมันหรอก”
“แล้วใครบอกให้เธอลืมกันล่ะ...แค่ไม่ได้ยินเสียงวีนๆ ของเธอมันก็เหงาเหมือนกันนะ”
มาแบบนี้อีกละ...
“แต่นายไม่ควรมาอยู่ในห้องฉัน ยิ่งนายเป็นผู้ชายก็ยิ่งไม่ควร” ฉันพยายามผลักไสใล่ส่งเขาออกไป แต่คนตัวสูงกลับไม่ฟังเลยแม้แต่น้อย
“สั่งน่ะได้ แต่ทำน่ะมันยากกว่า ฉันกำลังหาหมอนข้างอยู่พอดีเลย”
ก่อนที่เรื่องราวจะเล็ดลอดออกไปมากกว่านี้ ฉันรีบปิดหน้าต่างและประตูหน้าต่างห้องน้ำให้แน่น ถึงแม้ห้องฉันจะเก็บเสียงได้ก็ตาม
“หมะ...หมอนข้าง...นายก็เอาจากห้องฉันไปก็ได้ แล้วก็ออกไปจากห้องฉันด้วย” ฉันพยายามเขยิบหนีเขาสุดความสามารถ แล้วพยายามลากขาที่เจ็บของตัวเองมาเปิดประตูให้เขาก็ตาม
“เธอขาเจ็บหนิ” เขาดูข้อเท้าฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะฉวยสองมืออุ้มฉันแล้วพาไปนั่งบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา
“ไปทำอะไรมา ขาถึงได้เป็นแบบนี้” เขากล่าวเสียงแกมดุ
“ฉันขาขัดกับโต๊ะไม้น่ะ”
“เธอนี่ระแวงไม่เข้าเรื่องจริงๆ” เขาก้มลงดูข้อเท้าให้ฉันก่อนจะนวดให้อย่างเบามือ และไปเอายาทาแก้ปวดจากในลิ้นชักเตียงของฉันมาทาและนวดคลึงให้เบาๆ บอกตรงๆ เลยนะ ‘ความรู้สึกที่เสียไป มันซ่อมไม่ได้อีกแล้ว’
หลังจากเขาทายาให้ฉันเรียบร้อย ฉันก็รีบไล่ให้เขากลับไปที่ห้องของตัวเองทันที
“นายออกไปได้แล้ว ฉันจะนอน”
ทิฟฟานี่ออกคำสั่ง แต่คำสั่งของเธอเคยใช้กับใครได้ผลงั้นหรอ
เซฮุนอุ้มร่างบางของทิฟฟานี่ให้นอนลงบนเตียงตรงข้ามกับลิ้นชัก เพราะเจ้าหล่อนต้องมีอาวุธไว้จัดการเขาแน่ๆ เสร็จแล้วก็ขึ้นมานอนข้างๆ เธอตรงลิ้นชักที่มีโคมไฟตั้งตระหง่านอยู่
“นายจะมานอนห้องฉันไม่ได้นะ” ทิฟฟานี่พยายามดิ้น
“ขอแค่นอนกอดไม่ได้หรอ ฉันคิดถึงเธอจะตาย” เซฮุนส่งสายตาวิ้งๆ มาทางหล่อน
“แต่ฉันเกลียดนาย” เซฮุนไม่พูดอะไรต่อ เขาหยิบรีโมตดับไฟทั้งห้อง ก่อนจะนอนกอดหญิงสาวไปทั้งคืน (ขอย้ำ! แค่นอนกอดเท่านั้น)
หญิงสาวรู้สึกหนักตัวอึ้งๆ เหมือนมีอะไรมาทับกายของหล่อนอยู่ ข้างๆ หล่อนคือโอ เซฮุนที่กำลังนอนกอดเธอ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นแบบคืนนั้น แต่เธอคงให้อภัยเขาไม่ได้อยู่ดี ทิฟฟานี่รีบเดินลุกไปจากเตียง ค่อยๆ วางแขนเขากับเตียงนอนอย่างแผ่วเบา แล้วรีบปลุกเขาให้ตื่นทันที ตอนนี้เป็นเวลาตีห้าแล้วด้วย
“เซฮุน ตื่นเลยนะ นี่มันตีห้าแล้ว”
“อืม...แต่มันเช้ามากเลยนะ ขอนอนต่อแล้วกัน” ว่าแล้วมือปลาหมึกก็พยายามที่จะนอนกอดเธออีก แต่คราวนี้ทิฟฟานี่ผลักอกเขาออกห่างๆ เป็นเชิงห้าม “อีกครึ่งชั่วโมงพวกคนสวนและแม่บ้านก็จะตื่นแล้ว นายต้องรีบออกไป ฉันไม่อยากให้พ่อรู้”
“เธอกลัวมินอารู้และจะนำไปแฉใช่มั้ยละ” เซฮุนรู้ทัน
“ใช่! ยัยนั่นทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันย่อยยับ ถ้านายรู้แบบนี้ก็ออกไปสิ”
เซฮุนจนในคำพูดของหญิงสาวจริงๆ จึงต้องตัดใจออกไปข้างนอกห้องเธอแล้วกลับเข้าห้องตัวเองไป เพื่อป้องกันไม่ให้มินอาหาเรื่องทำร้ายทิฟฟานี่อีก
คุณพ่อมาถึงบ้านพร้อมกับมินอาที่ดูจะมีสีหน้าแช่มชื่นจนผิดสังเกต หึ...สงสัยทำคะแนนกับคุณพ่อจนก้าวหน้าแล้ว
ล่ะสิ หรือหล่อนคงดีใจที่คุณพ่อเลือกเธอและทิ้งฉันไว้ที่บ้านเพียงลำพัง
เซฮุนทำหน้าที่ของเขาตามปกติและลงมารับประทานอาหารเช้าพร้อมกับฉัน คุณพ่อและมินอา เขายังคงทำตัวเหมือนปกติทุกอย่าง จนฉันรู้สึกว่าบรรยากาศบนโต๊ะอาหารนั้นมันเงียบเกินไปจริงๆ
“จริงสิเซฮุน! อากับพ่อเรามีแพลนว่าจะให้เราไปทำธุระที่ต่างจังหวัดให้หน่อยน่ะ” คุณพ่อเปิดฉากการสนทนา
“ธุระอะไรหรือครับ”
“มันเกี่ยวกับเราและทิฟฟานี่ด้วย เลยอยากให้ฟังพร้อมกันเลย” ฉันแทบจะสำลักอาหาร เมื่อคุณพ่อบอกว่าธุระนั้นเกี่ยวกับฉันด้วย คุณพ่อวางรูปสักสี่ห้าใบต่อหน้าพวกเรา มันคือภาพสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง
คุณพ่อจะทำอะไรกันแน่เนี่ย....
และในที่สุดฉันก็รู้เข้าจนได้ ฝ่ายตรงข้ามที่คิดฆ่าฉันตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันเดินทางมาถึงเกาหลีใต้ กำลังจับความ
เคลื่อนไหวของฉันกับเซฮุนอยู่ และดูเหมือนพวกมันจะรู้ตัวแล้วด้วยว่าฉันกับเซฮุนอยู่ที่ไหน ดูเหมือนจะรู้ประวัติวงในของครอบครัวด้วยล่ะ แน่นอน...ความเป็นความตายในชีวิต พวกมันตามล่าฉัน แสดงว่าต้องมีคนบงการแน่ๆ ฉันยังไม่ทิ้งประเด็นเรื่องนี้หรอกนะ และคนที่ดูเหมือนจะอยู่เบื้องหลังก็มีอยู่ในตัวเลือกของฉัน 3 คน มินอา คริสและเซฮุน ดูเหมือนคริสจะมีความเป็นไปได้มากที่สุด เพราะครอบครัวเขามีความแค้นกับครอบครัวฉัน แต่เขากับเซฮุนก็เป็นพี่น้องกันนี่ ยังไงเรื่องมันเชื่อมโยงถึงสามคนนั้น และใครสักคนอาจเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังจริง และใครอีกคน...จะกลายเป็นแพะรับบาปในทันที
บางที...ฉันคงกลายเป็นแพะรับบาปในความผิดของใครคนนั้นก็ได้!!!
************
Sorry!! ไรต์เตอร์ขอโทษจริงๆ นะคะ ที่หายไป ไม่ได้อัพเรื่องนี้เลย ตั้ง 2 อาทิตย์ เพราะมีนิยายที่ยังไม่ได้เขียน (ที่ลงในเว็บ) อีกเยอะ และเรื่องที่ยังไม่ได้เปิดใหม่แต่กำลังเขียนอยู่ + การบ้านรุมเร้า + เรียนหนักมากๆ เลยมาอัพได้ไม่เท่าไหร่ #นักอ่านเรื่องนี้ยังอยู่กันใช่มั้ย
#ปล.1 ตอนหน้าสาวกฮุนฟานี่เตรียมฟินต่อนะคะ
#ปล.2 สาวกมาร์คยุน ยอลริก็เตรียมฟินเหมือนกันนะ
ทั้ง 3 คู่ รับประกันความฟินจัดเต็ม x3 จร้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พี่ก็ร้าย พ่อก็ไม่เข้าข้าง เรื่องราวซับซ้อนอะ
รอนะค่ะ