กลิ่นรักกรุ่นหัวใจนายแอนเจอร์

ลำดับตอนที่ #1 : 1

สวัสดีฉันคือมิกกี้ ตอนนี้ฉันกำลังเศร้าเพราะแฟนหนุ่มของฉันเขาพึงจากฉันไปฉันทำใจไม่ได้ฉันเลยต้องตกให้ห้วงเวลาแห่งความเศร้าเสียใจ

ทุกๆวันฉันต้องซื้อลูกโป่งเขียนคำว่า “ฉันคิดถึงคุณเสมอนะ”

จนกระทั่งวันหนึ่งในขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่ในอ่างอาบฉันก็ได้

ยินเสียง

กรึง กรึง เพล้งงงงงง

หึ เสียงอะไรอยู่แถวๆระเบียงบ้านฉันเลยนิ เอฉันว่าไม่ต้องแถวๆมันระเบียงบ้านฉันเองนินา ไม่ได้กานละ ฉันรีบใส่เสื้อผ้าแล้วไปดูว่ามันเป็นอย่างที่ฉันคิดรึเปล่า

“ใช่ จริงจริงด้วย เราต้องเข้าไปดูใกล้ๆ”

กริ้ดดดดดดดดดดดดดด

ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วโทรหาตำรวจ อ้าติดแล้ว

“คุณตำรวจหรอคะ ฉันอยู่ตึกสุรีรัตน์ ห้อง634คะ คือว่ามีอะไรก็ไม่รุ

ตกลงมาทำให้ระเบียงบ้านของฉันพัง ตัวมันเป็นสีขาวๆคะ”

(“คุณใจเย็นก่อนนะคับ คุณหมายถึงใช่ไหมคับ”)

“ไม่ใช่นะคะ แต่มันน่ากลัวมากคะ ตัวมันสีขาวแถมยังมีปีกด้วยนะคะ”

(“อะไรนะคับคุณว่ามันมีปีกด้วยหรอคับ”)

“คะ”

(“เอาละคับคุณผมจะให้คนไปตรวจดูว่าเขามีการถ่ายละครแถวนั้นหรือเปล่าถ้ามีผมจะบอกเขาว่าระวังหน่อยนะคับ ตอนนี้ฝนตกหนักคุณนอนก่อนนะคับ”)

ตูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อ้าวตัดสายสะงั้น งั้นโทรหาแม็กกี้ดีกว่า อ้าติดแล้ว

“แม็กกี้หรอ”

(“เปล่าคับคือว่าเจ้าของห้องเขาย้ายไปแล้ว”)

“ย้ายไปแล้ว”

(“คับ ”)

ไม่ได้ถามยะ

งั้นโทรหาพี่ดีกว่า ติดดดแล้ว

“พี่หรอ ตอนนี้พี่อยู่ไหน”

(“ปรารีส”)

“ปรารีส”T_T

(“พี่คิดว่าจะอยู่สักปีนึ่ง”)

“ปีนึ่ง”  OoO

(“แล้วมีอะไรถึงโทรมา”)

“ไม่มีคะ”T_T

ตูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยย

“อ้านั้นมันไฟฉายอันที่มันโคตะระยาวนิเสร็จเรา”

ฉันพยายามรวบรวมความกล้าแล้วออกไปที่ระเบียง แล้วก็ส่องไฟฉายไปที่วัตถุประหลาดนั้น เจอแล้วนั้นมั้นคนก็ไม่ใช่นกก็ไม่เชิง แต่หน้าตาหล่อไม่ใช่เล่น ไม่ได้บทนี้เราต้องกริ้ดลืมไปเลยงั้นก็ต้อง