โบกมือลาเสียที (กับ) ความคาดหวัง ลม ๆ แล้ง ๆ

เนื้อเรื่อง

วันเมื่อวาน...เราใช้ชีวิตอยู่กับความหวัง
วันนี้...เราใช้ชีวิตอยู่กับความจริง
วันพรุ่งนี้...เราใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เราฝัน

วันเมื่อวาน
ความคาดหวังเล็ก ๆ สะสมซะจนใหญ่โต โดยไม่รู้ตัว
ฉันเชื่อว่าคนเราทำทุกอย่าง เพื่อความรักได้
และ ยังเชื่ออีกว่าความรักจะเปลี่ยนแปลงคนเราได้
และในความเชื่อเหล่านี้ทำให้ฉันแอบคาดหวังในตัวใครบางคนที่อยู่ตรงหน้า
แอบหวังไว้ว่า...เค้าจะทำทุกอย่างได้ อย่างเช่นที่เราทำ
แอบหวังไว้ว่า...เค้าจะเข้าใจ และ รู้ว่าความฝันของฉันยิ่งใหญ่แค่ไหน
โดยลืมมองความเป็นจริงที่ว่า “ความรัก”
ถูกเดินทางข้ามไป แต่ไม่เคยได้เดินทางกลับมา
ฉันไม่เคยมองว่า การรักใครข้างเดียว เป็นเรื่องโง่
และการพยายามทำให้ใครอีกคนรักเรา ก็ไม่เคยเป็นเรื่องไร้สาระ
เพียงแต่ว่า...บางครั้ง...

วันนี้
เราต้องพยายามยอมรับความจริงให้ได้
ความรักที่เรามี แม้จะมากมาย ยิ่งใหญ่แค่ไหน สำหรับความรู้สึกเรา
แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนใจคนที่ไม่รักเรา ให้รักเราได้ในสักวัน
บางครั้ง..การทำใจยอมรับบางสิ่ง
อาจเป็นเรื่องยากที่สุดในชีวิต เราอาจใช้เวลาเพียงชั่วข้ามคืน ในการรู้สึกดีดีกับใครสักคน
แต่เราอาจต้องใช้เวลาเกือบทั้งชีวิต เพียงเพื่อต้องการลืมใครบางคนที่ไม่รักเรา
และเมื่อไหร่ที่เราทำได้..เราจะเรียนรู้ว่า..
บางครั้งเราอาจเอาความเหงาเข้ามาแทนค่าของความรักก็ได้

วันพรุ่งนี้
คนเราใช้ชีวิตอยู่อย่างมีหวังก็เป็นเรื่องดี
เพราะอย่างน้อย เรายังรู้ว่าตัวเองยังอยากพยายาม
ทำให้ความหวังเหล่านั้นเป็นความจริง กับความรัก...
จะอีกยาวนานแค่ไหน คนในฝันของเธอถึงจะมีตัวตน
ก็ขอให้รออย่างมีหวัง ในความฝันเหล่านั้น
เจ้าชายของเธอจะเพียบพร้อมด้วยสิ่งใด
ก็จงฝันให้ไกลที่สุด เท่าที่เธออยากจะฝัน
เพราะมันเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึง
อย่าลืมว่า...ในฝันจะไม่มีใครทำร้ายเรา

**เรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตคน คือ การพยายามยอมรับความจริงให้ได้แค่นั้นเอง**