คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ใจสั่นกับความหวั่นไหว
‘นี่ก็ผ่านมาสองเดือนได้แล้วนะที่ฐาเลิกกับอาร์ม เฮ่ออออออ เมื่อไหร่ตูจะกล้าแว้’
“เบื่อว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ทึ้งหัวตัวเองพร้อมตะโกนเสียงดังลั่นห้องสมุด ทำเอาคนรอบข้างรวมถึงผู้ที่ใช้บริการต่างพากันมองหาต้นตอของเสียง
“คุณณัฐภัสสรา ที่นี่ห้องสมุดไม่ใช่ห้องระบายความอัดอั้น กรุณางดใช้เสียงด้วยนะคะ” บรรณารักษ์สุดโหดเอ่ยเตือนเสียงเย็นก่อนจะเดินไป
“กอล์ฟเป็นอะไร ฐาตกใจหมดเลย” สาวรุ่นพี่ตาตื่นก่อนจะวางหนังสือกองโตลงบนโต๊ะฝั่งตรงข้าม คนถูกทักยิ้มแห้งก่อนจะแสร้งชี้ไปตำราเล่มหนาที่แปลมาได้แค่ค่อนเล่ม บ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามโดยการเสียบหูฟังแทน
จะว่าไปนับตั้งแต่วันนั้น วันที่ฐาเลิกกับพี่อาร์ม ตัวเต้าและเธอติดกันมากขึ้น พักหลังๆเริ่มจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ตัวติดดันแต่ทำไม.....ใจเราถึงไม่ตรงกันซักที
“ฐาแบกมาเยอะขนาดนี้ ใช้ทุกเล่มเลยอ่อ??” เอื้อมมือยาวๆมาคว้าไปเปิดดู อ่านไปได้หน่อยก็เบะปากเมื่อเห็นตัวหนังสือภาษาญี่ปุ่นยั้วเยี้ยเต็มหน้ากระดาษไปหมด
“ไม่รู้สิ อาจจะหมดหรือไม่หมดมั้งคะ” ร่างเล็กเงยหน้าก่อนจะส่งยิ้มหวานๆมาให้ ทำเอาคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามใจเต้นแรงเสียอย่างนั้น ‘บ๊ะ!! จะมาเต้นแรงอะไรตอนนี้นะ ห้องก็เงียบถ้าฐาได้ยินขึ้นมาจะทำไง’
สงสัยจะเหนื่อย ดูเอาสิ เอาหนังสือเล่มหนาสุดไปก่อนแล้วฟุบหลับเฉยเลย แต่จะว่าไป.....เด็กร่างสูงก็น่ารักนะ นิสัยก็ดี
พูดเก่ง อารมณ์ดี ถึงจะกวนไปหน่อยก็เถอะ แต่พึ่งพาได้เสมอ ตรงตามสเป็คเธอทุกอย่าง
แต่....เพราะเค้าเป็นผู้หญิงและเธอเองก็เป็นผู้หญิง.....
นั่งเท้าคางมองหน้าร่างสูงอยู่เพลินๆ จู่ๆไอ่เด็กบ้าก็ลืมตาตี่ๆมามองเสียอย่างนั้น
“มองหน้ากอล์ฟนาน.....เก็บค่ามองดีมั๊ย” ยิ้มทะเล้นส่งให้แกล้งหยอกเอินตามภาษา ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง
'แปลก!! ทำไมใจก็สั่นเสียขนาดนั้น' ร่างเล็กยกมือทาบอกจับจังหวะการเต้นของหัวใจที่มันสั่นรัวอย่างบอกไม่ถูก
'ก็จังหวะที่ไอ่เด็กบ้ามันส่งยิ้มให้ ถึงจะทะเล้นน่าหยิกไปหน่อยแต่ก็น่ารักน่าฟัดซะไม่มี ส่วนเรื่องที่ใจสั่นแรงขนาดนี้คงเป็นเพราะอารมณ์ตกใจหละมั้งที่โดนจับได้ว่ามองอยู่ ' ส่ายหัวให้ความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะก้มหน้าก้มตาลุยงานต่อ
“อ่อ...เห็นแล้วคะ ขอบคุณนะคะอาจารย์” เสียงหวานใสของร่างบางปลุกโสตประสาทเค้าให้ตื่น ตั้งตัวตรงก่อนจะมองหาที่มาของเสียงซึ่งอยู่ห่างจากเค้าไปเพียงแค่ไม่กี่เมตร
หน้าเรียวหวานของเจ้าหล่อนแสดงออกถึงความกลัดกลุ้มอย่างเห็นได้ชัด ตัดสินใจลุกขึ้นบิดตัวคลายเมื่อยก่อนเดินไปหา
“ฐาเป็นอะไร” สะกิดไหล่เล็กของรุ่นพี่ เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆก่อนจะหันมายิ้มให้อย่างน่ารัก
“กอล์ฟตื่นพอดีเลย ช่วยฐาหยิบหนังสือชั้นบนสุดหน่อยสิ ฐาหยิบไม่ถึงอ่าาาาา” น้ำเสียงบวกกับแววตาออดอ้อนขนาดนั้นมีหรือเค้าจะนิ่งดูดายไม่ช่วยเหลือ
“เล่มไหนอะ มันเหมือนกันไปหมดเลยอะ”
“เล่มนั้นอะ ที่สันสีน้ำตาลหนาสุด”ร่างเล็กหันหลังไปชี้หนังสือเล่มชั้นบนสุดที่อยู่สูงกว่าเธอไปสองสามชั้นก่อนจะพลิกตัวกลับมา ร่างสูงเคลื่อนตัวไปซ้อนอยู่ด้านหน้าก่อนเอื้อมแขนซ้ายไปจับขอบของตู้พร้อมเอื้อมมือขวาไปหยิบหนังสือเล่มดังกล่าว
“แป็บนะฐา ล็อคมันแน่นอะ กอล์ฟดึงหนังสือออกมาให้ไม่ได้”
“อะ..อื้ม”
นับวันเด็กร่างสูงจะทำให้เธอหัวใจวายวันละหลายหน อย่างเช่นวันนี้ก็รอบนึงตอนส่งยิ้มมาให้ รอบสองก็
.........ตอนนี้ เหมือนเธอกำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของเค้ากลายๆ อยากจะเดินออกแต่ขากลับอ่อนแรงกว่าจะก้าวเดิน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆช่างเย้ายวนเสียเหลือเกิน ไหนจะความอบอุ่นจากผิวกายที่แผ่ไออุ่นมาให้ แถมใบหน้าเรียวของเค้ายังห่างจากหน้าของเธอเพียงไม่กี่เซน
“ได้ละฐา” กล่าวอย่างอารมณ์ดีก่อนจะดึงลงมาให้ พอก้มหน้าจะมองหาคนขอความช่วยเหลือ ปลายจมูกของเค้าสัมผัสเบาๆกับปลายจมุกของเธอ ‘เฮ้ยยยยยยย ตูอยู่ใกล้ขนาดนี้เลยเหรอวะ งื้อๆ ดูแววตาสิ ดูแก้มแดงๆนั่นสิ ทำไมถึงได้น่าฟัดนักนะ’
“อะ..อื้อ ขอบคุณนะกอล์ฟ” ขอบคุณเสียงแผ่วพยายามควบคุมไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ ร่างกายอ่อนยวบราวกับคนจะเป็นลม แล้วไหนใจที่เต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมานอกอก ‘ใครก็ได้ พาเด็กคนนี้ออกจากฐาที อยู่นานกว่านี้ฐาจะตายได้นะ’
“กอล์ฟๆ อาจารย์เรียกแหนะ” เสียงใสของเพื่อนสนิทเอ่ยเรียกสติร่างสูง เจ้าของชื่อสะดุ้งน้อยๆก่อนจะผละออกอย่าง รวดเร็ว
“อาจารย์เรียกทำไมอะ แล้วไปที่ไหน” ทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะหันไปหาร่างเล็กที่ยืนพิงชั้นหนังสืออยู่
“ไปห้องที่เราเรียนเมื่อวานอะ อาจารย์เค้าอยากคุยกะกอล์ฟเรื่องเนื้อหานิดหน่อย” น้ำชาตอบเสียงใสก่อนจะถือโอกาสคล้องแขนเพื่อนร่างสูงให้ตามตนไป
“เดี๋ยวกอล์ฟไลน์หานะ ตอบด้วยหละ”ยกมือยาวยีผมรุ่นพี่อย่างถือวิสาสะ ร่างเล็กพยักหน้ารับทั้งๆที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ
‘ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งคนมาช่วยไม่ให้เธอใจสั่นไปมากกว่านี้ ไม่รุ้ว่าอาการที่เกิดมากจากสาเหตุที่ว่าเธอไม่เคยเจอการ
กระทำถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้มาก่อนหรือเพราะ
......เธอเองก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับเค้าแล้ว’
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าา อิอิ เป็นไงบ้างคะกับตอนที่สี่ ไรท์อัพยาวเลย
ไรท์อ่านเม้นมีแต่คนเชียร์ให้กอล์ฟพูด แต่อย่างว่านะคะกอล์ฟเค้ามีเหตุผลนะว่าทำไมยังไม่พูด
อยากรู้ต้องติดตามตอนต่อไปนะ (เชื่อว่าหลายคนอย่างรุมกระทืบไรท์ อิอิ)
ส่วนพี่ฐาของเรา เริ่มจะรู้สึกตัวแล้วหละเนอะว่าใจคิดยังไง
ก็ตั้งแต่ตอนที่สี่เป็นต้นไป จะยาวประมาณนี้แหละ ยังไม่เบื่อกันใช่มั๊ยคะ
ก็เหมือนเดิม มีอะไรแนะนำติชมพิมพ์ไว้เลย ไรท์จะได้นำมาปรับปรุง
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นที่ทำให้ไรท์มีกำลังใจอัพนะคะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น