คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทำไมกัน??
‘หนักหัวชะมัด’
นั่นคือความรู้สึกแรกที่ฐารู้สึกได้ กว่าจะยันตัวลุกขึ้นได้ก็อยากลำบาก กระพริบตาเพื่อปรับแสงเล็กน้อยก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ
‘เอ๊ะ!!ไม่ใช่ห้องเรานี่นา’
แต่แล้วก็เหมือนจะได้คำตอบเมื่อสายตาปราดไปเห็นร่างสูงของอีกคนที่นอนขายาวเกินโซฟามาเล็กน้อย จากท่าทางแล้วแลจะไม่สบายตัวอยู่มาก
“กอล์ฟคะ กอล์ฟ” พยายามประคองร่างกายไปสะกิดปลุกอีกคน แตะแขนเค้าเบาๆเจ้าของห้องก็ตื่น
“ฐา ตื่นนานแล้วเหรอ แล้วหายแฮงค์หรือยัง” สาวตาตี่เอ่ยถามก่อนจะยกมือขึ้นป้องปากหาวหวอดๆ ดันตัวเองขึ้นนั่งก่อนเอนหลังพิงพนักโซฟา
‘เฮ๊ย!! เชี่ยละ วันนี้ต้องไปตึกคณะนี่หว่า เวรรร’
พอนึกตารางงานที่ต้องทำได้ก็กระเด้งตัวเองจากโซฟา เดินไปคว้าเสื้อชอปจากตะกร้าผ้าที่รอรีดอยู่มาถือไว้
‘เวร ยังไม่ได้รีด ใส่แม่มงี้แหละ’
ตัดสินใจเสร็จสรรพก็คว้าผ้าขนหนูจะเดินไปอาบน้ำ ร่างเล็กยื่นมือมาดึงเสื้อชอปไว้ก่อนยกยิ้มให้
“เดี๋ยวฐารีดให้นะ กอล์ฟอาบน้ำเถอะ” ดึงเสื้อมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะเดินไปรีดให้ ร่างสูงได้แต่ยืนเกาหัวแกรกๆ จำยอมเข้าห้องน้ำไปจนได้ กว่าจะทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เหลือเวลาอีกไม่ถึง 10 นาที จะเจียดเวลาร่ำลาอีกคนก็คงไม่ทันแน่ๆ
“ไอ้คุณกอล์ฟคะ เกือบมาไม่ทันแล้วนะคะ”เพื่อนสาวคนสนิทอย่างน้ำชาเอ่ยแซวก่อนจะหัวเราะคิกคัก สาวตาตี่ได้แต่พ่นลมหายใจมุ่ยหน้าลงอย่างหมดอารมณ์
“ขำอะไรมิทราบ” ใบหน้ายุ่งๆเอ่ยถามก่อนจะกดไลน์ส่งให้ใครบางคน
“ก็ดูหัวกอล์ฟดิ ได้หวีก่อนออกมาป่าวอะ” เอ่ยถามเสียงใสก่อนจะส่งมือเรียวมาสางๆให้ดูเข้าที่เข้าทาง
“หึ ป่าวอ้ะ กอล์ฟลืม” สาวตาตี่ยิ้มให้ก่อนจะพรหมนิ้วเรียวลงบนตัวอักษร
‘ขอบคุณสำหรับเสื้อนะฐา ถ้าตอนบ่ายยังไม่กลับ ไว้กอล์ฟจะซื้ออะไรไปให้กินแล้วไปส่งที่คอนโดนะ’ พอส่งข้อความหาร่างบางก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าทันที
โทรศัพท์สั่นเตือนว่ามีข้อความเข้าปลุกให้คนนอนเล่นอยู่สะดุ้งตื่น กดอ่านข้อความพร้อมรอยยิ้มก่อนจะตอบกลับโดยไม่ลังเล ‘เอาสิคะ ฐาจะรออยู่ที่ห้องนะ’
กว่าอาจารย์จะสั่งงาน กว่าจะเช็คชื่อทำเอาสาวตาตี่แทบจะขาดใจดิ้นตายเสียให้ได้ ใบหน้าหมดอาลัยตายอยากชวนให้เพื่อนสาวอดล้อไม่ได้
“โอ๋เอ๋เด็กน้อยของชา หิวข้าวจนหน้ายุ่งเชียว” น้ำชาเอ่ยล้อก่อนจะส่งนิ้วเรียวจิ้มจมูก คนโดนล้ออ้าปากงับนิ้วอีกคนเบาๆแก้คืน
“ชาเจ็บนะกอล์ฟ” ทำเสียงอ้อนก่อนจะคลอเคลียแบบเด็กๆ ร่างสูงยิ้มขำก่อนจะลูบผมอย่างเอ็นดู
“ชาแกล้งกอล์ฟก่อนอะ ช่วยไม่ได้” ร่างสูงยักไหล่ก่อนจะเก็บของบนโต๊ะลงกระเป๋า
“กอล์ฟไปก่อนนะชา เจอกันพรุ่งนี้”
หยิบโทรศัพท์ออกมาเช็คข้อความ ‘กอล์ฟกำลังจะกลับห้องละนะ รอแป๊บนึง’
“เหนื่อยมั๊ย” ร่างบางเอ่ยถามก่อนจะเดินมาหยิบของไปวางบนโต๊ะ ร่างสูงส่ายหน้าก่อนจะนั่งลงบนโซฟา
“กลับมาเจอฐากอล์ฟก็หายเหนื่อยแล้วหละ”
“ปากหวานนักนะเราอะ เอ่อ...ฐาอยากอาบน้ำอะ” ร่างเล็กกล่าวก่อนจะมองตาอีกคนอ้อนๆ
“งั้นเดี๋ยวกอล์ฟหาชุดให้ละกัน แล้วจะพาไปส่งที่คอนโดนะ” ยกยิ้มลูบผมอีกคน หายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้า
“อาบให้สนุกนะ”บอกร่างบางพร้อมรอยยิ้มพร้อมโอบไหล่เล็กเดินไปส่งถึงหน้าห้องน้ำ
“ถ้าจะมาส่งถึงที่ขนาดนี้ อาบให้ฐาเลยดีกว่า” ยิ้มกวนให้ทีนึงก่อนจะปิดประตูหนีอย่างน่ารัก ร่างสูงตะโกนไล่หลังเรียกเอาคนในห้องน้ำหน้าร้อนผ่าว
“ก็ถ้าอาบนานกอล์ฟก็จะมาช่วย”
“ไอ่เด็กบ้า” ตะโกนว่าเด็กร่างสูงก่อนจะทรุดนั่งลงบนพื้นกระเบื้อง
‘ไม่อยากจะเชื่อใจตัวเองเลยจริงๆ ทำไมใจถึงได้เต้นโครมครามเวลาอยู่ใกล้เด็กคนนี้ ทำไมจะต้องรู้สึกเขินเวลาที่เด็กคน
นี้ทำอะไรให้ ทำไมกันนะ ทำไมๆๆๆๆ ใครรู้ว่าใจของฉันเป็นอะไรช่วยบอกทีได้ไหม’
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าาา ตอนแรกไรท์เตอร์ลืมทักทายงะ 5555
เป็นอย่างไรบ้างคะกับความน่าเอ็นดูของพี่กอล์ฟ คนอะไรทำไมเฟรนลี่จัง อิอิ
หวังว่าเรื่องนี้จะไม่น่าเบื่อเกินไปสำหรับรีดเดอร์นะคะ มีอะไรติชม แนะนำ ก็บอกได้เลยนะคะ
ไรท์เตอร์จะได้เอามาปรับปรุง รักรีดเดอร์ รักพี่กอล์ฟพี่ฐาคะ
ความคิดเห็น