คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เสือพบสิงห์
แดดทอแสงอ่อนล้า ไม่สามารถต้านท้านเมฆหมอกที่ปกคลุม ท้องฟ้าในยามนี้ เป็นธรรมชาติของวันเปิดเทอม ว่าจะต้องมีฝนตกและรถติด
ฉลองการเปิดเทอมในวันแรก น้ำที่ขังอยู่บนดาดฟ้าของโรงเรียนรวมกลุ่ม พวยพุ่งตกลงมาเป็นสายตามทางระบายน้ำ จนทำให้กลุ่มนักศึกษา
ต้องเดินแหวกเป็นทางดังกับพบอาจารย์ฝ่ายปกครองยืนตรวจเครื่องแต่งกายอยู่ข้างหน้า ยิ่งเวลาเดินรุดหน้าไปเท่าไร ก็ยิ่งทำให้ความสับสน
วุ่นวายเพิ่มขึ้นเหมือนกับสายฝนที่กำลังตกกระหนำ อย่างกับไม่ต้องการให้ใครก็ตามที่ ที่ออกจากบ้านผิดเวลาสามารถเดินทางไปโรงเรียน
ได้ตามเวลาที่ถูกกำหนดขึ้นด้วยกฎของโรงเรียน
รถไฟฟ้าจอดตามป้ายและตามเวลาที่ถูกกำหนดขึ้น อย่างไม่เคยผิดพลาด เด็กหนุ่มหิ้วกระเป๋าใบเก่าที่วางอยู่ข้างกายขึ้นอย่างรวดเร็ว
เหมือนกับว่าถ้าไม่รีบลงจากรถแล้ว เค้าจะไม่สามารถดำเนินชีวิตอยู่ได้ ทำให้เด็กสาวนักศึกษาที่นั้งอยู่ข้างเคียง เหลียวมามองด้วยความแปลกใจ
ว่ามันมาจากไหนกันนี่ เพราะว่าป้ายนี้มันเป็นป้ายสุดท้ายของรถแล้ว ถ้าอยากจะนั้งหลับไปอีกสักชั้วโมงก็ไม่มีใครว่า แต่ก็ล่ะนะ "นี่เธอเรียนที่ไหนล่ะ"
"เทอซิกะครับ"เสียงตอบโดยไม่หันกลับมาดู "ไว้ถ้าพรุ่งนี้นั้งรถมาคันเดียวกับค่อยคุยกันนะ"
" เอียด ดดดดดด " เสียงล้อรถบดถนนเมื่อยามเข้าโค้ง ทำให้ชินนุต้องหยุดวิ่งกระทันหัน เพื่อที่จะรับน้ำที่กระเซ็นขึ้นจากพื้น
เพราะการขับที่บ้าระห่ำ ของไอ้บ้าที่มาจากไหนไม่รู้ "ไอ้เลว อาบน้ำมาแล้วโว๊ยรถสวยโว๊ยสีแดงไม่เข้ากับบรรยากาศเลย"เสียงบ่นพึมพัมของชินุ
เสียงแม่ค้าที่ยืนอยู่ข้างๆๆปลุกเตือนสติ "น้องๆๆไม่สายแล้วเหรอนี่จะ10โมงแล้วนะ" "ครับขอบคุณครับ"เสียงวิ่งไปตามฟุตปาด
ผสมกับเสียงสายฝนที่ตกพรำๆๆ ช่างเป็นเสียงที่น่าฟังเหลือเกินในความคิดของชินุ "วันแรกก็สายซะแล้ว"
ป้ายชื่อโรงเรียนตั้งตรงอยู่ข้างหน้าเป็นสง่า บ่งบอกถึงได้ว่ามาถึงโรงเรียนแล้ว ชินุยิ้มอยู่ในใจว่าโรงเรียนนี้ดีจริงที่ไม่มีฝ่ายปกครองมายืนคอย
อยู่หน้าโรงเรียน เสียงฝีเท้าที่จากเร่งรีบ ก็เปลี่ยนเป็นเดินอ้อยซ้อย ดังสายฝนที่ตอนนี้เหลือแต่ละออง แต่เมื่อเดินเลี้ยวเข้าสู่โรงเรียนก็ต้องพบ
กับความแปลกใจเมื่อพบกับชายหนุ่มหน้าตาดียืนตากละอองฝนอยู่ "ยืนทำไรล่ะ"ยังไม่ทันได้รับคำตอบสายตาก็เหลือบไปเห็นรถสีแดงคันนึ่ง
จอดสงบนิ่งอยู่ที่ลานจอดรถ "เฮ้ย..เห็นเจ้าของรถคันสีแดงคันนั้นหรือเปล่าล่ะ" "เห็นก็ยืนอยู่นี่ไง ทำไม่เหรอ" "ถ้าที่หลังจะอาบน้ำให้เราล่ะก็บอก
เราก่อนก็ได้เราตอนเช้าจะได้ไม่ต้องอาบน้ำมา" "เฮ้ย..ไม่ต้องพูดมากๆๆได้ไม๊คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่" "นี้..มึงผิดจังไม่รู้จักขอโทษอีกเหรอ"
"แล้วมึงจะเอาอย่างไงกับกู" เสียงดังแกรกกก กลากกกก ลากเสียงมาแต่ไกล "เฮ้ย..พวกมึงมาโรงเรียนวันแรกก็กัดกันแล้วเหรอ"
เสียงทุ่มนุ่มลึกของชายคนที่เดินเข้ามา "วันนี้กูจะสอนความสามัคคีให้พวกมึงรู้จัก ว่าถ้ามาเรียนที่นี่แล้วห้ามกัดกัน" "ใครว่ะ" เสียงอุทานขึ้นพร้อมกัน
"กูคืออาจารย์ฝ่ายปกครองที่น่ารักของนักเรียนทุกๆๆคน" "สวัดดีครับอาจารย์"ความพร้อมเพียงเริ่มบังเกิดขึ้น "พอดีรถติดครับ"
"เออรถผมเสียครับ" "ไม่เป็นไรนักศึกษาวันแรกของการมาเรียนที่นี่ เดี๋ยวอาจารย์จะสอนเรื่องความสามัคคี" "ไม่เป็นไรหลอกครับเดี๋ยวไม่ทันเช็คชื่อครับ"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาจารย์พาไปส่งถึงห้องเลย แต่ตอนนี้มึงหันหน้ากอดกัน เพื่อความสามัคคีและเดี๋ยวกูเฆี่ยนตูดพวกมึงแล้วถ้ามึงแยกออกจากกัน
กูจะนับหนึ่งใหม่ สำหรับบทเรียนเรื่องความสามัคคีในวันนี้ก็เอาไป6ทีแบบเบาๆก่อนก็แล้วกันนะ" "ผมไม่เข้าใจครับ" เสียงชินุถามอย่าง งงๆๆ
"มันจะยากอะไรก็พอกูตีตูดมึงที ตีไอ้หน้าหล่อที ผลัดกันโดนคนล่ะที โดยที่พวกมึงกอดกันแล้วหมุนตัวหันตูดให้กูตี เข้าใจไม๊"
"ไอ้ซาดิสต์"เสียงแว๊ปจากไอ้หน้าหล่อ "มาไอ้หน้าหล่อ กูบอกไว้ก่อนนะมึงไม่ว่าจะอย่างไรมึงห้ามปล่อยมือจากกูนะมึง" "มึงก็เหมือนกันล่ะไอ้หน้าหวาน
ถ้ามึงเจ็บจนเอามือไปคลำตูดเมื่อไรล่ะก็..น่าดู" "เราเริ่มกันยังล่ะนักศึกษา" "ครับ" เสียงตอบอยากพร้อมเพียง
"ขวับ...ป๊าบ" เสียงสะท้านใจ ซ้ำแล้วและซ้ำอีกจนครบ 6ครั้ง "ไปได้" "ครับ" "มึงอึดดีเหมือนกันไอ้หน้าหล่อ"
"ไอ้หน้าหล่อกูยอมรับแต่กูชื่อ ฮานะ" "ชื่อเหมือนผู้หญิงเลยกูชื่อ ชินุยินดีที่ได้รู้จัก"
ความคิดเห็น