NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ดาวหนึ่งเดียว⭐️

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2

    • อัปเดตล่าสุด 21 พ.ย. 65


     

     

     

    ให้ตายเถอะ! ทำไมเธอเป็นคนขี้ลืมขนาดนี้

    เสียงสบถด่าตัวเองในใจดังขึ้นเมื่อดาวเรืองกลับมาบ้านอาบน้ำอาบท่าเตรียมจะนอนแล้วแต่ควานหาเครื่องมือสื่อสารในกระเป๋าตัวเองเพื่อตั้งปลุกไม่พบเครื่องนี้เธอเพิ่งซื้อใหม่จึงยังไม่มีความพร้อมที่จะซื้ออีกเครื่อง ที่จำกัดเขี่ยก็เพราะช่วงนี้กำลังประหยัดเงินทุกบาททุกสตางค์มาลงทุนเปิดร้านเสื้อผ้าของตนเองภายใต้ชื่อแบรนด์ เซ็กซี่ดี บายดาว แบรนด์ที่เป็นความหวังในชีวิตทั้งหมดทั้งมวลของเธอในตอนนี้

    คิดอย่างกังวลพลางคว้าโทรศัพท์บ้านมาโทรเข้าหมายเลขของตน รอสายเพียงไม่นานก็มีคนกดรับสาย

    โอกาสได้คืนมีสูง... ความรู้สึกดีใจพุ่งวาบในบัดดล

    “คุณลืมโทรศัพท์ไว้ที่ผม” เสียงปลายสายเรียบๆ ทำให้หญิงสาวตบหน้าผากตัวเองไปครั้งหนึ่งกับความเซ่อซ่า

    นี่ก็แทบมองหน้ากันไม่ติดแต่ดันไปลืมของที่เขาอีก แถมคราวนี้ลืมของจริงไม่ได้จงใจวางไว้เหมือนก่อนนี้ที่ลืมเพราะหาเรื่องให้เขามาเจอสักนิด ความเผอเรอของเธอทำให้เธอซวยจนได้สินะ

    “คุณเดียวอยู่ไหนคะ ดาวรบกวนให้เอามาให้ที่บ้านได้ไหม”

    “ดาวไม่กลัวพ่อแม่รู้แล้วเหรอว่ามาเจอผม...”

    คำถามย้อนมาเช่นนั้นทำเอาตอบไม่ถูก ตอนที่เธอวางแผนกับคุณหญิงเดือนประดับมารดาของเขาเพื่อพิสูจน์ว่าหนึ่งเดียวเป็นชายแท้หรือไม่ เธอจงใจลืมสร้อยคอทองคำที่รถเขาในตอนที่ไปธุระด้วยกัน พอเขาจะเอามาคืนเธอก็ไม่ยอมให้เขาเอามาให้ที่บ้านและอ้างว่าพ่อแม่จะไม่สบายใจหากเจอผู้ชายมาหาเลยนัดให้เขาเอาไปให้ที่ผับซึ่งมารดาเขาจะซ่อนตัวอยู่อีกมุม

    พอเจอเขาดาวเรืองก็เล่นละครเอาตัวเข้าแลกปลุกเร้าเขาด้วยการกอดจูบให้มารดาเขาเห็นว่าเขานั้นชอบผู้หญิงไม่ได้ต่อต้าน พอหนึ่งเดียวต้องการมากขึ้นและทำท่าจะไปต่อเธอก็เผ่นผล็อยกลับบ้านด้วยหน้าตาใสซื่อ

    แต่เรื่องมันไม่จบเพราะเธอดันลืมโทรศัพท์เอาไว้ คราวนี้ไม่ได้แกล้งแต่ลืมจริงๆ

    “เอ่อ... เดี๋ยวดาวไปรับของที่ที่พักคุณเดียวก็ได้ค่ะ คุณเดียวอยู่แถวไหนดาวจะไปเอาตอนนี้เลยเพราะต้องใช้โทรศัพท์”

    “เจอกันที่ห้องเลยนะครับผมพักที่โรงแรมแกรนด์ห้องหกศูนย์สี่ ดาวรีบมาเลยนะผมต้องรีบนอนจะได้ตื่นไปทำงาน แค่นี้นะครับ”

    เขาวางไปแล้ว คนที่กำลังจะบอกว่าให้เขามารอที่ลอบบี้เมื่อรู้ว่าเขาอยู่โรงแรมก็ย่นคิ้วออกมา...

    แต่ก็นั่นล่ะ เธอรบกวนเขา ก็ต้องไปหาเขาถึงที่ เขาคงลำบากเพราะเธอมามากแล้ว ถอนหายใจอย่างเคืองขุ่นในตัวเองเพราะรู้สึกว่าเสียเวลา แต่กระนั้นก็ต้องออกไปเอาของที่หนึ่งเดียวถึงที่

    “เมื่อกี้คุณเดียวคงไม่ได้คิดว่าเราจงใจยั่ว ไม่เห็นต้องคิดมากเลยยัยดาว” บอกตัวเองอย่างมั่นอกมั่นใจ

     

    ................

     

    ยัยดาว แกไว้ใจหนุ่มหล่อหน้าใสอย่างคุณเดียว เดี๋ยวจะเสียใจทีหลัง หุหุหุุ

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×