คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เข้าใจผิด
“กลับบ้านได้แล้วนะครับ แต่หมออยากให้คุณณัฐภัสสราพักผ่อนให้มากกว่านี้ แล้วก็หลีกเลี่ยงอากาศร้อนจัด แล้วก็อย่าเพิ่งออกกำลังกายหนักๆช่วงนี้นะครับ” หมอวัยใกล้สี่สิบกล่าวก่อนจะยกยิ้มให้ ร่างสูงยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะเดินออกจากห้อง
“ให้กอล์ฟไปส่งชาที่หอมั๊ย” ร่างสูงเอ่ยถามสาวข้างกายอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง
“กอล์ฟอย่าทำดีกับชานักเลย แค่นี้ชาก็ทำใจลำบากแล้วนะ” ยกยิ้มเศร้าๆให้ก่อนจะเดินจากไป ร่างสูงลอบถอนหายใจก่อนจะมุ่งหน้ากลับหอพักตัวเองบ้าง
หวังจะกลับมาอ้อนอีกคนเสียหน่อยแต่ดูเหมือนทุกๆอย่างจะไม่เป็นใจเสียแล้ว ก้าวขามายังไม่ทันพ้นห้องนั่งเล่น เสียงเหน็บแนมประชดประชันก็ออกมาจากปากของร่างเล็กเสียแล้ว
“กอดกันซะอบอุ่นเลยนะ ไม่พากลับมาที่ห้องเลยหละ” น้ำเสียงประชดประชันกระแทกกระทั้นทำเอาเค้าเลิกคิ้วมองอย่าสงสัย
“อะไรกันฐา ใครกอดใคร กอล์ฟไม่เข้าใจ”
“ไม่ต้องมาทำใสซื่อเลยกอล์ฟ ระเบียงนั่นคงโรแมนติคมากสินะ ถึงได้แกล้งล้มกลางสนามเรียกคะแนนสงสารแล้วไปพลอดรักกันที่โรงพยาบาล” พอพูดจบ เจ้าเด็กร่างสูงที่ยืนงงเมื่อครู่ก็ได้คำตอบ
“บรรยากาศดีจริง แต่เรื่องแกล้งล้มป่วยกับพลอดรักมันไม่ใช่เรื่องจริงนะ”
“อ่อเหรอ ใครเค้าจะเชื่อกอล์ฟ ยืนกอดกันกลมแทบจะรวมร่าง ไหนจะท่าทาวออเซาะซะขนาดนั้น ฐาไม่โง่นะ กอล์ฟคิดว่าฐาจะไม่ทันกอล์ฟเหรอ ใช่สิ กอล์ฟเสน่ห์แรงนี่ ไม่ต้องจีบใครเค้าก็คงมาเสนอตัวให้ถึงที่”
พูดจบตรงนี้ก็ทำเอาคนอย่างกอล์ฟเริ่มมีน้ำโห อดไม่ได้ที่จะแก้ต่าง
“ที่ฐาบอกว่ามาเสนอตัวให้ถึงที่ ฐาหมายถึงใคร ถ้าน้ำชาหละก็เค้าเป็นเพื่อนสนิทกอล์ฟ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เพื่อนจะกอดเพื่อนมันผิดตรงไหนกัน”
“ใช่สิ มันไม่ผิดเลยกอล์ฟไม่ผิดเลย ก็กอล์ฟกับชาเป็นแฟนกันนี่ โอเคกอล์ฟ ฐาจะย้ายของออกจากห้องกอล์ฟจะได้พาเมียมานอนได้อย่างสบายใจ”
พูดกระแทกกระทั้นเน้นหนักที่คำว่าเมีย เดินปึงปังหนีไปไม่ฟังเหตุผล โสตประสาททุกส่วนของร่างเล็กกำลังถูกปิดกั้นด้วยไฟหึงหวงอย่างเต็มตัว
“กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ ไม่มีใครเป็นเมียกอล์ฟ แล้วกอล์ฟกับชาก็ไม่ได้เป็นแฟนกันอย่างที่ฐาเข้าใจ”
ตะโกนบอกคนที่กำลังเก็บของอย่างไม่สนใจ ร่างสูงมองตามทุกการกระทำของร่างเล็ก ก่อนจะหงุดหงิดที่หล่อนไม่สนใจเค้าเลยสักนิด เกลียดนักเวลาที่เค้าโดนฐาเมินกันแบบนี้
“หันมาฟังกันก่อนนะฐา”
“ไม่!!”
แววตาโกรธเคืองบวกกับใจที่สุมด้วยไฟหึงหวงทำให้ร่างเล็กตรงหน้าไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ไม่อยากจะรับรู้อะไรที่ทำให้ปวดใจไปมากกว่านี้
“โอเค ในเมื่อฐาไม่ฟังกอล์ฟดีๆก็มีแต่วิธีนี้แล้ว” ก้าวขายาวๆมารวบตัวอีกคนไว้ในอ้อมกอด ร่างเล็กดิ้นพล่านราวกับหนูที่ติดกับดัก ทั้งถีบทั้งทุบทั้งตีก็ไม่มีทีท่าว่าร่างสูงจะปล่อยเธอเสียที
“ไม่หยุดใช่มั๊ยฐา”
พูดจบก็ประกบริมฝีปากอุ่นลงบนตำแหน่งเดียวกัน ลิ้นร้อนสอดเข้าโพรงปากได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ไล่ลิ้มชิมความหวานไปทั่ว ก่อนจะผละจูบออกมาสูดความหอจากลำคอขาว ไล่จูบร้อนๆจากลำคอลงต่ำมาจนถึงอกอิ่ม ฝ่ามือหนักๆของฐาฟาดลงแก้มใสของเค้าเต็มแรงจนหน้าหันไปตามแรง
“ฐาเกลียดกอล์ฟ”
มันเป็นคำพูดสุดท้ายที่ร่างเล็กทิ้งไว้ให้ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป ร่างสูงยืนเคว้งอยู่นานก่อนจะจับต้นชนปลายกันใหม่
ตอนแรกว่าจะคุยกับอีกคนดีๆแต่ทุกอย่างก็กระทำลงไปด้วยความโกรธจบลงด้วยความใคร่และจากลาไปด้วยความรู้สึกผิด หยาดน้ำใสไหลลงอาบแก้มของเค้า ยกมือปาดมันออกลวกๆ
เกลียดตัวเองที่ทำอะไรโดยไม่เคยยั้งคิด เกลียดตัวเองที่ทำอะไรรุนแรงกับคนที่เค้าสัญญาว่าจะทะนุถนอมให้นานที่สุด และเค้าก็เกลียดปากตัวเอง เกลียดที่ปากมันหนักจนไม่สามารถเอ่ยปากบอกรักผู้หญิงคนนี้ได้สักที
โง่!!! โง่สิ้นดีที่ปล่อยให้ฐาไป เกือบจะคว้าไว้อยู่หมัดแต่ดันพลาดปล่อยให้เค้าหลุดมือไป เส้นเอ็นนับพันกำลังบาดลึกเข้าที่ใจของเค้า เจ็บปวดทรมานราวกับมีใครเอาเหล็กแหลมมาแทงเข้าแผลเดิมซ้ำๆ ภายในมันปั่นป่วนไปหมด ทรุดนั่งหลังพิงกำแพงก่อนะปล่อยให้น้ำตาระบายความเจ็บปวดออกมา
ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับจะขาดใจอยู่หน้าห้อง ขาไร้เรี่ยวแรงจนทรงตัวไว้ไม่อยู่ล้มพับลงไปกองอยู่กับพื้น เจ็บที่กายตอนนี้สู้อะไรไม่ได้เลยกับเจ็บที่ใจ เจ็บปวดเหลือเกินที่คนที่เธอรักมาทำแบบนี้ ทั้งๆที่อยากให้เค้ามอบจูบแรกกับเธออย่างอ่อนโยน อยากให้เค้าเห็นค่าเธอมากกว่าในฐานะเครื่องระบายความใคร่
ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าความรักระหว่างเพศเดียวกันมันจะเป็นอย่างไร เธอถูกสอนมาว่าผู้หญิงควรคู่กับผู้ชาย แต่ตอนนี้ใจเธอกำลังโดนผู้หญิงอีกคนมาปั่นป่วนอยู่ในใจ เธอกล้าพูดกับใครต่อใครได้เลยว่า แค่ได้ใกล้ชิดกับเค้าไม่กี่วัน ใจเธอก็หวั่นไหวเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้ง ความอ่อนโยน ความเอาใจใส่ของเค้าทำให้ใจบอบช้ำของเธอมันสมานได้อย่างรวดเร็ว จากเด็กที่ขาดความอบอุ่นก็ถูกเติมเต็มจนไม่อยากให้เค้าไปไหน ไม่อยากอยู่ไกลจากเค้าสักวินาที
เธอสงสัยนะ สงสัยตัวเองเหลือเกินว่า ตลอดเวลาที่เธอคบกับอาร์ม....เธอเคยรักอาร์มบ้างไหม ความรู้สึกที่เธอให้อาร์มกับความรู้สึกที่เธอให้กอล์ฟ....มันต่างกันราวฟ้ากับเหว
ทุกครั้งที่กอล์ฟใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่นทำไมต้องมีอารมณ์หึงหวง ทุกครั้งที่เค้ามองตาทำไมเธอต้องหน้าแดง อยากตื่นมาเจอหน้าเค้าเป็นคนแรก อยากหลับตาลงโดยมีเค้าเป็นภาพสุดท้าย และเหตุผลอะไรทำไมต้องลงทุนย้ายมาอยู่กับเค้า.....
คำตอบดูเหมือนจะมากมายร้อยแปดพันประการแต่ถ้าลองจัดหมวดหมู่มันดีๆ ทุกคำตอบได้รับการแทนที่ด้วยคำว่า
.........'รัก'.......
รักที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ ตอนไหน และเวลาไหน แต่ก็รู้เพียงแค่ว่า....เวลานี้ ตอนนี้ ใจของเธอมีแต่กอล์ฟอยู่เต็มหัวใจ
ยิ่งคิดแล้วยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเจ็บ อยากจะเอ่ยถามกันตรงๆว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าทำให้นั้น...จริงๆแล้วเค้ารู้สึกยังไงกับเธอ
เห็นเธอเป็นเพียงแค่รุ่นพี่
หรือเป็นคนรัก
แล้วหัวใจของเค้ารักเธอ
เหมือนกับที่
...........เธอรักเค้าไหม.........
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคะรีดเดอร์ที่รัก มาม่าข้นไปมั๊ยคะ
พี่ฐาเห็นแค่การกระทำ...แต่ไม่ได้ยินสิ่งที่กอล์ฟพูด
ทำยังไงดี กอล์ฟพูดอะไรก็ไม่ฟังเลยอะ
คราวนี้ใครกันที่ผิดเนี่ย กอล์ฟ น้ำชา หรือว่าฐา
ไรท์อยากจะบอกว่า....อีก 5 ตอน ฟิคเรื่องนี้จะถึงจุดจบแล้วนะคะ
อย่าลืมติดตามกันด้วยนะคะ
ปล.ไรท์ไม่อยู่สองวันแหนะ อาจจะมาอัพดึกๆวันศุกร์ไม่ก็เช้าวันเสาร์นะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ ขอบคุณที่ติดตามคะ รักรีดเดอร์ รักพี่กอล์ฟพี่ฐา
ความคิดเห็น