คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เพื่อนสนิท?
เป็นอันว่า สาวร่างเล็กก็ย้ายข้าวย้ายของมานอนห้องเค้าโดยถาวร ร่างสูงเอนหลังพิงกับหัวเตียงมองคนตัวเล็กเดินจับนู่นหยิบนี่เข้าชั้นวาง ‘กะจะย้ายมาอยู่ทั้งชีวิตเลยมั๊ย’
“กอล์ฟคะ ช่วยยกลังหน่อยได้มั๊ย ฐาหนัก” น้ำเสียงหงุดหงิดของร่างเล็กทำเอาคนนั่งมองต้องลุกมายกให้อย่างรวดเร็ว
‘พ่อคุณนั่งมองตาวาวซะขนาดนั้น เห็นละหมั่นไส้ ช่วยก็ไม่ช่วยยังจะมาแทะโลมด้วยสายตาอีก’
“เหนื่อยก็พักสิฐา ดูสิ เหงื่อเต็มตัวแล้ว” วางลังที่ว่าเสร็จก็ดึงอีกคนมาใกล้ๆก่อนบรรจงใช้หลังมือซับเหงื่ออก แววตาปรือๆกับเม็ดเหงื่อบนใบหน้าทำเอาเค้าใจสั่นระรัว ก็ดูเอาละกัน เสื้อกล้ามสีขาวบางที่ชื้นเหงื่อกับกางเกงขาสั้นกุดมันเซ็กซี่ขนาดไหน เสตามองไปทางอื่นก่อนจะเว้นระยะห่างด้วยความกลัว กลัวว่าจะคุมใจตัวเองไม่อยู่เผลอทำอะไรเกินเลยไปกับเรือนร่างของร่างเล็ก
“เค้าหิวแล้วอ่า” ร่างสูงพยักหน้าราวกับคนตัวเล็กกว่าร่ายมนต์ใส่เพราะน้ำเสียงกระเง้ากระงอดไหนจะท่าทางออดอ้อนนั่นอีกเป็นใครใครก็ยอม
“งั้นกอล์ฟไปทำอะไรให้กินดีกว่า ฐาก็ไปอาบน้ำรอเลย” บีบจมูกรั้นๆของร่างเล็กเบาๆก่อนยิ้มให้ หล่อนพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปโดยไม่ขัด
กลิ่นหอมของอาหารกำลังเร่งระบบทำงานของน้ำย่อยให้ทำงานหนักขึ้น ร่างบางนั่งลงก่อนจะลอบมองแผ่นหลังของร่างสูงที่กำลังง่วนกับอาหารจานพิเศษ พ่อครัวจำเป็นหันมาก่อนจะยกอาหารมาวางเสิร์ฟ
“กินตอนมันอุ่นๆจะกำลังอร่อยเลยนะ” นั่งลงฝั่งตรงข้ามก่อนจะจัดการอาหารด้วยความหิว
“ฐาจะอยู่ถึงวันไหนอ่ะ” ร่างสูงเอ่ยถามก่อนจะกดรีโมตเปลี่ยนช่องไปเรื่อย
“อยู่จนกว่ากอล์ฟจะเบื่อฐาอะ” น้ำเสียงของร่างเล็กดูจริงจังจนทำเอาเค้าต้องละสายตามามองคนที่นั่งเล่นอยู่ข้างๆ
“งั้นก็อยู่ไปตลอดชีวิตนั่นแหละ” ยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีจนทำเอาคนฟังต้องเอาหมอนตีแขนแก้เขิน ร่างสูงคว้าหมอนมากอดก่อนจะล้มนอนตักอีกคน
กิ๊งกอ่งง
กระเด้งตัวจากตักนุ่มก่อนจะลุกไปดูว่าใคร พอเห็นว่าเป็นน้ำชาจึงเปิดให้ในทันที
“กอล์ฟ พอดีเมทชาออกไปทำธุระกับแม่ แอร์ที่ห้องก็เสีย ชาไม่มีไรทำเลย ชาขออยู่กับกอล์ฟจนกว่าเมทจะมาได้มั๊ย” ชาเอ่ยถามแกมอ้อนหน่อยๆ รั้งแขนสูงมาเขย่าออดอ้อนเป็นเด็กๆ ท่าทางที่ดูสดใสกำลังโดนสายตาไม่สบอารมณ์ของร่างเล็กจ้องมอง
“อ้าวพี่ฐา!! สวัสดีคะ” น้ำชาเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงแปลกใจก่อนจะยิ้มทักทาย
“สวัสดีค่ะน้องน้ำชา” เอ่ยทักเสียงเรียบจนร่างสูงเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย
“ชาขอรบกวนด้วยนะคะ”
“ตามสบายคะ งั้น พี่ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ” ลุกขึ้นจากโซฟาตัวนุ่มเดินตรงไปยังห้องนอนของร่างสูง
“อ่อค่ะ เอ๊ะ!!นั่นห้องกอล์ฟนี่คะ”
“คะ ก็พี่ย้ายมานอนที่นี่ ไม่แปลกนี่คะที่พี่...จะนอนห้องเดียวกัน” แววตาชัยชนะกำลังส่องประกายให้น้ำชา ยกยิ้มเย็นๆจนเจ้าของห้องนึกเสียวสันหลังเสียดื้อๆ
“จริงเหรอกอล์ฟ พี่เค้าย้ายมานอนกับกอล์ฟเหรอ” เพื่อนสาวเอ่ยถามก่อนเขย่าแขนเรียกสติ
“อะ เอ่อ ใช่ๆ เค้านอนห้องเดียวกับกอล์ฟ พี่เค้าเหงาหนะ เลยขอมานอนกับกอล์ฟ” อธิบายขยายความให้อีกคนฟัง คนขี้สงสัยยิ้มรับพร้อมพยักหน้า
“ชาก็นึกว่าอะไร ดีแล้วกอล์ฟ ช่วงนี้กอล์ฟแลเครียดๆ มีพี่ฐาอยุ่ด้วยกอล์ฟจะได้มีคนคุยแก้เครียด” นั่งเล่นพูดคุยกันไม่ถึง 5 นาที โทรศัพท์ของร่างสูงก็สั่นเตือน เอื้อมมือหยิบมาเปิดก็เห็นว่าร่างเล็กส่งมาให้
‘มาหาฐาที่ห้องหน่อยสิ’
เหลือบมองเพื่อนสาวที่กำลังอินอยู่กับละครเลยไม่อยากขัด ลุกขึ้นเดินตรงไปตามคำสั่งของอีกคน
“มีอะไรเหรอฐา” ปิดประตูเสียงเบาที่สุดเพื่อไม่ให้รบกวนคนอ่านหนังสือ แววตาไม่พอใจกำลังส่งมาให้เค้า กอล์ฟสบตาก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“มานั่งใกล้ๆแล้วจะบอก” น้ำเสียงเย็นๆกับรังสีอำมหิตทำเอาเค้าไม่กล้าขัด นั่งลงข้างกันโดยไม่ถามอะไรทั้งสิ้น
“ฐาโกรธอะไรกอล์ฟอะ” นั่งรอมาพักใหญ่ก็ปริปากถามเมื่อเห็นว่าอีกคนคงจะไม่พูดอะไรแน่ๆ
“ป่าวโกรธ แค่ไม่ชอบ ไม่พอใจ” สาวหน้าหวานตอบคำถามแต่สายตายังคงจับจ้องตัวอักษรบนหนังสือเล่มหนา
“ไม่ชอบที่กอล์ฟให้ชาเข้ามา ไม่พอใจที่กอล์ฟอยู่กับชาเหรอ” เอ่ยถึงสาเหตุที่ดูน่าจะเป็นไปได้มากที่สุด ก่อนก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเอง
“ใช่ ฐาแค่ไม่ชอบไม่พอใจเวลาที่กอล์ฟอยู่ใกล้ใครนอกจากฐา” ปิดหนังสือเล่มหนาก่อนจะจับใบหน้าอีกคนให้เงยขึ้น
“ฐาก็แค่กลัว กลัวว่าคนอื่นๆจะมาแย่งกอล์ฟไปจากฐา” นัยส์ตาหวานสั่นไหวจนเค้ารู้สึกได้ พยักหน้ารับพร้อมยิ้มน้อยๆให้ ส่งนิ้วโป้งกับนิ้วชี้บีบจมูกของคนตัวเล็กกว่า
“โอเคกอล์ฟเข้าใจแล้ว ถ้าฐาไม่อยากให้กอล์ฟอยู่กับชาสองต่อสอง ฐาก็ออกมานั่งด้วยกันกับกอล์ฟสิ”
ลุกขึ้นยืนพร้อมส่งมือมาดึงอีกคนให้ลุกตาม ก่อนจะจูงมาห้องนั่งเล่นโดยไม่มีการขัดขืนใดๆ ทรุดนั่งลงข้างกันบนโซฟาสีสวย ร่างสูงเลื่อนตัวลงต่ำให้ศรีษะพอดีกับไหล่บางก่อนจะเอนซบโดยไม่เกรงใจสายตาเพื่อนสาว มือเล็กเอื้อมมาลูบผมเบาๆมือของร่างสูงอยู่ไม่สุขจึงส่งอ้อมหลังโอบเอวคอดของร่างบางไว้ คนตัวเล็กอมยิ้มน้อยๆก่อนจะอ่านนิตยสารต่อ
“กอล์ฟคะ เย็นนี้ฐาอยากกินราดหน้า กอล์ฟทำให้ฐานะคะ” ออดอ้อนคนเด็กกว่าอย่างน่ารัก ร่างสูงหัวเราะเบาๆก่อนจะตอบตกลงทันที
“อ๊ะ!! เมทชาทำธุระเสร็จแล้ว ชาไปก่อนดีกว่า ไว้เจอกันนะ” ลุกขึ้นยืนก่อนจะออกเดินโดยไม่รอเจ้าของห้อง ปิดประตูให้เสร็จสรรพก่อนจะทรุดนั่งลงบนพื้นหน้าห้องอย่างอ่อนแรง ใบหน้าขาวใสตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยคราบน้ำตา
‘ทำไมกัน ทำไมพี่เค้าถึงมีอภิสิทธ์ขนาดมานอนกับกอล์ฟได้ หวง หวงมากๆ หวงจนอยากจะกระชากพี่เค้าออกมาจากกอล์ฟ
ท่าทางออดอ้อนออเซาะเมื่อครู่บาดตาและทำร้ายเธอเกินไปจนอยู่ไม่ได้ หวงไม่อยากให้กอล์ฟใกล้ชิดใครนอกจากเธอ เวลานี้
อยากจะเดินกลับเข้าไป อยากจะถามเพื่อนเธอเหลือเกินว่า
เค้าจะรู้บ้างไหมว่าเพื่อนสนิทเค้าคนนี้คิดไม่ซื่อ
เค้าจะรู้บ้างไหมว่าตัวเค้ากำลังทำร้ายเธอช้าๆ
โดยผู้หญิงที่ชื่อว่า
...ฐา’
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคะรีดเดอร์
วน.เค้ามาทิ้งระเบิดตู้มใหญ่เอาไว้แหละ
ทำไงดีหนอ ออยก็รัก น้ำชาก็รัก แล้วพี่ฐาหละ รักกอล์ฟมั๊ยหนอ
คนหล่อก็งี้แหละเนอะ ใครๆก็หลง
ความสัมพันธ์ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆแล้ว แล้วพี่กอล์ฟของเราจะทำไงต่อ ต้องติดตามคะ
ปล.เริ่มได้กลิ่นของมาม่ากันรึเปล่าคะ
รักรีดเดอร์นะ จุ๊บบบ
ความคิดเห็น