ตอนที่ 14 : Ep.14::ผู้มาใหม่คือใคร? รู้แค่ว่าไม่เป็นมิตรแน่นอน
Ep.14
ผู้มาใหม่คือใคร? รู้แค่ว่าไม่เป็นมิตรแน่นอน
ผมกำลังอยู่ในอาการพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ปากก็อ้าพะงาบๆเมื่อเห็นไอ้หล่อเลวในระยะประชิด บางทีก็เนื้อแนบเนื้อไปนะเว้ย
และไอ้พวกชายชุดดำ...กลับมาก๊อน! อย่าทิ้งกรู๊ววว
“ม...มึง ปล่อยเลยนะโว้ย!”
ด้วยความโกรธที่มันเห็นผมจมน้ำแต่ไม่ช่วยตั้งแต่แรก ผมเลยดิ้นๆๆโวยวายให้มันปล่อย ไอ้ไร้มนุษยธรรม ไอ้ใจดำอำมหิต! ทีเมื่อครู่ล่ะไม่ช่วย แล้วมาช่วยตอนกูสำลักน้ำหน้าดำหน้าแดงมันใช่เรื่องไหมสาส!
กลืนน้ำไปจนอิ่มเลยไง โฮ!
พรึ่บ!
และเหมือนไอ้หล่อเลวมันจะรำคาญผมที่ข่วนไหล่ไม่หยุดเลยปล่อยร่างในทันที แล้วกูเป็นไง? ก็จมอีกรอบน่ะเซ่!
ฮือออ จะปล่อยกูด้านบนสระหน่อยก็ไม่ได้ไอ้ชั่วร้าย!
ผมรีบตะเกียกตะกายคว้าตัวมันไว้เหมือนเดิมตามสัญชาติญาณของคนเพิ่งจมน้ำ รู้สึกหน้ามืดตาลายและหูอื้อวิ้งๆ
“ไอ้...! มึงปล่อยกูเชี่ยไรในน้ำเนี่ย!”
“....”
ไอ้หล่อเลวทำสีหน้าเอือมระอาสุดติ่งกระดิ่งแมว จากนั้นมันก็ล็อกเอวผมไว้ตามเดิม เพิ่มเติมคือมือที่เลื่อนมาหยุดแถวๆต้นคอด้านหลังด้วย
ทำบ้าอะไรของมัน ข...ขนลุกสัด
“ลงสระกูทำไม”
อะเฮือก! เหมือนผมจะลืมความผิดนี้ไปเสียสิ้น
“ก...ก็เผลอเซไปเองไง! มันมีใบไม้ตกน้ำกูเลยจะเอื้อมหยิบออกให้ แค่นั้นเอ๊งงง!”
ผมลนลานตอบ เห็นไหมว่าไม่มีพิรุธเลยสักนิ๊ดดด ว่าแต่เมื่อไหร่จะปล่อยขึ้นสระวะ! แล้วมือมึงอ่ะ จำเป็นต้องเลื่อนไปทั่วแผ่นหลังไหม?
“คนที่ลงสระกูโดยไม่ได้รับอนุญาต...มักจะไม่ได้ขึ้นไป”
ผมสะดุ้งเมื่อไอ้หล่อเลวมันเสือกมากระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงชวนลุ่มหลง ย...อย่าบอกเชียวนะว่ามึงฆ่าทุกคนที่ลงสระโดยพลการ โฮ! ไอ้ชั่วช้าสามานย์ ไอ้สันดานโหด มันคิดจะฆ่ากรู๊ววว!
“มึงจะยิงกูทิ้งเรอะ! แค่เผลอตกสระเองนะโว้ยไอ้...! ชิ แล้วเมื่อไหร่จะพากูขึ้นบกวะไอ้...”
“กูมาว่ายน้ำ ทำไมต้องขึ้น”
ไอ้หล่อเลวมันตอบกลับมาหน้าตาย ผมเลยเผลอก้มมองดูสภาพมัน...กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว อื้มมม ตั้งใจอวดหุ่นให้กูอิจฉาอีกแล้วสินะไอ้ห่าราก!
“งั้นก็ปล่อยเลย เฮ้ยๆ ปล่อยด้านบนสระนะโว้ยกูไม่ว่ายกับมึ๊งงง!”
ผมว่าพลางเกาะไหล่มันแน่น คือไอ้เวรนี่จะเหวี่ยงกูอีกรอบไง อะฮึก! คนหล่อโดนทำร้ายยย โชคดีที่รู้ทันไม่งั้นจมน้ำอีกรอบแน่!
“กลัว?”
ทำไมอยู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนว่าไอ้หล่อเลวมันมองมาแบบนึกสนุกวะ คือมึงกลั่นแกล้งกูใช่ไหมไอ้ชั่ว! กูไม่ใช่เจี๊ยบๆของมึงนะโว้ย ไปเล่นกับลูกเจี๊ยบไป๊! ฮือ
“ก็เออสิวะ! กูว่ายน้ำไม่เป็นดังนั้นมึงควร...”
“หุบปาก เบาเสียงลงด้วยก็ดี”
ไอ้หล่อเลวมันคล้ายจะเริ่มรำคาญเสียงผมขึ้นมาแล้ว ไม่แปลกในเมื่อผมพูดใกล้หูมันขนาดนี้ สมน้ำหน้า! จงหูหนวกไปเถอะมึ๊งงง
ว...ว่าแต่มือมันที่รั้งสะโพกทำไมถึงเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ผมตะครุบไว้ทันทีพร้อมมองไอ้เชี่ยนี่ตาขุ่น จากนั้นก็พยายามถอยห่างมันแบบเริ่มไม่ค่อยไว้ใจ แต่กูก็ไปไหนได้ไม่ไกลไงเพราะเกาะมันอยู่!
ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่า...ไอ้อาคเนย์อะไรนี่มันหื่นกว่าที่คิด!
“เมื่อไหร่มึงจะพากูขึ้นบก ไม่เมื่อยหรอไอ้สัด!” ผมหลุดด่าไปหนึ่งคำ และมันก็หันแววตาไม่สบอารมณ์มองมาในทันที
“...กูเตือนแล้วนะ”
“มึงจะทำมะ...อุ๊บ!”
เชรด!
ผมเบิกตาแทบถลนเมื่อมันดึงหน้าเข้าไปบดจูบ คือเมื่อเช้ากูยังมีแผลไม่พอหรอไอ้สารเลว! แต่ฉับพลันนั้นมันก็ผละออกห่างพลางขมวดคิ้วชั่ววูบหนึ่ง ผมรีบหอบแฮ่กๆ กูรอดแล้วโว้ย
“กลิ่นอะไร” เหมือนจะได้ยินเสียงไอ้หล่อเลวพึมพำอย่างไม่ชอบใจนัก กลิ่น? อ้อ...ปลาร้าของกรู๊ววว!
สมน้ำหน้าไอ้โรคจิต! กูเพิ่งแดกส้มตำมาไงสาส
“ปลาร้าไงมึง! คราวนี้ก็ปล่อยกูได้แล้ว มาทำงานโว้ยไม่ได้มาขัดดอกไอ้ห่านจิก...อึ่ก!”
“ถ้ายังไม่หยุดด่า...กูจะกดหัวลงน้ำซะ”
ไอ้อาคเนย์มันพูด พลางเลื่อนมือจากลาดไหล่ขึ้นมากำเส้นผมบนศีรษะหลวมๆ มันกระตุกมือนิดหน่อยให้ใบหน้าผมแหงนเงยขึ้นประสานดวงตาคู่คมที่ฉายแวววาววาบ
ย...ยอมแล้วจ้า อะฮึก! คนหล่อโดนข่มขู่ โฮ! ไอ้โหดอำมหิต ไอ้วิปริตจิตต่ำช้า! ไม่ให้ด่าทางปากกูด่าในใจก็ด้ายยย
“พี่อาคเนย์!”
อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากข้างสระ ไอ้หล่อเลวมันทำเพียงตวัดหางตามองต้นเสียงในขณะที่ผมสะดุ้งกับเสียงโกรธเกรี้ยวนั่น พอหันไปมองก็เห็นหนุ่มน้อยผิวขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะมองมาตาขุ่น
ไอ้ชิบหาย...กิ๊กไอ้เวรตะไลนี่ชัวร์!
“มีอะไร”
“ซาลาเปากลับไทยมาสองสามวันแล้ว ทำไมไม่ติดต่อมาบ้างล่ะครับ”
ไอ้เชี่ย...มันเล่นของนอกด้วยเว้ยเฮ้ย! แค่มองก็รู้ว่ามีเชื้อจีน ตาตี่ๆแก้มป่องๆดูน่ารักดี ขนาดผมเป็นผู้ชายที่สนแต่ผู้หญิงยังชมเลยเอ้า
“ไม่ว่าง”
ปากบอกไม่ว่างแต่มือมึงใต้น้ำอ่ะ เอาออกจากสะโพกกูสักที! หวาดเสียวโว้ย
“แล้วนั่นใคร กิ๊กใหม่พี่?”
ผู้ชายร่างเล็กที่ชื่อซาลาเปายืนกอดอกมองผมแบบพิจารณา จากนั้นก็ยกมือเสยผมด้วยท่วงท่าหงุดหงิดไม่น้อย
“ไม่ใช่เรื่องของมึง”
“เหอะ! จะมีกี่คนก็มีไป ยังไงพี่ก็ขาดผมไม่ได้อยู่ดี”
“อืม...กลับไปซะ รำคาญ” ทำไมรู้สึกเสียงไอ้หล่อเลวแม่งโคตรห้วน แถมมันยังเริ่มลากตัวผมขึ้นจากสระคล้ายหมดอารมณ์จะกลั่นแกล้งอีกต่างหาก
“ถ้ายังโกรธเรื่องตอนนั้นผมบอกไปแล้วนะว่าผมกับอเล็กซ์เป็นแค่เพื่อนกัน”
“....”
“หนาวชิบ”
ทำไมขึ้นจากสระแล้วโคตรหนาวเลยวะเนี่ย ผมนั่งตัวสั่นหงึกๆอยู่ขอบสระและเงี่ยหูฟังบทสนทนาของชาวบ้านไปด้วย เรื่องคนอื่นกูชอบเสือกไง! เรื่องอะไรจะรีบแจ้นไปเรือนคนใช้ในเมื่อที่นี่มีเรื่องสนุกๆให้ฟังอยู่
พรึ่บ!
จู่ๆผ้าเช็ดตัวผืนหนาก็ถูกโยนโครมมาคลุมหัวผมไว้ซะงั้น กลิ่นกายอันเป็นเอกลักษณ์ของไอ้หล่อเลวโชยมาเลยไม่ต้องไปหาตัวต้นเหตุที่ไหน ผมขมวดคิ้วแล้วรีบตะเกียกตะกายดึงผ้าขนหนูออกจากหน้า คือมันผืนใหญ่สัดๆ!
พอมองไปรอบๆก็เห็นไอ้หล่อเลวรับเสื้อคลุมจากบอดี้การ์ดคนหนึ่งมาสวมใส่ ส่วนไอ้ซาลาเปาอะไรนั่นมันจ้องมาทางผมเขม็ง
จ้องทำเชี่ยไรวะ? ไม่เคยเห็นคนหนาวไง๊! เริ่มอุ่นล่ะแต่ก็อดจะสงสัยไม่ได้ว่าไอ้หล่อเลวมันโยนผ้ามาให้ด้วยเจตนาใดกันแน่
“พี่เงียบทำไม แบบนี้แสดงว่าโกรธอยู่จริงๆใช่ไหม ขอโทษที่หายหน้าไป...แต่ผมติดเรียนจริงๆนะ”
ไอ้ซาลาเปาอะไรนั่นไม่พูดพร่ำทำเพลงแต่ตรงเข้ามาสวมกอดไอ้หล่อเลวอย่างไว ผมเห็นใบหน้าไร้อารมณ์มีแววหงุดหงิดนิดหน่อยก่อนจะแกะมือของผู้ชายร่างเล็กออกจากเอว จากนั้นก็ปรายตามองบอดี้การ์ดที่เข้ามายืนเรียงเป็นแถวอย่างรู้หน้าที่
“ส่งแขก”
“น...นี่พี่ไล่ผมหรอ”
“เออ”
โว้วๆ! กูล่ะสงสารไอ้ซาลาเปาอะไรนั่นชิบหาย แบบว่าใบหน้าสลดไปวูบหนึ่งเลยไงก่อนจะมองไอ้หล่อเลวมันแบบตัดพ้อต่อว่าสุดขีด
“แต่ผมเป็น...”
“ออกไป”
“หมายความว่าไง! นี่พี่จะเลิกกับผมจริงๆสินะ” คราวนี้ไอ้ซาลาเปามันว่าด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว แถมยังยืนเผชิญหน้ากับไอ้หล่อเลวอย่างไม่กลัวตายอีก
“...เลิก? กูเคยคบกับมึงด้วยหรอ”
“อย่ามาประชดผมแบบนี้นะ!”
รู้สึกเรื่องชาวบ้านชักจะสนุกมากขึ้นเรื่อยๆพอๆกับความหนาวเลยสัด! แรกๆมันก็อุ่นหรอกแต่อย่าลืมว่าผมเปียกทั้งตัว ลมพัดทีนึงกูก็สั่นทีนึงเลยไง ฟันนี่กระทบกันดังกึกๆๆ
“น่ารำคาญ”
ไอ้หล่อเลวมันตวัดหางตาที่เริ่มฉุนเฉียวมองบอดี้การ์ดอีกครั้ง ฉับพลันนั้นพวกชายชุดดำสองคนก็ตรงเข้าไปทำท่าจะส่งแขกกลับบ้าน
“ไม่ต้อง! ผมไปเองได้”
ไอ้ซาลาเปาแก้มป่องมันถอยฉากหลบพวกบอดี้การ์ด จากนั้นก็ตวัดตามองผมเขม็งในจังหวะที่ไอ้หล่อเลวมันก็มองตามลงมาเหมือนกัน คือกูยังนั่งอยู่บนพื้นเป็นตัวประกอบไง และก็ไม่คิดจะละทิ้งการเสือกเรื่องชาวบ้านด้วย!
กึกๆๆ (เสียงฟันกระทบกัน)
“โซดา! กูได้ข่าวว่ามึงจมน้ำ ทำไมตัวสั่นขนาดนั้นวะ!”
อยู่ดีๆไอ้พี่ชลก็โผล่หน้าเข้ามาในบริเวณสระอย่างร้อนรน ผมสะดุ้งเฮือกเพราะตกใจกับเสียงพี่มัน ผมไม่ใช่คนขวัญอ่อนนะโว้ยแต่ได้ยินเสียงไอ้พี่ชลทีไรร่างกายจะสั่งให้ถอยห่างในทันที
พี่มันน่าสะพรึงกว่าป้าบัวเป็นสองเท่าเลยนะสัด โฮ! แต่จะว่าไปทำไมกูชาๆที่ขาวะ พอพยุงตัวลุกขึ้นเท่านั้นล่ะเป็นเรื่องเลย
ตุ้บ!
อะเฮือก! ขากรู๊ววว
ผมตาเหลือกเมื่อไอ้พี่ชลเข้ามารับร่างไว้ได้ทัน แต่คือกูกลัวไง โฮ! สายตาพี่มันน่ากลัวจริงๆนะคุ๊ณ โดยเฉพาะตอนที่ผ้าขนหนูเลื่อนหลุดจากไหล่แบบนี้ด้วยแล้ว บรื้อ! หนาวสัดๆ ไม่รู้ว่าหนาวจากอากาศหรือสายตาไอ้พี่ชลกันแน่!
“ปะ ปล่อย” ...นะโว้ยไอ้สลัดผักฟัคยู๊ว!
ถ้าไม่ติดที่ปากผมสั่นจนพูดไม่เป็นคำและขาชาผมจะถีบให้ร่วง! คือให้ล้มแล้วหน้าทิ่มพื้นยังดีเสียกว่า แถมพี่มันยังลวนลามผมด้วยการกระชับอ้อมแขนแล้วแอบลูบมือตรงสะโพกด้วย...
ไอ้สาส! นี่ไม่เรียกว่าช่วยโว้ยเขาเรียกลวนลาม ไอ้ชั่ววว
พรึ่บ!
ก่อนที่ผมจะได้เปิดปากโวยวายแม้สังขารจะไม่อำนวยให้ยันโครมพี่มันออกก็ตาม สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อไอ้หล่อเลวมันดึงตัวผมออกจากแขนของไอ้พี่ชล เล่นเอาทั้งบอดี้การ์ดและไอ้ซาลาเปามองกันตาค้าง
ไม่ทราบว่าคุณมึงจะดึงกูเพื่อ? โฮ! จมูกกูนี่กระแทกอกมันจังๆเลยไง! ไอ้หล่อเลวเหมือนรู้ใจว่าผมจะล้มมันเลยพยุงร่างกันไว้ด้วยการแตะที่เอวอย่างแนบแน่น...
ไอ้ชิบหาย กูจะพยายามไม่คิดว่าโดนลวนลาม อะฮึก!
“ไม่มีอะไรทำหรือไง”
น้ำเสียงเรียบเรื่อยทว่าแลดูเย็นยะเยือกกว่าทุกครั้งเอ่ยถามไอ้พี่ชลที่มีสีหน้าซีดเซียวลงนิด จากนั้นพี่มันก็โค้งคำนับให้เจ้านายตัวเองพลางเอ่ยว่า
“มีแล้วครับ ขอตัวครับนายน้อย”
พอกูเงยหน้าขึ้นมองไอ้หล่อเลวแบบฟันกระทบกันดังกึกๆเท่านั้นล่ะ...ทำไมไอ้เชี่ยนี่ถึงมองมาแบบน่าขนลุกวูบหนึ่งด้วยวะ! ไม่เข้าใจมันเลยให้ตายสิ
ลวนลามกูแล้วยังมีหน้ามาทำเข้มอีกนะมึ๊งงง
“พี่อาคเนย์! ตกลงที่จะเลิกกับผมเพราะไอ้เวรนี่งั้นหรอ”
อ้าวๆ พูดมาแบบนี้พร้อมชี้หน้าก็สวยสิครับไอ้ซาลาเปาหน้าขาววอก! เดี๋ยวเจอกูด่าสักดอกแล้วจะหนาว
“ไอ้เวรนี่เชี่ยไรมึง กูกับมึงรู้จักกันไง๊! จะพาลทะเลาะกันก็ไปไกลๆโว้ย เรื่องผัวเมียกูชอบ เอ้ย! ม...ไม่ชอบยุ่งว่ะ! ชิบ...หนาวสัด!”
“พูดงี้จะมีเรื่องกับกูหรอ มึงคิดว่าตัวเองเจ๋งมาจากไหนห้ะ!” เออเฮ้ย! กิ๊กไอ้อาคเนย์เลือดขึ้นหน้าเตรียมถลาง้างมือต่อยผมในทันใด
“มีเรื่องเชี่ยไรไอ้หน้าจูออน! มึงลองย้อนเวลาไปดูดิ๊! กูอยู่ดีๆผัวมึงก็ดึงไปเองนะสัด หัดใช้สมองคิดบ้างดิไอ้ควายยย”
ผมด่ารวดๆแบบลืมความหนาวเลยทีเดียว เล่นเอาพี่บอดี้การ์ดทำหน้าอึ้งเหมือนไม่เคยเห็นแต่ไอ้หล่อเลวที่ยังไม่ปล่อยเอวผมกลับมีสีหน้าไร้อารมณ์มากเหมือนชาชิน ทว่ามันกลับชักสีหน้าตอนผมพูดรัวๆหนักเข้า
สงสัยจะหนวกหู...สมน้ำหน้ามึ๊ง!
“กูไม่มีเมีย”
คือมึงจะบอกกูเพื่อ? แล้วมือน่ะปล่อยได้แล้วไอ้เชี่ย! แม่งฉวยโอกาสแบบหน้านิ่งๆตลอด อย่าคิดว่ากูไม่รู้ทันนะไอ้เลววว
“พูดงี้ได้ไงครับพี่อาคเนย์! เมื่อก่อนพี่ยัง...”
“ส่งแขก”
ไอ้โรคจิตนี่มันสั่งลูกน้องอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบเป็นเชิงว่าเริ่มหงุดหงิดของจริงแล้ว ฉับพลันนั้นไอ้พวกพี่ๆชุดดำต่างพากันหน้าซีดและรีบลากตัวไอ้ซาลาเปาอะไรนั่นไปอย่างไว
“ผมยังพูดไม่จบนะ! พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ผมไม่ยอม ถ้ามาง้อคราวนี้ผมจะไม่ให้อภัยจริงๆด้วย!”
“ง้อ?...หึ”
ไอ้หล่อเลวมันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงคล้ายขบขัน จากนั้นแววตาไร้อารมณ์ก็หันมองมาทางผมที่ยังคงหนาวสั่นไม่หาย กูล่ะเกลียดหน้าหนาวชิบ!
และไม่ทันให้ได้พูดอะไรมันก็กระชากผมเดินตามไปในทันที ไอ้สัด...ขากูยิ่งชาๆอยู่ เกือบสะดุดล้มแล้วเชี่ยเอ้ย!
“มึงจะลากกูทำพ่องงะ...!”
“อย่าเอ่ยถึงพ่อกู”
อะเฮือก! แววตาน่ากลัวชิบหาย กูจะไม่เล่นพ่อแล้วจ้ะ โฮ! คนหล่อโดนทำร้ายทางสายตา!
รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกลากแบบกระเผลกๆมาตรงห้องโถงในคฤหาสน์ ผมมองมันที่ทรุดนั่งบนโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์ตาปริบๆ จากนั้นก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ไอ้เชี่ยนี่ต้องการอะไรถึงลากกูติดไม้ติดมือมาวะ
ไม่ใช่ถุงยางในเซเว่นนะสาส!
“มึงลากกูมาทำไม! อึก หนาวชิบ...” คือแอร์ตกกระทบผิวซะจนเย็นถึงไขกระดูกเลยไง
“หนาวก็ถอดเสื้อซะ” ห้ะ?!
อย่ามาล่อลวงกูให้ยากนะโว้ยไอ้บรรลัยไส้! กูไม่หลงกลหรอกบอกเลย
“ไม่ถอด?”
อะฮึก...อย่ามาทำหน้าตายตอนสั่งให้คนอื่นถอดเสื้อได้ม้ายยย นี่มันกลางห้องโถงเชียวนะโว้ยไอ้หน้าด้านไร้ยางอาย!
“กูไม่ถอด! ต...ตกลงมีอะไรวะ”
กึกๆๆ (เสียงฟันกระทบกัน)
“มึงเป็นคนใช้ อย่าไปตีสนิทกับบอดี้การ์ดให้มันมากนัก”
อ้าว...หวงบอดี้การ์ดก็ไม่บอก ตกลงไอ้เชี่ยนี่คิดอะไรกับไอ้พี่ชลสินะ กล้ามชมกล้าม โฮก! กูล่ะสยองสัดรัฐเซีย
“กูไม่ยุ่งกับไอ้พี่ชลของมึงหรอกโว้ยไม่ต้องห่วง กึกๆๆ”
“....”
ว่าแต่ทำไมสีหน้าของไอ้หล่อเลวถึงแลดูทะมึนลงอย่างฉับพลัน ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นว่างเปล่าในชั่วพริบตาวะ สงสัยผมตาฝาดแหงๆ!
Writer talk2
เอาตามที่คิดเลยค่ะโซดา ซื่อได้อีกถึงว่าคุณจอมพลเต๊าะไม่เคยติดมาตั้งสองปี ส่วนพี่แอลวายไรท์จะไม่พูดถึงเพราะพี่เขาอาจคิดกับโซดาแบบน้องที่โคตรรักอะไรแบบนี้ก็ได้เนอะ?//หลบระเบิด พี่อาคคคคคค(ลากเสียงหวาน) แหมๆหวงล่ะซี่ หวงพี่ชลใช่ไหมล่ะคะ ก๊าก//หลบปืนรัวๆ ส่วนซาลาเปานี่ไม่มีคำอธิบายค่ะ 555
รักรีดเดอร์
23/07/2016
Writer talk
ไม่ค่ะ! ไรท์ไม่บอกเด็ดขาดว่าซาลาเปากับพี่อาคมีความสัมพันธ์กันยังไง//หลบระเบิด แต่ทุกคนคงเดาได้จากเนื้อเรื่องแล้วใช่ไหมคะ ไรท์ให้คนอ่านจินตนาการเองเลยค่ะว่าพี่อาคคิดยังไงกับซาลาเปาและโซดา เอิ๊ก//หลบระเบิดอีกรอบ พระเอกของไรท์รักเดียวใจเดียวค่ะไม่ต้องห่วง แต่หมายถึงตอนที่รักไปแล้วนะคะ//ยิ้มหวาน แล้วพบกันค่า
#วันนี้ไม่ได้ลงพี่แสบนะคะ แต่ลงพรุ่งนี้แน่นอนค่ะกำลังนั่งปั่น
รักรีดเดอร์
22/07/2016
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ท้าดวลฝีปากน่าจะมันส์~~ 555+