เมียบำเรอ

ลำดับตอนที่ #1 : เมียบำเรอตอนที่ 1 บทนำ [รีไรต์แล้ว]

บทนำ

 

 

"หนูดาแม่พูดจริงๆ นะแม่อยากให้หนูตอบตกลง"

 

หญิงวัยกลางคนที่ยังสวยตามวัยจับมือบางของหนุ่มน้อยตรงหน้าที่ชื่อว่า 'กานดา' หรือ 'ดา' ที่แปลว่ารักไว้อย่างมั่นพร้อมกับเปล่งคำพูดหว่านร้อมให้กานดาตอบตกลงตามข้อเสนอของเธอที่มอบให้

 

"แม่แก้วครับดาขอบคุณแม่แก้วมากนะครับที่เอ็นดูดาและช่วยเหลือดามาตลอดแต่ข้อเสนอที่แม่แก้วให้ดามาดาคงทำให้ไม่ได้"

 

กานดาปฏิเสษโดยพลัน เขาทราบซึ้งในพระคุณของหญิงตรงหน้ามากที่คอยช่วยเหลือเด็กกำพร้าที่ไม่มีอะไรเลยอย่างเขาให้ได้เรียนหนังสือจนจบมอหกและกำลังจะเรียนต่อในหมาวิทยาลัยในคณะแพทย์ศาสตร์ อีกด้วยหญิงตรงหน้าเป็นคุณหมอคนเก่งที่เขาเจอเมื่อห้าปีก่อนที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนตอนนั้นเขาถูกพวกนักเลงขี้เมาข้างทางลุมทำร้ายแต่ได้ผู้หญิงคนนี้ช่วยเอาไว้เขาจึงไม่เป็นอะไรและรอดจากการถูกข่มขืน ตอนนั้นเขาทั้งเดียวดายไร้ที่พึ่งพิงไม่เคยได้รับการช่วยเหลือจากใครแม้แต่บ้านเด็กกำพร้าที่เขาอาศัยอยู่ก็ไม่มีใครต้องการคนผิดปกติอย่างเขา แต่ผู้หญิงคนนี้คนที่ไม่เคยรู้จักกลับยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือทุกอย่าง ทั้งที่อยู่ ที่เรียน แล้วยังช่วยสอนวิชาชีพหมอให้เขาอีกจนเขาอยากจะเป็นหมอเหมือนกับหญิงคนนี้ ที่ชื่อว่า คุณหมอแก้ว หรือที่การดาเรียกว่าแม่แก้ว แม่แก้วคอยตรวจเช็คอาการผิดปกติทางร่างกายให้กับกานดามาตลอดโดยไม่มีท่าทางรังเกียจใดๆ อาการผิดปกติของการดานั้นเริ่มตั้งแต่เขาอายุสิบสองปี มันเริ่มจากเขามีอาการปวดท้องมากผิดปกติต่อมาเริ่มมีเลือดออกทางอวัยวะเพศเป็นอย่างนี้สามวันของทุกๆ หนึ่งเดือนแม่แก้วได้ตรวจร่างกายของเขาอย่างระเอียดใช้เวลาตรวจสิ่งผิดปกติทางร่างกายของเขาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือนเพราะเธอไม่ค่อยแน่ใจในสิ่งที่พบ นั่นก็คือกานดามีมดลูกมีรังไข่หนึ่งข้างซึ่งเป็นของเพศหญิงและมีของเพศชายอีกครึ่งหนึ่งนั่นแปลว่ากานดาสามารถท้องได้แต่มีโอกาสน้อยมากเพราะยังไงเขาก็ยังเป็นผู้ชายและรังไข่มีเพียงข้างเดียวแต่ถ้าท้องก็อาจจะครรไม่เเข็งแรงต้องคอยดูแลอย่างดี แต่กานดาก็ไม่ได้ซีเรียจอะไรเพราะยังเขาก็เป็นผู้ชายคงไม่มีอะไรกับผู้ชายด้วยกันหรอก แต่เขาชังหน้าตาและรูปร่างของเขาที่มันเหมือนผู้หญิงเสียเหลือเกิน ตลอดเวลาห้าปีที่กานดาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับแม่แก้วเขามีความสุขและอยากจะตอบแทนบุญคุณเธอ แต่มาวันนี้แม่แก้วของเขากลับมาขอร้องให้กานดาแต่งงานกับลูกชายของเธอ

 

"ทำไมล่ะหนูดาไหนหนูบอกว่าอยากตอบแทนบุณคุณแม่ไง ไม่ใช่ว่าแม่จะทวงบุญคุณนะดาแต่ถ้าหนูอยากตอบแทนแม่ก็ตอบแทนแม่ด้วยสิ่งนี้เถอะนะแม่ขอร้อง"

 

เธอยังคงพยายามต่อไปให้กานดาตอบตกลง เธอน่ะเบื่อเต็มทนแล้วกับพฤติกรรมน่ารังเกรียจของลูกชายกับแฟนสาวของเขาที่ออกหน้าออกตาจนน่าเกลียดเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าแม่ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรทำไมลูกชายเธอถึงได้หลงนักหลงหนา ถ้าเทียบกับกานดาลูกบุญธรรมของเธอแล้วแม่คนนั้นเทียบไม่ติดเลย ทั้งนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตน น่ารักพูดเพราะ งานบ้านงานเรือนไม่เคยบกพร่องและเธอไม่ลังเลเลยที่จะยกกานดามาเป็นสใภ้ส่วนเรื่องหลานตัวน้อยกานดาก็สามารถมีให้เธอได้ ดีกว่ายกแม่นั่นมาเป็นสใภ้เป็นไหนๆ

 

"แม่แก้วครับแต่ดา...."

 

"ดายังไม่ต้องตอบแม่ก็ได้ค่อยๆ คิดไปแต่ถ้าดาเห็นใจแม่ก็ช่วยแม่หน่อยเถอะแม่คงจะเป็นบ้าตายแน่ๆถ้าได้แม่นั่นมาเป็นลูกสใภ้...."

 

เธอพูดเสียงเหนื่อยๆ ทำให้กานดาก้มหน้าคิดหนัก เขาจะทำอย่างไรดี ข้อเสนอที่แม่แก้วมอบให้ก็ดีกับตัวเขา แค่แต่งงานกับคุณ 'ปัฐวี' และยังได้เรียนต่อแพทย์ แต่ถ้าเรียนจบแล้วกานดากับปัฐวีไม่มีความรักต่อกันเธอก็พร้อมที่จะยื่นใบหย่าให้ทั้งสอง

 

"ถ้าการที่ดาแต่งงานกับคุณปัฐทำให้แม่แก้วสบายใจ ดาแต่งก็ได้ครับ"

 

เขาตัดสินใจแล้วนี่สินะทางเลือกของเขา  

 

"จริงหรอหนูดาหนูจะแต่งงานกับตาปัฐจริงหรอ โธ่คนดีของแม่แม่ขอบคุณหนูมากจริงๆนะ"

 

เธอขยับเข้าไปกอดกานดาอย่างเต็มรักเธอดีใจจริงๆ ที่กานดาตอบตกลงเท่านี้เธอก็ได้คนที่คู่ควรที่สุดให้กับปัฐวีแล้ว

 

"อาทิตย์หน้าเราจะลงไปกรุงเทพฯ กันนะจ๊ะเตรียมตัวเจอพี่เขาได้เลยนะแม่ไม่กวนแล้วหนูดานอนเถอะ"

 

"ราตรีสวัสครับแม่แก้ว"

"ราตรีสวัสจ่ะ"

 

เธอก้มจูบลงบนเรือนผมสีอ่อนของกานดาเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนสีฟ้าอ่อนไป กานดานอนลงกับที่นอนกว้างพร้อมกระชับผ้าห่มผืนหนาก่อนจะตะแคงหันหน้าไปทางหน้าต่างที่ผ้าม่านเปิดไว้ให้เห็นพระจันทร์ดวงโตและกลุ่มดาวน้อยใหญ่ระยับบนท้องฟ้ายามค่ำคืน

 

'พระจันทร์จ๋าดาไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าดาจะเป็นยังไงดาจะอ่อนแอหรือเปล่า ดาจะเป็นยังไงบ้าง พระจันทร์ช่วยเป็นกำลังใจให้ดาด้วยนะ ดากลัว'

 

กานดาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เขากำลังกลัวคืออะไร เพียงแต่ในใจเขามันหวิวๆ ทุกครั้งที่พูดถึงชื่อนี้ 'ปัฐวี' แค่ชื่อก็มีอิตธิพลต่อเขามากมายขนาดนี้แล้วถ้าเจอตัวจริงล่ะจะเป็นยังไง   

กานดานอนคิดไปมาจนเพลอหลับไปในที่สุด ห้วงนิททราที่อบอุ่นสำหรับกานดานับจากนี้มันจะยังมีอยู่ไหมถ้าหากคนที่ชื่อปัฐวีก้าวเข้ามาในชีวิต........