ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ไดอารี่เเห่งความคิด

    ลำดับตอนที่ #8 : คุมะจุง สาวน้อยตั๊ลล้า (?)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 18
      0
      4 ธ.ค. 59



     /// ไม่ได้อัพตั้งนาน โทษทีๆ

    คุมะจุง ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น สาวน้อยสุดเพอร์เฟคกาย ที่มีทักษะทั้งด้านการเรียนเเละด้านกีฬาเด่น เป็นมิตรกับทุกๆคน เเละ เป็นที่ชื่นชอบของคนทั่วไปทั้งหญิงเเละชาย เเต่ทว่าเเท้จริงเเล้ว...!?

     "อรุณสวัสดิ์ทุกคน"

    ฉันกล่าวคำทักทายให้กับคนในห้องด้วยรอยยิ้ม เเล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ

     "นี่ๆคุมะจุงช่วยสอนเลขให้ฉันหน่อยสิ"

    คนๆนี้คือเพื่อนสนิทของฉันเอง เธอมีชื่อว่า หมอก เป็นคนที่อ่อนโยน เเต่เธอนั้นไม่ถูกกับวิชาเลขสักเท่าไรอ่ะนะ ฉันเลยต้องสอนให้หมอกตลอดเลยล่ะ ถึงเเม้จะไม่ถูกกับเลขเเต่ถ้าภาษาล่ะก็สุดยอดเลย
     
     "ได้สิ"
     
     "ขอบคุณนะ"

    พอสอนเลขให้กับหมอกไปสักพักก็มีคนเข้ามาหาฉันอีก เธอมีชื่อว่า อัน เป็นคนที่เงียบๆเเละขี้อาย ดูเหมือนเขาจะไม่มีเพื่อนเลยนอกจากฉันอ่ะนะ อดไม่ได้จริงๆที่จะต้องคุยด้วย 

     "คุมะจุง สวัส...ดี...นะ..."

     "สวัสดีเช่นกัน อัน"

    คร่าวนี้ได้เวลาเรียนเรียนคาบสุดท้ายสักที หลังจากที่เรียนตั้งเเต่เช้ามาตั้งนานรู้สึกเมื่อยนิดๆ อ๊ะ จริงด้วยสิ สอบครั้งที่เเล้วอาจาร์ยจะมาเเจกคะเเนนในวันนี้นิหน่า ฉันเดินไปหยิบคะเเนนมานั่งดูที่โต๊ะคะเเนนก็ยังคงเหมือนเดิมทุกครั้งเลย

     "ตายจริง นี้หรือว่าจะเป็นคะเเนนที่สูงสุดในห้องเเล้วกันนะ"

    เสียงนี้มัน "พีช" นิหน่า เธอคนนี้เป็นคู่เเข่งของฉันเองเเหล่ะ ชอบอวดคะเเนนของตัวเองสักจริง 

     "ไหนขอดูคะเเนนของคุมะจุงสิว่าจะได้เท่าไรกันนะ" 

    ฉันยื่นใบคะเเนนไปให้พีชดูเธอตะลึงอยู่สักพักเเล้วก็คืนใบคะเเนนให้ฉัน
     
     "เป็นไปไม่ได้!!! ขอไปวิ่งรอบสนามสักหน่อยนะ"

    เเล้วพีชก็วิ่งออกจากห้องไปทันทีเเบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หลังเลิกเรียนฉันกับหมอกก็เดินกลับบ้านด้วยกัน บ้านของฉันกับบ้านของหมอกอยู่ใกล้ๆกันเลย

     "บายๆคุมะจุง เจอกันพรุ่งนี้นะ"

     "อื้ม"

    พอฉันเเยกกับหมอก ฉันก็เดินเข้าบ้านทันที ใช่เเล้ว ใช่เเล้ว เเท้จริงเเล้วฉันเป็นโอตาคุ เรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลยนอกจากฉัน ใครมันจะไปรู้ล่ะในเมื่อฉันขอเเยกตัวออกจากบ้านมาเอง มาอาศัยอยู่ที่หอพักที่ถูกๆอ่ะ เมื่อถึงบ้านเเล้วฉันก็ดูอนิเมะตลอดจนเย็นเเล้วก็ออกไปหาอะไรมากินข้างนอก 

     "อดขำไม่ได้เเล้ว 555+"

    ถึงภายนอกฉันจะดีในสายตาของคนอื่นก็เถอะ พอฉันอยากได้อะไรก็โทรสั่งเอา ถ้าจำเป็นต้องออกฉันก็ต้องปลอมตัวออกไป ถึงจะดูยุ่งยาก เเต่ฉันก็ทำไปได้อ่ะนะ ชีวิตประจำวันของฉันก็เป็นเเบบนี้เเหล่ะ... 






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×