คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ร้อยรัดมัดใจยัยขี้วีน ตอนที่ 10 [100%]
ทิฟฟานี่เินเ้ามาในห้อนอนอเธอเอ้วยอาารโรธลบเลื่อนวามอายเอาไว้
แ่ทำยัไอาารเินอายอเธอ่ออิน็ยัไม่หายสัที
นี่สินะ...ที่ทำให้เาอบแล้อบเอาหน้าเ้ามาใล้เธอลอเวลาน่ะ
“อีาบ้า! ทำไมนาย้อมาอยู่ในโสประสาทัน้วยเนี่ย” ทิฟฟานี่เอาหมอนึ้นมาปิบัหน้าบิม้วนัวไปมาบนเียเพียลำพั
หรือสสัยว่าเธอะเริ่มหวั่นไหวใับใบหน้าหล่อๆ
นั่นแล้วนะ!
วันนี้ผมพาบัี้สุนัู่ใอผมออมาเินเล่นออำลัายแ่เ้ารู่ที่สวนสาธาระในัวเมือรับ
็มีผู้นมาเินพลุพล่านันมาออำลัายันมามาย
รวมถึมีารนำสุนัมาวิ่เหมือนัน
เ้าวันนี้อาาศีมาทำให้ปอบริสุทธิ์สื่นีอี้วย
พอผมเริ่มเหนื่อยาารวิ่็มานั่พัที่เ้าอี้ไม้
พร้อมับื้อน้ำเปล่ามาหนึ่วื่มับระหาย แ่ทว่า...
มีมือเล็ๆ ยื่นผ้าเ็หน้ามาให้ผม!
ผมเยหน้าึ้นไปมอเ้าอมือเล็ๆ
อย่าุ้นาแล้ว็่อนอาารเินอายไม่อยู่ริๆ
อ๊า! นีุ่หมอันนี่มาเอผมที่นี่หรือเนี่ย?
ในสภาพผมเสื้อล้ามหนึ่ัวับาเอยู่บ้านเนี่ยหรือ? ไม่เอาอ่ะ อายหมอมา
“ะ...ุหมอมาออำลัายเหมือนันหรอรับ”
เฮุนถามเสียสั่นระนใเ้นรัวๆ
เมื่อุหมอสาวยื่นผ้าเ็หน้ามาให้พร้อมับผ้าเย็นอีผืน
“อืม พอีเห็นนายมาับบัี้็เลยมาทัน่ะ”
ุหมอยิ้มที่ทำให้ผมละลายอีแล้ว พลาเอามือลูบหัวบัี้ที่อออาารีใถึที่สุ
นี่ (ว่าที่) แม่อลูผมมาหาผมเอแบบนี้
ผมะปล่อยโอาสีๆ ทำไมล่ะรับ มาเร่ทำแ้มีว่า
ว่าแ่ผมะทำอะไรีทีุ่หมออบอ่ะ อาารื่นเ้นแบบไม่ทันั้ัวผมทำอะไรไม่ถูนะรับ
“ุหมอทาน้าวเ้ามาหรือยัรับ”
ผมเอ่ยถามออไป เาบอว่าวิธีารมัใหิอันับแรือารสร้าวามประทับใ
ั้นผมเริ่มแผนสอเลยล้ะัน
สร้าวามประทับใเพื่อมัใุหมอนสวย (อผมนเียว)
“ยัเลยน่ะ” ุหมอยิ้มอบแบบน่ารัอีแล้ว
ในะที่บัี้็เอาหน้าไปถูับาอผมและหมอสลับันอย่าเอาใและอออ้อน
“เี๋ยวผมว่าเราไปหาอะไรินันีมั้ยรับ
ผมรู้ัร้านอาหารแถวนี้เยอะนะ เี๋ยวผมเลี้ยหมอเอ”
เฮุนบออย่าใป้ำแล้วยิ้มอย่ามีแผนารให้เธอ ็แผนารีบหมอยัไล่ะ
เานี่ล่ะที่ะเริ่ม้นีบาารสร้าวามประทับใ่อนเป็นอันับแรเลย
“ะีหรอ
หมอโว่านะให้เ็มา่ายให้แบบนี้มันรู้สึไม่ีเลย” ุหมออบผม
‘เลี้ยหมอทั้ีวิผม็เลี้ยไ้รับ
หึๆ’ ผมพูประโยนี้ในใ ืนพูออมาไ่็ื่นหมน่ะสิ
ถ้าหมอรู้ว่าผมิยัไับหมอมันะเร็วเินไปแน่นอนและหมอะไม่พร้อมแน่
ะนั้นผม้อ่อยๆ รุไปทีละสเ็ปีว่า
ผมพาบัี้ลับไปที่บ้านและัารเปลี่ยนเสื้อผ้าใหู้เรียบร้อย
่อนะับรถแวะไปรับุหมอที่ลินิอีรอบนึ
วันนี้ผมะว่าะพาุหมอไปินอาหารในห้าล่ะ ไม่ั้นไม่แ่ัวหล่อัเ็มแบบนี้หรอ
J
หลัาแ่ัวเสร็ผม็เรียมะออรถไปรับุหมอที่บ้านอเธอ
ึ่อยู่ถัออไปอีสออย้านวา
“วันนี้แ่ัวะหล่อเียว
ะรีบไปไหนันล่ะ”พี่ไถามผม
พี่ยุนอาที่เพิ่เินเ้ามาในห้อนั่เล่น็มอผมแล้วยิ้มว้าวออมา
“ว้าว วันนี้นายมีนัสาวที่ไหนเอ่ย”
“นัสาวสวยอผมเอล่ะ
ผมไป่อนนะเี๋ยวเธอะรอนาน” เฮุนรีบสาร์รถออาบ้านทันที
ไม่รู้ทำไมวันนี้หัวใเามันทำให้โลทั้ใบลายเป็นสีมพูนานี้นะ หรือเพราะว่าวันนี้เารู้สึเหมือนะไ้เทับุหมอริๆ
สินะ
ผมับรถมาที่บ้านอุหมอที่อยู่ถัไม่ไลาผมมานั
ุหมอเธอออมายืนรอผมที่หน้าบ้าน้วยรอยยิ้มอเธอที่ผมเห็น้อใะละลายทุรั้ที่เห็นรอยยิ้มนี้อี
รอยยิ้มอเธอนี่เหมือนน้ำทิพย์บำรุใผมริๆนะ
ยิ้มแบบนี้ทุวันนะรับหมอ มันี่อใผม...
“ผมอโทษที่มา้านะรับหมอ”
ผมเินออมาเปิประูรถใหุ้หมอ เธอึ้นมานั่ฝั่นับเรียบร้อยแล้ว
ผมึเินไปประำำแหน่นับอผมแล้วออรถทันที พร้อมเปิเพลเบาๆ
เพื่อสร้าบรรยาาศโรแมนิ
“หมอเพิ่ออมาอนที่นายเพิ่ับรถเ้าอยมาเอ
ไม่นานหรอ” ุหมอยิ้มให้ผมอีแล้ว
“ผมนึว่าสายเสียอี
แ่วันนี้ผมะพาไปินอาหารอร่อยๆ ร้านประำอผมับพี่ยุนอาในห้านะรับ”
“นายะเลี้ยหมอไหวเร้ออออ
หมอินเ่นะะบอให้” ุหมอเอ่ยิล
‘ทั้ีวิผม็เลี้ยหมอไ้นะรับ
หึๆ’
“ไหวสิรับ อบุทีุ่หมอ่วยรัษาบัี้อผมนหายีอี้วย”
ผมอบอย่าริใ แล้วับรถ่อไปอย่าสบายๆ ้วยวามเร่เพียสี่สิบเท่านั้น
ภายในห้าสรรพสิน้า
เฮุนพาหมอันนี่เินมาโนุ้มอาหารที่มีร้านอาหารมาว่าเป็นร้อยร้าน
เพราะที่ห้าแห่นี้เป็นห้านาให่เป็นอันับสออเาหลีใ้ที่มาเปิสาาใหม่นี่ล่ะ
ร้านอาหารเาหลีที่เฮุนอบ
เาเินนำหมอสาวสวยเ้าไปในร้าน่อนะเลื่อนเ้าอี้ให้นั่อย่าสุภาพ
แล้วเื้อเิให้เธอนั่
“เินั่นะรับ”
“อบในะ”
บริรหนุ่มเินมารับออร์เอร์
เฮุนับันนี่็เลือเป็นุปิ้ย่ามารับประทานันพร้อม้วยับแล้ม่าๆ
อ็น้ำส้มับน้ำเปล่านละอย่า านั้นอาหาร็มาเสิร์ฟทั้สอหนุ่มสาว
ันนี่เอ่ยึ้นมาว่า...
“นี่นายิะีบหมอริๆ หรอเนี่ย”
ุหมอสาวแวเ็หนุ่มที่มามั่นะีบเธอให้ไ้ เฮุนถึับสำลัอาหารออมา นหมอสาว้อยื่นน้ำเปล่าอเาให้
“ใรให้หมอถามผมแบบนี้เนี่ย ไม่ลุ้นันพอี”
เฮุนมอหน้าหมอสาวที่ยิ้มแวเา้วยอาารแ้มแเินอาย
“หมอน่ะลุ้นออมาั้นานแล้วล่ะ ว่าเธอิยัไับหมอ”
ุหมอเท้าามอหน้าเฮุนที่หลุบา้วยวามเิน ่อนะึ้นมาสบาัน่อ
“หมอรู้นานแล้วหรอรับ”
“ผู้ายแบบนายน่ะ ันูออั้แ่ทีแรแล่วว่าิยัไับัน”
“โ่ววว ไม่มันส์เลยอ่ะหมอันมาเาออ่อน”
เฮุนอุทานออมา
หมอันนี่หัวเราะเบาๆ “แ่รู้มั้ยว่าหมออบให้นายีบหมอมาเลยนะ”
เฮุนถลึาโอย่าไม่เื่อ
เมื่อสัวแพทย์สาวเอ่ยออมาแบบนี้ “ะ...ริหรอรับหมอ
หมอไม่เินหรืออะไรเลยหรอรับ”
“็เินนะ อนที่นายเล่นมุีบหมอ
หมอว่าน่ารัีและูเป็นัวนอนายี้วย” หมอสาวอบ
“็ผมรัหมอหนิ เพื่อหมออ่ะผมยอมทำเลยนะ
เ๊ยุนับเฮียไ็ไม่เยเห็นผมในมุมแบบนี้ผมบอเลย” เฮุนยิ้มหล่อเท่ละลายใส่ใหุ้หมอสาวนเ่บ้า
านี้ทำให้เาเห็นมุมเินอันนี่อีรั้อย่าัๆ เลยล่ะ ว่าน่ารัมานาไหน
“ั้น็เล่นีบหมอ่อไปสิ?” ุหมอสาวเอ่ยับเา
“ฮะ...หมอบอว่าให้ผมีบ่อ?”
“อืม...ถ้านายีบหมอิหมอยอมเป็นแฟนนายเลย”
ุหมอันนี่เอ่ยอย่าท้าทายเ็หนุ่มรหน้า “อีอย่า ถ้าทำไ้ภายในสอเือน
หมอะเ้นระบำฮาวายใหู้เลย เอามั้ย???”
บร๊ะเ้า! o_O
“นี่หมอะเ้นระบำฮาวายให้ผมู
ถ้าผมีบหมอิภายในสอเือนั้นหรอ!!” เฮุนถลึาถามหมอสาว
“แน่นอน ถ้านายทำสำเร็นะ
แ่ว่ายาหน่อยเพราะหมอใแ็ะ้วยสิ”
‘ผม้อไ้เห็นหมอเ้นระบำฮาวายแน่นอนรับ
เรียม้อมเ้นรอผมไ้เลยหมอนสวย’
ความคิดเห็น