คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ครั้งแรก
‘จะเกือบเดือนแล้วนะที่เราไม่เห็นหน้ากัน ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกัน’
ได้แต่พูดทวนประโยคเดิมซ้ำๆในแต่ละวัน ไม่ว่าจะทางไหนก็ไม่มีคำว่า ‘ฐา’ ปรากฏมาให้เห็น และช่วงนี้ก็ใกล้วันหยุดปีใหม่ด้วยแล้ว โปรเจคต่างๆก็เริ่มนัดส่งแล้วด้วย ทำงานทีก็กินเวลานานแม้แต่เวลาจะหาอะไรลงท้องยังไม่ค่อยจะมีเลย
“กอล์ฟ แกจะกินป๊ะ พี่อุตส่าห์ปลีกเวบามาเลี้ยงข้าวแกเลยนะ” ก็คงมีแต่พี่ออยแหละนะที่แวสะเวียนมาหาเค้าอยู่บ้าง
“กินจ้ากิน ว่าแต่ฐา....เป็นไงบ้าง” ร่างสูงเขี่ยอาหารในจานไปมาอย่างล่องลอยก่อนจะวางช้อนส้อมลง
“ก็...ปกติหนิ ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ นอกจากนอนดึกขึ้น”
“อ่ออ อื้ม” พยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆก่อนจะลอบถอนหายใจ
“อ้อกอล์ฟ วันศุกร์ถึงวันจันทร์ที่จะถึงนี้ ว่างป่าว” รุ่นพี่คนสวยมองหน้าด้วยแววตามีเลศนัย
“ว่างตลอดเหอะพี่ ฟรีแมน” ตอบคำถามก่อนยิ้มกวนให้ทีนึง
“ดีเลยๆ งั้นวันศุกร์แกมาหาที่หน้าคณะพี่นะ”
“โอเค ว่าแต่มีไรอ่อ?”
“จะพาไปร่อน ฟรีนะ ไปละๆ เดี๋ยวโททรบอกอีกทีนะ” บอกรุ่นน้องคนสนิทอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหยิกแก้มใสทีนึงด้วยความหมั่นเขี้ยว โบกมือลาอย่างน่ารักก่อนจะเดินออกจากร้านไป
ขายาวๆของร่างสูงกำลังก้าวไปตามทางเท้าบนสะพานข้ามคลองอย่างคุ้นชิน หยุดยืนตรงขอบกั้นก่อนจะยิ้มิย่างอารมณ์ดี
‘นึกถึงเมื่อก่อนเลยแฮะ’
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
กะว่าจะไปอ่านหนังสือเตรียมสบต่อที่หอซะหน่อย พอก้มมองเวลาก็ปาเข้าไปค่อนคืนเสียแล้ว รีบโกยหนังสือมาไว้ในอ้อมกอดก่อนเดินมาที่รถอย่างเคยชิน แต่แล้วก็หลุดขำเขกหัวตัวเองเบาๆทีนึงเพราะเมื่อสองสามวันก่อน พ่อเพิ่งจะมาเอารถคืนเพราะรถพ่อเสีย
เดินทอดน่องไปตามฟุตบาทอย่างสบายอารมณ์ จะว่าไปบรรยากาศตอนเที่ยงคืนกว่ามันก็ดีนะ เงียบดี
“ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วย” เสียงตะโกนขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวตัวเล็กๆข้างหน้าที่ห่างไปไกลพอสมควรเรียกความสนใจของเค้าได้อย่างดี
ถึงจะห่างกันมากแต่เพราะกลางคืนแถวนี้ค่อนข้างเงียบเลยทำให้ได้ยินเสียงชัดเจน คงไม่ต้องตะโกนถามให้เสียเวลาว่าจะให้ช่วยอะไร เพราะในเมื่อมองตรงไปข้างหน้าก็เห็นชายร่างสูงพอๆกับเค้ากำลังวิ่งมาพร้อมกระเป๋าสะพายของผู้หญิง
ร่างสูงเบี่ยงตัวหลบมุมเล็กน้อยก่อนจะใช้สันหนังสือเล่มหนาฟาดเข้าที่ใบหน้าก่อนยกขาเรียวเตะผ่าหมากให้ลงไปกองอยู่กับพื้น โอดครวญด้วยความเจ็บปวดก่อนมองตาอย่างอาฆาต
“มึง!! ไอ้เด็กเวร”
“เก็บปากแกไว้กินข้าวเหอะ” ถือโอกาสเตะซ้ำเข้าสีข้างอีกรอบก่อนก้มหยิบกระเป๋าส่งคืนให้เจ้าของ ถึงแม้บริเวณที่ยืนอยู่จะไม่สว่างมากแต่ก็พอเห็นลางๆว่าคนตรงหน้าน่ารักขนาดไหน
“ขอบคุณนะคะ” เจ้าของกระเป๋ายกมือไหว้ก่อนจะส่งยิ้มให้
“ไม่เป็นไรคะ เรื่องแค่นี้เอง” ร่างสูงมองก่อนยิ้มเขินๆให้
“ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคะ ถ้าไม่มีคุณชั้นต้องตายแน่ๆ” หญิงสาวกล่าวก่อนยิ้มให้อย่างน่ารัก ร่างสูงยืนมองจนหล่อนเดินลับตาไปนั่นแหละถึงจะได้สติแล้วออกเดินต่อ
‘คนบ้าอะไรทำไมน่ารักนัก ขอให้เจอกันอีกทีเห้อออออออออออออออออออ’
ดูเหมือนคำขอจะได้ผล เพราะระหว่างที่จะเดินไปยังจุดนัดหมายคือโต๊ะหน้าคณะวิศวะ สาวร่างบางคนเมื่อวานกำลังเดินตัดผ่านลานเกียร์หน้าคณะพอดี มองซ้างมองขวาไม่มีใคร ว่าจะเดินไปทักทายเสียหน่อยแต่จู่ๆหล่อนก็สะดุดเสียอย่างนั้น แถมคนที่เห็นก็ไม่มีใครนอกจากเค้าเสียด้วยสิ อมยิ้มน้อยๆก่อนเดินผ่านไปโดยไม่ทักทายอะไร
“เฮ้ยยยย แกจะได้แฟนเป็นหนุ่มวิศวะแน่เลยอ้ะ” เสียงดังแปดหลอดของเพื่อนหล่อนดังลอยมาตามลม ร่างสูงหัวเราะเบาๆก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ ส่วนคนที่โดนเพื่อนตัวเองแซวก็เอื้อมมือไปตีไหล่เพื่อนทีนึงอย่างขัดเขิน
‘เอาวะความเชื่อที่เค้าเล่ากันมา จะจริงไม่จริงมันต้องพิสูจน์และ’
ถัดจากวันนั้นมาเกือบอาทิตย์ก็ยังมีทีท่าว่าจะไม่เจอเธออีกเลย นั่งซึมเป็นหมาหงอยก่อนจะพลิกหน้าหนังสืออย่างกับคนไร้วิญญาณ ได้แต่บ่นอยากเจอไว้ในใจ แต่ก็เพราะเสียงเรียกของเพื่อนนั่นแหละที่ทำให้เค้าหลุดจากภวังค์ ละสายตามองหา
ระหว่างที่กำลังสอดสายตาหาคนเรียกเค้า ก็พลันพบกับร่างเล็กที่เค้าเคยช่วยไว้ กดเปิดโทรศัพท์พร้อมถ่ายรูปไว้ได้ทันท่วงที ถึงมันจะมัวและมืดไปหน่อยก็ตามที
“ทำไรอะกอล์ฟ ถ่ายชาอ่อ?” เพื่อนสาวเอ่ยถามอย่างสงสัยก่อนจะมองตาอย่างหาคำตอบ ร่างสูงยิ้มทะเล้นก่อนตอบ
“ช่ายยยยยยยย หน้าอย่างเหวออะชา”
“ไหนอ้ะ ลบเลยนะกอล์ฟ น่าเกลียดตายเลย” ร่างสูงหัวเราะร่าก่อนจะแลบลิ้นให้อย่างอารมณ์ดี
“กอล์ฟพูดเล่น” เพื่อนสาวจิกตาก่อนฟาดไหล่ไปเต็มแรง
‘เอาวะ ไหนๆเค้าก็ขโมยใจของเราไปแล้ว ลองจีบซักตั้งจะเป็นไรไป
ไหนๆเค้าก็ขโมยใจไปแล้ว
ไปตามคืนคงไม่ดี เอาใจเค้ามาให้ได้ดีกว่า
..............เราจะได้เสมอกัน’
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กราบสวัสดีรีดเดอร์ที่รักของไรท์ แหะๆ พึ่งมาอัพวันนี้
เค้ากลับมาจากค่ายก็น็อคไปสองวันเลยงะ ขอโทษด้วยนะคะ
แตกหักกันไปเสียแล้วว...ทำไงดีหละ
กอล์ฟก็ปากแข็ง ส่วนฐาก็โมโหหึง เราควรจะทำไงให้เค้าทั้งคู่คืนดีหละ
ตอนนี้เล่าถึงตอนเจอกันครั้งแรกนะคะ เบาๆไปก่อน ส่วนตอนต่อไป....พี่ฐาจะออกโรงแล้วนะ
ไรท์อยากให้รีดเดอร์ทุกคนติดตามกันนะคะว่า....พี่กอล์ฟของเรา(พี่ฐา)จะเลิกปากแข็งได้ยัง
ขอบคุณทุกเม้นนะ รักรีดเดอร์คะ
ความคิดเห็น