คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความในใจ
“แฮ่ก แฮ่ก” เสียงหอบหายใจถี่รัวจนเพื่อนที่อยู่ใกล้เดินมาตบบ่า
“ไม่ไหวก็พักก่อนนะกอล์ฟ”
“ยังไหวๆ” พยักหน้ารับอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะเพ่งสายตาไปยังเป้าหมาย เรียวขายาวที่กำลังจะก้าวออกกลับไร้เรี่ยวแรง โลกทั้งใบหมุนคว้างก่อนจะค่อยๆมืดสนิทลง
“กอล์ฟคะ กอล์ฟ” นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เค้าได้ยินและจากนั้น....โสตประสาททุกส่วนปิดสนิท
“อะไรเนี่ย” ร่างสูงโวยวายก่อนจะยกแขนขึ้นมามอง สายน้ำเกลือที่มีเข็มเจาะลงบนฝ่ามือทำเอาเค้างุนงง
จำได้ว่าเค้ากำลังเล่นบอลนัดสำคัญอยู่นี่นา แล้วไหงมานอนเจาะน้ำเกลือใส่เสื้อโรงพยาบาลได้หละ
“กอล์ฟตื่นแล้วเหรอ ลุกไหวมั๊ย ชาช่วยมั๊ย” น้ำเสียงดีใจของน้ำชากระตุ้นให้คนที่พึ่งฟื้นต้องตื่นเต็มตา
“เอ่อ....กอล์ฟมาที่นี่ได้ไงอะ” ร่างสูงเอ่ยถามก่อนจะยันตัวนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง น้ำชาอมยิ้มก่อนตอบคำถาม
“ก็คนแถวนี้บ้าพลัง นอนไม่พอสามวันติด แถมยังปากเก่งยืนกรานจะยิงลูกสำคัญทำแต้มกลางแดดเปรี้ยง สุดท้ายก็โดนหามมานอนซมอยู่โรงพยาบาลไง” น้ำชายิ้มให้ก่อนจะส่งมือเรียวไปยีผมคนป่วยเล่น
“โหหหห มาเต็มนะ แล้วหมอว่าไงบ้างอะ”
“หมอบอกว่ากอล์ฟแค่พักผ่อนไม่เพียงพออะ รอจนน้ำดกลือหมดก็กลับได้แล่ว” ตอบคำถามอีกคนจบก็นั่งลงข้างเตียง
“แล้วกีฬาเป็นไงบ้างอะ”
“ผลก็ชนะสิ คณะเราเรื่องบอลเคยเป็นรองใครซะทีไหนหละ” ยกยิ้มน้อยๆก่อนจะหลุดหัวเราะกับท่าทางดีใจเหมือนเด็กๆของคนป่วย
“ไม่ต้องมาขำเลยนะ กอล์ฟเบื่อนอนและ อยากชมวิว” หันไปมองตาอีกคนอ้อนๆ น้ำชายิ้มเขินๆก่อนจะลุกไปเปิดประตูให้
มือเรียวของร่างสูงเท้าลงกับราวเหล็กกันตก หลับตาพริ้มสูดอากาศเย็นๆเข้าเต็มปอด แต่แล้วก็สัมผัสได้ถึงแรงกดบนหลังของเค้า ท่อนแขนเรียวเล็กของเพื่อนสาวกำลังโอบกอดเค้าจากข้างหลัง ใบหน้าเรียวซุกแผ่นหลังของเค้า
“กอล์ฟ ชาเป็นห่วงกอล์ฟมากๆเลยนะ คราวหลังอย่าทำให้ชา....จะขาดใจอีกนะ ไม่ไหวก็บอก โอเคมั๊ย”
“อื้มมม กอล์ฟสัญญาก็ได้” ร่างสูงพลิกตัวมาเผชิญก่อนจะบีบจมูกรั้นของอีกฝ่าย
“กอล์ฟ”
“หืออ” แววตาสงสัยถูกส่งไปให้เพื่อนสาว น้ำชาหลบสายตาก่อนจะพูดสิ่งที่ค้างคาใจหล่อนมานานถึงสองปี
“ชา...ชาชอบกอล์ฟนะ” พูดจบใบหน้าเรียวก็ก้มงุดปิดบังความเขินอาย คนโดนสารภาพรักอมยิ้มก่อนพยักหน้ารับ
“กอล์ฟรู้นะชา กอล์ฟรู้มานานแล้วหละ”
“กอล์ฟรู้เหรอ”
“กอล์ฟรู้ว่าชารู้สึกยังไงกับกอล์ฟ เพียงแต่กอล์ฟไม่อยากพูดอะไรให้ชาไม่สบายใจ กอล์ฟขอบคุณชานะที่รักกอล์ฟ ขอบคุณชาที่คอยอยู่เคียงข้างกันเสมอเวลาที่กอล์ฟไม่มีใคร”
“กอล์ฟรับรู้ความรู้สึกชา...แล้วทำไม...กอล์ฟไม่พูดหละ...ทำไมไม่พูดว่ากอล์ฟรู้สึกยังไง” แววตากลมโตกำลังสั่นริก หยดน้ำใสเริ่มเอ่อคลอ
“ก็เพราะว่ากอล์ฟ....เพราะกอล์ฟ...ไม่สามารถรักใครได้อีก ใจของกอล์ฟไม่เคยเป็นของกอล์ฟมานานแล้ว” ร่างสูงกล่าวก่อนยิ้มบางๆให้
“ใจของกอล์ฟยกให้ฐาไปหมดแล้ว กอล์ฟไม่อาจรักใครได้เท่าที่รักฐาอีกแล้ว”
“แต่ชาก็ไม่ได้ขอให้กอล์ฟรักชาเท่าที่กอล์ฟรักฐานี่” หยดน้ำใสเริ่มไหลออกมาทีละน้อย ชื่อของผู้หญิงคนนั้นกำลังกรีดลงบนหัวใจของเธอให้ลึกขึ้นทุกวินาที
“กอล์ฟไม่สามารถรับรักชาได้ เพราะกอล์ฟรู้ดีว่า...กอล์ฟจะไม่สามารถดูแลชาได้ดีเท่าที่ดูแลฐา และที่สำคัญ...กอล์ฟรักชาในฐานะ....เพื่อนที่สนิทที่สุด” เจ็บปวดกับคำว่าเพื่อนที่ร่างสูงกล่าว
“กอล์ฟรักฐา...ทั้งๆที่รู้ว่าฐาไม่เคยรักกอล์ฟหนะเหรอ” พยายามฝืนพูดชื่ออย่างยากลำบาก คำพูดของชาทำเอาคนฟังอย่างเค้าเจ็บ เหมือนมีคนเอาค้อนปอนมาทุบลงกลางใจดังอักอย่างไม่ยั้งมือ
“กอล์ฟรักฐาจนไม่สามารถเปลี่ยนใจตัวเองได้ ถึงแม้ว่ากอล์ฟอาจจะไม่เคยอยู่ในสายตาฐาเลยสักครั้ง แต่ทุกครั้งที่กอล์ฟได้อยู่กับฐา มันทำให้กอล์ฟได้รู้ว่าความสุขที่ได้รับจากคนที่เรารักเป็นยังไง เพียงแค่นี้....กอล์ฟก็มีความสุขแล้ว”
พยายามสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาอย่างยากเย็น เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หัวใจเต้นแรงราวกับมีเส้นเอ็นเล็กๆนับพันค่อยๆเกี่ยวรัดให้แน่นขึ้นจนเจ็บปวดไปทุกอณู
“กอล์ฟพอใจที่เป็นได้แค่นั้นเหรอ กอล์ฟยินดีที่จะเป็นแค่นั้นเหรอ” เพื่อนสาวยังคงคาดคั้นเอาคำตอบจากเค้าหัวใจของเธอเต้นช้าแต่หนักหน่วงเรากับมีหินก้อนใหญ่ดึงรั้งหัวใจให้จมลง
“กอล์ฟยินดีที่จะเห็นคนที่กอล์ฟรักมีความสุข กอล์ฟไม่อยากเรียกร้องอะไร กอล์ฟทำทุกอย่างไปเพราะกอล์ฟอยากทำให้เค้า และสุดท้ายถ้าเค้าได้เจอคนที่ดีกับเค้า คู่ควรกับเค้า กอล์ฟจะยอมเดินถอยออกมา”
“ชาเข้าใจแล้ว ไม่ว่าชาจะทำดียังไงก็คงเปลี่ยนใจกอล์ฟไม่ได้ ไม่ว่าชาจะพยายามยังไงกอล์ฟก็คงไม่รักชา”
เอ่ยเสียงตัดพ้อก่อนจะทุบไหล่กว้างด้วยหมัดเล็กๆ เค้าจะรู้บ้างไหมว่าหัวใจของเธอแหลกสลายไปเป้นกี่เสี่ยง เจ็บนักที่รักเค้าได้เพียงความรู้สึก ครอบครองตัวเค้าไม่ได้และก็เป็นเจ้าของเค้าไม่ได้
“ชาเกลียดโชคชะตาที่ทำให้เราได้เป็นเพื่อนกัน ชาเกลียดตัวเองที่เจอกอล์ฟช้าไป ชาเกลียดตัวเองที่ไม่ดีเท่าฐา และชาก็เกลียดหัวใจตัวเองที่มันไปหลงรักคนที่เค้าไม่รัก”
“ชาว่าชาเตรียมใจมาดีแล้วนะ แต่สุดท้ายชาก็พ่ายแพ้อยู่ดี ตั้งแต่ที่ชาได้รู้จักกับกอล์ฟ ไม่มีวันไหนที่ชาจะควบคุมใจตัวเองได้เลย กอล์ฟเป็นคนเดียวที่ทำดีกับชา กอล์ฟเป็นคนเดียวที่รับชาได้ทุกเรื่อง กอล์ฟเป็นคนเดียวที่ชาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ กอล์ฟเป็นคนเดียวที่ชาอยากฝากใจไว้ให้ดูแล กอล์ฟคือคนที่สอนให้ชาได้รู้ว่ารักเป็นยังไง กอล์ฟเป็นทุกอย่างของชา” น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ถูกปล่อยออกมาจนหมด
“กอล์ฟไม่อยากให้ชาเหมือนใคร กอล์ฟเชื่อว่าสักวัน ชาจะต้องเจอคนที่ดี ที่คู่ควรกับชา”
เสียงสะอึกสะอื้นเรียกให้เค้าต้องดึงอีกคนมากอดปลอบ ความอุ่นจากกายช่วยให้น้ำตาของชาค่อยๆลดลง ทั้งคู่ยืนกอดกันเงียบๆโดยไม่มีใครกล่าวอะไรอีก ปล่อยความรู้สึกต่างๆผ่านเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ
แต่ทุกการกระทำควรจะต้องมีความระมัดระวัง เหมือนโบราณท่านว่า
‘หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง’
ทุกการกระทำของร่างสูงตั้งแต่เริ่มจนจบ
โดนใครบางคนเข้าใจผิดอย่างสุดโต่ง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคะรีดเดอร์
ในที่สุดน้ำชาของเราก็บอกรักกอล์ฟจนได้
แต่เฮียของเราก็ไม่ได้ตอบรับแถมยังปฏิเสธอย่างสุภาพอีก หล่อตัลหลอด
เพราะเค้ารักพี่ฐาของเค้าคนเดียววววว
น่ารักเนอะ รักใครรักจริง อยากเจอแบบนี้บ้างง
ปล.มาม่าเข้มข้นไปมั๊ยคะ ตอนหน้าไรท์ขอเสิร์ฟให้อีกตอนนะคะ
ความคิดเห็น