คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CLOSE 20%
CLOSE
I want you close..
ัน้อารใหุ้มาแนบิับัน..
ร่าายที่แนบิัน
ริบฝีปาทีู่ลืนราวับเป็นเนื้อเียวัน
เสียเพลัไปทั่วประสาทนั้นือสิ่เียวที่ ‘านยอล’ รับรู้ไ้ในอนนี้ วาสีำสนิทอเาำลัมอเหยื่อในืนนี้ที่เ้นยั่วยวน้าายมานานไม่่ำว่า
10 นาทีเ้าให้แล้ว
ไม่มีใรไม่รู้ั ‘ปาร์ านยอล’ นายแบบสุฮอานิยาสาร
PLAYBOY ที่รวบรวมวามฮออผู้ายไว้อย่าหนาแน่น
ใรที่ไ้ถ่ายับนิยาสารนี้็่ามีีรีวามฮอและแ่บถึใสาวๆันทั้นั้น
โยเพาะับปาร์ านยอล ที่ไ้ลนิยาสารมาถึ 3ปี ิันวามแ่บที่ใร็่าี้ปาี้อันทั่ว
วามสูเิน
180เนิเมรยัไม่รวมถึหน้าาที่หล่อเหลา
วาลมโไม่ไ้ทำให้นอย่าานยอลูน่ารัแ่ลับเพิ่มวามเ็ี่สุๆ
ไหนะิแพเรียัวสวยล้ามอที่แน่นทะลุเสื้อ ล้ามแนที่ไม่เป็นสอรอใร
ผมสีำสินิทูน่ามอ ทุอย่าบนัวอปาร์ านยอลนั้นถือว่าเพอร์เฟที่สุแล้ว!!!
“เราะไป่อันไ้รึยั่ะานยอล..” เสียหิสาวหน้าาสวยมเ้ามาอแนานยอลหน้าอหน้าใที่สีับแนนั้นทำให้านยอลยิ้มมุมปา
พยัหน้าเล็น้อยและพาันไปที่รถสุหรูอานยอล
“oh damn!!!!” อยู่ๆนายแบบสุฮอ็สบถัลั่นนหิสาว้าายสะุ้ใ
“เป็นอะไระานยอล?!”
“เธอลับไปไ้แล้ว วันนี้ันะไม่ไป่อับเธอ” านยอลระาแนอนเอออาหิสาวที่ถ้าำไม่ผิ็เป็นาราาวรุ่ในอนนี้แ่านยอลไม่สนอี้อไป..
เพราะอนนี้นรหน้าานยอลมันน่าสนใว่าเยอะ!!!!
“แบฮยอน!!!!” านยอลรไประานรหน้า้วยวามโมโห
วาที่รีอายไลเนอร์อแบฮยอนเบิึ้นว้าใไม่น้อยที่เห็นานยอลอยู่ที่นี้
เอวอวบที่ถูผู้ายในผับุมอยู่ถูานยอลผลัออไปไล
“อะไรอมึว่ะ!!!” ายรหน้าูโมโหานยอลมาที่มาแย่นสวยอน
“นนี้ ‘ห้ามมึแะ!!!’
“
านยอลพุ้วยอารม์โมโหและลาแม่ัวีไปที่รถผลัเ้าไปโยไม่สนว่าแบอยอนะเ็บรึไม่
่อนะระารถสปอร์สุหรูอนออไปาผับทันที!!
“ใรใ้ให้มาที่แบบนี้?” านยอลถามน้าๆที่นั่หน้าบูเป็นู
“ที่แบบนี้อะไร็แ่ผับ” เสียหวานใสอแบฮยอนอบราวับไม่ลัววามอันรายอสถานที่อโรอย่าผับ
“อย่าให้ันรายานวามผินี้ับุป้าน่ะแบฮยอน!!”
“นาย็ีแ่เอาไปฟ้อุแม่!!!”
“นแบบเธอไม่เหมาะับที่แบบนี้แบฮยอน!!!!!”
“ทำไม?? ไม่เหมาะับันรไหนันานยอล??
วันนี้มีผู้ายมาอเบอร์ันเป็นสิบ!!!”
“แบฮยอน!!!!!” านยอลโมโหถึที่สุที่แบฮยอนล้าเถียนอย่าเา
“รู้ว่าื่อแบฮยอน!! ไม่้อมาเรียบ่อยหรอ!!!”
“หึ!! ็เธอเป็น ‘ู่หมั้น’ อันทำไมันะเรียไม่ไ้!!!”
านยอลใเน้นำว่าู่หมั้น
แบอยอนหน้าแไปหมไม่ไ้เพราะเินแ่มันเป็นวามโรธ..
โรธที่นอย่าานยอลล้าพูำนี้ออมา..
โรธที่านยอลเอาแ่พูำนี้โยไม่ไ้ให้วามสำัับมันสันิ...
“หึ!! ็ ‘แ่’ ู่หมั้น”
“แบ!!!!!”
“ะเอาันไปไหน็ไปเร็วๆี้เียเอหน้านอย่านาย”
“….” านยอลหันลับมาสนใับารับรถเหมือนเิม
พยายามหายใเ้าออ้าๆเพื่อลวามหุหิล รถันหรูวิ่ไปถนนที่อนนี้โล่นิหน่อยเพราะอนนี้มันึมาแล้วึไม่่อยมีรถ
“แบฮยอน..” านยอลเรียน้าๆ้วยน้ำเสียเรียบๆ
“อะไร”
“หิวรึเปล่าะแวะื้ออะไร่อนไหม?”
“ไม่้อทำมาเป็นลัวว่าันะหิว นอย่าบยอน แบฮยอน
ไม่าย่ายๆเพราะวามหิวหรอ”
“ันเป็นห่วลัวเธอหิว..็เท่านั้น”
ึั ึั ึั
“.....ไม่ำเป็นที่นอย่าปาร์ านยอล
ะมาเป็นห่วันหรอ”
“…..” านยอลถอนหายใ่อนะแวะ้าทาเพื่อื้ออินมาให้นื้อ้าๆ
“ันื้อ๊อโบีมาให้ินรอท้อไป่อนล่ะัน” านยอลยืนถ้วยเล็ๆที่บรรุ๊อโบีหอมๆเอาไว้
“ใรใ้ให้ื้อมา...ันเลิินมันไปนานแล้ว”
“……” มือที่ถือถ้วย๊อโบีเอาไว้เหมือนะไม่มีแรเอาื้อๆ
านยอลหลับาลและเวี้ยถ้วย๊อออไปนอรถ ทั้รถอยู่ในวามเียบ่อนที่านยอละออรถอีรั้โยที่ทั้สอไม่ไุ้ยอะไรันอัเลย
“ถึบ้านเธอแล้วแบฮยอน” านยอลบอ
แบอยอน็เปิประูรถไม่มีำลาเ็ื้อ็เินเ้าบ้านไปทันที..
RRRRR
“รับุป้า” านยอลรับโทรศัพท์้วยวาม่ว
(านยอล้ะ
ว่ามาที่บ้านมั้ย้ะพอีว่าป้ามีเรื่อุย้วยหน่อย)
“ี่โมรับ?”
(แล้วแ่านยอลสะวเลยวันนี้ป้าว่าทั้วัน)
“ั้นประมาบ่ายสอน่ะรับผมว่าอนนั้นพอี”
(ไ้้ะ อบใานยอลมาน่ะ้ะ)
“รับ” านยอลัสาย่อนะถอนหายใ
ุป้าโทรมาแบบนี้ไม่พ้นเรื่อานหมั้นแน่ๆ
RRRRRRR
“รับแม่”
(ุบยอนเาโทรบอลูแล้วใ่มั้ยว่าให้ลูไปหา)
“พึ่วาสายไปเมื่อี๊เลยรับ”
(ีแล้วๆ ะไปี่โม)
“ประมาบ่ายสอรับ”
(โอเ้ะลู
ไป็ไปุยับุเาีๆอย่าไปทะเลาะับน้อแบให้มานัล่ะเี๋ยวะไม่มีเมียแ่)
“…..รับแม่แ่นี้น่ะรับ รัแม่น่ะ”
(..แม่็รัลูน่ะานยอล)
านยอลพูุยอีนิหน่อยและวาสายลไป
ถอนหายใออมาอีรั้เมื่อนึถึเรื่อที่แม่อแบฮยอนะมาพู้วย
านยอล็แ่ิว่าแบอยอนยัไม่พร้อมพึะเป็นแ่ารหมั้นแ่มัน็เหมือนเป็นารผูแบฮยอนไว้ับเา
แบอยอนยัมีโอาสเอนอีมา เาไม่ไ้ีพร้อมที่ะให้แบอยอนมาฝาีวิไว้..
านยอลไม่ใ่พระเอ
านยอลเป็นแ่ัวประอบในีวิอแบอยอนที่บัเอิว่าะไ้หมั้นับนาเอ..
แ่อนบยัไนาเอ็้อู่ับพระเออยู่ี..
20%
ความคิดเห็น