เพื่อนพี่ ของน้อง

ลำดับตอนที่ #9 : แค่ฝุ่นเม็ดใหญ่เข้าตา

“แค่ฝุ่นเม็ดใหญ่เข้าตา แต่ล้างออกแล้ว” เห็นเครื่องหมายคำถาม บวกใบหน้าที่ดูจะค่อยๆ โมโหขึ้นของเฮียภัทร ก็พอจะเดาได้ว่าไม่พ้นเรื่องตาเธอบวม

“เป็นอะไร ใครทำ สภาพนี้ร้องไห้แน่ๆ ยังจะมาโกหกอีก" เสียงเข้มพยายามลดความเข้มข้นลง เดี๋ยวจะกลัวจนไม่กล้าบอกความจริง

"ไม่มีอะไรฝุ่นเข้าตา เมื่อกี้ดูหนัง แล้วพี่นางเอกตาย เลยเสียใจร้องไห้ด้วย" แถๆ ไปก่อนแล้วกัน

คนฟังถอนหายใจ ปกติก็เคยเห็นร้องไห้เพราะหนัง ซีรี่ส์มาบ่อยๆ

"ดูหนังไม่ดูเวล่ำเวลา ไปกินข้าวได้แล้ว กินเสร็จก็ล้างจานด้วยล่ะ"

"ไม่หิวค่ะ" คนเป็นน้องบอกเสียงอ่อน ตอนนี้กินอะไรไม่ลง อยู่ในโหมดอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มรัก ตั้งใจจะร้องไห้สามวันสี่คืน คิดเอาเองว่าพอเสียใจมากๆ เข้า ความรู้สึกที่มีให้พี่ธามน่าจะลดลงจนเป็นศูนย์ได้

“ไม่หิวก็ต้องกิน”

“ก็ได้ๆ ค่ะ เดี๋ยวลงไปกิน” บอกตัดความรำคาญ คนเป็นพี่เบาใจได้ จึงไม่ตื๊อต่อ เข้าใจว่าเดี๋ยวก็คงลงไปกินเอง แต่ความรู้สึกแปลกๆ ติดอยู่ที่ใจ ปกติร้องไห้เพราะซีรี่ส์ก็ไม่หนักขนาดนี้นี่ ทำไมวันนี้ร้องไห้หนักอย่างกับคนอกหัก…

และความค้างคาใจเรื่องเกี่ยวกับน้องสาวยังคงวนเวียนอยู่ในหัว แม้จะผ่านไปหลายวันแล้ว แต่กรภัทร์ก็ยังเอามันออกจากหัวไม่ได้ ความวิตกกังวลของเขาไม่เคยพ้นสายตาของเพื่อนรักอย่างธาม และเพื่อนคนนี้ก็ไม่เคยนึกอยากถาม หากเพื่อนไม่เล่า แต่ด้วยความที่เห็นว่ามีอาการผิดปกติแบบนี้มาหลายวันเกินไป ขณะกำลังอ่านหนังสือ และจดบันทึกลงบนกระดาษอยู่เงียบๆ หันไปเห็นเพื่อนถอนหายใจถี่กว่าปกติ จึงอดถามไม่ได้

“พักนี้เป็นอะไร จิตใจไม่ค่อยอยู่กับตัว ถอนหายใจก็บ่อย”

คนถูกถามถอนหายใจอีกรอบ ก่อนจะหมุนเก้าอี้หันหน้ามาหาเพื่อน ที่นั่งอยู่ข้างๆ คันปากอยากจะพูดมานานแล้ว แต่ติดตรงที่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน ดีที่เพื่อนถามออกมา

“คือกูว่ากุลมีแฟน แล้วทะเลาะกับแฟนแน่ๆ วันนั้นเว้ย กูเห็นร้องไห้ ตาบวมเป่งเลย”

ปากกาที่จรดตัวอักษรลงบนกระดาษหยุดกึกทันทีที่ได้ยิน สายตาเคลื่อนมามองหน้าเพื่อนเพื่อรอฟังต่อ

“แล้วน้องกุลบอกว่า ร้องไห้เพราะดูซีรี่ส์ ดูซีรี่ส์อะไรจะร้องไห้หนักขนาดนั้น ใครเชื่อก็บ้า กูเป็นพี่แท้ๆ นะเว้ย จะไม่รู้ได้ไงว่าน้องกำลังร้องไห้เพราะซีรี่ส์หรือเพราะอะไรกันแน่”

สองคิ้วของธามขมวดเข้าหากัน 

“แต่น้องยังเด็ก ยังไม่น่าจะมีแฟนนะ” 

“เด็กสมัยนี้ไว้ใจได้ที่ไหนล่ะ นี่ก็กำลังจะขึ้นมอหนึ่ง ไม่รู้ไปเจอแฟนตอนไหน ต้องตอนสอบเข้า แล้วอาจจะถูกบอกเลิกก่อนเปิดเทอมแน่ๆ ถึงได้ร้องไห้ตาบวมเป่งขนาดนั้น”

“น้องเปิดเรียนวันไหน”

“พรุ่งนี้”

“งั้นบุกไปจัดการไอ้เด็กคนที่ทำให้น้องของเราเสียน้ำตาเลยไหม”

ใบหน้าของกรภัทร์เงยขึ้นทันทีที่ได้ยินคำชักชวนของเพื่อนรัก มุมปากคลี่ยิ้มอย่างมีแผน

“ไอเดียดี จัดเลย ไปดักรอตอนนี้เลยไหม”

“จะบ้าเหรอ นอนก่อนเหอะ” คิดได้ไง จะออกไปตอนสี่ทุ่มเนี่ยนะ

“เออ งั้นรีบไปนอน ไม่ต้ององต้องอ่านมันแล้ว” บอกพลัน คว้าหนังสือของเพื่อนไปเรียงไว้ที่มือลวกๆ แล้วยกไปเก็บ ทิ้งให้เพื่อนอ้าปากค้างอย่างทำอะไรไม่ได้