หย่ามารัก (ทะเลแห่งหัวใจ)

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4

 

     "ทำอะไรครับน้องฟิน" เสียงแหบผิดแผกจากปรกติเอ่ยถามเธอ

หญิงสาวช้อนตามอง แม้ถูกจับได้ก็ยังไม่วางมือจากเขา

     "ฟินจะช่วยเช็ดตัวให้"

     หญิงสาวยิ้มให้เขา คนตัวโตปิดตาลง เธอเข้าใจว่าเขาหลับ คงฝืนลืมตาไม่ไหว จากที่แค่จับมือ หญิงสาวลุกขึ้นนั่งบนโซฟา โน้มตัวมาใกล้ ดวงหน้าของเธอใกล้เขาแค่คืบทอดมองดวงหน้าเขาใกล้ๆ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้ใกล้แบบนี้

     ครั้งสุดท้าย ก็คงเป็นตอนที่ได้เต้นรำในจังหวะเพลงวอลซ์แสนหวานกับเขาในงานแต่งงาน

     แม้จะผ่านมานานเนิ่นที่ไม่ได้ใกล้ขนาดนี้ หากแต่เธอก็ไม่เคยลืม ว่าการที่ได้อยู่ใกล้เขา เธอรู้สึกอบอุ่นแค่ไหน

     แต่เขา คงไม่รู้สึกอะไรเลย

     ดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอในยามที่นึกถึงใบหย่า แม้จะไม่อยากเชื่อว่าเขาจะยื่นมันให้เธอ แต่มันก็คือความความจริง

     ความจริงที่ว่าภายใต้ความเย็นชา อัศวินไม่เคยรู้สึกอะไรเลย 

     หยาดน้ำตาหยดลงบนผิวแก้มเนียนของหมอหนุ่ม 

     เปลือกตาที่ปิดตาของเขาเปิดขึ้น ดวงตาสบประสาน ไม่ดีคำพูดใดออกจากปากทั้งสอง แขนของเขาเอื้อมโอบฟิลิปดาช้าๆ แต่ว่าหนักแน่น

     หญิงสาวโน้มตัวมาตามมาทาบทับเขา ริมฝีปากของเธอประกบปากอุ่นของเขา เริ่มต้นจูบอย่างเงอะงะเป็นครั้งแรกในชีวิต หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะในยามที่อยู่ท่ามกลางความอบอุ่นที่เธอโหยหามานานเนิ่น

     อ้อมกอดของเขาอุ่น ริมฝีปากของเขานุ่มนวลอ่อนโยน และหวานซึ้ง... 

ไม่เพียงแต่หล่อนที่ต้องการจูบนั้นอยู่ฝ่ายเดียว อัศวินจูบตอบเธอ มือที่เธอชื่นชมอยู่ห่างๆ กำลังลูบแผ่นหลังและไหล่เปลือย 

     อาจจะเป็นเพราะกลิ่นไวน์ที่เจืออยู่ในลมหายใจของเขาทำให้ความเย็นชาจางหายราวกับไม่เคยมีมาก่อน

     ใต้ร่างของเธอเป็นผู้ชายที่มีแต่ความต้องการในตัวเธอ จูบอย่างหิวโหยเรียกร้องทำให้คนที่เริ่มก่อนทำตัวไม่ถูกยามโดนรุกกลับเร่าร้อนขึ้น อ้อมกอดที่แน่นและเป้าประสงค์ลึกซึ้งกว่าการเต้นรำด้วยกันทำให้คนตัวเล็กพร่าสั่นเพราะความหวามไหวถาโถม 

เขาพลิกตัวเธอให้ไปอยู่ใต้ร่างแทนและคร่อมเธอเอาไว้ ใบหน้าของเขายังตามมาจูบติดๆ

     หญิงสาวคนลึกไปทั้งตัวเมื่อสัมผัสได้ว่าลมหายใจของเขาเร่าร้อนขึ้น สองแขนเธอได้แต่โอบแผ่นหลังของเขา นอกจากความต้องการแตะต้องเขาแล้วเธอไม่เก่งอะไรเลย แต่ดูเหมือนเขาจะตรงกันข้าม เขาไม่เคยมีความต้องการในตัวเธอหากแต่เขากับเชี่ยวชาญในเรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด ทุกสัมผัสทุกการเคลื่อนไหว เหมือนจะทำให้เธอละลายอยู่ใต้ร่างเขา นี่เพียงแค่จูบเท่านั้น เธอรู้สึกว่าความอิ่มอุ่นหวานล้ำมันนานเนิ่น ทุกส่วนที่เขาแตะต้องเหมือนถูกร่ายมนต์ให้เสียวซ่านไปทั่วทุกอณู 

     เหมือนโซฟาจะไม่ใช่ฟื้นที่ที่เขาถนัด เขาอุ้มเธอไปที่เตียงในชั่วนาที ก่อนจะโถมตัวมาจูบเธออย่างเว้าวอนหน่วงหนักอีกครั้งหนึ่ง

     เพียงไม่นานเขาก็ถอนจูบเพื่อจะถอดสูทและดึงไทต์ออก หญิงสาวช้อนดวงตาหวานเชื่อมขึ้นมอง

     ร่างสูงที่อยู่เหนือร่างเธอดูร้อนรุ่ม แววตาเขามีความต้องการเปี่ยมชัด ในตอนที่เขาเขาโน้มตัวมากอดเธออีกครั้งพร้อมกับช่วงบนที่เปลือยฟิลิปดากอดเขาตอบ เธอเองก็ต้องการเขา อยากอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างนี้มานานเนิ่นแล้ว

     หากแต่ดวงหน้าที่กำลังจะก้มลงมาจูบเธอนั้นกลับชะงัก ก่อนที่เขาจะสะบัดหัวเหมือนดึงสติตัวเองแล้ว ถอยออกมานอนถอนหายใจยาวๆ ไม่ห่างจากเธอ แล้วก็เหลือแต่ความว่างเปล่าที่อยู่กับฟิลิปดา 

     ราวกับไออุ่นจากอ้อมกอดเขาไม่เคยมีอยู่...

     หญิงสาวหันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ เขาหลับตาและหายใจเข้าออกลึกๆ ก่อนจะพูดออกมา

      "เรากำลังจะหย่ากัน มันไม่ควรเกิด!"

     "พี่นัท" หญิงสาวเรียกเขา มือเล็กเอื้อมไปแตะต้นแขนเขา

     "พี่ขอโทษ พี่จะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีก"

     เขาลุกขึ้น แล้วเดินไปจากเตียง ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ แม้จะเซบ้างหากแต่ก้าวย่างที่เดินไปจากเธอกลับดูมั่นคง เหมือนว่าเขาจะไม่มีวันย้อนกลับมาที่เตียงที่เธอนอนอยู่ ฟิลิปดาดึงผ้าห่มมากอดเขาไว้แทนไออุ่นที่สูญหาย หากแต่ก็ไม่อาจทดแทนอ้อมกอดอุ่นๆ ที่เจ้าของไม่ได้คิดจะมีไว้เผื่อแผ่ให้เธอเลย

     น้ำตาไหลออกจากดวงตาของเธออีกแล้ว ปรกติน้องสาวคนเล็กที่มีแต่คนเอาใจอย่างเธอเวลาได้ร้องไห้ เธอมักจะเล่นใหญ่เสมอ

     หากแต่การเสียน้ำตาครั้งนี้ กลับเงียบเชียบ เพราะเธอเจ็บปวดจนไม่มีแรงสะอื้น...

หญิงสาวหลับตาพริ้มไล่น้ำตา อาจจะเพราะความเหนื่อยอ่อนจากงานที่วิ่งวุ่นประสานมาทั้งวัน เธอถึงเข้าสู่ห้วงนิทราโดยที่เสียงน้ำจากฝักบัวไหลกระทบพื้นๆ ค่อยๆ ใกล ออกไปเรื่อยๆ เธอไม่รู้เลยว่าเขากลับมานอนตอนไหนเพราะหลับไปก่อนแล้ว

     ในตอนที่ตื่นขึ้นมาหญิงสาวเกือบจะนึกไปแล้วว่าจูบของเขาคือความฝัน และความเย็นชาของเขาเป็นเรื่องจริง หากแต่รอยแดงแถวๆ คอท่ี่เขาจูบและขบเม้มเอาไว้นั้นยังเป็นสีกุหลาบจางๆ 

หากแต่คนที่ทำรอยคิสมาร์คไว้กลับหายตัวไปจากห้อง ทิ้งไว้แต่เพียงโน้ตให้เห็นต่างหน้า

     พี่ต้องกลับไปทำงาน บ่ายนี้มีเคสผ่าตัดใหญ่

     ไม่มีขึ้นต้น ไม่มีคำลงท้าย ไม่แสดงความรู้สึก มีแต่ความเย็นชา นั่นเขาล่ะ นายแพทย์อัศวิน เรืองพาณิชย์ สามีของเธอ...

หญิงสาววางโน้ตเอาไว้ที่เดิม

     จ้องสาวตามองลายมือหวัดๆ ที่แค่มองก็หัวใจไหวสั่น จากนั้นดวงตาของเธอจะฉายแววมุ่งมั่นขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเป็นคนมุ่งมั่นในสิ่งที่ต้องการความย่อท้อจึงอยู่กับเธอแค่ไม่นาน

     เธอจะทำให้เขารักเธอ เหมือนที่เธอรักเขา ให้ได้ จูบเมื่อวานอย่างน้อยที่สุดก็บ่งบอกได้ว่าเขาไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่ไอรีน เพื่อนสนิทผู้เป็นกูรูเรื่องความรักให้เธอค่อนขอดเอาไว้ตลอด

     "สวยลืมตายอย่างแก นอนห้องเดียวกันเป็นปีเขาไม่ชายตาแล ถ้าเขาไม่ได้เป็นเกย์แกเอาฉันไปประหารได้เลยยายฟิน"

     ตัดข้อสงสัยเรื่องที่เขาอาจจะไม่ชอบผู้หญิงไปได้หนึ่ง ก็เหลือแต่สันนิษฐานเดียวที่น่าจะเป็นสาเหตุของความเย็นชาที่ได้รับจากเขา นั่นคือ เขาไม่ได้รัก

     ดังนั้นเธอควรแก้ปัญหาให้เขารัก ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป

     ใบหย่านั่นเธอจะไม่มีวันยอมเซ็น!