คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : high school of love : Chapter 4
Chapter 4
แล้วารแส็บลไปแบบสวยาม เรียว่าสาวๆแ่ละน เรียน้ำลายาพวหนุ่มๆไ้เป็นอย่าี สร้าวามไม่พอใให้ับยัยพวเ้าสาววายร้ายนั่น พวนั้นมอสาวๆ้วยวามหมันไส้
“เอะ...็แ่ารแสห่วยๆ ไม่เห็นะมีอะไรพิเศษรไหนเลย” าอึนสบถเสียั
“ใ่ ไม่เ้าใว่าทำไมพวหนุ่มๆ ทั้าน้อมอยัยพวนั้น้วย ูสิ...เฮุนอัน มอยัยยูริไม่วาาเลยอ่ะ เ็บใๆ” ูยอนมอยูริับเฮุนสลับันไปมา้วยวามไม่พอใ
“ทำไมลู่ฮานอัน ้อเป็นู่หมั้นับยัยแนิ่ฮโยยอน้วย หมันไส้” เรนะ
“เรา้อทำให้ยัยพวนั้นายหน้านทั้าน” อเสนอวามิ
“แะทำยัไ” นานะถาม
“ยัยพวนั้นไ้ัสมใแน่ หึ!” ยัยพววายร้ายแสยะยิ้มร้ายา
้านหลัเวที
“ในที่สุารแส็ผ่านไป้วยี” แทยอน
“นายพวนั้น้อา้าแน่ๆเลย” ทิฟฟานี่ยิ้มออมา
ปึ!
“เ้าไม่ไ้นะะ นี่มันห้อแ่ัวผู้หินะะ ว๊าย!” เสียเ๊ระเทยโวอน ัเล็ลอเ้ามาภายในห้อแ่ัว ทำให้สาวๆใ แ่ที่ใยิ่ว่าือเ๊แเหมือนโนถีบมานอนแอ้แม้ับพื้นเลยอ่ะ
“ว๊าย!” เสียอุทานอเ้าสาว
“นี่พวนายะเ้ามาทำไมเนี่ย” ันนี่ถาม
ริสพุ่ปรามาที่ันนี่ทันที
“ใรให้เธอไปใสุ่วาบหวิวัน บอมานะ” ริสถาม
“็มันเ้าับเพลอ่ะ นายถามทำไม” ันนี่ถามลอใ อยารู้นั...พ่อริสะอบว่าไร
“แ่มันเปิเผยไป ันไม่อบสายาที่ผู้ายนอื่นมอเธอ” ริสทำแบบนี้แสว่าหึ
“แล้วทำไมอ่ะ นอื่นมอ็่าปะไร” ันนี่ don’t care ่ะ
“แ่ันไม่อบ ัน็หวเหมือนันนะ” หลุปามาเลยนะพ่อริส
“นายบอว่าอะไรนะ ันไ้ยินไม่ถนัเลย” ันนี่ถาม
“ไม่มีอะไร” ริสอบปั
“นี่ยัยลิ ใรใ้ให้เธอไปเ้นโว์หน้าท้อแบบนั้นัน” เฮุน
“ทำไมนาย้อุัน้วยอ่ะ” ยูริ
“็เพราะันไม่อบยัไหล่ะ เราเป็นู่หมั้นันนะ” แสว่าเฮุน็หึเหมือนันนะ
“แล้วไอ่ะ ันะทำอะไรมัน็เป็นสิทธิ์อันอ่ะ”
“แ่ันไม่อบอ่ะ” แสว่าเฮุนหวยูริ555 หยวนๆับู่นี้ไปนะ
“นี่ยัยโิ้ ใรอนุาให้เธอไปแ่ัวโว์หน้าอโว์เรียวาแบบนั้น” อาลู่่ะ
“ไม่ไ้ยินที่ยูริพูหรอ มันือสิทธิ์อันอ่ะ เ้าใป่ะ” ฮโยยอนอบ
“ราวหลัันะูแลเรื่อารแ่ัวอเธอ ะไม่ยอมให้เธอแ่แบบนี้อีเ็า”
“นาย...” ฮโยยอนเหมือนำลัะุ แ่็สบล เพราะเ๊โวอน ที่สลบไปเพราะพวหนุ่มๆ ผลัเ๊แนอนแอ้แม้ มาบอว่า ไ้เวลาที่พวเาะ้อไปเลือู่เ้นรำ
“หนุ่มๆ สาวๆ ทั้หลาย๋า หนุ่มๆไ้เวลาเลือู่เ้นรำแล้วนะ รี๊!” เ๊บอ เ๊ะี๊๊าเพื่อไรเนี่ย เ้าไม่ไ้เลือเ๊เ้นรำะหน่อย
“เสียเวลาเลือทำไมล่ะ ว่าทีู่่หมั้นพวเรานี่แหละ ที่ะเป็นู่เ้นรำ” ไบอ ่อนะเอ่ย่อ “เธอ็ือู่เ้นรำอัน” ไยิ้มเ้าเล่ห์ให้ทิฟฟานี่
“ใรบอว่าันะเ้นรำับนาย” ทิฟฟานี่
“็ใมันสั่มาหนิ” ไอบไ้ฟิน >< มา
แล้วไฟานี่็พาันไปที่ฟลอร์เ้นรำ
านยอลผายมือมาทาูยอ
“ทำไมัน้อเ้นรำับนาย” ูยอ
“เรื่อมาัเลยนะยัยโบฮีเมียน” แล้วานยอล็ลาป้าไปที่ฟลอร์
“ัน...”
“ถ้าเธอปิเสธ ันะูบเธอลาานเลย และอย่าท้านะ” เลย์ู่ เสสิ้าเลยเียบ ่อนะูมือพาันไปที่ฟลอร์
แบฮยอนผายมือมาทาแทยอน
“หึ!...ไม่เอาอ่ะ ันเ้นไม่เ่” แทยอนปิเสธท่าเียว
“้าไปแล้วยัยเี้ย” แล้วอิแบมัน็ลาที่แทไปที่ฟลอร์่ะ เอาเป็นว่าอนนี้รบทุู่แล้วนะ
เสียัหวะนรี้าๆ หวานๆ ่อยๆ บรรเลึ้น แ่ละู่็เ้นรำันไปามัหวะเพล
หนุ่มๆ สาวๆ ในานนอื่นๆ ่าพาันอิา แ่พวยัยวายร้ายโมโหฮึฮั
“ันทนูไม่ไ้แล้วอ่ะ ูสิ รุ่นพีู่โฮไปว้ายัยหน้าืมาเ้นรำอ่ะ ไม่ยอมๆๆๆ” ยูอีิ้นพลาๆ
“ยัยพวนั้นเิหน้า ูออยู่ที่นี่ไ้ไม่นานหรอ พวมันไ้ายหน้านทั้านแน่” ลิี่เอ่ย
“แล้วเราะเริ่มัารใร่อนีอ่ะ”อียอสอสายามอพวสาวๆ
“ยัยยุนอา่อนเลยีว่า ัารทีละน ะไ้ไม่มีใรสสัย” อียอบอ
แล้วารเ้นรำ็บลไปอย่าสวยาม
หนุ่มๆ สาวๆ พาันเินออาฟลอร์ ยัยพววายร้ายเินเ้ามาเหน็บแนมสาวๆ
“ว่าไยะพวหล่อน เห็นว่าพวหนุ่มๆเลือพวเธอไปเ้นรำ้วยหนิ” นานะ
“ุสวยีนะหล่อน ใรื้อให้หล่ะ...ื่อเทาอันหรอ” าอึน
“้อารอะไร” ยุนอาถามสั้นๆ
“โฮะๆ...ไม่ไ้้อารอะไราพวแหรอย่ะ” เรนะ
“ไม่ไ้้อารแล้วมายืนเห่าทำไมหล่ะ” ยูริเน้นำว่าเห่าระแทใส่หน้ายัยพวนั้นเ็มๆ
“แว่าพวันหรอ” ออาเริ่มไม่ทน
“ยัไม่รู้ัวอีนะ ว่าพวหล่อนมี นอ-ออมาาหน้าผาแล้วน่ะ” แทยอนยิ้มเยาะใส่
“หึ!” ยัยพววายร้ายแสยะยิ้ม ในอนที่พวสาวๆ ปลีัวายัยพวนั้น ยัยพวนั้น็เินประบหลั าอึนเอารอเท้าส้นสูอนเอ เหยียบายระโปรุเ้นรำอยุนอาเอาไว้แน่น ทำให้ยุนอาสะุล้ม และ้วยวามที่ยุนอาใส่รอเท้าส้นสูเลยทำให้้อเท้าบวมแมา
แว! ุอยุนอาหลุมา เือบะเห็น...อยู่แล้ว
“ยัยยุน” สาวๆ และนทั้านมอยุนอาทีุ่หลุ พวหนุ่มๆเ่นัน
“อย่ามอนะ” อีแปสาว่วยันบััวยุนอา
เทารีบลมาาเวที แล้วถอุสูทัวนอมาลุมให้ับยุนอาที่ล้มลอยู่ับพื้น
“นาย...” ยุนอามอหน้าเทา เอ่ยน้ำเสียแผ่วเบา
“ไม่้อพูอะไรแล้ว ันะพาเธอลับห้อพัเอ” แล้วเทา็้อนร่าอยุนอาไว้ในอ้อมแน แล้วพาับรถลับบ้าน
ห้อพัอเทายุน
เทาับรถมานถึหน้าหอพั เาอรถในลานอ ่อนะสัเเห็นยุนอาหลับไป
เทายิ้มออมา
“เวลาเธอหลับ น่ารัว่าอนื้อเยอะเลย” เทายิ้ม ่อนะอุ้มยุนอาไปที่ห้อพั แล้ววาเธอนอนลบนเียอย่าแผ่วเบา
“อบในายน๊า นายแพน้า ั่มๆ” เสียอยุนอาที่ละเมอออมา
“ยัยวาเอ๊ย!” เทาเอามือยีหัวยุนอาเบาๆ ่อนะัท่าให้ยุนอานอนอย่าสบาย
ความคิดเห็น